Word abonnee
Meer

Zeilen

Marit Bouwmeester: ‘Ik voelde me complete Marit’

Onder toeziend oog van haar tweejarige dochter Jessie Mae kroonde Marit Bouwmeester (36) zich tot de meest succesvolle zeilster aller tijden. Ze won met overmacht olympisch goud in de ILCA 6-klasse na eerder al olympisch goud, zilver en brons én vier wereldtitels te hebben gewonnen. Deze olympische campagne bleek de meest uitdagende. We bespraken zeven momenten in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine: “Ik stapte jankend in de taxi, dacht: is dit het nou waard?” Marit Bouwmeester [caption id="attachment_20584" align="aligncenter" width="2560"] Marit Bouwmeester[/caption] De knuffel van Jessie Mae “Vanaf het water zag ik Jessie al op de schouders van haar vader Diederick zitten. De laatste race voor de afsluitende medalrace was geweest en ik had zo’n voorsprong op mijn concurrenten dat ik al wist dat ik goud had gewonnen. Toen ik op de kant kwam, rende ik naar Jessie toe. Eindelijk kon ik haar weer in mijn armen sluiten. Ik had haar en de rest van de familie één keer gezien in die week, toevallig, toen ik langs een strandje fietste waar zij net waren. Mijn ouders, broer en zus met hun gezinnen, Diederick, Jessie en de oppas zaten met elkaar in één huis.” Lachend: “Ik denk dat zij een pittigere Spelen hebben gehad dan ik.” In Londen in 2012 won je zilver, in Rio vier jaar later werd je voor het eerst olympisch kampioen, in Tokio in 2021 was er brons. Hoe heb je je vierde Spelen beleefd? “Deze medaille was de mooiste van allemaal, maar ook de moeilijkste en meest emotionele. Als er iets is dat het moederschap mij heeft geleerd, is het: accepteren dat het niet allemaal gaat zoals je graag zou willen. Ik had Jessie al zo vaak meegenomen naar trainingskampen en wedstrijden dat ik gewend was aan onzekere factoren; aan presteren zonder slaap bijvoorbeeld.” Zorgde Jessie voor net dat beetje relativeringsvermogen? “Ja. Het lukte me in Marseille, waar we onze olympische races zeilden, heel goed om te denken: ik ga alles geven wat ik in me heb en dan zie ik wel welk resultaat erbij hoort. Dat kleine beetje relativeren werkte voor mij. Relativeren is dodelijk in topsport, maar in mijn geval zorgde het voor de juiste balans.” Jij voer de hele week vooraan. Je had zoveel punten voorsprong dat je voor de afsluitende medalrace al olympisch kampioen was. Had je dat scenario al in je hoofd zitten? “Ik had het van tevoren helemaal gevisualiseerd. Ik wist dat Marseille een locatie was waarop het kon. De omstandigheden waren heel uitdagend, maar dat biedt ook kansen. We hadden een goede tactiek uitgedacht. Ik had een goede grip op de wind, had veel snelheid in alle omstandigheden. Dus ja, ik had dat scenario wel voor ogen. Maar mijn coach Jaap Zielhuis en ik hadden ook afgesproken dat we niet meteen blij zouden zijn na een dag met goede resultaten.” Je maakte het nog even spannend. Je eindigde als elfde en twintigste in de laatste races voor de medalrace. “Ik wilde het toernooi graag in stijl afsluiten, maar er was veel heisa. Als ik won, zou ik de beste zeilster ooit worden. Veel bobo’s kwamen al langs mijn tentje op de kant voordat ik het water op ging. We zeilden op de tv-baan, de wedstrijd zou live te zien zijn. Ik werd op het water omringd door cameraboten en helikopters. Ze blokkeerden mijn zicht, ik kon het water niet meer goed zien vanwege al die boten om me heen. Tegen Jaap zei ik: ik heb niks van de wind kunnen voelen, je moet me helpen. Een valkuil is dan om te gaan twijfelen, maar Jaap zei: ‘Je gaat vol overtuiging varen, daadkracht tonen.’ In de tweede race lag ik vooraan, tot de wedstrijd werd afgelast. Er stond te weinig wind. We moesten opnieuw starten. Maar de wind was zo instabiel. Ik maakte een cruciale fout, eindigde in de middenmoot. Gelukkig had ik een comfortabele voorsprong.” Je grote concurrent, de Deense Anne-Marie Rindom, won zilver. Het was in het verleden vaak stuivertje wisselen tussen jullie, op de Spelen in Tokio won zij goud. Wanneer kreeg je de bevestiging dat je haar in Marseille zou verslaan? “Ik had voor de start van de Spelen pas één keer een uurtje in mijn olympische boot kunnen varen. Vanaf het moment dat ik hem had opgehaald, was er iedere keer weer wat: de ene keer waaide het te hard en mochten we het water niet op. De andere keer moesten Jessies neusamandelen eruit, dus toen ben ik naar huis gevlogen. Vlak voor de start van ons toernooi ben ik naar Marseille gegaan. Toen kon ik het water niet op omdat het toernooi van de 49er-klasse al was gestart. Op de eerste wedstrijddag voelde ik mijn boot pas voor het eerst echt aan. Ik was de haven nog niet uit of wist: aan de boot gaat het niet liggen. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Marit Bouwmeester is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouw Sharon van Rouwendaal, winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in haar sport, doen haar verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Onder toeziend oog van haar tweejarige dochter Jessie Mae kroonde Marit Bouwmeester (36) zich tot de meest succesvolle zeilster aller tijden. Ze won met overmacht olympisch goud in de ILCA 6-klasse na eerder al olympisch goud, zilver en brons én vier wereldtitels te hebben gewonnen. Deze olympische campagne bleek de meest uitdagende. We bespraken zeven momenten in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine: “Ik stapte jankend in de taxi, dacht: is dit het nou waard?” Marit Bouwmeester [caption id="attachment_20584" align="aligncenter" width="2560"] Marit Bouwmeester[/caption] De knuffel van Jessie Mae “Vanaf het water zag ik Jessie al op de schouders van haar vader Diederick zitten. De laatste race voor de afsluitende medalrace was geweest en ik had zo’n voorsprong op mijn concurrenten dat ik al wist dat ik goud had gewonnen. Toen ik op de kant kwam, rende ik naar Jessie toe. Eindelijk kon ik haar weer in mijn armen sluiten. Ik had haar en de rest van de familie één keer gezien in die week, toevallig, toen ik langs een strandje fietste waar zij net waren. Mijn ouders, broer en zus met hun gezinnen, Diederick, Jessie en de oppas zaten met elkaar in één huis.” Lachend: “Ik denk dat zij een pittigere Spelen hebben gehad dan ik.” In Londen in 2012 won je zilver, in Rio vier jaar later werd je voor het eerst olympisch kampioen, in Tokio in 2021 was er brons. Hoe heb je je vierde Spelen beleefd? “Deze medaille was de mooiste van allemaal, maar ook de moeilijkste en meest emotionele. Als er iets is dat het moederschap mij heeft geleerd, is het: accepteren dat het niet allemaal gaat zoals je graag zou willen. Ik had Jessie al zo vaak meegenomen naar trainingskampen en wedstrijden dat ik gewend was aan onzekere factoren; aan presteren zonder slaap bijvoorbeeld.” Zorgde Jessie voor net dat beetje relativeringsvermogen? “Ja. Het lukte me in Marseille, waar we onze olympische races zeilden, heel goed om te denken: ik ga alles geven wat ik in me heb en dan zie ik wel welk resultaat erbij hoort. Dat kleine beetje relativeren werkte voor mij. Relativeren is dodelijk in topsport, maar in mijn geval zorgde het voor de juiste balans.” Jij voer de hele week vooraan. Je had zoveel punten voorsprong dat je voor de afsluitende medalrace al olympisch kampioen was. Had je dat scenario al in je hoofd zitten? “Ik had het van tevoren helemaal gevisualiseerd. Ik wist dat Marseille een locatie was waarop het kon. De omstandigheden waren heel uitdagend, maar dat biedt ook kansen. We hadden een goede tactiek uitgedacht. Ik had een goede grip op de wind, had veel snelheid in alle omstandigheden. Dus ja, ik had dat scenario wel voor ogen. Maar mijn coach Jaap Zielhuis en ik hadden ook afgesproken dat we niet meteen blij zouden zijn na een dag met goede resultaten.” Je maakte het nog even spannend. Je eindigde als elfde en twintigste in de laatste races voor de medalrace. “Ik wilde het toernooi graag in stijl afsluiten, maar er was veel heisa. Als ik won, zou ik de beste zeilster ooit worden. Veel bobo’s kwamen al langs mijn tentje op de kant voordat ik het water op ging. We zeilden op de tv-baan, de wedstrijd zou live te zien zijn. Ik werd op het water omringd door cameraboten en helikopters. Ze blokkeerden mijn zicht, ik kon het water niet meer goed zien vanwege al die boten om me heen. Tegen Jaap zei ik: ik heb niks van de wind kunnen voelen, je moet me helpen. Een valkuil is dan om te gaan twijfelen, maar Jaap zei: ‘Je gaat vol overtuiging varen, daadkracht tonen.’ In de tweede race lag ik vooraan, tot de wedstrijd werd afgelast. Er stond te weinig wind. We moesten opnieuw starten. Maar de wind was zo instabiel. Ik maakte een cruciale fout, eindigde in de middenmoot. Gelukkig had ik een comfortabele voorsprong.” Je grote concurrent, de Deense Anne-Marie Rindom, won zilver. Het was in het verleden vaak stuivertje wisselen tussen jullie, op de Spelen in Tokio won zij goud. Wanneer kreeg je de bevestiging dat je haar in Marseille zou verslaan? “Ik had voor de start van de Spelen pas één keer een uurtje in mijn olympische boot kunnen varen. Vanaf het moment dat ik hem had opgehaald, was er iedere keer weer wat: de ene keer waaide het te hard en mochten we het water niet op. De andere keer moesten Jessies neusamandelen eruit, dus toen ben ik naar huis gevlogen. Vlak voor de start van ons toernooi ben ik naar Marseille gegaan. Toen kon ik het water niet op omdat het toernooi van de 49er-klasse al was gestart. Op de eerste wedstrijddag voelde ik mijn boot pas voor het eerst echt aan. Ik was de haven nog niet uit of wist: aan de boot gaat het niet liggen. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Marit Bouwmeester is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouw Sharon van Rouwendaal, winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in haar sport, doen haar verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Voetbal

Edwin van der Sar: ‘Het geluk is de winnaar’

Edwin van der Sar stapte eind mei 2023 op als algemeen directeur van Ajax. Anderhalve maand later, op 7 juli, werd hij op vakantie in Kroatië getroffen door een hersenbloeding. In 2009 was zijn toen 36-jarige vrouw Annemarie ook al getroffen door een hersenbloeding. Beiden blikken in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine terug op een bewogen periode. Edwin van der Sar “Ik word nu al blij als ik buiten blauwe lucht zie,” zegt Edwin van der Sar. “Dat ik geen volle agenda heb, is nieuw voor ons.” Zijn vrouw Annemarie: “Edwin en ik doen tegenwoordig een hoop dingen samen waar we vroeger niet in alle rust aan toekwamen. We zijn vooral aan het bijkomen van een heftig jaar dat volledig in het teken stond van Edwins revalidatie. We plannen ook niet teveel op een dag. Vanochtend hebben we een online meeting gehad met de Hersenstichting. En nu dit interview.” Edwin: “Ik kan je zeggen: ons huidige leven bevalt ons uitstekend. De hersenbloeding en de gevolgen daarna waren natuurlijk best heftig. Nu ik me weer goed voel en zogezegd in goed vaarwater zit, zie ik de toekomst als een mooie reis.” Edwin had een indrukwekkende carrière als keeper. In 22 seizoenen kwam hij uit voor Ajax, Juventus, Fulham en Manchester United en droeg hij 130 keer het Oranje-shirt. Hij won onder meer twee keer de Champions League, twee keer de wereldbeker voor clubteams en negen landstitels. Hij stopte in 2011 en ging een jaar later aan de slag bij Ajax, waar hij in elf jaar tijd de functies bekleedde van directeur marketing en algemeen directeur. Ook was hij tien jaar bestuurslid van de ECA, de European Club Association. Edwin was er medeverantwoordelijk voor dat Ajax als gevolg van de door Johan Cruijff ingezette Fluwelen Revolutie weer succesvol werd binnen en buiten de landsgrenzen. In 2023 nam Edwin afscheid van Ajax. “Het laatste jaar bij Ajax was zeker niet mijn leukste jaar. Ik vertrok eind mei als algemeen directeur, ik was moe en voelde me op dat moment niet zoals ik me zou willen voelen. Anderhalve maand later, op 7 juli, werd ik in Kroatië getroffen door een hersenbloeding. Ik heb twee weken in het ziekenhuis gelegen. Toen ik naar huis mocht, begon het traject van werken aan mijn herstel, met veel rusten, onderzoeken, verschillende keren naar het ziekenhuis voor foto’s en scans, dan weer zus, dan weer zo. Er kwam best een hoop op me af. Er waren heel veel lieve mensen die van mij of Annemarie wilden weten hoe het met me ging. Maar alle energie en focus ging uit naar de verschillende onderzoeken en mijn herstel. Wij hebben daardoor noodgedwongen, zeg maar uit zelfbescherming, veel mensen afgehouden. Ik wilde eerst herstellen. Dat kon alleen door rust te pakken en zelf te bepalen wanneer ik iemand wilde zien. Pas na vijf maanden zijn we samen wat meer dingen gaan doen en weer mensen gaan zien.” Annemarie: “Toen Ed zich na een half jaar weer goed voelde, wilde hij samen mooie reizen gaan maken.” Edwin: “Begin december regende het hier alleen maar en zeiden we ineens tegen elkaar: laten we gaan skiën. Er was genoeg sneeuw en er waren nog geen rijen voor de liften. We stonden alleen met locals op de latten. Daarna zijn we een grote reis van bijna zeven weken gaan maken. We gingen naar Hongkong, Australië en verbleven zes weken in Nieuw-Zeeland. We gingen van hotel naar een B&B en vervolgens weer naar een glazen huis in de natuur. Ik werd niet gestoord door dringende telefoontjes, er was niet de noodzaak dat ik wedstrijden moest bezoeken. Dat was in vergelijking met mijn leven van de voorgaande elf jaar een aangename verandering.” [caption id="attachment_20592" align="aligncenter" width="2560"] Edwin van der Sar en zijn vrouw Annemarie[/caption] Annemarie: “De rust en de ruimte in die landen en de tijd voor elkaar waren heel bijzonder. We zijn al heel lang samen en zaten altijd maar in die voortrazende trein, kenden nooit een moment van echte rust. Toen Edwin was gestopt, gingen we lekker op vakantie en toen... We zijn zo dankbaar dat hij helemaal is hersteld. Het was een moeilijke beslissing om te stoppen bij Ajax, maar achteraf zijn we zo blij dat hij dat besluit al had genomen. Stel je voor dat hij op 7 juli nog bij Ajax had gewerkt, dan was hij mentaal in een heel ander reintegratietraject terechtgekomen, dan had hij toch de verantwoordelijkheid voor de club nog meer gevoeld. Ajax is niet alleen een grote organisatie, alles om de club wordt ook nog eens duizendmaal uitvergroot.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Edwin en Annemarie van der Sar is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Edwin van der Sar stapte eind mei 2023 op als algemeen directeur van Ajax. Anderhalve maand later, op 7 juli, werd hij op vakantie in Kroatië getroffen door een hersenbloeding. In 2009 was zijn toen 36-jarige vrouw Annemarie ook al getroffen door een hersenbloeding. Beiden blikken in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine terug op een bewogen periode. Edwin van der Sar “Ik word nu al blij als ik buiten blauwe lucht zie,” zegt Edwin van der Sar. “Dat ik geen volle agenda heb, is nieuw voor ons.” Zijn vrouw Annemarie: “Edwin en ik doen tegenwoordig een hoop dingen samen waar we vroeger niet in alle rust aan toekwamen. We zijn vooral aan het bijkomen van een heftig jaar dat volledig in het teken stond van Edwins revalidatie. We plannen ook niet teveel op een dag. Vanochtend hebben we een online meeting gehad met de Hersenstichting. En nu dit interview.” Edwin: “Ik kan je zeggen: ons huidige leven bevalt ons uitstekend. De hersenbloeding en de gevolgen daarna waren natuurlijk best heftig. Nu ik me weer goed voel en zogezegd in goed vaarwater zit, zie ik de toekomst als een mooie reis.” Edwin had een indrukwekkende carrière als keeper. In 22 seizoenen kwam hij uit voor Ajax, Juventus, Fulham en Manchester United en droeg hij 130 keer het Oranje-shirt. Hij won onder meer twee keer de Champions League, twee keer de wereldbeker voor clubteams en negen landstitels. Hij stopte in 2011 en ging een jaar later aan de slag bij Ajax, waar hij in elf jaar tijd de functies bekleedde van directeur marketing en algemeen directeur. Ook was hij tien jaar bestuurslid van de ECA, de European Club Association. Edwin was er medeverantwoordelijk voor dat Ajax als gevolg van de door Johan Cruijff ingezette Fluwelen Revolutie weer succesvol werd binnen en buiten de landsgrenzen. In 2023 nam Edwin afscheid van Ajax. “Het laatste jaar bij Ajax was zeker niet mijn leukste jaar. Ik vertrok eind mei als algemeen directeur, ik was moe en voelde me op dat moment niet zoals ik me zou willen voelen. Anderhalve maand later, op 7 juli, werd ik in Kroatië getroffen door een hersenbloeding. Ik heb twee weken in het ziekenhuis gelegen. Toen ik naar huis mocht, begon het traject van werken aan mijn herstel, met veel rusten, onderzoeken, verschillende keren naar het ziekenhuis voor foto’s en scans, dan weer zus, dan weer zo. Er kwam best een hoop op me af. Er waren heel veel lieve mensen die van mij of Annemarie wilden weten hoe het met me ging. Maar alle energie en focus ging uit naar de verschillende onderzoeken en mijn herstel. Wij hebben daardoor noodgedwongen, zeg maar uit zelfbescherming, veel mensen afgehouden. Ik wilde eerst herstellen. Dat kon alleen door rust te pakken en zelf te bepalen wanneer ik iemand wilde zien. Pas na vijf maanden zijn we samen wat meer dingen gaan doen en weer mensen gaan zien.” Annemarie: “Toen Ed zich na een half jaar weer goed voelde, wilde hij samen mooie reizen gaan maken.” Edwin: “Begin december regende het hier alleen maar en zeiden we ineens tegen elkaar: laten we gaan skiën. Er was genoeg sneeuw en er waren nog geen rijen voor de liften. We stonden alleen met locals op de latten. Daarna zijn we een grote reis van bijna zeven weken gaan maken. We gingen naar Hongkong, Australië en verbleven zes weken in Nieuw-Zeeland. We gingen van hotel naar een B&B en vervolgens weer naar een glazen huis in de natuur. Ik werd niet gestoord door dringende telefoontjes, er was niet de noodzaak dat ik wedstrijden moest bezoeken. Dat was in vergelijking met mijn leven van de voorgaande elf jaar een aangename verandering.” [caption id="attachment_20592" align="aligncenter" width="2560"] Edwin van der Sar en zijn vrouw Annemarie[/caption] Annemarie: “De rust en de ruimte in die landen en de tijd voor elkaar waren heel bijzonder. We zijn al heel lang samen en zaten altijd maar in die voortrazende trein, kenden nooit een moment van echte rust. Toen Edwin was gestopt, gingen we lekker op vakantie en toen... We zijn zo dankbaar dat hij helemaal is hersteld. Het was een moeilijke beslissing om te stoppen bij Ajax, maar achteraf zijn we zo blij dat hij dat besluit al had genomen. Stel je voor dat hij op 7 juli nog bij Ajax had gewerkt, dan was hij mentaal in een heel ander reintegratietraject terechtgekomen, dan had hij toch de verantwoordelijkheid voor de club nog meer gevoeld. Ajax is niet alleen een grote organisatie, alles om de club wordt ook nog eens duizendmaal uitvergroot.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Edwin en Annemarie van der Sar is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Schaatsen

Joy Beune – Wie het laatst lacht…

Voor Joy Beune was 2024 het jaar van haar grote doorbraak. Ze werd wereldkampioen op de 5000 meter en de ploegenachtervolging en werd de beste allrounder van de wereld. De weg naar de top ging met vallen en opstaan voor de 25-jarige schaatsster van Team IKO. De nieuwe koningin van de langebaan lag onder vuur, maar liet zich niet van het ijs slaan. In het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine doet ze haar verhaal. Lachend: “Ik heb geen oppas meer nodig.” Joy Beune [caption id="attachment_20593" align="aligncenter" width="2560"] Joy Beune[/caption] Erwin en Martin ten Hove “Vanaf het eerste gesprek dat we voerden, in 2022, klikte het met Erwin en Martin. Zij waren ervan overtuigd dat ik de beste schaatsster van de wereld kon worden. Dat zij op dat moment zoveel vertrouwen in mij uitspraken, na een paar moeilijke jaren bij Jumbo-Visma, deed heel veel met me. Hoewel zij mijn trainers zijn, voelden ze al snel als een soort familie voor me. Alles kan in overleg met hen, er is nooit onenigheid. Van jongs af aan werd geroepen dat ik de beste schaatsster van de wereld kon worden, zeker nadat ik in 2018 wereldkampioen bij de junioren werd door de wereldrecords op de 1000, 1500 en 3000 meter te verbeteren. Maar om de stap ook daadwerkelijk te zetten, was een heel goede band met mijn coaches cruciaal. Ik wil het gevoel hebben van mijn coaches dat ik ertoe doe, dat zij het allerbeste voor mij willen. Dat gevoel geven Erwin en Martin mij vanaf dag één. Bij Team IKO wordt gekeken naar het individu, er wordt echt maatwerk geleverd. Wat voor de een werkt, hoeft niet automatisch voor de ander te werken. Eerst moesten we ontdekken welke aanpak het best bij mij paste. We zijn samen gaan puzzelen, ik kreeg daar zoveel vertrouwen van. Ik ben een gevoelsmens, staar me niet blind op de cijfertjes. Soms kan al dat meten een tikkeltje te veel zijn. Tenminste: zo ervaar ik dat. Een test is slechts een momentopname. Bij Team IKO zijn ze ook niet meteen bezorgd bij een mindere test, hebben ze alle trainingen die al zijn gedaan ook in het achterhoofd. Bij Erwin en Martin is er volop ruimte om me op mentaal vlak te ontwikkelen. Psyned is betrokken bij de ploeg. Sportpsycholoog Yara van Gendt maakt ook echt deel uit van de begeleidingsstaf. We doen vaak teamsessies, zodat we elkaar goed leren kennen. Eens in de twee of drie weken kunnen we ook individueel met Yara zitten. Zij houdt heel goed in de gaten of er zaken zijn die niet helemaal gaan zoals iemand zou willen. Yara kan dat dan weer aankaarten bij de coaches. Daarnaast heb ik zelf ook al een tijdje iemand die mij op mentaal vlak helpt. Met haar kan ik lekker sparren of gewoon even lekker lullen. Vooral op mentaal vlak heb ik veel winst geboekt. Vroeger dacht ik: ik moet gewoon zo hard schaatsen als ik kan. Verder had ik geen plan. Een raceplan maken en me daar ook echt aan houden, dat heb ik echt geleerd de afgelopen twee jaar. Met dank aan mijn coaches, maar ook dankzij de mentale begeleiders. Tijdens races kon ik best afgeleid raken of terugvallen in oude patronen. Het is zaak om heel duidelijk mijn taken uit te voeren en me niet van de wijs te laten brengen. Ik word op een gegeven moment moe en juist dan is het belangrijk om te blijven doen wat ik moet doen. Het klinkt heel eenvoudig, maar dat is iets wat heel moeilijk is in de praktijk. Je kunt bijvoorbeeld medelijden krijgen met jezelf, denken: mijn benen doen zo’n pijn. Om dat gevoel zo lang mogelijk uit te stellen is het goed om een duidelijk plan te hebben en de taken die daarbij horen tijdens een race te blijven herhalen in m’n hoofd. Door mezelf telkens toe te spreken, ben ik ook heel erg gefocust en is er minder ruimte voor de pijn. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Joy Beune is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Voor Joy Beune was 2024 het jaar van haar grote doorbraak. Ze werd wereldkampioen op de 5000 meter en de ploegenachtervolging en werd de beste allrounder van de wereld. De weg naar de top ging met vallen en opstaan voor de 25-jarige schaatsster van Team IKO. De nieuwe koningin van de langebaan lag onder vuur, maar liet zich niet van het ijs slaan. In het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine doet ze haar verhaal. Lachend: “Ik heb geen oppas meer nodig.” Joy Beune [caption id="attachment_20593" align="aligncenter" width="2560"] Joy Beune[/caption] Erwin en Martin ten Hove “Vanaf het eerste gesprek dat we voerden, in 2022, klikte het met Erwin en Martin. Zij waren ervan overtuigd dat ik de beste schaatsster van de wereld kon worden. Dat zij op dat moment zoveel vertrouwen in mij uitspraken, na een paar moeilijke jaren bij Jumbo-Visma, deed heel veel met me. Hoewel zij mijn trainers zijn, voelden ze al snel als een soort familie voor me. Alles kan in overleg met hen, er is nooit onenigheid. Van jongs af aan werd geroepen dat ik de beste schaatsster van de wereld kon worden, zeker nadat ik in 2018 wereldkampioen bij de junioren werd door de wereldrecords op de 1000, 1500 en 3000 meter te verbeteren. Maar om de stap ook daadwerkelijk te zetten, was een heel goede band met mijn coaches cruciaal. Ik wil het gevoel hebben van mijn coaches dat ik ertoe doe, dat zij het allerbeste voor mij willen. Dat gevoel geven Erwin en Martin mij vanaf dag één. Bij Team IKO wordt gekeken naar het individu, er wordt echt maatwerk geleverd. Wat voor de een werkt, hoeft niet automatisch voor de ander te werken. Eerst moesten we ontdekken welke aanpak het best bij mij paste. We zijn samen gaan puzzelen, ik kreeg daar zoveel vertrouwen van. Ik ben een gevoelsmens, staar me niet blind op de cijfertjes. Soms kan al dat meten een tikkeltje te veel zijn. Tenminste: zo ervaar ik dat. Een test is slechts een momentopname. Bij Team IKO zijn ze ook niet meteen bezorgd bij een mindere test, hebben ze alle trainingen die al zijn gedaan ook in het achterhoofd. Bij Erwin en Martin is er volop ruimte om me op mentaal vlak te ontwikkelen. Psyned is betrokken bij de ploeg. Sportpsycholoog Yara van Gendt maakt ook echt deel uit van de begeleidingsstaf. We doen vaak teamsessies, zodat we elkaar goed leren kennen. Eens in de twee of drie weken kunnen we ook individueel met Yara zitten. Zij houdt heel goed in de gaten of er zaken zijn die niet helemaal gaan zoals iemand zou willen. Yara kan dat dan weer aankaarten bij de coaches. Daarnaast heb ik zelf ook al een tijdje iemand die mij op mentaal vlak helpt. Met haar kan ik lekker sparren of gewoon even lekker lullen. Vooral op mentaal vlak heb ik veel winst geboekt. Vroeger dacht ik: ik moet gewoon zo hard schaatsen als ik kan. Verder had ik geen plan. Een raceplan maken en me daar ook echt aan houden, dat heb ik echt geleerd de afgelopen twee jaar. Met dank aan mijn coaches, maar ook dankzij de mentale begeleiders. Tijdens races kon ik best afgeleid raken of terugvallen in oude patronen. Het is zaak om heel duidelijk mijn taken uit te voeren en me niet van de wijs te laten brengen. Ik word op een gegeven moment moe en juist dan is het belangrijk om te blijven doen wat ik moet doen. Het klinkt heel eenvoudig, maar dat is iets wat heel moeilijk is in de praktijk. Je kunt bijvoorbeeld medelijden krijgen met jezelf, denken: mijn benen doen zo’n pijn. Om dat gevoel zo lang mogelijk uit te stellen is het goed om een duidelijk plan te hebben en de taken die daarbij horen tijdens een race te blijven herhalen in m’n hoofd. Door mezelf telkens toe te spreken, ben ik ook heel erg gefocust en is er minder ruimte voor de pijn. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Joy Beune is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Voetbal

Jerdy Schouten: ‘Ik heb het toch maar mooi geflikt’

Jerdy Schouten (27) heeft een droomjaar. Hij was een belangrijke schakel in het kampioensteam van PSV en van het Nederlands elftal, waarmee hij de halve finale op het EK in Duitsland haalde. Ook werd hij voor het eerst vader. Voor het dubbeldikke jubileumnummer gingen we op bezoek bij de verdedigende middenvelder, zijn vrouw Kirsten en drie maanden oude dochter Gioia. Kirsten: “Als jij een slechte bal geeft, dan roep ik dat hardop in het stadion.” Jerdy en Kirsten Schouten Baby Gioia zit in een wipper voor de tv in de woonkamer. 24Kitchen staat aan. “Kan ze vast een beetje inspiratie in de keuken opdoen,” grapt Jerdy Schouten. Op 19 juli, ruim een week na de verloren halve finale tegen Engeland (2-1), werd Gioia Schouten geboren. Kirsten: “Ze kwam twee dagen na mijn uitgerekende datum. Voor hetzelfde geld was ze twee weken eerder geboren, tijdens het EK.” Jerdy: “We hadden afgesproken dat ik er alles aan zou doen om bij de bevalling te kunnen zijn. De staf wist er ook van.” Kirsten: “We hebben geluk gehad, want de bevalling duurde maar drie uur. Dat had jij nooit gehaald vanuit Duitsland.” Jerdy en Kirsten zijn zo’n zes jaar samen, waarvan anderhalf jaar getrouwd, maar kennen elkaar al langer uit Hellevoetsluis. Jerdy: “We zagen elkaar altijd op verjaardagen van een gemeenschappelijke vriend, maar keken niet naar elkaar om. Jij zat al in de fase dat je met vriendinnen en mooiboys op de bank zat te chillen. Ik zat vooral op de PlayStation. Een paar jaar later kwamen we elkaar tegen bij de plaatselijke derby, Hellevoetsluis tegen Nieuwenhoorn, in de kantine. Toen pas sloeg de vonk over.” Kirsten: “Jij zei: ‘Ik ken jou toch?’” Jerdy, lachend: “Je zag er zo anders uit dan vroeger. Ik twijfelde of jij het was. Tijdens die eerste blik voelde ik al meteen dat er een klik was tussen ons.” Kirsten: “Ik wist ook nog wie jij was. Die vriend van ons ging weleens bij jouw wedstrijden kijken en had het soms over jou. Voor mij was jij nog steeds die verlegen jongen die aan het gamen was. Toen ik jou in de kantine zag, vond ik jou ook zo veranderd. Toch hebben we die avond heel weinig woorden gewisseld.” Jerdy: “Ik speelde op dat moment bij Excelsior en heb de hele avond over voetbal moeten praten met mensen die mij aanspraken. Ik vroeg jou via Instagram of je op date wilde.” Kirsten: “We zijn gaan glowgolfen in Rotterdam. Na die date waren we verliefd. Ik vond het best leuk dat jij voetbalde. Je speelde in Rotterdam, lekker dichtbij, en ik ging vaak met vrienden bij jou kijken. Ik had een druk leven, studeerde commerciële economie, werkte en voetbalde zelf ook nog. Eerst bij Nieuwenhoorn – mijn vader is daar nog trainer geweest – en daarna bij Zuidland. Ik stond linksback, was niet goed, hoor, maar vond het wel heel leuk.” Jerdy, lachend: “Ik noemde jou het kuitenbijtertje.” Na een half jaar waagden Jerdy en Kirsten meteen een sprong in het diepe. Jerdy vertrok naar het Italiaanse Bologna in de zomer van 2019, Kirsten ging mee. [caption id="attachment_20594" align="aligncenter" width="2560"] Jerdy Schouten[/caption] Kirsten: “Ik was net klaar met mijn studie, dacht: als het niet werkt, ga ik gewoon terug.” Jerdy: “We stonden er hetzelfde in: een langeafstandsrelatie zou niet gaan werken tussen ons.” Kirsten: “Bologna is een heel mooie stad, die eerste weken in de zomer voelde het net als vakantie. Bij iedere thuiswedstrijd kwamen er mensen langs. Maar tijdens uitwedstrijden voelde ik me soms eenzaam, dan zat ik in mijn eentje thuis. In Nederland was ik een druk leven gewend, dus ik verveelde me ook al snel. Ik ben bij een transportbedrijf gaan werken als administratief medewerkster.” Jerdy: “Ik vond het fijn dat jij ook bezig was en niet thuis op mij zat te wachten.” In juni 2022 vroeg Jerdy Kirsten ten huwelijk op vakantie op Curaçao, een zomer later stond de bruiloft op het programma in Renesse. Kirsten: “En de zomer daarop werd Gioia geboren. Iedere zomer gebeurt er iets moois...” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Jerdy en Kirsten Schouten is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Jerdy Schouten (27) heeft een droomjaar. Hij was een belangrijke schakel in het kampioensteam van PSV en van het Nederlands elftal, waarmee hij de halve finale op het EK in Duitsland haalde. Ook werd hij voor het eerst vader. Voor het dubbeldikke jubileumnummer gingen we op bezoek bij de verdedigende middenvelder, zijn vrouw Kirsten en drie maanden oude dochter Gioia. Kirsten: “Als jij een slechte bal geeft, dan roep ik dat hardop in het stadion.” Jerdy en Kirsten Schouten Baby Gioia zit in een wipper voor de tv in de woonkamer. 24Kitchen staat aan. “Kan ze vast een beetje inspiratie in de keuken opdoen,” grapt Jerdy Schouten. Op 19 juli, ruim een week na de verloren halve finale tegen Engeland (2-1), werd Gioia Schouten geboren. Kirsten: “Ze kwam twee dagen na mijn uitgerekende datum. Voor hetzelfde geld was ze twee weken eerder geboren, tijdens het EK.” Jerdy: “We hadden afgesproken dat ik er alles aan zou doen om bij de bevalling te kunnen zijn. De staf wist er ook van.” Kirsten: “We hebben geluk gehad, want de bevalling duurde maar drie uur. Dat had jij nooit gehaald vanuit Duitsland.” Jerdy en Kirsten zijn zo’n zes jaar samen, waarvan anderhalf jaar getrouwd, maar kennen elkaar al langer uit Hellevoetsluis. Jerdy: “We zagen elkaar altijd op verjaardagen van een gemeenschappelijke vriend, maar keken niet naar elkaar om. Jij zat al in de fase dat je met vriendinnen en mooiboys op de bank zat te chillen. Ik zat vooral op de PlayStation. Een paar jaar later kwamen we elkaar tegen bij de plaatselijke derby, Hellevoetsluis tegen Nieuwenhoorn, in de kantine. Toen pas sloeg de vonk over.” Kirsten: “Jij zei: ‘Ik ken jou toch?’” Jerdy, lachend: “Je zag er zo anders uit dan vroeger. Ik twijfelde of jij het was. Tijdens die eerste blik voelde ik al meteen dat er een klik was tussen ons.” Kirsten: “Ik wist ook nog wie jij was. Die vriend van ons ging weleens bij jouw wedstrijden kijken en had het soms over jou. Voor mij was jij nog steeds die verlegen jongen die aan het gamen was. Toen ik jou in de kantine zag, vond ik jou ook zo veranderd. Toch hebben we die avond heel weinig woorden gewisseld.” Jerdy: “Ik speelde op dat moment bij Excelsior en heb de hele avond over voetbal moeten praten met mensen die mij aanspraken. Ik vroeg jou via Instagram of je op date wilde.” Kirsten: “We zijn gaan glowgolfen in Rotterdam. Na die date waren we verliefd. Ik vond het best leuk dat jij voetbalde. Je speelde in Rotterdam, lekker dichtbij, en ik ging vaak met vrienden bij jou kijken. Ik had een druk leven, studeerde commerciële economie, werkte en voetbalde zelf ook nog. Eerst bij Nieuwenhoorn – mijn vader is daar nog trainer geweest – en daarna bij Zuidland. Ik stond linksback, was niet goed, hoor, maar vond het wel heel leuk.” Jerdy, lachend: “Ik noemde jou het kuitenbijtertje.” Na een half jaar waagden Jerdy en Kirsten meteen een sprong in het diepe. Jerdy vertrok naar het Italiaanse Bologna in de zomer van 2019, Kirsten ging mee. [caption id="attachment_20594" align="aligncenter" width="2560"] Jerdy Schouten[/caption] Kirsten: “Ik was net klaar met mijn studie, dacht: als het niet werkt, ga ik gewoon terug.” Jerdy: “We stonden er hetzelfde in: een langeafstandsrelatie zou niet gaan werken tussen ons.” Kirsten: “Bologna is een heel mooie stad, die eerste weken in de zomer voelde het net als vakantie. Bij iedere thuiswedstrijd kwamen er mensen langs. Maar tijdens uitwedstrijden voelde ik me soms eenzaam, dan zat ik in mijn eentje thuis. In Nederland was ik een druk leven gewend, dus ik verveelde me ook al snel. Ik ben bij een transportbedrijf gaan werken als administratief medewerkster.” Jerdy: “Ik vond het fijn dat jij ook bezig was en niet thuis op mij zat te wachten.” In juni 2022 vroeg Jerdy Kirsten ten huwelijk op vakantie op Curaçao, een zomer later stond de bruiloft op het programma in Renesse. Kirsten: “En de zomer daarop werd Gioia geboren. Iedere zomer gebeurt er iets moois...” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Jerdy en Kirsten Schouten is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Basketbal

Worthy de Jong: ‘Ik heb mezelf uitgevonden’

Hij is verantwoordelijk voor misschien wel het mooiste sportmoment van 2024. In de extra tijd van de finale tegen thuisland Frankrijk schoot Worthy de Jong (36) de Nederlandse 3x3-basketballers naar de olympische titel. Victoria Koblenko ging voor het dubbeldikke jubileumnummer langs bij de man van ‘Het Gouden Schot’. Worthy de Jong Je vader was een basketballer in Suriname en vernoemde jou naar de bekende NBA-speler James Worthy. Welke rol speelde je vader in de keuze om te gaan basketballen? “Ik ben geboren in Suriname, toen ik twee was, gingen we met het gezin naar Nederland. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik zeven was. Mijn band met mijn vader veranderde daarna. Hij haalde me soms op, we basketbalden dan af en toe ook samen. Mijn vader was er eigenlijk meer een voorstander van dat ik ging voetballen, maar ik koos op m’n elfde voor basketbal en wilde natuurlijk beter worden dan mijn vader. Hij bracht me naar een net opgerichte club in Amsterdam-Zuidoost. Ik basketbalde vooral voor m’n plezier op dat moment, speelde ook geen competitie. Pas twee jaar later konden we ons als team inschrijven en competitie spelen. Toen werd ik echt verliefd.” Wat voor jongen was jij in die tijd? “Ik was geen straatjongen, geen hangjongere, speelde tot mijn achttiende nog verstoppertje. Ik was actief en atletisch, maar ook een lolbroek. Wat school betreft: ik lette niet altijd op, maar ben ook nooit blijven zitten. En wat mijn sport betreft: ik speelde eerst op pleintjes, vooral voor de lol, en moest bij de club ineens binnen structuren leren functioneren. Dat was wennen.” [caption id="attachment_20589" align="aligncenter" width="1707"] Worthy de Jong[/caption] Hoe liep het af met school? “Met minimale inspanning, omdat ik basketbal prioriteit gaf, heb ik het mbo-diploma retail gehaald. Ik bedacht: ik moet in elk geval een diploma halen voordat ik naar Amerika ga. Het is altijd mijn droom geweest om daarheen te gaan.” Hoe jaagde je die droom na als tiener? “Er waren heel veel obstakels. Om voet tussen de deur te krijgen in Amerika moest ik eerst mijn diploma’s laten vertalen. Het kostte allemaal veel geld om mijn basketbaldroom na te jagen. Mijn moeder heeft mij heel erg gesponsord. Ze zag er niet veel in, maar ik was enig kind en ze bracht dagelijks offers voor mijn droom. Ze heeft veel baantjes gehad, maakte onder meer huizen schoon. Soms moest ik mee om haar te helpen om nieuwe basketbalschoenen te kunnen bekostigen. Al die sportlessen, een busabonnement om naar school te gaan; mijn moeder heeft keihard gewerkt om het voor mij allemaal voor elkaar te krijgen.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Worthy de Jong is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Hij is verantwoordelijk voor misschien wel het mooiste sportmoment van 2024. In de extra tijd van de finale tegen thuisland Frankrijk schoot Worthy de Jong (36) de Nederlandse 3x3-basketballers naar de olympische titel. Victoria Koblenko ging voor het dubbeldikke jubileumnummer langs bij de man van ‘Het Gouden Schot’. Worthy de Jong Je vader was een basketballer in Suriname en vernoemde jou naar de bekende NBA-speler James Worthy. Welke rol speelde je vader in de keuze om te gaan basketballen? “Ik ben geboren in Suriname, toen ik twee was, gingen we met het gezin naar Nederland. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik zeven was. Mijn band met mijn vader veranderde daarna. Hij haalde me soms op, we basketbalden dan af en toe ook samen. Mijn vader was er eigenlijk meer een voorstander van dat ik ging voetballen, maar ik koos op m’n elfde voor basketbal en wilde natuurlijk beter worden dan mijn vader. Hij bracht me naar een net opgerichte club in Amsterdam-Zuidoost. Ik basketbalde vooral voor m’n plezier op dat moment, speelde ook geen competitie. Pas twee jaar later konden we ons als team inschrijven en competitie spelen. Toen werd ik echt verliefd.” Wat voor jongen was jij in die tijd? “Ik was geen straatjongen, geen hangjongere, speelde tot mijn achttiende nog verstoppertje. Ik was actief en atletisch, maar ook een lolbroek. Wat school betreft: ik lette niet altijd op, maar ben ook nooit blijven zitten. En wat mijn sport betreft: ik speelde eerst op pleintjes, vooral voor de lol, en moest bij de club ineens binnen structuren leren functioneren. Dat was wennen.” [caption id="attachment_20589" align="aligncenter" width="1707"] Worthy de Jong[/caption] Hoe liep het af met school? “Met minimale inspanning, omdat ik basketbal prioriteit gaf, heb ik het mbo-diploma retail gehaald. Ik bedacht: ik moet in elk geval een diploma halen voordat ik naar Amerika ga. Het is altijd mijn droom geweest om daarheen te gaan.” Hoe jaagde je die droom na als tiener? “Er waren heel veel obstakels. Om voet tussen de deur te krijgen in Amerika moest ik eerst mijn diploma’s laten vertalen. Het kostte allemaal veel geld om mijn basketbaldroom na te jagen. Mijn moeder heeft mij heel erg gesponsord. Ze zag er niet veel in, maar ik was enig kind en ze bracht dagelijks offers voor mijn droom. Ze heeft veel baantjes gehad, maakte onder meer huizen schoon. Soms moest ik mee om haar te helpen om nieuwe basketbalschoenen te kunnen bekostigen. Al die sportlessen, een busabonnement om naar school te gaan; mijn moeder heeft keihard gewerkt om het voor mij allemaal voor elkaar te krijgen.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Worthy de Jong is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Hockey

Pirmin Blaak: ‘Het goud verzacht de pijn’

Pirmin Blaak (36) was de grote held in de olympische hockeyfinale in Parijs. De keeper stopte drie Duitse shoot-outs en bezorgde Nederland voor het eerst sinds 2000 de olympische titel. Maar die medaille heeft hem ook heel wat gekost. “Ik werd uitgeroepen tot beste keeper van de wereld, maar had die titel graag ingeleverd om mijn normale leven terug te krijgen. Ik won alles wat er te winnen viel, maar tegelijkertijd raakte ik alles kwijt.” Aldus de sluitpost in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine. Pirmin Blaak “Door mijn privéproblemen heb ik getwijfeld of ik naar Parijs moest gaan, ik verkeerde niet in mijn beste vorm. Ik besloot: in Parijs ga ik slapen, eten, rusten en hockeyen. Ik dacht alleen aan die acht wedstrijden, wilde mijn carrière niet eindigen met de gedachte: had ik maar... Dat ik later zou denken: had ik maar niet die ene e-mail naar de bondscoach gestuurd. Ik hield vast aan mijn routines. Zo keek ik urenlang op bed naar shoot-outs van onze tegenstanders. Niet heel gezellig voor mijn kamergenoot Koen Bijen. Ik was een halve autist. Mijn teamgenoten wisten van mijn problemen, ik heb veel steun aan ze gehad. Ik was de oudste van de groep en had al drie keer de Spelen meegemaakt, dus dat rondje door het olympisch dorp geloofde ik wel. Ik speelde soms alleen een potje tafeltennis mee. [caption id="attachment_20587" align="aligncenter" width="1768"] Pirmin Blaak[/caption] Louis van Gaal We hadden geen sterke poulefase, verloren van Duitsland met 1-0 en tegen Groot-Brittannië werd het 2-2. Na de poulefase kwam Louis van Gaal bij ons langs. Ik vond hem altijd al een heel bijzondere man, hij straalde zoveel allure uit, maar had hem nog nooit ontmoet. Als zo’n grootheid binnenkomt, dan doet dat wat met een ploeg. Zijn aanwezigheid zorgde ervoor dat we nog beter beseften: we staan op het allerhoogste podium, er wordt naar ons gekeken. Het gaf ons extra energie. Van Gaal had het over ‘imagineren’, hetzelfde als visualiseren en dat deed ik al. Als je bepaalde dingen ’s nachts al voor je ziet, kun je niet meer verrast worden. De kwartfinale tegen Australië gaf ons een boost. Vroeger hadden we geregeld van ze verloren op belangrijke momenten, ook tijdens de Spelen in Tokio. In Parijs wonnen we met 2-0. In de halve finale moesten we tegen Spanje, gecoacht door onze voormalige bondscoach Max Caldas. We hadden in de poulefase al van ze gewonnen en wisten wat we konden verwachten. We zegevierden met 4-0. Ik heb altijd een goede relatie met Caldas gehad, was niet extra gebrand om van hem te winnen. Ik ben niet van het misgunnen, hij verdiende ook succes, maar ik wilde per se die finale halen. In de war Op de dag van de finale tegen Duitsland liep ik met de sportpsycholoog van TeamNL langs de Seine. We hadden een mooi gesprek. Ik zei iets van: misschien is dit wel de laatste wedstrijd die ik speel voor Oranje. Ze antwoordde: ‘Er zit thuis een jongetje op jou te wachten, die heeft straks zijn papa nodig.’ Ik ging die finale in om de trotse vader van Keje te zijn, die een jaar eerder was geboren. Ik had niks te verliezen. Wat er ook zou gebeuren, Keje zou thuis op me wachten. Mijn teamgenoten zeiden voor de wedstrijd: ‘Laten we dit ook voor jouw kleine doen.’ Ik denk dat ik vaker goed geprepareerd aan een wedstrijd begon, maar nu was ik mentaal ook op mijn best. Ik heb weleens een finale gespeeld om niet te verliezen, in Parijs speelde ik om alles te winnen. De wedstrijd eindigde in 1-1, de beslissing zou vallen met shoot-outs. Ik had met mezelf al de afspraak gemaakt: mocht het hierop uitdraaien, dan ga ik risico’s nemen. Ik ga niet behoudend keepen, maar er volle bak in. De eerste moest ik per se hebben, dan gaf ik een signaal af. Wij misten de eerste shootout, dus het was extra belangrijk dat ik hem stopte. Naast mijn doel had ik een briefje gelegd met een checklist van wat ik juist niet moest doen: niet in het midden starten, niet terugstappen. Ik pareerde de eerste shoot-out en voelde: dit komt goed. Ook de tweede stopte ik. Daarna scoorde Thierry Brinkman. En nadat ik de derde shoot-out pakte, scoorde Thijs van Dam en kwamen we op een 2-0-voorsprong. Duitsland kwam terug tot 2-1, daar baalde ik heel erg van, maar Duco Telgenkamp mocht het afmaken. Toen Duco naar voren liep om hem te nemen, liep ik naar een journalist naast het doel om te checken of het de beslissende bal om het goud zou zijn. Ik twijfelde, vroeg: championship point, right? Hij knikte. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Pirmin Blaak is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Pirmin Blaak (36) was de grote held in de olympische hockeyfinale in Parijs. De keeper stopte drie Duitse shoot-outs en bezorgde Nederland voor het eerst sinds 2000 de olympische titel. Maar die medaille heeft hem ook heel wat gekost. “Ik werd uitgeroepen tot beste keeper van de wereld, maar had die titel graag ingeleverd om mijn normale leven terug te krijgen. Ik won alles wat er te winnen viel, maar tegelijkertijd raakte ik alles kwijt.” Aldus de sluitpost in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine. Pirmin Blaak “Door mijn privéproblemen heb ik getwijfeld of ik naar Parijs moest gaan, ik verkeerde niet in mijn beste vorm. Ik besloot: in Parijs ga ik slapen, eten, rusten en hockeyen. Ik dacht alleen aan die acht wedstrijden, wilde mijn carrière niet eindigen met de gedachte: had ik maar... Dat ik later zou denken: had ik maar niet die ene e-mail naar de bondscoach gestuurd. Ik hield vast aan mijn routines. Zo keek ik urenlang op bed naar shoot-outs van onze tegenstanders. Niet heel gezellig voor mijn kamergenoot Koen Bijen. Ik was een halve autist. Mijn teamgenoten wisten van mijn problemen, ik heb veel steun aan ze gehad. Ik was de oudste van de groep en had al drie keer de Spelen meegemaakt, dus dat rondje door het olympisch dorp geloofde ik wel. Ik speelde soms alleen een potje tafeltennis mee. [caption id="attachment_20587" align="aligncenter" width="1768"] Pirmin Blaak[/caption] Louis van Gaal We hadden geen sterke poulefase, verloren van Duitsland met 1-0 en tegen Groot-Brittannië werd het 2-2. Na de poulefase kwam Louis van Gaal bij ons langs. Ik vond hem altijd al een heel bijzondere man, hij straalde zoveel allure uit, maar had hem nog nooit ontmoet. Als zo’n grootheid binnenkomt, dan doet dat wat met een ploeg. Zijn aanwezigheid zorgde ervoor dat we nog beter beseften: we staan op het allerhoogste podium, er wordt naar ons gekeken. Het gaf ons extra energie. Van Gaal had het over ‘imagineren’, hetzelfde als visualiseren en dat deed ik al. Als je bepaalde dingen ’s nachts al voor je ziet, kun je niet meer verrast worden. De kwartfinale tegen Australië gaf ons een boost. Vroeger hadden we geregeld van ze verloren op belangrijke momenten, ook tijdens de Spelen in Tokio. In Parijs wonnen we met 2-0. In de halve finale moesten we tegen Spanje, gecoacht door onze voormalige bondscoach Max Caldas. We hadden in de poulefase al van ze gewonnen en wisten wat we konden verwachten. We zegevierden met 4-0. Ik heb altijd een goede relatie met Caldas gehad, was niet extra gebrand om van hem te winnen. Ik ben niet van het misgunnen, hij verdiende ook succes, maar ik wilde per se die finale halen. In de war Op de dag van de finale tegen Duitsland liep ik met de sportpsycholoog van TeamNL langs de Seine. We hadden een mooi gesprek. Ik zei iets van: misschien is dit wel de laatste wedstrijd die ik speel voor Oranje. Ze antwoordde: ‘Er zit thuis een jongetje op jou te wachten, die heeft straks zijn papa nodig.’ Ik ging die finale in om de trotse vader van Keje te zijn, die een jaar eerder was geboren. Ik had niks te verliezen. Wat er ook zou gebeuren, Keje zou thuis op me wachten. Mijn teamgenoten zeiden voor de wedstrijd: ‘Laten we dit ook voor jouw kleine doen.’ Ik denk dat ik vaker goed geprepareerd aan een wedstrijd begon, maar nu was ik mentaal ook op mijn best. Ik heb weleens een finale gespeeld om niet te verliezen, in Parijs speelde ik om alles te winnen. De wedstrijd eindigde in 1-1, de beslissing zou vallen met shoot-outs. Ik had met mezelf al de afspraak gemaakt: mocht het hierop uitdraaien, dan ga ik risico’s nemen. Ik ga niet behoudend keepen, maar er volle bak in. De eerste moest ik per se hebben, dan gaf ik een signaal af. Wij misten de eerste shootout, dus het was extra belangrijk dat ik hem stopte. Naast mijn doel had ik een briefje gelegd met een checklist van wat ik juist niet moest doen: niet in het midden starten, niet terugstappen. Ik pareerde de eerste shoot-out en voelde: dit komt goed. Ook de tweede stopte ik. Daarna scoorde Thierry Brinkman. En nadat ik de derde shoot-out pakte, scoorde Thijs van Dam en kwamen we op een 2-0-voorsprong. Duitsland kwam terug tot 2-1, daar baalde ik heel erg van, maar Duco Telgenkamp mocht het afmaken. Toen Duco naar voren liep om hem te nemen, liep ik naar een journalist naast het doel om te checken of het de beslissende bal om het goud zou zijn. Ik twijfelde, vroeg: championship point, right? Hij knikte. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Pirmin Blaak is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Handbal

Handbalbloed: Jorn, Inger en Kay Smits

Handbal zit bij Jorn (32), Inger (30) en Kay Smits (27) in de genen. Vader Gino Smits en moeder Cecile Leenen waren handbalinternational en nu zijn hun kinderen dat. Ze zijn uitgewaaid over Europa, maar denk nou niet dat het ze alleen voor de wind is gegaan. In aanloop naar het EK voor vrouwen, in december, en het mannenWK in januari, komen ze samen voor een interview in Helden Magazine. “Mijn zus en broer verleggen ook míjn plafond.” Jorn, Inger en Kay Smits Dat Inger, Jorn en Kay aan één tafel zitten in het Limburgse Schinnen is zeldzaam, want het is geen sinecure om ze bij elkaar te krijgen. Jorn speelt in Zwitserland bij Amicitia, Inger in Roemenië bij CSM Boekarest en Kay in Duitsland bij Flensburg. “We hebben twee standaardmomenten in het jaar dat we elkaar zien: in de zomer als de competities stilliggen en rond kerst,” zegt Jorn. “En soms zien we elkaar per ongeluk,” vult Inger aan. Jorn: “Kerst vierden we de laatste jaren als gezin meestal in Duitsland, omdat daar rond die tijd nog wordt gespeeld. Wellicht vieren we het dit jaar bij Inger in Roemenië, de onderhandelingen moeten nog beginnen.” Inger: “Wij weten niet anders dan dat het een hele puzzel is om af te spreken. De zestigste verjaardag van onze moeder vierden we pas maanden later.” Van huis uit is er alle begrip dat het vaak lastig afspreken is. Moeder Cecile Leenen speelde 104 handbalinterlands. Vader Gino kwam 23 keer uit voor het Nederlands handbalteam en werd daarna clubcoach in Nederland, bondscoach van Jong Oranje, assistentbondscoach van Nederland en trainde zowel Borussia Dortmund als Duitsland onder 18. Hij trainde mannen- en vrouwenteams. [caption id="attachment_20591" align="aligncenter" width="2500"] V.l.n.r. Jorn, Kay en Inger Smits[/caption] Inger: “Pas als mensen tegen me zeggen dat we een heel bijzonder gezin hebben, sta ik er even bij stil. We kennen de verhalen van onze ouders ook. Mama is altijd heel bescheiden, zegt steeds dat handbal in haar tijd nog niet zo professioneel was als nu.” Jorn: “Wij kregen vanuit de opvoeding mee ons niet arrogant op te stellen. Wat je daar ook mee ontwikkelt, is dat je niet te snel tevreden bent met wat je hebt bereikt en dat is weer belangrijk om je ambities waar te maken.” Kay: “Die ambitie komt echt vanuit onszelf. Tijdens de opvoeding leerden we: het maakt niet uit wat je gaat doen, al ga je voetballen in de vijfde klasse of biljarten, maar doe je best en maak plezier.” I nger: “Ik krijg geregeld de opmerking: ‘Jullie moesten zeker handballen van jullie ouders?’ Dat was helemaal niet zo. We hebben ook andere sporten gedaan, zoals atletiek en judo. Onze vader was toen trainer van Sittardia en elke zaterdagavond renden Jorn, Kay en ik met een bal rond in die hal. Zo ontstond de liefde voor de sport.” Inger: “We waren alle drie talentvol in de jeugd, maar kwamen ook weleens mopperend of huilend thuis omdat het niet lekker ging of dat een ploeggenootje de bal niet eens kon vangen. Dan zei papa: ‘Dan moet jij ervoor zorgen, door een stuitbal of dichterbij te staan, dat hij of zij die bal wél kan vangen.’ Als ik een keer tien goals had gescoord en in de kantine iedereen enthousiast ‘door jou hebben we gewonnen’ riep, dan had hij nog wat dingetjes gezien die anders konden. Hij was kritisch, ook om te zorgen dat we niet naast onze schoenen gingen lopen.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Jorn, Inger en Kay Smits is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis. Dit jaar groeide ze echter uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden. Ze vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Handbal zit bij Jorn (32), Inger (30) en Kay Smits (27) in de genen. Vader Gino Smits en moeder Cecile Leenen waren handbalinternational en nu zijn hun kinderen dat. Ze zijn uitgewaaid over Europa, maar denk nou niet dat het ze alleen voor de wind is gegaan. In aanloop naar het EK voor vrouwen, in december, en het mannenWK in januari, komen ze samen voor een interview in Helden Magazine. “Mijn zus en broer verleggen ook míjn plafond.” Jorn, Inger en Kay Smits Dat Inger, Jorn en Kay aan één tafel zitten in het Limburgse Schinnen is zeldzaam, want het is geen sinecure om ze bij elkaar te krijgen. Jorn speelt in Zwitserland bij Amicitia, Inger in Roemenië bij CSM Boekarest en Kay in Duitsland bij Flensburg. “We hebben twee standaardmomenten in het jaar dat we elkaar zien: in de zomer als de competities stilliggen en rond kerst,” zegt Jorn. “En soms zien we elkaar per ongeluk,” vult Inger aan. Jorn: “Kerst vierden we de laatste jaren als gezin meestal in Duitsland, omdat daar rond die tijd nog wordt gespeeld. Wellicht vieren we het dit jaar bij Inger in Roemenië, de onderhandelingen moeten nog beginnen.” Inger: “Wij weten niet anders dan dat het een hele puzzel is om af te spreken. De zestigste verjaardag van onze moeder vierden we pas maanden later.” Van huis uit is er alle begrip dat het vaak lastig afspreken is. Moeder Cecile Leenen speelde 104 handbalinterlands. Vader Gino kwam 23 keer uit voor het Nederlands handbalteam en werd daarna clubcoach in Nederland, bondscoach van Jong Oranje, assistentbondscoach van Nederland en trainde zowel Borussia Dortmund als Duitsland onder 18. Hij trainde mannen- en vrouwenteams. [caption id="attachment_20591" align="aligncenter" width="2500"] V.l.n.r. Jorn, Kay en Inger Smits[/caption] Inger: “Pas als mensen tegen me zeggen dat we een heel bijzonder gezin hebben, sta ik er even bij stil. We kennen de verhalen van onze ouders ook. Mama is altijd heel bescheiden, zegt steeds dat handbal in haar tijd nog niet zo professioneel was als nu.” Jorn: “Wij kregen vanuit de opvoeding mee ons niet arrogant op te stellen. Wat je daar ook mee ontwikkelt, is dat je niet te snel tevreden bent met wat je hebt bereikt en dat is weer belangrijk om je ambities waar te maken.” Kay: “Die ambitie komt echt vanuit onszelf. Tijdens de opvoeding leerden we: het maakt niet uit wat je gaat doen, al ga je voetballen in de vijfde klasse of biljarten, maar doe je best en maak plezier.” I nger: “Ik krijg geregeld de opmerking: ‘Jullie moesten zeker handballen van jullie ouders?’ Dat was helemaal niet zo. We hebben ook andere sporten gedaan, zoals atletiek en judo. Onze vader was toen trainer van Sittardia en elke zaterdagavond renden Jorn, Kay en ik met een bal rond in die hal. Zo ontstond de liefde voor de sport.” Inger: “We waren alle drie talentvol in de jeugd, maar kwamen ook weleens mopperend of huilend thuis omdat het niet lekker ging of dat een ploeggenootje de bal niet eens kon vangen. Dan zei papa: ‘Dan moet jij ervoor zorgen, door een stuitbal of dichterbij te staan, dat hij of zij die bal wél kan vangen.’ Als ik een keer tien goals had gescoord en in de kantine iedereen enthousiast ‘door jou hebben we gewonnen’ riep, dan had hij nog wat dingetjes gezien die anders konden. Hij was kritisch, ook om te zorgen dat we niet naast onze schoenen gingen lopen.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Jorn, Inger en Kay Smits is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis. Dit jaar groeide ze echter uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden. Ze vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Mountainbiken

Puck Pieterse: ‘Daar gaat je medaille’

Puck Pieterse De olympische zilveren medaille leek zondag 28 juli een zekerheidje. Maar toen kreeg Puck Pieterse te maken met een leeglopende band. De weg naar de materiaalpost was te lang waardoor de 22-jarige mountainbikester buiten de medailles viel. Ze werd vierde, waarna ze wel meteen de drie medaillewinnaressen feliciteerde, kort daarna de pers nuchter te woord stond en diezelfde avond aanschoof bij tv-programma Studio Parijs. In de weken erna volgden pleisters op de wond: etappewinst en de witte trui voor de beste jongere in de Tour de France Femmes, plus twee wereldtitels: mountainbiken en onder 23 jaar op de weg. Vanuit haar woonplaats Amersfoort, waar beide regenboogtruien en gouden medailles op een dressoir prijken, blikt ze samen met Helden voor het dubbeldikke jubileumnummer terug. “Met heel veel vertrouwen stond ik aan de start van die olympische mountainbikewedstrijd. Ik ben ook weleens te nerveus, maar de voorbereiding was goed geweest. Ik was blessurevrij gebleven, niet ziek geweest, had goed kunnen trainen en de nacht voor de wedstrijd – zoals meestal trouwens – goed geslapen. Vanaf m’n zeventiende rij ik NK’s, EK’s en WK’s en elke keer startte ik als een van de favorieten. In mei had ik m’n Europese titel nog geprolongeerd. Dus al ben ik jong, ik ben ook best ervaren, ook wat betreft omgaan met druk. En zoals altijd dacht ik kort voor de start ook weer: meer dan je best kun je niet doen. Ik wist dat ik in vorm was. Natuurlijk zijn er altijd wel wat zenuwen, dan ijsbeer ik even en zodra het startschot geklonken heeft, zijn de zenuwen weg. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Jerdy en Kirsten Schouten is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Puck Pieterse De olympische zilveren medaille leek zondag 28 juli een zekerheidje. Maar toen kreeg Puck Pieterse te maken met een leeglopende band. De weg naar de materiaalpost was te lang waardoor de 22-jarige mountainbikester buiten de medailles viel. Ze werd vierde, waarna ze wel meteen de drie medaillewinnaressen feliciteerde, kort daarna de pers nuchter te woord stond en diezelfde avond aanschoof bij tv-programma Studio Parijs. In de weken erna volgden pleisters op de wond: etappewinst en de witte trui voor de beste jongere in de Tour de France Femmes, plus twee wereldtitels: mountainbiken en onder 23 jaar op de weg. Vanuit haar woonplaats Amersfoort, waar beide regenboogtruien en gouden medailles op een dressoir prijken, blikt ze samen met Helden voor het dubbeldikke jubileumnummer terug. “Met heel veel vertrouwen stond ik aan de start van die olympische mountainbikewedstrijd. Ik ben ook weleens te nerveus, maar de voorbereiding was goed geweest. Ik was blessurevrij gebleven, niet ziek geweest, had goed kunnen trainen en de nacht voor de wedstrijd – zoals meestal trouwens – goed geslapen. Vanaf m’n zeventiende rij ik NK’s, EK’s en WK’s en elke keer startte ik als een van de favorieten. In mei had ik m’n Europese titel nog geprolongeerd. Dus al ben ik jong, ik ben ook best ervaren, ook wat betreft omgaan met druk. En zoals altijd dacht ik kort voor de start ook weer: meer dan je best kun je niet doen. Ik wist dat ik in vorm was. Natuurlijk zijn er altijd wel wat zenuwen, dan ijsbeer ik even en zodra het startschot geklonken heeft, zijn de zenuwen weg. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Jerdy en Kirsten Schouten is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Voetbal

Alsof Lamine Yamal betoverd is

FC Barcelona krijgt niet alleen weer kleur op de wangen, de ploeg heeft ook weer een troetelkind sinds het vertrek van Lionel Messi. Zijn naam: Lamine Yamal, op zijn zestiende al Europees kampioen met Spanje. Een portret van de inmiddels zeventienjarige aanvaller met Marokkaanse, Equatoriaal-Guinese, Catalaanse én Spaanse roots uit het dubbeldikke jubileumnummer van 2024. “Zijn doorbraak maakt iets speciaals los.” Lamine Yamal Op YouTube is een prachtige compilatie te zien van de opmars van Lamine Yamal Nasraoui Ebana. Van La Masía naar het eerste heet het door Barça-tv samengestelde filmpje. Je hoeft geen kenner te zijn om het talent te herkennen van het jochie dat op zijn zesde voor het eerst werd gescout door Barcelona. Hij doorliep er vanaf 2014 de hele jeugdopleiding. Van jongs af aan is Yamal – zijn voetbalnaam – tegenstanders te slim en te snel af. Met zijn gouden linkerbeen beweegt hij zich als een slangenmens over het veld. In de compilatie ziet de kijker hem steeds ietsje ouder worden en voortdurend van rugnummer wisselen. Zijn onvoorspelbare bewegingen, beslissende acties en weergaloze doelpunten zijn van alle tijden. Net zoals zijn ontwapenende lach. Yamal is de nieuwe publiekslieveling van Barcelona. Al is er aan de andere kant ook een voortdurende polemiek rond hem en zijn familie. Hij maakte op 29 april 2023 tegen Real Betis en onder trainer Xavi Hernández zijn competitiedebuut voor Barcelona. Als een toptalent van vijftien jaar, negen maanden en zestien dagen. Anderhalf jaar later is hij de status van golden boy ontgroeid. Yamal is voor zijn achttiende al de grote ster van Barcelona én het nationale Spaanse elftal. Hij speelde een grote rol bij het winnen van de Europese titel en werd op het Ballon d’Or-gala verkozen tot ’s werelds beste voetballer onder 21 jaar. [caption id="attachment_20585" align="aligncenter" width="2560"] Lamine Yamal[/caption] Er lonkt nog een heel voetballeven voor de aanvaller die als hét grote voorbeeld geldt voor een nieuwe generatie. Over de hele wereld dragen jonge voetballers het shirt van Yamal met rugnummer 19. En daarmee treedt hij bij Barça als voetballer én als commercieel product in de voetsporen van Lionel Messi. Al wil hij zelf niets weten van een vergelijking met de Argentijnse superster. Evenmin ziet hij gelijkenissen met andere Barçaiconen als Johan Cruijff, Ronaldinho of Xavi Hernández. Lamine Yamal is Lamine Yamal. Hij gaat zijn eigen weg op een manier die afwijkt van het moderne, geprogrammeerde voetbal. Zijn toekomst ligt naar eigen zeggen bij Barcelona. Een bod van naar verluidt 250 miljoen euro dat Paris Saint-Germain afgelopen zomer zou hebben gedaan was volgens Barçavoorzitter Joan Laporta kansloos. Hoewel zijn carrière nog maar net is begonnen, doen verschillende oudtopspelers op verzoek van Helden een voorspelling over de toekomst van Yamal. Volgens Hristo Stoitsjkov is hij nu al geschiedenis aan het schrijven. “Op zeer jonge leeftijd is Lamine Yamal een fenomeen met een enorme impact op het mondiale voetbal,” laat de Bulgaarse oud-voetballer van Barcelona via een appje weten. Stoitsjkov: 'Op zeer jonge leeftijd is Lamine Yamal een fenomeen met een enorme impact op het mondiale voetbal' En ook Jorge Valdano is zeer lovend. De Argentijn, die het witte shirt van Real Madrid droeg en in 1986 samen met Diego Maradona wereldkampioen werd, betitelt Lamine Yamal desgevraagd als: “De Spaanse voetballer die van alle spelers deze eeuw de grootste toekomst voor zich heeft.” En Ali Boussaboun, oud-international van Marokko, noemt LY ‘een toptalent die nu al als Europees kampioen met Spanje tot de allerbesten behoort’. Het zijn loftuitingen van internationale kenners, die Lamine Yamal als liefhebbers van het voetbal koesteren. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het verhaal over Lamine Yamal is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. En nog veel meer!
FC Barcelona krijgt niet alleen weer kleur op de wangen, de ploeg heeft ook weer een troetelkind sinds het vertrek van Lionel Messi. Zijn naam: Lamine Yamal, op zijn zestiende al Europees kampioen met Spanje. Een portret van de inmiddels zeventienjarige aanvaller met Marokkaanse, Equatoriaal-Guinese, Catalaanse én Spaanse roots uit het dubbeldikke jubileumnummer van 2024. “Zijn doorbraak maakt iets speciaals los.” Lamine Yamal Op YouTube is een prachtige compilatie te zien van de opmars van Lamine Yamal Nasraoui Ebana. Van La Masía naar het eerste heet het door Barça-tv samengestelde filmpje. Je hoeft geen kenner te zijn om het talent te herkennen van het jochie dat op zijn zesde voor het eerst werd gescout door Barcelona. Hij doorliep er vanaf 2014 de hele jeugdopleiding. Van jongs af aan is Yamal – zijn voetbalnaam – tegenstanders te slim en te snel af. Met zijn gouden linkerbeen beweegt hij zich als een slangenmens over het veld. In de compilatie ziet de kijker hem steeds ietsje ouder worden en voortdurend van rugnummer wisselen. Zijn onvoorspelbare bewegingen, beslissende acties en weergaloze doelpunten zijn van alle tijden. Net zoals zijn ontwapenende lach. Yamal is de nieuwe publiekslieveling van Barcelona. Al is er aan de andere kant ook een voortdurende polemiek rond hem en zijn familie. Hij maakte op 29 april 2023 tegen Real Betis en onder trainer Xavi Hernández zijn competitiedebuut voor Barcelona. Als een toptalent van vijftien jaar, negen maanden en zestien dagen. Anderhalf jaar later is hij de status van golden boy ontgroeid. Yamal is voor zijn achttiende al de grote ster van Barcelona én het nationale Spaanse elftal. Hij speelde een grote rol bij het winnen van de Europese titel en werd op het Ballon d’Or-gala verkozen tot ’s werelds beste voetballer onder 21 jaar. [caption id="attachment_20585" align="aligncenter" width="2560"] Lamine Yamal[/caption] Er lonkt nog een heel voetballeven voor de aanvaller die als hét grote voorbeeld geldt voor een nieuwe generatie. Over de hele wereld dragen jonge voetballers het shirt van Yamal met rugnummer 19. En daarmee treedt hij bij Barça als voetballer én als commercieel product in de voetsporen van Lionel Messi. Al wil hij zelf niets weten van een vergelijking met de Argentijnse superster. Evenmin ziet hij gelijkenissen met andere Barçaiconen als Johan Cruijff, Ronaldinho of Xavi Hernández. Lamine Yamal is Lamine Yamal. Hij gaat zijn eigen weg op een manier die afwijkt van het moderne, geprogrammeerde voetbal. Zijn toekomst ligt naar eigen zeggen bij Barcelona. Een bod van naar verluidt 250 miljoen euro dat Paris Saint-Germain afgelopen zomer zou hebben gedaan was volgens Barçavoorzitter Joan Laporta kansloos. Hoewel zijn carrière nog maar net is begonnen, doen verschillende oudtopspelers op verzoek van Helden een voorspelling over de toekomst van Yamal. Volgens Hristo Stoitsjkov is hij nu al geschiedenis aan het schrijven. “Op zeer jonge leeftijd is Lamine Yamal een fenomeen met een enorme impact op het mondiale voetbal,” laat de Bulgaarse oud-voetballer van Barcelona via een appje weten. Stoitsjkov: 'Op zeer jonge leeftijd is Lamine Yamal een fenomeen met een enorme impact op het mondiale voetbal' En ook Jorge Valdano is zeer lovend. De Argentijn, die het witte shirt van Real Madrid droeg en in 1986 samen met Diego Maradona wereldkampioen werd, betitelt Lamine Yamal desgevraagd als: “De Spaanse voetballer die van alle spelers deze eeuw de grootste toekomst voor zich heeft.” En Ali Boussaboun, oud-international van Marokko, noemt LY ‘een toptalent die nu al als Europees kampioen met Spanje tot de allerbesten behoort’. Het zijn loftuitingen van internationale kenners, die Lamine Yamal als liefhebbers van het voetbal koesteren. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het verhaal over Lamine Yamal is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. En nog veel meer!

Schaatsen

Heldenpraat met Selma Poutsma

Ze werd met de Nederlandse relayploeg olympisch kampioen in 2022 en veroverde in maart bij de WK in Rotterdam voor de vierde keer de wereldtitel op de aflossing. Maar Selma Poutsma (25) kijkt ook verder dan het shorttracken, heeft de overstap gemaakt naar Team Essent en wil ook schitteren als langebaanschaatsster. Helden onderwerpt haar in het dubbeldikke jubileumnummer aan een vragenvuur. Selma Poutsma Als ik niet zou schaatsen, zou ik deze sport beoefenen. “Ballet. Ik wilde vroeger ballerina worden en heb rond mijn twaalfde ook even op ballet gezeten. Ik ben helemaal niet lenig of elegant, dus ik had het ook niet ver geschopt als ballerina, maar ik vind het nog steeds leuk om naar te kijken. Als gezin is het traditie om elk jaar met elkaar naar het Nationale Opera & Ballet-theater te gaan. Helaas kan ik er niet altijd bij zijn, omdat ik vaak wedstrijden heb. De voorstellingen die ik heb gezien, vond ik geweldig.” Tattoo of piercing. “Mag ik ze ook allebei níét kiezen? Een piercing of tatoeage vind ik bij anderen heel vet, maar bij mezelf passen ze niet zo. Als ik dan écht een keuze zou moeten maken, zou ik voor een neuspiercing gaan.” Het Wilhelmus of de Marseillaise. “De Marseillaise is een prachtig volkslied. Ik vond het dan ook geweldig dat die voor mij heeft geklonken toen ik Frans kampioen werd. Maar ik kies toch voor het Wilhelmus. Dat is mijn volkslied. Ik voel me helemaal op m’n plek in Nederland en zou hier ook nooit meer weg willen. In Frankrijk heb ik vier jaar gewoond, tussen 2014 en 2018, en daar de middelbare school afgerond. Ik kwam in Frankrijk terecht door een trainingsstage die we daar hadden met een groep junioren. Ik kreeg de vraag of ik er een jaar wilde trainen. Dat wilde ik wel. [caption id="attachment_20588" align="aligncenter" width="2500"] Selma Poutsma[/caption] Ik ben er uiteindelijk veel langer gebleven en kwam ook voor de Franse shorttrackploeg uit. Ik heb World Cupwedstrijden voor Frankrijk gereden en er was even sprake van dat ik, als ik me zou weten te kwalificeren, ook voor Frankrijk op de Olympische Spelen uit zou komen. Uiteindelijk ben ik blij dat het niet gebeurd is. In 2018 keerde ik terug naar Nederland en in 2022 kon ik ‘gewoon’ voor Nederland uitkomen op de Spelen en goud pakken.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Selma Poutsma is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Ze werd met de Nederlandse relayploeg olympisch kampioen in 2022 en veroverde in maart bij de WK in Rotterdam voor de vierde keer de wereldtitel op de aflossing. Maar Selma Poutsma (25) kijkt ook verder dan het shorttracken, heeft de overstap gemaakt naar Team Essent en wil ook schitteren als langebaanschaatsster. Helden onderwerpt haar in het dubbeldikke jubileumnummer aan een vragenvuur. Selma Poutsma Als ik niet zou schaatsen, zou ik deze sport beoefenen. “Ballet. Ik wilde vroeger ballerina worden en heb rond mijn twaalfde ook even op ballet gezeten. Ik ben helemaal niet lenig of elegant, dus ik had het ook niet ver geschopt als ballerina, maar ik vind het nog steeds leuk om naar te kijken. Als gezin is het traditie om elk jaar met elkaar naar het Nationale Opera & Ballet-theater te gaan. Helaas kan ik er niet altijd bij zijn, omdat ik vaak wedstrijden heb. De voorstellingen die ik heb gezien, vond ik geweldig.” Tattoo of piercing. “Mag ik ze ook allebei níét kiezen? Een piercing of tatoeage vind ik bij anderen heel vet, maar bij mezelf passen ze niet zo. Als ik dan écht een keuze zou moeten maken, zou ik voor een neuspiercing gaan.” Het Wilhelmus of de Marseillaise. “De Marseillaise is een prachtig volkslied. Ik vond het dan ook geweldig dat die voor mij heeft geklonken toen ik Frans kampioen werd. Maar ik kies toch voor het Wilhelmus. Dat is mijn volkslied. Ik voel me helemaal op m’n plek in Nederland en zou hier ook nooit meer weg willen. In Frankrijk heb ik vier jaar gewoond, tussen 2014 en 2018, en daar de middelbare school afgerond. Ik kwam in Frankrijk terecht door een trainingsstage die we daar hadden met een groep junioren. Ik kreeg de vraag of ik er een jaar wilde trainen. Dat wilde ik wel. [caption id="attachment_20588" align="aligncenter" width="2500"] Selma Poutsma[/caption] Ik ben er uiteindelijk veel langer gebleven en kwam ook voor de Franse shorttrackploeg uit. Ik heb World Cupwedstrijden voor Frankrijk gereden en er was even sprake van dat ik, als ik me zou weten te kwalificeren, ook voor Frankrijk op de Olympische Spelen uit zou komen. Uiteindelijk ben ik blij dat het niet gebeurd is. In 2018 keerde ik terug naar Nederland en in 2022 kon ik ‘gewoon’ voor Nederland uitkomen op de Spelen en goud pakken.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Selma Poutsma is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!