Dafne Schippers is de op één na beste sprintster ter wereld. In Peking pakte zij het zilver op het koningsnummer: de 100 meter. De 10,81 die ze in de finale liep was ook nog eens een nieuw Nederlands record. Helden sprak haar eind vorig jaar, toen ze net de keuze voor de sprint had gemaakt.
Ik twijfel aan…
Dafne Schippers: “De keuze tussen de meerkamp en de sprint, die is zo lastig. Ik weet dat ik op de Spelen in Rio voor een medaille op beide disciplines kan gaan. Maar ik kan niet op hetzelfde toernooi aan de meerkamp en de sprint meedoen, want dan krijg ik een veel te druk en zwaar programma. Ik moet dus kiezen. Niet fijn, maar het is ook een luxe situatie. Zolang ik de meerkamp en het sprinten kan blijven combineren, doe ik dat. Waarom niet? Het is zonde om dat niet te doen, ik ben pas 22 en heb nog de tijd om me in beide disciplines te ontwikkelen.
'Meerkamp of de sprint; het is een keuze tussen het hoofd en het hart'
Meerkamp of de sprint; het is een keuze tussen het hoofd en het hart. De meerkamp vind ik leuker, het past wat beter bij me, de atleten die daaraan meedoen zijn wat socialer. Het is op de sprint voor mijn gevoel alleen maar ikke, ikke, ikke. De koude oorlogsvoering wordt niet geschuwd, ook bij de vrouwen. Ik kan er goed mee omgaan, laat me er niet door afleiden. Joh, ik ben daar te nuchter voor, moet er altijd een beetje om lachen. Ik denk vaak: wat ben je nou eigenlijk aan het doen?
Maar de sprint heeft wereldwijd meer aanzien. Vorig jaar won ik brons op de meerkamp bij de WK. Ik werd gewaarschuwd dat het heel druk zou worden. Nou, dat vond ik achteraf wel meevallen. Maar toen ik op de EK van afgelopen zomer twee keer goud won… Niet normaal wat er allemaal op me afkwam! Toen realiseerde ik me pas echt het verschil tussen de impact van de meerkamp en de sprint.
Op de sprint ben ik natuurlijk een opvallende verschijning. Er zijn niet heel veel blanke topsprinters op dit moment. Dat verklaart ook voor een deel mijn populariteit, heb ik begrepen. Ik ben gekozen als Europees atlete van het jaar, zat bij de drie genomineerden voor de titel van beste atlete van de wereld in 2014. Dat sprinten maakt wel heel veel los. Aan de andere kant vind ik het jammer dat naar de meerkamp anders wordt gekeken, het is zo’n mooi onderdeel van de atletiek. Ik volg nu nog mijn gevoel, maar het moment dat ik een keuze moet maken tussen de meerkamp en de sprint komt steeds dichterbij.”
'Na het goud op de 200 meter, dacht ik: wow, ik heb het mooi wel even gedaan'
Ik huilde voor het laatst…
“Na mijn winst op de 200 meter bij de EK van afgelopen zomer. Na de 100 meter liet ik het gevoel van blijdschap nog niet toe, omdat de volgende ochtend de series van de 200 meter waren. Na het goud op de 200 meter, dacht ik: wow, ik heb het mooi wel even gedaan. Wat ik in mijn hoofd had, was niet gemakkelijk, maar het is me gelukt. Daarna was het meteen chaos, het duurde alleen al twee uur voordat ik alle pers te woord had gestaan. En vervolgens was het tijd voor een feestje. Niet tot diep in de nacht, want ik wilde ook nog presteren met de estafetteploeg. Maar ik heb met mijn ouders, coach, manager en andere mensen die belangrijk voor me zijn wel even stilgestaan bij deze bijzondere gebeurtenis. En daarna lag ik te stuiteren in mijn bed.”
Ik heb er spijt van dat…
“Nu nog nergens van, het is tot nu toe allemaal vlekkeloos verlopen bij mij. Maar ik ben bang dat ik spijt ga krijgen van de keuze tussen de meerkamp en de sprint die ik toch een keer moet gaan maken. Ik moet er niet aan denken dat ik de verkeerde beslissing neem. Stel dat ik voor de sprint kies, wie zegt me dat ik dan beter presteer dan nu? Want als ik volledig voor de sprint kies, dan is het moeilijk om nog terug te gaan richting de meerkamp. Ik hoop dat ik een keuze maak waarvan ik gelukkig word en die goed uitpakt.”
'Ik ben niet veranderd door de successen van de laatste tijd, maar de wereld om mij heen is dat wel'
Het mooiste aan mezelf vind ik…
“Dat ik altijd mezelf blijf. Ik ben heel nuchter, relaxed en sociaal. Ik ben niet veranderd door de successen van de laatste tijd, maar de wereld om mij heen is dat wel. Nu ik bekender word, merk ik dat er steeds meer over me wordt beweerd. Dat ik arrogant ben of zo. Nou, dan ken je me echt niet! Dat vind ik soms moeilijk, dat ik ineens in een hokje wordt gestopt of een stempel opgeplakt krijg. Ineens vindt dus iedereen iets van me, sta ik volop in de schijnwerpers. Dat is hartstikke leuk, maar af en toe ook best pittig. Ik moet er nog een beetje aan wennen. Zoals ik het ook lastig vind om ‘nee’ te moeten zeggen, dat moet ik ook leren. Er komt zoveel op mijn pad dat ik simpelweg niet met alle verzoeken in kan stemmen. Ik wil ook goed blijven presteren, dat is voor mij het belangrijkste. En dan moet ik af en toe ‘nee’ verkopen. Dat snapt niet iedereen. Maar van binnen ben ik nog steeds dezelfde Dafne, hoor.”
