Word abonnee
Meer

Zeilen

Marit Bouwmeester: ‘Ik voelde me complete Marit’

Onder toeziend oog van haar tweejarige dochter Jessie Mae kroonde Marit Bouwmeester (36) zich tot de meest succesvolle zeilster aller tijden. Ze won met overmacht olympisch goud in de ILCA 6-klasse na eerder al olympisch goud, zilver en brons én vier wereldtitels te hebben gewonnen. Deze olympische campagne bleek de meest uitdagende. We bespraken zeven momenten in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine: “Ik stapte jankend in de taxi, dacht: is dit het nou waard?” Marit Bouwmeester [caption id="attachment_20584" align="aligncenter" width="2560"] Marit Bouwmeester[/caption] De knuffel van Jessie Mae “Vanaf het water zag ik Jessie al op de schouders van haar vader Diederick zitten. De laatste race voor de afsluitende medalrace was geweest en ik had zo’n voorsprong op mijn concurrenten dat ik al wist dat ik goud had gewonnen. Toen ik op de kant kwam, rende ik naar Jessie toe. Eindelijk kon ik haar weer in mijn armen sluiten. Ik had haar en de rest van de familie één keer gezien in die week, toevallig, toen ik langs een strandje fietste waar zij net waren. Mijn ouders, broer en zus met hun gezinnen, Diederick, Jessie en de oppas zaten met elkaar in één huis.” Lachend: “Ik denk dat zij een pittigere Spelen hebben gehad dan ik.” In Londen in 2012 won je zilver, in Rio vier jaar later werd je voor het eerst olympisch kampioen, in Tokio in 2021 was er brons. Hoe heb je je vierde Spelen beleefd? “Deze medaille was de mooiste van allemaal, maar ook de moeilijkste en meest emotionele. Als er iets is dat het moederschap mij heeft geleerd, is het: accepteren dat het niet allemaal gaat zoals je graag zou willen. Ik had Jessie al zo vaak meegenomen naar trainingskampen en wedstrijden dat ik gewend was aan onzekere factoren; aan presteren zonder slaap bijvoorbeeld.” Zorgde Jessie voor net dat beetje relativeringsvermogen? “Ja. Het lukte me in Marseille, waar we onze olympische races zeilden, heel goed om te denken: ik ga alles geven wat ik in me heb en dan zie ik wel welk resultaat erbij hoort. Dat kleine beetje relativeren werkte voor mij. Relativeren is dodelijk in topsport, maar in mijn geval zorgde het voor de juiste balans.” Jij voer de hele week vooraan. Je had zoveel punten voorsprong dat je voor de afsluitende medalrace al olympisch kampioen was. Had je dat scenario al in je hoofd zitten? “Ik had het van tevoren helemaal gevisualiseerd. Ik wist dat Marseille een locatie was waarop het kon. De omstandigheden waren heel uitdagend, maar dat biedt ook kansen. We hadden een goede tactiek uitgedacht. Ik had een goede grip op de wind, had veel snelheid in alle omstandigheden. Dus ja, ik had dat scenario wel voor ogen. Maar mijn coach Jaap Zielhuis en ik hadden ook afgesproken dat we niet meteen blij zouden zijn na een dag met goede resultaten.” Je maakte het nog even spannend. Je eindigde als elfde en twintigste in de laatste races voor de medalrace. “Ik wilde het toernooi graag in stijl afsluiten, maar er was veel heisa. Als ik won, zou ik de beste zeilster ooit worden. Veel bobo’s kwamen al langs mijn tentje op de kant voordat ik het water op ging. We zeilden op de tv-baan, de wedstrijd zou live te zien zijn. Ik werd op het water omringd door cameraboten en helikopters. Ze blokkeerden mijn zicht, ik kon het water niet meer goed zien vanwege al die boten om me heen. Tegen Jaap zei ik: ik heb niks van de wind kunnen voelen, je moet me helpen. Een valkuil is dan om te gaan twijfelen, maar Jaap zei: ‘Je gaat vol overtuiging varen, daadkracht tonen.’ In de tweede race lag ik vooraan, tot de wedstrijd werd afgelast. Er stond te weinig wind. We moesten opnieuw starten. Maar de wind was zo instabiel. Ik maakte een cruciale fout, eindigde in de middenmoot. Gelukkig had ik een comfortabele voorsprong.” Je grote concurrent, de Deense Anne-Marie Rindom, won zilver. Het was in het verleden vaak stuivertje wisselen tussen jullie, op de Spelen in Tokio won zij goud. Wanneer kreeg je de bevestiging dat je haar in Marseille zou verslaan? “Ik had voor de start van de Spelen pas één keer een uurtje in mijn olympische boot kunnen varen. Vanaf het moment dat ik hem had opgehaald, was er iedere keer weer wat: de ene keer waaide het te hard en mochten we het water niet op. De andere keer moesten Jessies neusamandelen eruit, dus toen ben ik naar huis gevlogen. Vlak voor de start van ons toernooi ben ik naar Marseille gegaan. Toen kon ik het water niet op omdat het toernooi van de 49er-klasse al was gestart. Op de eerste wedstrijddag voelde ik mijn boot pas voor het eerst echt aan. Ik was de haven nog niet uit of wist: aan de boot gaat het niet liggen. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Marit Bouwmeester is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouw Sharon van Rouwendaal, winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in haar sport, doen haar verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Onder toeziend oog van haar tweejarige dochter Jessie Mae kroonde Marit Bouwmeester (36) zich tot de meest succesvolle zeilster aller tijden. Ze won met overmacht olympisch goud in de ILCA 6-klasse na eerder al olympisch goud, zilver en brons én vier wereldtitels te hebben gewonnen. Deze olympische campagne bleek de meest uitdagende. We bespraken zeven momenten in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine: “Ik stapte jankend in de taxi, dacht: is dit het nou waard?” Marit Bouwmeester [caption id="attachment_20584" align="aligncenter" width="2560"] Marit Bouwmeester[/caption] De knuffel van Jessie Mae “Vanaf het water zag ik Jessie al op de schouders van haar vader Diederick zitten. De laatste race voor de afsluitende medalrace was geweest en ik had zo’n voorsprong op mijn concurrenten dat ik al wist dat ik goud had gewonnen. Toen ik op de kant kwam, rende ik naar Jessie toe. Eindelijk kon ik haar weer in mijn armen sluiten. Ik had haar en de rest van de familie één keer gezien in die week, toevallig, toen ik langs een strandje fietste waar zij net waren. Mijn ouders, broer en zus met hun gezinnen, Diederick, Jessie en de oppas zaten met elkaar in één huis.” Lachend: “Ik denk dat zij een pittigere Spelen hebben gehad dan ik.” In Londen in 2012 won je zilver, in Rio vier jaar later werd je voor het eerst olympisch kampioen, in Tokio in 2021 was er brons. Hoe heb je je vierde Spelen beleefd? “Deze medaille was de mooiste van allemaal, maar ook de moeilijkste en meest emotionele. Als er iets is dat het moederschap mij heeft geleerd, is het: accepteren dat het niet allemaal gaat zoals je graag zou willen. Ik had Jessie al zo vaak meegenomen naar trainingskampen en wedstrijden dat ik gewend was aan onzekere factoren; aan presteren zonder slaap bijvoorbeeld.” Zorgde Jessie voor net dat beetje relativeringsvermogen? “Ja. Het lukte me in Marseille, waar we onze olympische races zeilden, heel goed om te denken: ik ga alles geven wat ik in me heb en dan zie ik wel welk resultaat erbij hoort. Dat kleine beetje relativeren werkte voor mij. Relativeren is dodelijk in topsport, maar in mijn geval zorgde het voor de juiste balans.” Jij voer de hele week vooraan. Je had zoveel punten voorsprong dat je voor de afsluitende medalrace al olympisch kampioen was. Had je dat scenario al in je hoofd zitten? “Ik had het van tevoren helemaal gevisualiseerd. Ik wist dat Marseille een locatie was waarop het kon. De omstandigheden waren heel uitdagend, maar dat biedt ook kansen. We hadden een goede tactiek uitgedacht. Ik had een goede grip op de wind, had veel snelheid in alle omstandigheden. Dus ja, ik had dat scenario wel voor ogen. Maar mijn coach Jaap Zielhuis en ik hadden ook afgesproken dat we niet meteen blij zouden zijn na een dag met goede resultaten.” Je maakte het nog even spannend. Je eindigde als elfde en twintigste in de laatste races voor de medalrace. “Ik wilde het toernooi graag in stijl afsluiten, maar er was veel heisa. Als ik won, zou ik de beste zeilster ooit worden. Veel bobo’s kwamen al langs mijn tentje op de kant voordat ik het water op ging. We zeilden op de tv-baan, de wedstrijd zou live te zien zijn. Ik werd op het water omringd door cameraboten en helikopters. Ze blokkeerden mijn zicht, ik kon het water niet meer goed zien vanwege al die boten om me heen. Tegen Jaap zei ik: ik heb niks van de wind kunnen voelen, je moet me helpen. Een valkuil is dan om te gaan twijfelen, maar Jaap zei: ‘Je gaat vol overtuiging varen, daadkracht tonen.’ In de tweede race lag ik vooraan, tot de wedstrijd werd afgelast. Er stond te weinig wind. We moesten opnieuw starten. Maar de wind was zo instabiel. Ik maakte een cruciale fout, eindigde in de middenmoot. Gelukkig had ik een comfortabele voorsprong.” Je grote concurrent, de Deense Anne-Marie Rindom, won zilver. Het was in het verleden vaak stuivertje wisselen tussen jullie, op de Spelen in Tokio won zij goud. Wanneer kreeg je de bevestiging dat je haar in Marseille zou verslaan? “Ik had voor de start van de Spelen pas één keer een uurtje in mijn olympische boot kunnen varen. Vanaf het moment dat ik hem had opgehaald, was er iedere keer weer wat: de ene keer waaide het te hard en mochten we het water niet op. De andere keer moesten Jessies neusamandelen eruit, dus toen ben ik naar huis gevlogen. Vlak voor de start van ons toernooi ben ik naar Marseille gegaan. Toen kon ik het water niet op omdat het toernooi van de 49er-klasse al was gestart. Op de eerste wedstrijddag voelde ik mijn boot pas voor het eerst echt aan. Ik was de haven nog niet uit of wist: aan de boot gaat het niet liggen. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Marit Bouwmeester is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouw Sharon van Rouwendaal, winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in haar sport, doen haar verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Schaatsen

Joy Beune – Wie het laatst lacht…

Voor Joy Beune was 2024 het jaar van haar grote doorbraak. Ze werd wereldkampioen op de 5000 meter en de ploegenachtervolging en werd de beste allrounder van de wereld. De weg naar de top ging met vallen en opstaan voor de 25-jarige schaatsster van Team IKO. De nieuwe koningin van de langebaan lag onder vuur, maar liet zich niet van het ijs slaan. In het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine doet ze haar verhaal. Lachend: “Ik heb geen oppas meer nodig.” Joy Beune [caption id="attachment_20593" align="aligncenter" width="2560"] Joy Beune[/caption] Erwin en Martin ten Hove “Vanaf het eerste gesprek dat we voerden, in 2022, klikte het met Erwin en Martin. Zij waren ervan overtuigd dat ik de beste schaatsster van de wereld kon worden. Dat zij op dat moment zoveel vertrouwen in mij uitspraken, na een paar moeilijke jaren bij Jumbo-Visma, deed heel veel met me. Hoewel zij mijn trainers zijn, voelden ze al snel als een soort familie voor me. Alles kan in overleg met hen, er is nooit onenigheid. Van jongs af aan werd geroepen dat ik de beste schaatsster van de wereld kon worden, zeker nadat ik in 2018 wereldkampioen bij de junioren werd door de wereldrecords op de 1000, 1500 en 3000 meter te verbeteren. Maar om de stap ook daadwerkelijk te zetten, was een heel goede band met mijn coaches cruciaal. Ik wil het gevoel hebben van mijn coaches dat ik ertoe doe, dat zij het allerbeste voor mij willen. Dat gevoel geven Erwin en Martin mij vanaf dag één. Bij Team IKO wordt gekeken naar het individu, er wordt echt maatwerk geleverd. Wat voor de een werkt, hoeft niet automatisch voor de ander te werken. Eerst moesten we ontdekken welke aanpak het best bij mij paste. We zijn samen gaan puzzelen, ik kreeg daar zoveel vertrouwen van. Ik ben een gevoelsmens, staar me niet blind op de cijfertjes. Soms kan al dat meten een tikkeltje te veel zijn. Tenminste: zo ervaar ik dat. Een test is slechts een momentopname. Bij Team IKO zijn ze ook niet meteen bezorgd bij een mindere test, hebben ze alle trainingen die al zijn gedaan ook in het achterhoofd. Bij Erwin en Martin is er volop ruimte om me op mentaal vlak te ontwikkelen. Psyned is betrokken bij de ploeg. Sportpsycholoog Yara van Gendt maakt ook echt deel uit van de begeleidingsstaf. We doen vaak teamsessies, zodat we elkaar goed leren kennen. Eens in de twee of drie weken kunnen we ook individueel met Yara zitten. Zij houdt heel goed in de gaten of er zaken zijn die niet helemaal gaan zoals iemand zou willen. Yara kan dat dan weer aankaarten bij de coaches. Daarnaast heb ik zelf ook al een tijdje iemand die mij op mentaal vlak helpt. Met haar kan ik lekker sparren of gewoon even lekker lullen. Vooral op mentaal vlak heb ik veel winst geboekt. Vroeger dacht ik: ik moet gewoon zo hard schaatsen als ik kan. Verder had ik geen plan. Een raceplan maken en me daar ook echt aan houden, dat heb ik echt geleerd de afgelopen twee jaar. Met dank aan mijn coaches, maar ook dankzij de mentale begeleiders. Tijdens races kon ik best afgeleid raken of terugvallen in oude patronen. Het is zaak om heel duidelijk mijn taken uit te voeren en me niet van de wijs te laten brengen. Ik word op een gegeven moment moe en juist dan is het belangrijk om te blijven doen wat ik moet doen. Het klinkt heel eenvoudig, maar dat is iets wat heel moeilijk is in de praktijk. Je kunt bijvoorbeeld medelijden krijgen met jezelf, denken: mijn benen doen zo’n pijn. Om dat gevoel zo lang mogelijk uit te stellen is het goed om een duidelijk plan te hebben en de taken die daarbij horen tijdens een race te blijven herhalen in m’n hoofd. Door mezelf telkens toe te spreken, ben ik ook heel erg gefocust en is er minder ruimte voor de pijn. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Joy Beune is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Voor Joy Beune was 2024 het jaar van haar grote doorbraak. Ze werd wereldkampioen op de 5000 meter en de ploegenachtervolging en werd de beste allrounder van de wereld. De weg naar de top ging met vallen en opstaan voor de 25-jarige schaatsster van Team IKO. De nieuwe koningin van de langebaan lag onder vuur, maar liet zich niet van het ijs slaan. In het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine doet ze haar verhaal. Lachend: “Ik heb geen oppas meer nodig.” Joy Beune [caption id="attachment_20593" align="aligncenter" width="2560"] Joy Beune[/caption] Erwin en Martin ten Hove “Vanaf het eerste gesprek dat we voerden, in 2022, klikte het met Erwin en Martin. Zij waren ervan overtuigd dat ik de beste schaatsster van de wereld kon worden. Dat zij op dat moment zoveel vertrouwen in mij uitspraken, na een paar moeilijke jaren bij Jumbo-Visma, deed heel veel met me. Hoewel zij mijn trainers zijn, voelden ze al snel als een soort familie voor me. Alles kan in overleg met hen, er is nooit onenigheid. Van jongs af aan werd geroepen dat ik de beste schaatsster van de wereld kon worden, zeker nadat ik in 2018 wereldkampioen bij de junioren werd door de wereldrecords op de 1000, 1500 en 3000 meter te verbeteren. Maar om de stap ook daadwerkelijk te zetten, was een heel goede band met mijn coaches cruciaal. Ik wil het gevoel hebben van mijn coaches dat ik ertoe doe, dat zij het allerbeste voor mij willen. Dat gevoel geven Erwin en Martin mij vanaf dag één. Bij Team IKO wordt gekeken naar het individu, er wordt echt maatwerk geleverd. Wat voor de een werkt, hoeft niet automatisch voor de ander te werken. Eerst moesten we ontdekken welke aanpak het best bij mij paste. We zijn samen gaan puzzelen, ik kreeg daar zoveel vertrouwen van. Ik ben een gevoelsmens, staar me niet blind op de cijfertjes. Soms kan al dat meten een tikkeltje te veel zijn. Tenminste: zo ervaar ik dat. Een test is slechts een momentopname. Bij Team IKO zijn ze ook niet meteen bezorgd bij een mindere test, hebben ze alle trainingen die al zijn gedaan ook in het achterhoofd. Bij Erwin en Martin is er volop ruimte om me op mentaal vlak te ontwikkelen. Psyned is betrokken bij de ploeg. Sportpsycholoog Yara van Gendt maakt ook echt deel uit van de begeleidingsstaf. We doen vaak teamsessies, zodat we elkaar goed leren kennen. Eens in de twee of drie weken kunnen we ook individueel met Yara zitten. Zij houdt heel goed in de gaten of er zaken zijn die niet helemaal gaan zoals iemand zou willen. Yara kan dat dan weer aankaarten bij de coaches. Daarnaast heb ik zelf ook al een tijdje iemand die mij op mentaal vlak helpt. Met haar kan ik lekker sparren of gewoon even lekker lullen. Vooral op mentaal vlak heb ik veel winst geboekt. Vroeger dacht ik: ik moet gewoon zo hard schaatsen als ik kan. Verder had ik geen plan. Een raceplan maken en me daar ook echt aan houden, dat heb ik echt geleerd de afgelopen twee jaar. Met dank aan mijn coaches, maar ook dankzij de mentale begeleiders. Tijdens races kon ik best afgeleid raken of terugvallen in oude patronen. Het is zaak om heel duidelijk mijn taken uit te voeren en me niet van de wijs te laten brengen. Ik word op een gegeven moment moe en juist dan is het belangrijk om te blijven doen wat ik moet doen. Het klinkt heel eenvoudig, maar dat is iets wat heel moeilijk is in de praktijk. Je kunt bijvoorbeeld medelijden krijgen met jezelf, denken: mijn benen doen zo’n pijn. Om dat gevoel zo lang mogelijk uit te stellen is het goed om een duidelijk plan te hebben en de taken die daarbij horen tijdens een race te blijven herhalen in m’n hoofd. Door mezelf telkens toe te spreken, ben ik ook heel erg gefocust en is er minder ruimte voor de pijn. Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Joy Beune is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Basketbal

Worthy de Jong: ‘Ik heb mezelf uitgevonden’

Hij is verantwoordelijk voor misschien wel het mooiste sportmoment van 2024. In de extra tijd van de finale tegen thuisland Frankrijk schoot Worthy de Jong (36) de Nederlandse 3x3-basketballers naar de olympische titel. Victoria Koblenko ging voor het dubbeldikke jubileumnummer langs bij de man van ‘Het Gouden Schot’. Worthy de Jong Je vader was een basketballer in Suriname en vernoemde jou naar de bekende NBA-speler James Worthy. Welke rol speelde je vader in de keuze om te gaan basketballen? “Ik ben geboren in Suriname, toen ik twee was, gingen we met het gezin naar Nederland. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik zeven was. Mijn band met mijn vader veranderde daarna. Hij haalde me soms op, we basketbalden dan af en toe ook samen. Mijn vader was er eigenlijk meer een voorstander van dat ik ging voetballen, maar ik koos op m’n elfde voor basketbal en wilde natuurlijk beter worden dan mijn vader. Hij bracht me naar een net opgerichte club in Amsterdam-Zuidoost. Ik basketbalde vooral voor m’n plezier op dat moment, speelde ook geen competitie. Pas twee jaar later konden we ons als team inschrijven en competitie spelen. Toen werd ik echt verliefd.” Wat voor jongen was jij in die tijd? “Ik was geen straatjongen, geen hangjongere, speelde tot mijn achttiende nog verstoppertje. Ik was actief en atletisch, maar ook een lolbroek. Wat school betreft: ik lette niet altijd op, maar ben ook nooit blijven zitten. En wat mijn sport betreft: ik speelde eerst op pleintjes, vooral voor de lol, en moest bij de club ineens binnen structuren leren functioneren. Dat was wennen.” [caption id="attachment_20589" align="aligncenter" width="1707"] Worthy de Jong[/caption] Hoe liep het af met school? “Met minimale inspanning, omdat ik basketbal prioriteit gaf, heb ik het mbo-diploma retail gehaald. Ik bedacht: ik moet in elk geval een diploma halen voordat ik naar Amerika ga. Het is altijd mijn droom geweest om daarheen te gaan.” Hoe jaagde je die droom na als tiener? “Er waren heel veel obstakels. Om voet tussen de deur te krijgen in Amerika moest ik eerst mijn diploma’s laten vertalen. Het kostte allemaal veel geld om mijn basketbaldroom na te jagen. Mijn moeder heeft mij heel erg gesponsord. Ze zag er niet veel in, maar ik was enig kind en ze bracht dagelijks offers voor mijn droom. Ze heeft veel baantjes gehad, maakte onder meer huizen schoon. Soms moest ik mee om haar te helpen om nieuwe basketbalschoenen te kunnen bekostigen. Al die sportlessen, een busabonnement om naar school te gaan; mijn moeder heeft keihard gewerkt om het voor mij allemaal voor elkaar te krijgen.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Worthy de Jong is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Hij is verantwoordelijk voor misschien wel het mooiste sportmoment van 2024. In de extra tijd van de finale tegen thuisland Frankrijk schoot Worthy de Jong (36) de Nederlandse 3x3-basketballers naar de olympische titel. Victoria Koblenko ging voor het dubbeldikke jubileumnummer langs bij de man van ‘Het Gouden Schot’. Worthy de Jong Je vader was een basketballer in Suriname en vernoemde jou naar de bekende NBA-speler James Worthy. Welke rol speelde je vader in de keuze om te gaan basketballen? “Ik ben geboren in Suriname, toen ik twee was, gingen we met het gezin naar Nederland. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik zeven was. Mijn band met mijn vader veranderde daarna. Hij haalde me soms op, we basketbalden dan af en toe ook samen. Mijn vader was er eigenlijk meer een voorstander van dat ik ging voetballen, maar ik koos op m’n elfde voor basketbal en wilde natuurlijk beter worden dan mijn vader. Hij bracht me naar een net opgerichte club in Amsterdam-Zuidoost. Ik basketbalde vooral voor m’n plezier op dat moment, speelde ook geen competitie. Pas twee jaar later konden we ons als team inschrijven en competitie spelen. Toen werd ik echt verliefd.” Wat voor jongen was jij in die tijd? “Ik was geen straatjongen, geen hangjongere, speelde tot mijn achttiende nog verstoppertje. Ik was actief en atletisch, maar ook een lolbroek. Wat school betreft: ik lette niet altijd op, maar ben ook nooit blijven zitten. En wat mijn sport betreft: ik speelde eerst op pleintjes, vooral voor de lol, en moest bij de club ineens binnen structuren leren functioneren. Dat was wennen.” [caption id="attachment_20589" align="aligncenter" width="1707"] Worthy de Jong[/caption] Hoe liep het af met school? “Met minimale inspanning, omdat ik basketbal prioriteit gaf, heb ik het mbo-diploma retail gehaald. Ik bedacht: ik moet in elk geval een diploma halen voordat ik naar Amerika ga. Het is altijd mijn droom geweest om daarheen te gaan.” Hoe jaagde je die droom na als tiener? “Er waren heel veel obstakels. Om voet tussen de deur te krijgen in Amerika moest ik eerst mijn diploma’s laten vertalen. Het kostte allemaal veel geld om mijn basketbaldroom na te jagen. Mijn moeder heeft mij heel erg gesponsord. Ze zag er niet veel in, maar ik was enig kind en ze bracht dagelijks offers voor mijn droom. Ze heeft veel baantjes gehad, maakte onder meer huizen schoon. Soms moest ik mee om haar te helpen om nieuwe basketbalschoenen te kunnen bekostigen. Al die sportlessen, een busabonnement om naar school te gaan; mijn moeder heeft keihard gewerkt om het voor mij allemaal voor elkaar te krijgen.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Worthy de Jong is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Schaatsen

Heldenpraat met Selma Poutsma

Ze werd met de Nederlandse relayploeg olympisch kampioen in 2022 en veroverde in maart bij de WK in Rotterdam voor de vierde keer de wereldtitel op de aflossing. Maar Selma Poutsma (25) kijkt ook verder dan het shorttracken, heeft de overstap gemaakt naar Team Essent en wil ook schitteren als langebaanschaatsster. Helden onderwerpt haar in het dubbeldikke jubileumnummer aan een vragenvuur. Selma Poutsma Als ik niet zou schaatsen, zou ik deze sport beoefenen. “Ballet. Ik wilde vroeger ballerina worden en heb rond mijn twaalfde ook even op ballet gezeten. Ik ben helemaal niet lenig of elegant, dus ik had het ook niet ver geschopt als ballerina, maar ik vind het nog steeds leuk om naar te kijken. Als gezin is het traditie om elk jaar met elkaar naar het Nationale Opera & Ballet-theater te gaan. Helaas kan ik er niet altijd bij zijn, omdat ik vaak wedstrijden heb. De voorstellingen die ik heb gezien, vond ik geweldig.” Tattoo of piercing. “Mag ik ze ook allebei níét kiezen? Een piercing of tatoeage vind ik bij anderen heel vet, maar bij mezelf passen ze niet zo. Als ik dan écht een keuze zou moeten maken, zou ik voor een neuspiercing gaan.” Het Wilhelmus of de Marseillaise. “De Marseillaise is een prachtig volkslied. Ik vond het dan ook geweldig dat die voor mij heeft geklonken toen ik Frans kampioen werd. Maar ik kies toch voor het Wilhelmus. Dat is mijn volkslied. Ik voel me helemaal op m’n plek in Nederland en zou hier ook nooit meer weg willen. In Frankrijk heb ik vier jaar gewoond, tussen 2014 en 2018, en daar de middelbare school afgerond. Ik kwam in Frankrijk terecht door een trainingsstage die we daar hadden met een groep junioren. Ik kreeg de vraag of ik er een jaar wilde trainen. Dat wilde ik wel. [caption id="attachment_20588" align="aligncenter" width="2500"] Selma Poutsma[/caption] Ik ben er uiteindelijk veel langer gebleven en kwam ook voor de Franse shorttrackploeg uit. Ik heb World Cupwedstrijden voor Frankrijk gereden en er was even sprake van dat ik, als ik me zou weten te kwalificeren, ook voor Frankrijk op de Olympische Spelen uit zou komen. Uiteindelijk ben ik blij dat het niet gebeurd is. In 2018 keerde ik terug naar Nederland en in 2022 kon ik ‘gewoon’ voor Nederland uitkomen op de Spelen en goud pakken.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Selma Poutsma is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Ze werd met de Nederlandse relayploeg olympisch kampioen in 2022 en veroverde in maart bij de WK in Rotterdam voor de vierde keer de wereldtitel op de aflossing. Maar Selma Poutsma (25) kijkt ook verder dan het shorttracken, heeft de overstap gemaakt naar Team Essent en wil ook schitteren als langebaanschaatsster. Helden onderwerpt haar in het dubbeldikke jubileumnummer aan een vragenvuur. Selma Poutsma Als ik niet zou schaatsen, zou ik deze sport beoefenen. “Ballet. Ik wilde vroeger ballerina worden en heb rond mijn twaalfde ook even op ballet gezeten. Ik ben helemaal niet lenig of elegant, dus ik had het ook niet ver geschopt als ballerina, maar ik vind het nog steeds leuk om naar te kijken. Als gezin is het traditie om elk jaar met elkaar naar het Nationale Opera & Ballet-theater te gaan. Helaas kan ik er niet altijd bij zijn, omdat ik vaak wedstrijden heb. De voorstellingen die ik heb gezien, vond ik geweldig.” Tattoo of piercing. “Mag ik ze ook allebei níét kiezen? Een piercing of tatoeage vind ik bij anderen heel vet, maar bij mezelf passen ze niet zo. Als ik dan écht een keuze zou moeten maken, zou ik voor een neuspiercing gaan.” Het Wilhelmus of de Marseillaise. “De Marseillaise is een prachtig volkslied. Ik vond het dan ook geweldig dat die voor mij heeft geklonken toen ik Frans kampioen werd. Maar ik kies toch voor het Wilhelmus. Dat is mijn volkslied. Ik voel me helemaal op m’n plek in Nederland en zou hier ook nooit meer weg willen. In Frankrijk heb ik vier jaar gewoond, tussen 2014 en 2018, en daar de middelbare school afgerond. Ik kwam in Frankrijk terecht door een trainingsstage die we daar hadden met een groep junioren. Ik kreeg de vraag of ik er een jaar wilde trainen. Dat wilde ik wel. [caption id="attachment_20588" align="aligncenter" width="2500"] Selma Poutsma[/caption] Ik ben er uiteindelijk veel langer gebleven en kwam ook voor de Franse shorttrackploeg uit. Ik heb World Cupwedstrijden voor Frankrijk gereden en er was even sprake van dat ik, als ik me zou weten te kwalificeren, ook voor Frankrijk op de Olympische Spelen uit zou komen. Uiteindelijk ben ik blij dat het niet gebeurd is. In 2018 keerde ik terug naar Nederland en in 2022 kon ik ‘gewoon’ voor Nederland uitkomen op de Spelen en goud pakken.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Selma Poutsma is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Tennis

Niels Vink: ‘Bizar dat een bacterie dit kan doen’

Niels Vink Niels Vink (21) verloor door een meningokokkenbacterie beide benen en de topjes van zijn vingers. Als rolstoeltennisser in de quad-klasse bereikte hij de eerste plaats op de wereldranglijst en won hij tot op heden vijf grandslamtitels. Zijn grote rivaal? Landgenoot Sam Schröder. Zijn grote concurrent in de strijd om paralympisch goud in het enkelspel en zijn kompaan in de strijd om goud in het dubbelspel. Voor de fotoshoot trekt Niels Vink ‘zijn benen’ en de spijkerbroek even uit en zet ze, Nikes eronder, rechtop neer bij het bankje. Hij gaat in zijn rolstoel zitten. Voor Niels de gewoonste zaak van de wereld. “Ik was een keer in Toverland en toen ik in een attractie ging, bleef mijn moeder wachten. Ik trok mijn benen uit en die stonden daar naast de attractie. Kwam er een kind aanlopen en dat vroeg waar de andere helft van dat kind met die benen was... Ineens was ík de attractie.” Bacteriële infectie Niels had net zijn eerste verjaardag gevierd toen het misging. Hij werd aangevallen door een meningokokkenbacterie. Vlak na kerst in 2003 zaten zijn ouders plots bij hem te waken aan het ziekenhuisbed. Een bacteriële infectie takelde de kleine Niels toe. Zijn benen moesten geamputeerd, net als zijn vingertoppen. Zijn ouders vreesden dat Niels het niet zou redden. “Ik weet er gelukkig niks van. Voor mijn ouders moet het verschrikkelijk zijn geweest.” Foto’s van toen zijn er, maar die heeft Niels nog nooit gezien. “Ik wil ze liever niet zien, wil er niet aan worden herinnerd, omdat ik het niet bewust heb meegemaakt. Misschien wil ik de foto’s zien als ik ouder ben.” Uiteraard had wat Niels overkwam grote impact op het gezin. “Tijdens kerst heeft mama het altijd moeilijk gehad, omdat het in die dagen gebeurde. Daarom vind ik het altijd fijn thuis te zijn met de kerstdagen. En als mama mij dan ziet lachen, vergeet ze het weer.” Als kind liet hij zich niet tegenhouden, ondanks zijn beperkingen. “Ik kroop door de gymzaal en had verder een normale jeugd. Als een ander kind vroeg hoe ik de trap opkwam, dan liet ik dat zien. En daarna gingen we weer verder met spelen, zo makkelijk zijn kinderen. Ik was gewoon Niels. En Stiphout is klein, dus zo’n beetje iedereen wist wat er was gebeurd.” Zijn dorpsgenoten volgen hem op de voet. “Nadat ik op de Paralympische Spelen van Tokio goud en brons had gewonnen, duurde een bezoek aan de supermarkt makkelijk een uur, kinderen wilden met mij op de foto. En in het nabijgelegen Helmond voel ik me ook thuis. Mijn kleuterleraar is daar sportwethouder, ik ken de burgemeester goed, word er vaak voor iets gevraagd. Bij het nieuwe gemeentehuis werd ik als een van de bekende Helmonders gevraagd een tegeltje te zetten. Ik mocht ook het nieuwe gebouw van mijn oude middelbare school openen.” ‘Tegenwoordig kun je kosmetisch iets laten doen aan de littekens, maar dat hoeft voor mij niet. Dit is wie ik ben. Ik heb geen schaamte’ Niels kijkt naar zijn littekens. “Bizar dat een bacterie dit kan doen... Iedereen draagt ’m bij zich, bij mij ontpopte die bacterie zich. Gewoon domme pech.’’ Niels heeft ook littekens op zijn armen en een plekje op zijn gezicht. ‘‘Tegenwoordig kun je kosmetisch iets laten doen aan de littekens, maar dat hoeft voor mij niet. Dit is wie ik ben. Ik heb geen schaamte. Ik besef dat het er heftig uitziet, maar vind het ook wel grappig, zoals met de broek en benen uittrekken. Als ik een relatie zou krijgen? Nervositeit? Nee, hoor. Tja, dit is gewoon wie ik ben.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Niels Vink komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Verspringer en sprinter Joël de Jong doet zijn verhaal, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 
Niels Vink Niels Vink (21) verloor door een meningokokkenbacterie beide benen en de topjes van zijn vingers. Als rolstoeltennisser in de quad-klasse bereikte hij de eerste plaats op de wereldranglijst en won hij tot op heden vijf grandslamtitels. Zijn grote rivaal? Landgenoot Sam Schröder. Zijn grote concurrent in de strijd om paralympisch goud in het enkelspel en zijn kompaan in de strijd om goud in het dubbelspel. Voor de fotoshoot trekt Niels Vink ‘zijn benen’ en de spijkerbroek even uit en zet ze, Nikes eronder, rechtop neer bij het bankje. Hij gaat in zijn rolstoel zitten. Voor Niels de gewoonste zaak van de wereld. “Ik was een keer in Toverland en toen ik in een attractie ging, bleef mijn moeder wachten. Ik trok mijn benen uit en die stonden daar naast de attractie. Kwam er een kind aanlopen en dat vroeg waar de andere helft van dat kind met die benen was... Ineens was ík de attractie.” Bacteriële infectie Niels had net zijn eerste verjaardag gevierd toen het misging. Hij werd aangevallen door een meningokokkenbacterie. Vlak na kerst in 2003 zaten zijn ouders plots bij hem te waken aan het ziekenhuisbed. Een bacteriële infectie takelde de kleine Niels toe. Zijn benen moesten geamputeerd, net als zijn vingertoppen. Zijn ouders vreesden dat Niels het niet zou redden. “Ik weet er gelukkig niks van. Voor mijn ouders moet het verschrikkelijk zijn geweest.” Foto’s van toen zijn er, maar die heeft Niels nog nooit gezien. “Ik wil ze liever niet zien, wil er niet aan worden herinnerd, omdat ik het niet bewust heb meegemaakt. Misschien wil ik de foto’s zien als ik ouder ben.” Uiteraard had wat Niels overkwam grote impact op het gezin. “Tijdens kerst heeft mama het altijd moeilijk gehad, omdat het in die dagen gebeurde. Daarom vind ik het altijd fijn thuis te zijn met de kerstdagen. En als mama mij dan ziet lachen, vergeet ze het weer.” Als kind liet hij zich niet tegenhouden, ondanks zijn beperkingen. “Ik kroop door de gymzaal en had verder een normale jeugd. Als een ander kind vroeg hoe ik de trap opkwam, dan liet ik dat zien. En daarna gingen we weer verder met spelen, zo makkelijk zijn kinderen. Ik was gewoon Niels. En Stiphout is klein, dus zo’n beetje iedereen wist wat er was gebeurd.” Zijn dorpsgenoten volgen hem op de voet. “Nadat ik op de Paralympische Spelen van Tokio goud en brons had gewonnen, duurde een bezoek aan de supermarkt makkelijk een uur, kinderen wilden met mij op de foto. En in het nabijgelegen Helmond voel ik me ook thuis. Mijn kleuterleraar is daar sportwethouder, ik ken de burgemeester goed, word er vaak voor iets gevraagd. Bij het nieuwe gemeentehuis werd ik als een van de bekende Helmonders gevraagd een tegeltje te zetten. Ik mocht ook het nieuwe gebouw van mijn oude middelbare school openen.” ‘Tegenwoordig kun je kosmetisch iets laten doen aan de littekens, maar dat hoeft voor mij niet. Dit is wie ik ben. Ik heb geen schaamte’ Niels kijkt naar zijn littekens. “Bizar dat een bacterie dit kan doen... Iedereen draagt ’m bij zich, bij mij ontpopte die bacterie zich. Gewoon domme pech.’’ Niels heeft ook littekens op zijn armen en een plekje op zijn gezicht. ‘‘Tegenwoordig kun je kosmetisch iets laten doen aan de littekens, maar dat hoeft voor mij niet. Dit is wie ik ben. Ik heb geen schaamte. Ik besef dat het er heftig uitziet, maar vind het ook wel grappig, zoals met de broek en benen uittrekken. Als ik een relatie zou krijgen? Nervositeit? Nee, hoor. Tja, dit is gewoon wie ik ben.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Niels Vink komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Verspringer en sprinter Joël de Jong doet zijn verhaal, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Basketbal

Dinja en Joeri van Liere: Wereldveroveraars

Dinja en Joeri van Liere Dinja en Joeri van Liere zijn een uniek duo. Dinja (33) deed als amazone mee aan de Olympische Spelen in Parijs, broer Joeri (38) maakt zich op voor de Paralympische Spelen als rolstoelbasketballer. Twee gezinsleden die in dezelfde maand deelnemen aan de Spelen; historie hebben ze sowieso al geschreven. Bij het domein van zijn zus, de stal in Uden, speelt Joeri met de honden, die de basketbal net zo interessant vinden als hij. “Het is heel mooi hier.” Hij kijkt naar ‘de bak’ waarin zus Dinja rijdt. Verderop in de wei staan de paarden. Dinja en Joeri groeiden samen met hun broer Twan op in het Zeeuwse Kapellen, waar Joeri nog altijd woont. De broers raakten in de ban van motorcross. “Ik croste al op mijn vierde, we waren elk weekend onderweg voor races. Jij was een crossmeisje, ging altijd mee toen je klein was, maar speelde dan met vriendinnetjes in de blubber en het zand.” Dinja: “Jullie toerden door Nederland, gingen zelfs naar Tsjechië voor het jeugd-EK. Ik vond het leuk, maakte veel mee.” Joeri: “We verbleven vaak op een camping. Elke maandag op school had ik een nieuw verhaal te vertellen, leuker dan dat van klasgenootjes.” Dinja: “Ik zat ook niet op dezelfde golflengte als mijn klasgenootjes.” Flits en surprise Waar haar broers in de ban waren van motorcrossen, werd Dinja al op jonge leeftijd verliefd op paarden. De sponsor van Joeri en Twan had dochters die paarden hadden. “Ik wilde nergens anders meer heen dan naar die paarden. Daarna kreeg ik van mijn opa mijn eerste pony: Flits, een springpony. Ik kreeg hetzelfde leven als mijn broers, maar dan in een andere wereld. Opa bracht Flits en mij overal naartoe. Het gaf me een gevoel van vrijheid, ik was niet aan één plek gehecht.” Lachend: “Het was het tegenovergestelde van een burgerlijk bestaan.” Na Flits kwam Surprise, ook een springpony. “Over hem had ik niks te vertellen, die ging gewoon stilstaan midden in het parcours. Mij werd geadviseerd om dressuur te gaan doen, zodat ik meer controle over de pony zou krijgen. Zo is het begonnen. Het mooie aan dressuur is dat als je een paard, dat iets minder kwaliteit heeft, netjes africht en er goed mee oefent, je heel veel ver kunt komen. Bij het springen ben je afhankelijk van een paard dat de kwaliteit heeft hoog te springen.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Dinja en Joeri van Liere komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker.  Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 
Dinja en Joeri van Liere Dinja en Joeri van Liere zijn een uniek duo. Dinja (33) deed als amazone mee aan de Olympische Spelen in Parijs, broer Joeri (38) maakt zich op voor de Paralympische Spelen als rolstoelbasketballer. Twee gezinsleden die in dezelfde maand deelnemen aan de Spelen; historie hebben ze sowieso al geschreven. Bij het domein van zijn zus, de stal in Uden, speelt Joeri met de honden, die de basketbal net zo interessant vinden als hij. “Het is heel mooi hier.” Hij kijkt naar ‘de bak’ waarin zus Dinja rijdt. Verderop in de wei staan de paarden. Dinja en Joeri groeiden samen met hun broer Twan op in het Zeeuwse Kapellen, waar Joeri nog altijd woont. De broers raakten in de ban van motorcross. “Ik croste al op mijn vierde, we waren elk weekend onderweg voor races. Jij was een crossmeisje, ging altijd mee toen je klein was, maar speelde dan met vriendinnetjes in de blubber en het zand.” Dinja: “Jullie toerden door Nederland, gingen zelfs naar Tsjechië voor het jeugd-EK. Ik vond het leuk, maakte veel mee.” Joeri: “We verbleven vaak op een camping. Elke maandag op school had ik een nieuw verhaal te vertellen, leuker dan dat van klasgenootjes.” Dinja: “Ik zat ook niet op dezelfde golflengte als mijn klasgenootjes.” Flits en surprise Waar haar broers in de ban waren van motorcrossen, werd Dinja al op jonge leeftijd verliefd op paarden. De sponsor van Joeri en Twan had dochters die paarden hadden. “Ik wilde nergens anders meer heen dan naar die paarden. Daarna kreeg ik van mijn opa mijn eerste pony: Flits, een springpony. Ik kreeg hetzelfde leven als mijn broers, maar dan in een andere wereld. Opa bracht Flits en mij overal naartoe. Het gaf me een gevoel van vrijheid, ik was niet aan één plek gehecht.” Lachend: “Het was het tegenovergestelde van een burgerlijk bestaan.” Na Flits kwam Surprise, ook een springpony. “Over hem had ik niks te vertellen, die ging gewoon stilstaan midden in het parcours. Mij werd geadviseerd om dressuur te gaan doen, zodat ik meer controle over de pony zou krijgen. Zo is het begonnen. Het mooie aan dressuur is dat als je een paard, dat iets minder kwaliteit heeft, netjes africht en er goed mee oefent, je heel veel ver kunt komen. Bij het springen ben je afhankelijk van een paard dat de kwaliteit heeft hoog te springen.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Dinja en Joeri van Liere komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker.  Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Tennis

Jesper de Jong: ‘Als tennisser moet je een beetje gek zijn’

Jesper de Jong Jesper de Jong (24) speelde in januari zijn eerste grandslamtoernooi. Op de Australian Open bereikte hij de tweede ronde, waarin hij verloor van de huidige nummer één van de wereld, Jannik Sinner. Ook op Roland Garros haalde hij de tweede ronde, daarin pakte hij een set tegen latere winnaar Carlos Alcaraz. Helden ging in aanloop naar de US Open (26 augustus – 8 september) bij hem langs in Zandvoort. Jannik Sinner & Carlos Alcaraz “Zij gaan de komende tien jaar onze sport domineren. De manier waarop Sinner en Alcaraz zich profileren op en naast de baan is bewonderenswaardig. Ik kijk veel naar hen. Bij Alcaraz kijk ik vooral naar zijn gedrag. Het tennisgedeelte is moeilijk af te kijken; zijn lichaamsbouw heb ik niet. Maar ik kan wel wat leren van zijn professionaliteit en hoe hij mentaal op de baan staat. Alcaraz en Sinner zijn zeker op mentaal gebied grote voorbeelden. Zij balen ook heus wel als het even niet goed gaat, maar het heeft amper invloed. Alcaraz laat een teleurstelling nog iets meer zien dan Sinner. Sinner is echt een ijskonijn, laat niks merken. Bij de beste drie spelers van dit moment hoort in mijn ogen ook nog Holger Rune. Qua type speler lijkt hij een beetje op Novak Djokovic. Sinner kun je meer met Roger Federer vergelijken en Alcaraz lijkt op Rafael Nadal. Van allemaal kan ik wat leren. Rune heeft weer een ongelooflijke vechtersmentaliteit.” Zijn die spelers toegankelijk; heb je contact met hen? “Sinner en Alcaraz zijn dat absoluut. Rune ken ik van vroeger, van de jeugdtoernooien. We speelden geregeld tegen elkaar. Hij heeft zijn eerste titel bij de profs gewonnen door mij te verslaan in de finale. Hij zegt me gedag, maar Sinner en Alcaraz zijn wat toegankelijker. Maar het contact is vrij oppervlakkig, hoor.” Jij kwalificeerde je in januari bij de Australian Open voor het eerst voor het hoofdtoernooi van een grandslamtoernooi. Op de foto aan de muur in je huis in Zandvoort hangt een foto waarop je op je rug op de baan ligt. Jij had net de derde en laatste kwalificatiewedstrijd gewonnen van de Argentijn Camilo Ugo Carabelli. “Het was een absurde wedstrijd. We speelden drie uur lang in 35 graden in Melbourne. Er zat zoveel spanning op. Ik had een matchpoint op 5-4 in de derde set, werd gebroken en niet veel later mocht hij de wedstrijd uitserveren, maar brak ik hem. De supertiebreak won ik met 10-7. Ik was al een aantal keren dichtbij kwalificatie geweest. Op de US Open van 2022 stond ik een set en een break voor, maar verloor alsnog. Op Roland Garros lukte het vorig jaar ook niet, na een grote voorsprong. Het was een struggle, maar in Australië lukte het me eindelijk om me te kwalificeren voor een grandslamtoernooi.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Jesper de Jong komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.  
Jesper de Jong Jesper de Jong (24) speelde in januari zijn eerste grandslamtoernooi. Op de Australian Open bereikte hij de tweede ronde, waarin hij verloor van de huidige nummer één van de wereld, Jannik Sinner. Ook op Roland Garros haalde hij de tweede ronde, daarin pakte hij een set tegen latere winnaar Carlos Alcaraz. Helden ging in aanloop naar de US Open (26 augustus – 8 september) bij hem langs in Zandvoort. Jannik Sinner & Carlos Alcaraz “Zij gaan de komende tien jaar onze sport domineren. De manier waarop Sinner en Alcaraz zich profileren op en naast de baan is bewonderenswaardig. Ik kijk veel naar hen. Bij Alcaraz kijk ik vooral naar zijn gedrag. Het tennisgedeelte is moeilijk af te kijken; zijn lichaamsbouw heb ik niet. Maar ik kan wel wat leren van zijn professionaliteit en hoe hij mentaal op de baan staat. Alcaraz en Sinner zijn zeker op mentaal gebied grote voorbeelden. Zij balen ook heus wel als het even niet goed gaat, maar het heeft amper invloed. Alcaraz laat een teleurstelling nog iets meer zien dan Sinner. Sinner is echt een ijskonijn, laat niks merken. Bij de beste drie spelers van dit moment hoort in mijn ogen ook nog Holger Rune. Qua type speler lijkt hij een beetje op Novak Djokovic. Sinner kun je meer met Roger Federer vergelijken en Alcaraz lijkt op Rafael Nadal. Van allemaal kan ik wat leren. Rune heeft weer een ongelooflijke vechtersmentaliteit.” Zijn die spelers toegankelijk; heb je contact met hen? “Sinner en Alcaraz zijn dat absoluut. Rune ken ik van vroeger, van de jeugdtoernooien. We speelden geregeld tegen elkaar. Hij heeft zijn eerste titel bij de profs gewonnen door mij te verslaan in de finale. Hij zegt me gedag, maar Sinner en Alcaraz zijn wat toegankelijker. Maar het contact is vrij oppervlakkig, hoor.” Jij kwalificeerde je in januari bij de Australian Open voor het eerst voor het hoofdtoernooi van een grandslamtoernooi. Op de foto aan de muur in je huis in Zandvoort hangt een foto waarop je op je rug op de baan ligt. Jij had net de derde en laatste kwalificatiewedstrijd gewonnen van de Argentijn Camilo Ugo Carabelli. “Het was een absurde wedstrijd. We speelden drie uur lang in 35 graden in Melbourne. Er zat zoveel spanning op. Ik had een matchpoint op 5-4 in de derde set, werd gebroken en niet veel later mocht hij de wedstrijd uitserveren, maar brak ik hem. De supertiebreak won ik met 10-7. Ik was al een aantal keren dichtbij kwalificatie geweest. Op de US Open van 2022 stond ik een set en een break voor, maar verloor alsnog. Op Roland Garros lukte het vorig jaar ook niet, na een grote voorsprong. Het was een struggle, maar in Australië lukte het me eindelijk om me te kwalificeren voor een grandslamtoernooi.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Jesper de Jong komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.  

Golf

Joost Luiten: ‘Nu staat mijn zoontje op één’

Joost Luiten Joost Luiten (38) is al jaren het gezicht van golf in Nederland. Hij won zes toernooien op de Europese Tour, onder andere twee keer de KLM Open. In december vorig jaar werden hij en zijn vrouw Melanie de trotse ouders van zoontje Dex. Het leven lacht hem toe, maar dat is niet altijd zo geweest. Een burn-out beheerste een tijdje zijn leven. In Helden Magazine nummer 72 leggen we hem in aanloop naar de KLM Open – tussen 20 en 23 juni op The International in Amsterdam – vijf stellingen voor. [caption id="attachment_20104" align="alignnone" width="1200"] Trotse vader Joost met zoon Dex.[/caption] Sinds de geboorte van mijn zoontje Dex gooi ik mijn golfclubs niet meer in de boom “Ik ben misschien iets rustiger, maar die passie voor golf heb ik nog steeds. Wij zijn dag in dag uit bezig met dat spelletje en dat gaat zo in je kop zitten. Soms wordt het mij ook even te veel, dan knapt er iets en moet ik even mijn frustraties kwijt. Is niet altijd goed, maar het gebeurt in een split second. Dat ik mijn clubs in de boom gooide, ging viral.” Het gebeurde in november in Dubai dat je drie clubs in een boom gooide. Je klom er overigens niet zelf in om ze eruit te halen. Lachend: “Even nuanceren: ik gooide één club de boom in en die bleef hangen. Ik dacht: hoe krijg ik die er nu uit? Dus ik probeerde met een andere club die eruit te krijgen. Voor ik er erg in had, hingen er drie clubs in de boom. Een toeschouwer filmde dat en na afloop kwamen mensen van de Tour naar me toe met de vraag of ze het filmpje mochten gebruiken. De meeste spelers willen dat niet op social media hebben, maar ik dacht: waarom niet? Ik ben daar misschien wat makkelijker in dan anderen. Als ik het bij anderen zie gebeuren, lach ik me ook kapot. Toen ik het terugzag, moest ik heel hard lachen. Je moet ook een beetje zelfspot hebben, toch? Ik heb er heel veel reacties op gekregen van collega’s. Zij maakten er grapjes over, maar snapten tegelijkertijd precies waar ik doorheen ging op dat moment. Je hebt vandaag de dag met imago en sponsors te maken, maar ik vind: je moet jezelf niet te serieus nemen. Als iemand hier aanstoot aan neemt, tja...” Op 19 december afgelopen jaar werd je voor het eerst vader. Hoe is het leven als golfpapa? “Ik deel het leven iets anders in. Er is nu nog iets waar ik mijn focus op heb. Vroeger waren dat golf en mijn vrouw Melanie. Nu is daar ons zoontje Dex bijgekomen. Als ik in Nederland ben, merk ik vooral dat de indeling van mijn dagen anders is. Ik moet hem ook verzorgen, hij heeft aandacht nodig. Vind ik onwijs leuk, maar ik moest in het begin wel wennen. Hoe moest ik mijn tijd indelen? Wanneer had ik tijd om te trainen? Tot december stond golf op één en deelde ik de rest daaromheen in. Nu staat Dex op één en moet ik golf eromheen plannen als ik thuis ben. Het is ook heerlijk als ik drie weken weg ben geweest en het alleen maar golf, golf en nog eens golf is geweest, ik even afleiding heb als ik weer hier ben. Het vaderschap relativeert. Ik ben dus zeker als ik in Nederland vertoef wel veranderd.” Is het lastiger om van huis te gaan sinds je vader bent? “Nu nog niet. Ik ben al achttien jaar lang heel veel van huis weg. Er is altijd wel wat waar ik niet bij kan zijn of wat ik mis. Ik kan niet bij elk feestje zijn. Wat Dex betreft, denk ik dat ik het lastiger ga vinden om weg te gaan als hij doorkrijgt dat hij papa weer een tijdje moet missen. Dat hoor ik ook van collega’s die vader zijn. Nu heeft hij dat nog niet door en vind ik het lastiger om Mel alleen achter te laten. Zij moet al het werk met Dex in haar eentje doen.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Joost Luiten komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen.
Joost Luiten Joost Luiten (38) is al jaren het gezicht van golf in Nederland. Hij won zes toernooien op de Europese Tour, onder andere twee keer de KLM Open. In december vorig jaar werden hij en zijn vrouw Melanie de trotse ouders van zoontje Dex. Het leven lacht hem toe, maar dat is niet altijd zo geweest. Een burn-out beheerste een tijdje zijn leven. In Helden Magazine nummer 72 leggen we hem in aanloop naar de KLM Open – tussen 20 en 23 juni op The International in Amsterdam – vijf stellingen voor. [caption id="attachment_20104" align="alignnone" width="1200"] Trotse vader Joost met zoon Dex.[/caption] Sinds de geboorte van mijn zoontje Dex gooi ik mijn golfclubs niet meer in de boom “Ik ben misschien iets rustiger, maar die passie voor golf heb ik nog steeds. Wij zijn dag in dag uit bezig met dat spelletje en dat gaat zo in je kop zitten. Soms wordt het mij ook even te veel, dan knapt er iets en moet ik even mijn frustraties kwijt. Is niet altijd goed, maar het gebeurt in een split second. Dat ik mijn clubs in de boom gooide, ging viral.” Het gebeurde in november in Dubai dat je drie clubs in een boom gooide. Je klom er overigens niet zelf in om ze eruit te halen. Lachend: “Even nuanceren: ik gooide één club de boom in en die bleef hangen. Ik dacht: hoe krijg ik die er nu uit? Dus ik probeerde met een andere club die eruit te krijgen. Voor ik er erg in had, hingen er drie clubs in de boom. Een toeschouwer filmde dat en na afloop kwamen mensen van de Tour naar me toe met de vraag of ze het filmpje mochten gebruiken. De meeste spelers willen dat niet op social media hebben, maar ik dacht: waarom niet? Ik ben daar misschien wat makkelijker in dan anderen. Als ik het bij anderen zie gebeuren, lach ik me ook kapot. Toen ik het terugzag, moest ik heel hard lachen. Je moet ook een beetje zelfspot hebben, toch? Ik heb er heel veel reacties op gekregen van collega’s. Zij maakten er grapjes over, maar snapten tegelijkertijd precies waar ik doorheen ging op dat moment. Je hebt vandaag de dag met imago en sponsors te maken, maar ik vind: je moet jezelf niet te serieus nemen. Als iemand hier aanstoot aan neemt, tja...” Op 19 december afgelopen jaar werd je voor het eerst vader. Hoe is het leven als golfpapa? “Ik deel het leven iets anders in. Er is nu nog iets waar ik mijn focus op heb. Vroeger waren dat golf en mijn vrouw Melanie. Nu is daar ons zoontje Dex bijgekomen. Als ik in Nederland ben, merk ik vooral dat de indeling van mijn dagen anders is. Ik moet hem ook verzorgen, hij heeft aandacht nodig. Vind ik onwijs leuk, maar ik moest in het begin wel wennen. Hoe moest ik mijn tijd indelen? Wanneer had ik tijd om te trainen? Tot december stond golf op één en deelde ik de rest daaromheen in. Nu staat Dex op één en moet ik golf eromheen plannen als ik thuis ben. Het is ook heerlijk als ik drie weken weg ben geweest en het alleen maar golf, golf en nog eens golf is geweest, ik even afleiding heb als ik weer hier ben. Het vaderschap relativeert. Ik ben dus zeker als ik in Nederland vertoef wel veranderd.” Is het lastiger om van huis te gaan sinds je vader bent? “Nu nog niet. Ik ben al achttien jaar lang heel veel van huis weg. Er is altijd wel wat waar ik niet bij kan zijn of wat ik mis. Ik kan niet bij elk feestje zijn. Wat Dex betreft, denk ik dat ik het lastiger ga vinden om weg te gaan als hij doorkrijgt dat hij papa weer een tijdje moet missen. Dat hoor ik ook van collega’s die vader zijn. Nu heeft hij dat nog niet door en vind ik het lastiger om Mel alleen achter te laten. Zij moet al het werk met Dex in haar eentje doen.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Joost Luiten komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen.

Schaatsen

Jutta Leerdam: ‘Echt schaatsen staat altijd voorop’

Jutta Leerdam (25) weet dat de schijnwerpers bij de WK Afstanden (15-18 februari in Calgary) en WK Allround & Sprint (8-10 maart in Inzell) op haar gericht zijn. Want dat gebeurt overal waar ze verschijnt. Alles wat Jutta doet is nieuws. Of het nou haar prestaties op het ijs zijn, haar posts op social media of haar relatie met influencer Jake Paul. Hoe kijkt ze daar zelf naar? En hoe kijken anderen naar haar? Jutta Leerdam is sinds afgelopen zomer ook te bewonderen in Madame Tussauds. Op Instagram postte ze foto’s van zichzelf met haar wassen evenbeeld. Uiteraard ontbraken bij de replica haar trademarks – lang blond haar en zwarte eyeliner – niet. [caption id="attachment_19485" align="alignnone" width="2560"] Jutta posseert met haar evenbeeld in Madame Tussauds[/caption] Hoe anders was dat in september toen ze haar debuut maakte als model bij de Fashion Week in modestad Milaan voor BOSS. Op social media deelde ze met haar meer dan vier miljoen volgers beelden van de modeshow en hoe het er backstage aan toeging. Ze was op de catwalk te zien in een lange zwarte jas, zonder eyeliner en het haar had ze vast. Weer eens wat anders. Op TikTok liet ze weten dat ze nooit ‘catwalk-les’ had gekregen, omdat ze elke dag alleen maar schaatst. Haar volgers blijven ook op de hoogte van haar relatie met de Amerikaanse influencer, YouTuber en bokser Jake Paul. Ze maakten in april hun relatie bekend en sindsdien deelden ze meerdere keren foto’s en filmpjes van hen samen op hun social mediakanalen. Jake Paul was ook te bewonderen bij het World Cup Kwalificatie Toernooi in Thialf eind oktober, waar hij vanaf de tribune – en naast zijn ‘schoonouders’ Ruud en Monique – Jutta de 1000 meter zag winnen. Het team rondom Paul vroeg vooraf aan de organisatie of ze de auto voor de deur mochten parkeren en er wellicht een aparte ingang was voor Paul en zijn gevolg. Het antwoord was simpel: in Thialf parkeert iedereen op dezelfde parkeerplaats en gaan alle bezoekers door dezelfde ingang. Ook iemand met dik 25 miljoen volgers op Instagram. Op haar beurt was Jutta in augustus aanwezig bij een bokspartij van haar vriend. Ze zag Jake Paul in Dallas zijn entree maken op een tank en daarna de partij winnen. Ook was ze al te gast in zijn goed beluisterde podcast en schitterde ze in zijn YouTube-video’s. Vlak voor de kerst deelde Jutta op social een video van haar en Jake dansend naast de kerstboom in op elkaar afgestemde kerstoufits. ‘Mensen hebben altijd wel een mening over de dingen die ik doe. Tot nu toe bewijs ik keer op keer dat de invloed van al die dingen op mijn schaatsen wel meevalt’ De schijnwerpers waren ook op Jutta gericht tijdens de ploegenpresentatie van Jumbo-Visma op het hoofdkantoor van Unilever in Rotterdam, half september. Tal van cameraploegen waren uitgerukt, onder andere eentje van RTL Boulevard - die natuurlijk vooral geïnteresseerd was in haar liefdesleven - en fotografen, waaronder die van roddelbladen. “Er is geen enkele schaatser die zoveel druk heeft als ik,” stelde ze op het podium. Toen ze van interview naar interview was gegaan en voor elke camera opnieuw haar verhaal had gedaan, zei ze: “Ik weet zeker dat ik degene ben die de meeste ogen op zich gericht weet.” Hype “Ik heb nooit gedacht: laat ik het maar niet doen,” lachte Jutta toen haar breed uitgemeten relatie ter sprake kwam. “Die hype was er ook al voordat we elkaar leerden kennen. Er is geen ontkomen aan dat wij opduiken in de media. Hij is een vlogger en YouTuber, doet het supergoed op social media en heeft een heel content-team om zich heen. Vanaf het begin wisten we dat we nooit een privérelatie konden hebben. Voordat we überhaupt aan het daten waren, was het al een ding in de media en online. Wij hebben iets supersterks samen, delen af en toe iets van ons beiden, maar eigenlijk is dat best oppervlakkig. De dingen die privé zijn, proberen we ook echt privé te houden. Social media zijn ergens een afspiegeling van mijn leven, maar wel uitvergroot. Want ik ben ook gewoon twee keer per dag aan het trainen, ik zit op de fiets en zie mijn vriend bijna niet.” Op de vraag of het samenzijn met Jake Paul niet voor nog meer druk op haar schouders zorgde, antwoordde ze: “Ik voel altijd druk. Toen ik in aanloop naar de Spelen in Beijing mijn eigen schaatsteam begon, voelde ik die druk ook. Ik hoorde mensen zich afvragen: gaat dit wel goed? Daarna de Spelen zelf. Vervolgens de switch naar Team Jumbo- Visma in 2022, waardoor ik vooral bij mezelf heel veel druk voelde om me te bewijzen. Kortom: elk jaar voel ik druk en die kan ik altijd wel omzetten in extra motivatie en scherpte.” 'Stemmetje in m'n hoofd' Vanaf het moment dat ze in 2017 als achttienjarige wereldkampioen allround werd bij de junioren wisten mensen van haar bestaan. Niet alleen door haar prestaties, maar ook door haar uiterlijk. Ze kreeg een relatie met schaatser Koen Verweij en haar schare volgers op social media nam snel toe, ook omdat ze heel actief was met het posten van foto’s, filmpjes en berichten. In 2020 won ze haar eerste individuele wereldtitel, op de 1000 meter, en sindsdien kreeg ze vaak de vraag of haar leven als ‘merk’ en ‘influencer’ haar prestaties op het ijs niet in de weg stonden. Ondertussen was het nooit rustig. Eerst maakte ze de overstap van Team IKO naar Reggeborgh. In 2020 kwam ze er niet uit wat betreft een nieuw contract, waarop ze met haar vriend een eigen ploeg, Worldstream, begon. Na de Spelen in 2022 ging het uit met Verweij en stapte ze over naar Jumbo-Visma. Ze bleef ondanks alles presteren: in 2021 werd ze Europees kampioen sprint, in 2022 won ze olympisch zilver op de 1000 meter en de wereldtitel sprint, in 2023 werd ze wereldkampioen 1000 meter en Europees kampioen sprint. “Mensen hebben altijd wel een mening over de dingen die ik doe,” stelde ze, “sommigen denken misschien dat ik, door de dingen die ik naast het schaatsen doe, minder oog heb voor mijn sport, maar dat is absoluut niet het geval. Dit jaar is mijn relatie natuurlijk veel in het nieuws waardoor ze dat zouden kunnen denken, maar toen ik mijn eigen team opzette, was het: ‘Zorgt dat niet voor veel te veel stress bij dat meisje?’ Tot nu toe bewijs ik keer op keer dat de invloed van al die dingen op mijn schaatsen wel meevalt. Ik heb altijd dat stemmetje in m’n hoofd dat me scherp houdt. Het lukt me ook altijd goed om me af te sluiten voor dingen, om gefocust te blijven op het proces, op hoe ik hard kan schaatsen. Maar ik voel wel dat ik me elke keer opnieuw moet bewijzen.” Het komt voor de buitenwacht wellicht anders over, maar Jutta had een veel stabielere zomer dan een jaar eerder. “Ik ben gelukkig en dat was vorige zomer anders, toen had ik een heel moeilijke periode,” doelde ze op de breuk met Verweij. “Ik stapte ook nog eens over naar Jumbo- Visma. Alles wat me daarvoor stabiliteit bood, was weg. Dat ik meteen daarna een heel goede winter reed, had ik absoluut nooit verwacht. Ik heb daar veel vertrouwen uit gehaald. Nu heb ik wel veel stabiliteit, daardoor heb ik het gevoel dat ik de stijgende lijn makkelijker voort kan zetten. Ik heb afgelopen zomer met mijn coach Jac Orie door kunnen bouwen op vorig seizoen.” Over Jutta Jac Orie: 'Jutta heeft een goed motortje' Jutta is ontzettend goed trainbaar en heel erg gedreven. Ik moest haar eerder afremmen. De truc is om haar op alle gebieden een beetje af te remmen, anders loopt ze zichzelf voorbij,” zegt Jac Orie, vanaf de zomer van 2022 tot afgelopen seizoen haar trainer/ coach bij Jumbo-Visma. “Dat afremmen doe ik door zo goed mogelijk uit te leggen wat we willen trainen, hoe we dat willen doen en wat de gevolgen zijn als ze te veel doet. Bij toppers is het zo, is mijn erva-ring, dat als je de aanpak heel goed met ze bespreekt, ze er ook echt voor gaan. Je moet bij sporters van het kaliber Jutta nooit met een lulverhaal aankomen, daar prikken ze zo doorheen.” Voordat hij aan de slag gaat met een schaatser heeft Orie hem of haar al helemaal geanalyseerd. Afgaande op haar testresultaten en waardes schat hij in waartoe een schaatser in staat kan zijn. Uiteraard heeft hij ook zo’n gesprek met Jutta gevoerd. “Als Jutta wat ze in zich heeft ook kan vertalen naar het ijs, dan kan er een seconde af van het baanrecord op de 1000 meter in Thialf. Maar tussen theorie en praktijk zit nog wel iets, hè. Ze moet op het juiste moment in vorm zijn, de omstandigheden zoals de luchtdruk moeten goed zijn. Maar fysiologisch is ze er in elk geval toe in staat. Ze heeft een motortje hangen, hoor, en ze heeft veel vermogen. Jutta heeft een goede mix. Ze rijdt geweldige bochten, maar op de rechte stukken is technisch gezien nog winst te halen. En dan vooral op de kruisingen. Haar start kan ook beter. Op de eerste dertig meter is haar positie wat betreft haar bekken niet altijd goed. De ene keer doet ze het wel goed, de andere keer niet. Dat moet stabieler worden. Ja, er is echt nog veel progressie te boeken.” Ze blinkt nu vooral uit op de 1000 meter. Orie denkt dat ze ook een heel goede 500 en 1500 meter kan rijden. “Jutta is een echte 1000 meterrijdster. Op die afstand komen al haar kwaliteiten samen. Maar als haar start beter is, gaat ze ook weer sneller op de 500 meter en als ze de rechte stukken beter rijdt, heeft dat ook meteen effect op haar 1500 meter.” Natuurlijk is het Orie ook niet ontgaan dat er veel belangstelling voor Jutta is. “Maar ik kijk vooral naar hoe ze traint, of ze haar rust pakt en of ze goed belastbaar is. Als dat allemaal goed in orde is, dan ben ik als trainer en coach tevreden. De rest is voor haar eigen verantwoordelijkheid. Er is natuurlijk veel te doen over haar liefdesleven. Volgens mij zijn ze hartstikke gelukkig en dan is het toch goed? Ik heb Jake Paul al een paar keer gesproken, hij is hartstikke respectvol en in mijn ogen een rustige jongen.” Bang voor jaloezie of een verstoring van de dynamiek binnen de ploeg door alle aandacht die Jutta krijgt, is hij niet. “De andere schaatsers snappen over het algemeen wel hoe het werkt, hoor. En Jutta gaat er ook gewoon goed mee om.”   Dai Dai N'tab: 'Zij is wat veel vrouwen willen zijn' “Ik zie Jutta als een heel vrolijk persoon, die lekker door het leven hobbelt. Toen ze in 2019 binnenkwam bij Reggeborgh was ze nog best onzeker. Ze was een jong meisje met iets van tien- of vijftienduizend volgers op social media. Jutta was er toen trouwens ook wel al druk mee. Daarna zijn onze wegen een beetje gescheiden. Zij begon haar eigen ploeg en ik vertrok naar Jumbo-Visma. Mooi om te zien hoe ze zich sindsdien heeft ontwikkeld, als sporter en mens. En als merk, want dat is ze ook,” zegt sprinter Dai Dai N’tab. Jutta en hij waren eerder ploeggenoten en maatjes bij Reggeborgh en waren dat weer bij Jumbo-Visma. “We praten veel met elkaar, tijdens lange autoritten voeren we vaak wat meer diepgravende gesprekken. Op mentaal vlak hebben we veel aan elkaar. Jutta kan een beetje onzeker zijn over dingen die er nog aan zitten te komen, maar dat houdt haar ook scherp. Ze is op haar pad al verschillende obstakels tegengekomen, maar die grijpt ze altijd aan om ervan te leren, er weer beter uit te komen en er iets moois van te maken.” N’tab gebruikt social media ook, maar bij Jutta is dat next level. “Ze weet heel veel ogen op zich gericht en dat zorgt ook voor meer druk. Het zit haar niet in de weg, want ze is op de 1000 meter veel beter dan bijna al haar concurrenten. De wetenschap dat ze goed is en de goede dingen doet in de training, neemt ook weer veel druk weg.” Jutta beseft dat ze met haar grote bereik thema’s op de kaart kan zetten. Ze schroomde niet om onderwerpen waar normaal een taboe op rust – zoals menstruatieklachten bij topsporters en haar ervaringen met obsessief afvallen – aan te kaarten. N’tab: “Jutta heeft van jongs af aan al een uitgesproken mening. Ik vind het tof dat ze gewoon dingen durft te blijven zeggen. Wat ze heel goed doet, is zichzelf als een heel geloofwaardige vrouw neerzetten. Zij is wat heel veel vrouwen willen zijn: een mooie, sterke dame die ook nog eens succesvol is. Zij spreekt daardoor een heel breed publiek aan. Ook mannen vinden haar natuurlijk interessant door hoe zij eruitziet. Ze weet heel goed de juiste snaar te raken bij mannen en vrouwen.” Antoinette Rijpma- de Jong: 'Jutta kijkt heel anders tegen zaken aan dan ik' “Wij trainen eigenlijk niet samen. Ik heb een schema voor allrounders en Jutta voor sprinters,” zegt Antoinette Rijpma-de Jong. Ze werd in 2023 wereldkampioen op de 1500 meter en pakte WK-zilver op de 1000 meter achter ploeggenote Jutta. Daarnaast pakte ze de Europese titel all-round. Bij de afgelopen EK Afstanden was het op de 1000 meter weer: Jutta één, Rijpma-de Jong twee. “Als het moet gebeuren op de 1000 meter dan sta ik er, maar mijn focus ligt meer op de 1500, de 3000 meter en het allrounden." Rijpma-de Jong hield zich vroeger ook veel bezig met social media, maar heeft het op aanraden van haar man Coen, met wie ze in 2022 trouwde, juist afgebouwd. “Voor mij werkte het niet om ook nog intensief bezig te zijn met social media, het was beter om minder te letten op likes en wat andere mensen van mij vinden. Ik heb mijn handen al vol aan het schaatsen. Jutta krijgt juist energie van die aandacht, eigent het zich ook toe om in het middelpunt van de belangstelling te staan. We zijn afgelopen jaar allebei wereldkampioen geworden, maar ik profileer me minder. Ik vind het wel heel knap hoe zij alles heeft opgebouwd en hoe goed ze zich kan presenteren op en naast het ijs. Jutta kijkt heel anders tegen zaken aan dan ik. Dat maakt Jutta Jutta en dat maakt mij Antoinette. Ik woon lekker op de boerderij in Rottum met mijn man en vind het helemaal geweldig om in mijn vrije tijd met de paarden bezig te zijn.” Thomas Krol: 'Jutta heeft standbeeld in Madame Tussauds hè' “Jutta kan ons volgen en dat is voor haar gunstig, maar wij hebben er geen voor- deel aan dat zij met ons traint. Zij rijdt immers achter ons aan, wij niet achter haar. Wij doen ons ding en als zij ons wil volgen, dan is dat prima,” zegt ploeggenoot Thomas Krol, onder andere regerend olympisch kampioen op de 1000 meter, twee keer wereldkampioen en winnaar van olympisch zilver op de 1500 meter en wereldkampioen sprint. Lachend: “Jutta heeft een standbeeld in Madame Tussauds in Amsterdam, hè, dat zegt genoeg. Dat heeft Ireen Wüst niet, terwijl zij de succesvolste Nederlandse olympiër ooit is. Het draait niet meer alleen om prestaties, maar ook om het hele bereik. Dat is de tijd waarin we leven. Het staat Jutta vrij om daarmee bezig te zijn, maar ik heb daar zelf helemaal geen affectie bij om het op die manier te doen. Ik heb niet zo heel veel met showbizz en glamour. Ik heb het daar weleens over met haar, hoor. Gekscherend maak ik dan een opmerking als: joh, stop eens met selfies maken en ga eens trainen. En dan roept Jutta altijd: ‘Je bent gewoon ja- loers.’ We kunnen elkaar daar heel goed mee dollen. Zij doet haar ding en ik het mijne.”   Femke Kok: 'Door Jutta krijgt het hele schaatsen meer aandacht “Wij zijn elkaars concurrent, komen elkaar altijd tegen. Jutta houdt mij scherp. Als er iemand is die heel snel is, wil ik daar niet voor onderdoen. Jutta motiveert me om het maximale uit mezelf te halen, maar ik focus me daarbij wel vooral op mezelf. We gaan normaal met elkaar om. Ik ben tegen iedereen altijd sportief, zo zit ik in elkaar,” zegt Femke Kok, sprinter van Team Reggeborgh, over haar rivale. In 2020 en 2022 pakte ze samen met Jutta – en Letitia de Jong en Dione Voskamp – de wereldtitel op de teamsprint, maar verder nemen ze het vooral tegen elkaar op. Bij de EK sprint van 2021 en 2023 was het brons en zilver voor Kok en twee keer goud voor Jutta. Bij de WK sprint van 2022 pakte Jutta goud en Femke zilver. Waar Femke Kok de 500 meter als specialiteit van het huis heeft, geldt dat bij Leerdam vooral voor de 1000 meter. Femke won op de vorige WK Afstanden goud op de 500 meter, waar Leerdam de wereldtitel op de 1000 meter pakte en brons op de halve afstand. Afgelopen EK Afstanden won Kok de 500 meter voor Jutta. Kok ziet natuurlijk ook hoe Jutta de schijnwerpers op zich gericht weet op en naast het ijs. “Ik ben me er eigenlijk niet zo van bewust dat je als topsporter ook je eigen merk kunt zijn, ben er veel minder mee bezig om me te profileren op social media. Ik post af en toe dingen op Instagram en dat is eigenlijk altijd gerelateerd aan mijn sport. Dat doe ik omdat ik het leuk vind en heb daar verder geen bijbedoelingen mee. Ik ben puur bezig met mijn sport en verder niet. Maar Jutta zorgt voor veel publiciteit, door haar krijgt het hele schaatsen meer aandacht en dat is goed.” Hélène Hendriks: 'Ik ben niet zo bang dat ze gaat zweven' “Wat Jutta heeft gecreëerd afgelopen jaar, is gigantisch. Zij is een enorm boegbeeld, dat zal iedereen beamen. Zij is gewoon een ster, een absolute ster,” zegt tv-presentatrice Hélène Hendriks, die de presentatie van de schaatsploeg van Jumbo-Visma deed. “Bij haar komt alles samen. Ze is topsporter, een soort van stijlicoon, een influencer én ze heeft een verhouding met Jake Paul, die een nog groter fenomeen op social media is dan Jutta. Zij bewijst dat het samen kan gaan.” Hendriks, in 2023 winnaar van de Televizier-Ring in de categorie presentator, speelde voordat ze een tv-persoonlijkheid werd, jarenlang hockey in de hoofdklasse. “Zolang haar prestaties goed zijn, twijfelt niemand ergens aan. Maar een verhouding die over de hele wereld breed wordt uitgemeten, kan behoorlijk wat met iemand doen. Dat betekent ook dat je voorzichtig moet zijn. Ik snap dat er bij Jutta wat meer gereserveerdheid in zit, dat ze haar leven heel erg wil regisseren. Want als je maar zo open en vrolijk in het leven blijft staan, dan kun je ook weleens je neus stoten. Belangrijk is dat de kleine cirkel om haar heen haar met beide benen op de grond houdt. En eerlijk gezegd ben ik ook niet zo bang dat ze gaat zweven. Ik vind haar gewoon een hele nuchtere, knappe verschijning, maar bovenal een waanzinnige topsporter. Ik zie in alles bij Jutta de topsporter. Haar gedrevenheid, die enorme wil. Zonder die eigenschappen kun je niet presteren.” Ze is een ster en dat zorgt dat veel mensen wat van haar willen, aldus Hendriks. “Mensen zien een verdienmodel. Dat zie je bij voetballers ook. Dan moet je je staande houden en de juiste mensen om je heen verzamelen. Daar is ze volgens mij slim genoeg voor en die heeft ze ook al om zich heen." Koen Verweij: 'Ik kijk met een glimlach terug' “Jutta heeft me veel nieuwe dingen en inzichten bijgebracht en hopelijk ik haar ook,” liet Koen Verweij in een schrifte- lijke verklaring weten nadat in 2022 na ruim vijf jaar een einde kwam aan de relatie met Jutta, met wie hij ook schaatsploeg Worldstream begon. “Ik ben trots en dankbaar voor alle reizen, lessen en momenten die we samen hebben mogen delen en ik kijk met een glimlach terug op de bijzondere periode uit ons leven die we met elkaar hebben gedeeld. Meer zeg ik er niet over.” Jake Paul: 'Toen ik op een donkere plek was, was ze er voor me' “Wat mijn toekomstplannen met Jutta zijn? Trouwen!” vertelde Jake Paul aan SBS Shownieuws toen hij in oktober Thialf aandeed om vanaf de tribunes de verrichtingen van Jutta te volgen. In zijn video’s op YouTube zei hij: “Ze is lief, zorgzaam, oprecht en liefdevol. Wat onze grootste uitdaging zal worden? Dat iedereen me zal haten omdat ik met haar date. Boeit me trouwens niet. I’m Dutch now, omdat Jutta mijn grote liefde is.” Begin april bevestigden ze hun relatie, nadat er daarvoor al foto’s en video’s te zien waren dat ze met elkaar optrokken in Miami. “Jutta is een van de zuiverste mensen die ik in mijn leven heb ont- moet. Ze haalde mij echt uit de put toen ik na zes overwinningen op rij verloor van Tommy Fury. Ze heeft me geholpen om over deze nederlaag heen te komen. Toen ik op een donkere plek was, was ze er echt voor me en sprak ze over haar nederlagen. We begrepen elkaar in de dingen die ik doormaakte. Ze is zo’n zegen geweest. Dus Jutta, als je dit bekijkt: je bent geweldig.” Bas Tietema: 'Jutta hoort bij deze tijd' “Wat ik bij Jutta heel knap en bijzonder vind: zowel als sporter en als influencer bereikt ze een hoog niveau. Je merkt dat mensen heel graag iemand in een hokje willen stoppen, zo van: ben je nou influencer of ben je nou sporter? Bij Jutta hoeft die vraag niet gesteld te worden, ze is top op de socials en op het ijs. Presteren en zichtbaar zijn, dat is razendknap. Jutta flikt het gewoon. Ze is ook van een jongere generatie die de waarde van social media begrijpt. Voor zichzelf, maar ook voor haar sport. Het plezier spat er ook af als je de video’s ziet,” zegt Bas Tietema, YouTuber, oud-wielrenner en oprichter van wielerploeg TDT-Unibet Cycling Team. “Ze is onder jongeren ook heel populair. En ze is goed voor het imago van het schaatsen, dat door Jutta ook weer meer zal worden bekeken door jongeren. Daar komt dan nog eens haar relatie met Jake Paul bij, iemand met miljoenen volgers over de hele wereld. Het is alles bij elkaar een superverhaal: van het ijs in Thialf naar de catwalk in Milaan en glamour in Miami. Voor jongeren is ze een rolmodel geworden. Fans willen tegenwoordig meer van sporters zien dan enkel hoe ze trainen. Sporters als Jutta nemen de fans mee in hun leven, dat hoort bij deze tijd.” Chris Woerts: 'Zodra het even tegenzit zal er kritiek komen' “Jutta Leerdam is een zeer gewaardeerde en talentvolle sporter. Daar wordt ze in de eerste plaats op afgerekend. Daarnaast is Jutta influencer en social mediageniek. Zolang dat niet ten koste gaat van het sporten is er niets aan de hand, maar de scheidslijn is dun en dat maakt haar kwetsbaar,” stelt Chris Woerts, sportmarketeer en geregeld bargast in tv-programma Vandaag Inside. “In de media en op de juicekanalen wordt gesmuld van haar excentrieke leven met een partner die ook leeft van social media-aandacht. Zolang ze de nummer één van de wereld is, zal iedereen haar bevindingen met aandacht en plezier volgen. Maar zodra het even tegenzit, komt die andere rol ter sprake en zal er kritiek komen. Daar moet ze zich op voorbereiden en ook rekening mee houden. Ik begrijp goed dat Jutta het maximale rendement wil halen uit haar social mediakanalen. Het is prettig om een andere inkomstenstroom te hebben naast die van schaatser. Zolang het niet controversieel is en binnen de perken blijft, is het prima.” Kosta Poltavets: 'Ze heeft met Kramer en Wüst die ultieme wil om te winnen gemeen' “Jutta is de meest complete schaatser met wie ik heb gewerkt,” zegt Kosta Poltavets, van 2020 tot en met 2022 haar trainer bij Worldstream. “Ze is fysiek de ideale schaatser en ik hoefde als trainer eigenlijk alleen maar te finetunen. Ik was alleen maar bezig met details, met bijslijpen. Voor de rest was ze toen al megagoed.” Jutta droeg in 2022 met tranen in haar ogen haar wereldtitel sprint op aan haar Oekraïense coach, die het zwaar had met de Russische inval in zijn geboorteland en de onzekere situatie van familie en vrienden die daar woonden. “Jutta is ook zo prettig in de omgang. In een team zorgt ze altijd voor de goede sfeer.” Poltavets werkte ook voor de Russische schaatsbond en in Nederland stond hij in het verleden ook Sven Kramer en Ireen Wüst bij. “Wat Jutta gemeen heeft met Ireen en Sven is haar ultieme wil om te winnen. Wat ze verder met social media doet, gaat niet ten koste van haar prestaties. Knap. Dat komt omdat er iets is wat voor haar belangrijker is dan wat dan ook: winnen.” Marianne Timmer: 'We kunnen iets leren van haar gedurfde aanpak' “Jutta Leerdam is een fenomenale sportvrouw met een prachtige techniek en een mooie uitstraling op het ijs,” zegt Marianne Timmer, drievoudig olympisch kampioen, twee keer wereldkampioen 1000 meter en een keer wereldkampioene sprint. Zij was ook een schaatsster die ongekend populair was en de sport oversteeg, weliswaar in een tijd zonder social media. “Jutta’s vermogen om zich zowel sportief als vrouwelijk te presenteren, zorgt ervoor dat ze op en buiten het ijs opvalt. Hoewel ik haar niet persoonlijk ken, bewonder ik de manier waarop ze zichzelf profileert op social media. Haar gedurfde en verfrissende aanpak kan het schaatsen in het algemeen een boost geven, zelfs in Amerika. Zij trekt met haar uitstraling en zichtbaarheid nieuwe jonge fans richting het schaatsen. Haar relatie met Koen Verweij en nu met Jake Paul lijkt een spannende dynamiek te brengen, waar de schaatswereld van mee profiteert.” Timmer bestempelt Jutta’s presentatie als on-Nederlands. “Zij positioneert zich zonder terughoudendheid als de beste. In Nederland is bescheidenheid vaak de norm, maar Jutta’s zelfverzekerde houding kunnen we als een positief voorbeeld nemen dat het ook anders kan. Ze daagt de Nederlandse mentaliteit uit en laat zien dat prestaties voorop staan, en niet de bijzaken als haar rol als influencer. Het wordt interessant om te zien hoe ze omgaat met eventuele druk als haar prestaties veranderen. Kortom, Jutta Leerdam brengt een verfrissende dynamiek in de schaatssport en we kunnen wellicht iets leren van haar gedurfde aanpak.” Helden Magazine 70 Het interview met Jutta Leerdam komt voort uit het eerste nummer van 2024. In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Het jonge Amerikaanse fenomeen Jordan Stolz vragen we naar zijn geheim en de samenwerking met Irene Schouten en Jillert Anema. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Collega-shorttracker Jens van ’t Wout ontmoet Victoria Koblenko. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed en oud-voetballer Michael Mols spreekt over de tumor die in zijn hoofd werd ontdekt. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Tallon Griekspoor is de beste tennisser van Nederland. We spraken hem samen met zijn broers Kevin en Scott in aanloop naar de ABN AMRO Open. Als laatste stroomt het racen bij duizendpoot Tom Coronel door zijn bloed. “Max Verstappen is beter dan iedereen die ik ooit heb gezien.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.
Jutta Leerdam (25) weet dat de schijnwerpers bij de WK Afstanden (15-18 februari in Calgary) en WK Allround & Sprint (8-10 maart in Inzell) op haar gericht zijn. Want dat gebeurt overal waar ze verschijnt. Alles wat Jutta doet is nieuws. Of het nou haar prestaties op het ijs zijn, haar posts op social media of haar relatie met influencer Jake Paul. Hoe kijkt ze daar zelf naar? En hoe kijken anderen naar haar? Jutta Leerdam is sinds afgelopen zomer ook te bewonderen in Madame Tussauds. Op Instagram postte ze foto’s van zichzelf met haar wassen evenbeeld. Uiteraard ontbraken bij de replica haar trademarks – lang blond haar en zwarte eyeliner – niet. [caption id="attachment_19485" align="alignnone" width="2560"] Jutta posseert met haar evenbeeld in Madame Tussauds[/caption] Hoe anders was dat in september toen ze haar debuut maakte als model bij de Fashion Week in modestad Milaan voor BOSS. Op social media deelde ze met haar meer dan vier miljoen volgers beelden van de modeshow en hoe het er backstage aan toeging. Ze was op de catwalk te zien in een lange zwarte jas, zonder eyeliner en het haar had ze vast. Weer eens wat anders. Op TikTok liet ze weten dat ze nooit ‘catwalk-les’ had gekregen, omdat ze elke dag alleen maar schaatst. Haar volgers blijven ook op de hoogte van haar relatie met de Amerikaanse influencer, YouTuber en bokser Jake Paul. Ze maakten in april hun relatie bekend en sindsdien deelden ze meerdere keren foto’s en filmpjes van hen samen op hun social mediakanalen. Jake Paul was ook te bewonderen bij het World Cup Kwalificatie Toernooi in Thialf eind oktober, waar hij vanaf de tribune – en naast zijn ‘schoonouders’ Ruud en Monique – Jutta de 1000 meter zag winnen. Het team rondom Paul vroeg vooraf aan de organisatie of ze de auto voor de deur mochten parkeren en er wellicht een aparte ingang was voor Paul en zijn gevolg. Het antwoord was simpel: in Thialf parkeert iedereen op dezelfde parkeerplaats en gaan alle bezoekers door dezelfde ingang. Ook iemand met dik 25 miljoen volgers op Instagram. Op haar beurt was Jutta in augustus aanwezig bij een bokspartij van haar vriend. Ze zag Jake Paul in Dallas zijn entree maken op een tank en daarna de partij winnen. Ook was ze al te gast in zijn goed beluisterde podcast en schitterde ze in zijn YouTube-video’s. Vlak voor de kerst deelde Jutta op social een video van haar en Jake dansend naast de kerstboom in op elkaar afgestemde kerstoufits. ‘Mensen hebben altijd wel een mening over de dingen die ik doe. Tot nu toe bewijs ik keer op keer dat de invloed van al die dingen op mijn schaatsen wel meevalt’ De schijnwerpers waren ook op Jutta gericht tijdens de ploegenpresentatie van Jumbo-Visma op het hoofdkantoor van Unilever in Rotterdam, half september. Tal van cameraploegen waren uitgerukt, onder andere eentje van RTL Boulevard - die natuurlijk vooral geïnteresseerd was in haar liefdesleven - en fotografen, waaronder die van roddelbladen. “Er is geen enkele schaatser die zoveel druk heeft als ik,” stelde ze op het podium. Toen ze van interview naar interview was gegaan en voor elke camera opnieuw haar verhaal had gedaan, zei ze: “Ik weet zeker dat ik degene ben die de meeste ogen op zich gericht weet.” Hype “Ik heb nooit gedacht: laat ik het maar niet doen,” lachte Jutta toen haar breed uitgemeten relatie ter sprake kwam. “Die hype was er ook al voordat we elkaar leerden kennen. Er is geen ontkomen aan dat wij opduiken in de media. Hij is een vlogger en YouTuber, doet het supergoed op social media en heeft een heel content-team om zich heen. Vanaf het begin wisten we dat we nooit een privérelatie konden hebben. Voordat we überhaupt aan het daten waren, was het al een ding in de media en online. Wij hebben iets supersterks samen, delen af en toe iets van ons beiden, maar eigenlijk is dat best oppervlakkig. De dingen die privé zijn, proberen we ook echt privé te houden. Social media zijn ergens een afspiegeling van mijn leven, maar wel uitvergroot. Want ik ben ook gewoon twee keer per dag aan het trainen, ik zit op de fiets en zie mijn vriend bijna niet.” Op de vraag of het samenzijn met Jake Paul niet voor nog meer druk op haar schouders zorgde, antwoordde ze: “Ik voel altijd druk. Toen ik in aanloop naar de Spelen in Beijing mijn eigen schaatsteam begon, voelde ik die druk ook. Ik hoorde mensen zich afvragen: gaat dit wel goed? Daarna de Spelen zelf. Vervolgens de switch naar Team Jumbo- Visma in 2022, waardoor ik vooral bij mezelf heel veel druk voelde om me te bewijzen. Kortom: elk jaar voel ik druk en die kan ik altijd wel omzetten in extra motivatie en scherpte.” 'Stemmetje in m'n hoofd' Vanaf het moment dat ze in 2017 als achttienjarige wereldkampioen allround werd bij de junioren wisten mensen van haar bestaan. Niet alleen door haar prestaties, maar ook door haar uiterlijk. Ze kreeg een relatie met schaatser Koen Verweij en haar schare volgers op social media nam snel toe, ook omdat ze heel actief was met het posten van foto’s, filmpjes en berichten. In 2020 won ze haar eerste individuele wereldtitel, op de 1000 meter, en sindsdien kreeg ze vaak de vraag of haar leven als ‘merk’ en ‘influencer’ haar prestaties op het ijs niet in de weg stonden. Ondertussen was het nooit rustig. Eerst maakte ze de overstap van Team IKO naar Reggeborgh. In 2020 kwam ze er niet uit wat betreft een nieuw contract, waarop ze met haar vriend een eigen ploeg, Worldstream, begon. Na de Spelen in 2022 ging het uit met Verweij en stapte ze over naar Jumbo-Visma. Ze bleef ondanks alles presteren: in 2021 werd ze Europees kampioen sprint, in 2022 won ze olympisch zilver op de 1000 meter en de wereldtitel sprint, in 2023 werd ze wereldkampioen 1000 meter en Europees kampioen sprint. “Mensen hebben altijd wel een mening over de dingen die ik doe,” stelde ze, “sommigen denken misschien dat ik, door de dingen die ik naast het schaatsen doe, minder oog heb voor mijn sport, maar dat is absoluut niet het geval. Dit jaar is mijn relatie natuurlijk veel in het nieuws waardoor ze dat zouden kunnen denken, maar toen ik mijn eigen team opzette, was het: ‘Zorgt dat niet voor veel te veel stress bij dat meisje?’ Tot nu toe bewijs ik keer op keer dat de invloed van al die dingen op mijn schaatsen wel meevalt. Ik heb altijd dat stemmetje in m’n hoofd dat me scherp houdt. Het lukt me ook altijd goed om me af te sluiten voor dingen, om gefocust te blijven op het proces, op hoe ik hard kan schaatsen. Maar ik voel wel dat ik me elke keer opnieuw moet bewijzen.” Het komt voor de buitenwacht wellicht anders over, maar Jutta had een veel stabielere zomer dan een jaar eerder. “Ik ben gelukkig en dat was vorige zomer anders, toen had ik een heel moeilijke periode,” doelde ze op de breuk met Verweij. “Ik stapte ook nog eens over naar Jumbo- Visma. Alles wat me daarvoor stabiliteit bood, was weg. Dat ik meteen daarna een heel goede winter reed, had ik absoluut nooit verwacht. Ik heb daar veel vertrouwen uit gehaald. Nu heb ik wel veel stabiliteit, daardoor heb ik het gevoel dat ik de stijgende lijn makkelijker voort kan zetten. Ik heb afgelopen zomer met mijn coach Jac Orie door kunnen bouwen op vorig seizoen.” Over Jutta Jac Orie: 'Jutta heeft een goed motortje' Jutta is ontzettend goed trainbaar en heel erg gedreven. Ik moest haar eerder afremmen. De truc is om haar op alle gebieden een beetje af te remmen, anders loopt ze zichzelf voorbij,” zegt Jac Orie, vanaf de zomer van 2022 tot afgelopen seizoen haar trainer/ coach bij Jumbo-Visma. “Dat afremmen doe ik door zo goed mogelijk uit te leggen wat we willen trainen, hoe we dat willen doen en wat de gevolgen zijn als ze te veel doet. Bij toppers is het zo, is mijn erva-ring, dat als je de aanpak heel goed met ze bespreekt, ze er ook echt voor gaan. Je moet bij sporters van het kaliber Jutta nooit met een lulverhaal aankomen, daar prikken ze zo doorheen.” Voordat hij aan de slag gaat met een schaatser heeft Orie hem of haar al helemaal geanalyseerd. Afgaande op haar testresultaten en waardes schat hij in waartoe een schaatser in staat kan zijn. Uiteraard heeft hij ook zo’n gesprek met Jutta gevoerd. “Als Jutta wat ze in zich heeft ook kan vertalen naar het ijs, dan kan er een seconde af van het baanrecord op de 1000 meter in Thialf. Maar tussen theorie en praktijk zit nog wel iets, hè. Ze moet op het juiste moment in vorm zijn, de omstandigheden zoals de luchtdruk moeten goed zijn. Maar fysiologisch is ze er in elk geval toe in staat. Ze heeft een motortje hangen, hoor, en ze heeft veel vermogen. Jutta heeft een goede mix. Ze rijdt geweldige bochten, maar op de rechte stukken is technisch gezien nog winst te halen. En dan vooral op de kruisingen. Haar start kan ook beter. Op de eerste dertig meter is haar positie wat betreft haar bekken niet altijd goed. De ene keer doet ze het wel goed, de andere keer niet. Dat moet stabieler worden. Ja, er is echt nog veel progressie te boeken.” Ze blinkt nu vooral uit op de 1000 meter. Orie denkt dat ze ook een heel goede 500 en 1500 meter kan rijden. “Jutta is een echte 1000 meterrijdster. Op die afstand komen al haar kwaliteiten samen. Maar als haar start beter is, gaat ze ook weer sneller op de 500 meter en als ze de rechte stukken beter rijdt, heeft dat ook meteen effect op haar 1500 meter.” Natuurlijk is het Orie ook niet ontgaan dat er veel belangstelling voor Jutta is. “Maar ik kijk vooral naar hoe ze traint, of ze haar rust pakt en of ze goed belastbaar is. Als dat allemaal goed in orde is, dan ben ik als trainer en coach tevreden. De rest is voor haar eigen verantwoordelijkheid. Er is natuurlijk veel te doen over haar liefdesleven. Volgens mij zijn ze hartstikke gelukkig en dan is het toch goed? Ik heb Jake Paul al een paar keer gesproken, hij is hartstikke respectvol en in mijn ogen een rustige jongen.” Bang voor jaloezie of een verstoring van de dynamiek binnen de ploeg door alle aandacht die Jutta krijgt, is hij niet. “De andere schaatsers snappen over het algemeen wel hoe het werkt, hoor. En Jutta gaat er ook gewoon goed mee om.”   Dai Dai N'tab: 'Zij is wat veel vrouwen willen zijn' “Ik zie Jutta als een heel vrolijk persoon, die lekker door het leven hobbelt. Toen ze in 2019 binnenkwam bij Reggeborgh was ze nog best onzeker. Ze was een jong meisje met iets van tien- of vijftienduizend volgers op social media. Jutta was er toen trouwens ook wel al druk mee. Daarna zijn onze wegen een beetje gescheiden. Zij begon haar eigen ploeg en ik vertrok naar Jumbo-Visma. Mooi om te zien hoe ze zich sindsdien heeft ontwikkeld, als sporter en mens. En als merk, want dat is ze ook,” zegt sprinter Dai Dai N’tab. Jutta en hij waren eerder ploeggenoten en maatjes bij Reggeborgh en waren dat weer bij Jumbo-Visma. “We praten veel met elkaar, tijdens lange autoritten voeren we vaak wat meer diepgravende gesprekken. Op mentaal vlak hebben we veel aan elkaar. Jutta kan een beetje onzeker zijn over dingen die er nog aan zitten te komen, maar dat houdt haar ook scherp. Ze is op haar pad al verschillende obstakels tegengekomen, maar die grijpt ze altijd aan om ervan te leren, er weer beter uit te komen en er iets moois van te maken.” N’tab gebruikt social media ook, maar bij Jutta is dat next level. “Ze weet heel veel ogen op zich gericht en dat zorgt ook voor meer druk. Het zit haar niet in de weg, want ze is op de 1000 meter veel beter dan bijna al haar concurrenten. De wetenschap dat ze goed is en de goede dingen doet in de training, neemt ook weer veel druk weg.” Jutta beseft dat ze met haar grote bereik thema’s op de kaart kan zetten. Ze schroomde niet om onderwerpen waar normaal een taboe op rust – zoals menstruatieklachten bij topsporters en haar ervaringen met obsessief afvallen – aan te kaarten. N’tab: “Jutta heeft van jongs af aan al een uitgesproken mening. Ik vind het tof dat ze gewoon dingen durft te blijven zeggen. Wat ze heel goed doet, is zichzelf als een heel geloofwaardige vrouw neerzetten. Zij is wat heel veel vrouwen willen zijn: een mooie, sterke dame die ook nog eens succesvol is. Zij spreekt daardoor een heel breed publiek aan. Ook mannen vinden haar natuurlijk interessant door hoe zij eruitziet. Ze weet heel goed de juiste snaar te raken bij mannen en vrouwen.” Antoinette Rijpma- de Jong: 'Jutta kijkt heel anders tegen zaken aan dan ik' “Wij trainen eigenlijk niet samen. Ik heb een schema voor allrounders en Jutta voor sprinters,” zegt Antoinette Rijpma-de Jong. Ze werd in 2023 wereldkampioen op de 1500 meter en pakte WK-zilver op de 1000 meter achter ploeggenote Jutta. Daarnaast pakte ze de Europese titel all-round. Bij de afgelopen EK Afstanden was het op de 1000 meter weer: Jutta één, Rijpma-de Jong twee. “Als het moet gebeuren op de 1000 meter dan sta ik er, maar mijn focus ligt meer op de 1500, de 3000 meter en het allrounden." Rijpma-de Jong hield zich vroeger ook veel bezig met social media, maar heeft het op aanraden van haar man Coen, met wie ze in 2022 trouwde, juist afgebouwd. “Voor mij werkte het niet om ook nog intensief bezig te zijn met social media, het was beter om minder te letten op likes en wat andere mensen van mij vinden. Ik heb mijn handen al vol aan het schaatsen. Jutta krijgt juist energie van die aandacht, eigent het zich ook toe om in het middelpunt van de belangstelling te staan. We zijn afgelopen jaar allebei wereldkampioen geworden, maar ik profileer me minder. Ik vind het wel heel knap hoe zij alles heeft opgebouwd en hoe goed ze zich kan presenteren op en naast het ijs. Jutta kijkt heel anders tegen zaken aan dan ik. Dat maakt Jutta Jutta en dat maakt mij Antoinette. Ik woon lekker op de boerderij in Rottum met mijn man en vind het helemaal geweldig om in mijn vrije tijd met de paarden bezig te zijn.” Thomas Krol: 'Jutta heeft standbeeld in Madame Tussauds hè' “Jutta kan ons volgen en dat is voor haar gunstig, maar wij hebben er geen voor- deel aan dat zij met ons traint. Zij rijdt immers achter ons aan, wij niet achter haar. Wij doen ons ding en als zij ons wil volgen, dan is dat prima,” zegt ploeggenoot Thomas Krol, onder andere regerend olympisch kampioen op de 1000 meter, twee keer wereldkampioen en winnaar van olympisch zilver op de 1500 meter en wereldkampioen sprint. Lachend: “Jutta heeft een standbeeld in Madame Tussauds in Amsterdam, hè, dat zegt genoeg. Dat heeft Ireen Wüst niet, terwijl zij de succesvolste Nederlandse olympiër ooit is. Het draait niet meer alleen om prestaties, maar ook om het hele bereik. Dat is de tijd waarin we leven. Het staat Jutta vrij om daarmee bezig te zijn, maar ik heb daar zelf helemaal geen affectie bij om het op die manier te doen. Ik heb niet zo heel veel met showbizz en glamour. Ik heb het daar weleens over met haar, hoor. Gekscherend maak ik dan een opmerking als: joh, stop eens met selfies maken en ga eens trainen. En dan roept Jutta altijd: ‘Je bent gewoon ja- loers.’ We kunnen elkaar daar heel goed mee dollen. Zij doet haar ding en ik het mijne.”   Femke Kok: 'Door Jutta krijgt het hele schaatsen meer aandacht “Wij zijn elkaars concurrent, komen elkaar altijd tegen. Jutta houdt mij scherp. Als er iemand is die heel snel is, wil ik daar niet voor onderdoen. Jutta motiveert me om het maximale uit mezelf te halen, maar ik focus me daarbij wel vooral op mezelf. We gaan normaal met elkaar om. Ik ben tegen iedereen altijd sportief, zo zit ik in elkaar,” zegt Femke Kok, sprinter van Team Reggeborgh, over haar rivale. In 2020 en 2022 pakte ze samen met Jutta – en Letitia de Jong en Dione Voskamp – de wereldtitel op de teamsprint, maar verder nemen ze het vooral tegen elkaar op. Bij de EK sprint van 2021 en 2023 was het brons en zilver voor Kok en twee keer goud voor Jutta. Bij de WK sprint van 2022 pakte Jutta goud en Femke zilver. Waar Femke Kok de 500 meter als specialiteit van het huis heeft, geldt dat bij Leerdam vooral voor de 1000 meter. Femke won op de vorige WK Afstanden goud op de 500 meter, waar Leerdam de wereldtitel op de 1000 meter pakte en brons op de halve afstand. Afgelopen EK Afstanden won Kok de 500 meter voor Jutta. Kok ziet natuurlijk ook hoe Jutta de schijnwerpers op zich gericht weet op en naast het ijs. “Ik ben me er eigenlijk niet zo van bewust dat je als topsporter ook je eigen merk kunt zijn, ben er veel minder mee bezig om me te profileren op social media. Ik post af en toe dingen op Instagram en dat is eigenlijk altijd gerelateerd aan mijn sport. Dat doe ik omdat ik het leuk vind en heb daar verder geen bijbedoelingen mee. Ik ben puur bezig met mijn sport en verder niet. Maar Jutta zorgt voor veel publiciteit, door haar krijgt het hele schaatsen meer aandacht en dat is goed.” Hélène Hendriks: 'Ik ben niet zo bang dat ze gaat zweven' “Wat Jutta heeft gecreëerd afgelopen jaar, is gigantisch. Zij is een enorm boegbeeld, dat zal iedereen beamen. Zij is gewoon een ster, een absolute ster,” zegt tv-presentatrice Hélène Hendriks, die de presentatie van de schaatsploeg van Jumbo-Visma deed. “Bij haar komt alles samen. Ze is topsporter, een soort van stijlicoon, een influencer én ze heeft een verhouding met Jake Paul, die een nog groter fenomeen op social media is dan Jutta. Zij bewijst dat het samen kan gaan.” Hendriks, in 2023 winnaar van de Televizier-Ring in de categorie presentator, speelde voordat ze een tv-persoonlijkheid werd, jarenlang hockey in de hoofdklasse. “Zolang haar prestaties goed zijn, twijfelt niemand ergens aan. Maar een verhouding die over de hele wereld breed wordt uitgemeten, kan behoorlijk wat met iemand doen. Dat betekent ook dat je voorzichtig moet zijn. Ik snap dat er bij Jutta wat meer gereserveerdheid in zit, dat ze haar leven heel erg wil regisseren. Want als je maar zo open en vrolijk in het leven blijft staan, dan kun je ook weleens je neus stoten. Belangrijk is dat de kleine cirkel om haar heen haar met beide benen op de grond houdt. En eerlijk gezegd ben ik ook niet zo bang dat ze gaat zweven. Ik vind haar gewoon een hele nuchtere, knappe verschijning, maar bovenal een waanzinnige topsporter. Ik zie in alles bij Jutta de topsporter. Haar gedrevenheid, die enorme wil. Zonder die eigenschappen kun je niet presteren.” Ze is een ster en dat zorgt dat veel mensen wat van haar willen, aldus Hendriks. “Mensen zien een verdienmodel. Dat zie je bij voetballers ook. Dan moet je je staande houden en de juiste mensen om je heen verzamelen. Daar is ze volgens mij slim genoeg voor en die heeft ze ook al om zich heen." Koen Verweij: 'Ik kijk met een glimlach terug' “Jutta heeft me veel nieuwe dingen en inzichten bijgebracht en hopelijk ik haar ook,” liet Koen Verweij in een schrifte- lijke verklaring weten nadat in 2022 na ruim vijf jaar een einde kwam aan de relatie met Jutta, met wie hij ook schaatsploeg Worldstream begon. “Ik ben trots en dankbaar voor alle reizen, lessen en momenten die we samen hebben mogen delen en ik kijk met een glimlach terug op de bijzondere periode uit ons leven die we met elkaar hebben gedeeld. Meer zeg ik er niet over.” Jake Paul: 'Toen ik op een donkere plek was, was ze er voor me' “Wat mijn toekomstplannen met Jutta zijn? Trouwen!” vertelde Jake Paul aan SBS Shownieuws toen hij in oktober Thialf aandeed om vanaf de tribunes de verrichtingen van Jutta te volgen. In zijn video’s op YouTube zei hij: “Ze is lief, zorgzaam, oprecht en liefdevol. Wat onze grootste uitdaging zal worden? Dat iedereen me zal haten omdat ik met haar date. Boeit me trouwens niet. I’m Dutch now, omdat Jutta mijn grote liefde is.” Begin april bevestigden ze hun relatie, nadat er daarvoor al foto’s en video’s te zien waren dat ze met elkaar optrokken in Miami. “Jutta is een van de zuiverste mensen die ik in mijn leven heb ont- moet. Ze haalde mij echt uit de put toen ik na zes overwinningen op rij verloor van Tommy Fury. Ze heeft me geholpen om over deze nederlaag heen te komen. Toen ik op een donkere plek was, was ze er echt voor me en sprak ze over haar nederlagen. We begrepen elkaar in de dingen die ik doormaakte. Ze is zo’n zegen geweest. Dus Jutta, als je dit bekijkt: je bent geweldig.” Bas Tietema: 'Jutta hoort bij deze tijd' “Wat ik bij Jutta heel knap en bijzonder vind: zowel als sporter en als influencer bereikt ze een hoog niveau. Je merkt dat mensen heel graag iemand in een hokje willen stoppen, zo van: ben je nou influencer of ben je nou sporter? Bij Jutta hoeft die vraag niet gesteld te worden, ze is top op de socials en op het ijs. Presteren en zichtbaar zijn, dat is razendknap. Jutta flikt het gewoon. Ze is ook van een jongere generatie die de waarde van social media begrijpt. Voor zichzelf, maar ook voor haar sport. Het plezier spat er ook af als je de video’s ziet,” zegt Bas Tietema, YouTuber, oud-wielrenner en oprichter van wielerploeg TDT-Unibet Cycling Team. “Ze is onder jongeren ook heel populair. En ze is goed voor het imago van het schaatsen, dat door Jutta ook weer meer zal worden bekeken door jongeren. Daar komt dan nog eens haar relatie met Jake Paul bij, iemand met miljoenen volgers over de hele wereld. Het is alles bij elkaar een superverhaal: van het ijs in Thialf naar de catwalk in Milaan en glamour in Miami. Voor jongeren is ze een rolmodel geworden. Fans willen tegenwoordig meer van sporters zien dan enkel hoe ze trainen. Sporters als Jutta nemen de fans mee in hun leven, dat hoort bij deze tijd.” Chris Woerts: 'Zodra het even tegenzit zal er kritiek komen' “Jutta Leerdam is een zeer gewaardeerde en talentvolle sporter. Daar wordt ze in de eerste plaats op afgerekend. Daarnaast is Jutta influencer en social mediageniek. Zolang dat niet ten koste gaat van het sporten is er niets aan de hand, maar de scheidslijn is dun en dat maakt haar kwetsbaar,” stelt Chris Woerts, sportmarketeer en geregeld bargast in tv-programma Vandaag Inside. “In de media en op de juicekanalen wordt gesmuld van haar excentrieke leven met een partner die ook leeft van social media-aandacht. Zolang ze de nummer één van de wereld is, zal iedereen haar bevindingen met aandacht en plezier volgen. Maar zodra het even tegenzit, komt die andere rol ter sprake en zal er kritiek komen. Daar moet ze zich op voorbereiden en ook rekening mee houden. Ik begrijp goed dat Jutta het maximale rendement wil halen uit haar social mediakanalen. Het is prettig om een andere inkomstenstroom te hebben naast die van schaatser. Zolang het niet controversieel is en binnen de perken blijft, is het prima.” Kosta Poltavets: 'Ze heeft met Kramer en Wüst die ultieme wil om te winnen gemeen' “Jutta is de meest complete schaatser met wie ik heb gewerkt,” zegt Kosta Poltavets, van 2020 tot en met 2022 haar trainer bij Worldstream. “Ze is fysiek de ideale schaatser en ik hoefde als trainer eigenlijk alleen maar te finetunen. Ik was alleen maar bezig met details, met bijslijpen. Voor de rest was ze toen al megagoed.” Jutta droeg in 2022 met tranen in haar ogen haar wereldtitel sprint op aan haar Oekraïense coach, die het zwaar had met de Russische inval in zijn geboorteland en de onzekere situatie van familie en vrienden die daar woonden. “Jutta is ook zo prettig in de omgang. In een team zorgt ze altijd voor de goede sfeer.” Poltavets werkte ook voor de Russische schaatsbond en in Nederland stond hij in het verleden ook Sven Kramer en Ireen Wüst bij. “Wat Jutta gemeen heeft met Ireen en Sven is haar ultieme wil om te winnen. Wat ze verder met social media doet, gaat niet ten koste van haar prestaties. Knap. Dat komt omdat er iets is wat voor haar belangrijker is dan wat dan ook: winnen.” Marianne Timmer: 'We kunnen iets leren van haar gedurfde aanpak' “Jutta Leerdam is een fenomenale sportvrouw met een prachtige techniek en een mooie uitstraling op het ijs,” zegt Marianne Timmer, drievoudig olympisch kampioen, twee keer wereldkampioen 1000 meter en een keer wereldkampioene sprint. Zij was ook een schaatsster die ongekend populair was en de sport oversteeg, weliswaar in een tijd zonder social media. “Jutta’s vermogen om zich zowel sportief als vrouwelijk te presenteren, zorgt ervoor dat ze op en buiten het ijs opvalt. Hoewel ik haar niet persoonlijk ken, bewonder ik de manier waarop ze zichzelf profileert op social media. Haar gedurfde en verfrissende aanpak kan het schaatsen in het algemeen een boost geven, zelfs in Amerika. Zij trekt met haar uitstraling en zichtbaarheid nieuwe jonge fans richting het schaatsen. Haar relatie met Koen Verweij en nu met Jake Paul lijkt een spannende dynamiek te brengen, waar de schaatswereld van mee profiteert.” Timmer bestempelt Jutta’s presentatie als on-Nederlands. “Zij positioneert zich zonder terughoudendheid als de beste. In Nederland is bescheidenheid vaak de norm, maar Jutta’s zelfverzekerde houding kunnen we als een positief voorbeeld nemen dat het ook anders kan. Ze daagt de Nederlandse mentaliteit uit en laat zien dat prestaties voorop staan, en niet de bijzaken als haar rol als influencer. Het wordt interessant om te zien hoe ze omgaat met eventuele druk als haar prestaties veranderen. Kortom, Jutta Leerdam brengt een verfrissende dynamiek in de schaatssport en we kunnen wellicht iets leren van haar gedurfde aanpak.” Helden Magazine 70 Het interview met Jutta Leerdam komt voort uit het eerste nummer van 2024. In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Het jonge Amerikaanse fenomeen Jordan Stolz vragen we naar zijn geheim en de samenwerking met Irene Schouten en Jillert Anema. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Collega-shorttracker Jens van ’t Wout ontmoet Victoria Koblenko. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed en oud-voetballer Michael Mols spreekt over de tumor die in zijn hoofd werd ontdekt. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Tallon Griekspoor is de beste tennisser van Nederland. We spraken hem samen met zijn broers Kevin en Scott in aanloop naar de ABN AMRO Open. Als laatste stroomt het racen bij duizendpoot Tom Coronel door zijn bloed. “Max Verstappen is beter dan iedereen die ik ooit heb gezien.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Tennis

Tallon Griekspoor: ‘Eén voor allen, allen voor één’

Kevin, Scott (beiden 33) en Tallon Griekspoor (27) zijn niet alleen broers, ze zijn ook brothers in arms. Ze schopten het alle drie tot tennisprof. Tweelingbroers Kevin en Scott stopten in 2017 en 2019 door fysieke ongemakken en gingen aan de slag in het familiebedrijf, een groot aannemingsbedrijf in Nieuw-Vennep. Tallon ging door. Hij won in 2023 twee ATP-toernooien en sloot het jaar af als nummer 23 van de wereld. Een gesprek met de Drie Musketiers in aanloop naar de ABN AMRO Open (10-18 februari). Het is een drukte van belang bij Griekspoor BV in Nieuw-Vennep. Het bouw- en aannemingsbedrijf werd in de jaren zestig van de vorige eeuw opgezet door Joop Griekspoor, die destijds begon met het uitbaggeren van sloten in de Haarlemmermeer. Het bedrijf werd steeds groter. Zoons Ron en Frank werden daarna CEO en inmiddels is ook de derde generatie nauw betrokken bij het familiebedrijf. De tweeling Kevin en Scott reisde nog niet zo lang geleden als tennisprofs de wereld rond, maar geeft nu mede sturing aan het bedrijf dat hun achternaam draagt. En dan is er nog Tallon Griekspoor: vijfenhalf jaar jonger en dus de benjamin van het stel, maar ook de beste tennisser van Nederland. In 2023 won hij twee ATP-toernooien – in het Indiase Puna en in Rosmalen – haalde de finale in Washington en de halve finale van de ABN AMRO Open. Ook bereikte hij zijn hoogste ranking (21) ooit en sloot het jaar uiteindelijk af als de nummer 23 van de wereld. Tijd om de drie broers samen te brengen op vertrouwde grond. Niet alleen het familiebedrijf bevindt zich hier, ook het ouderlijk huis was hier gevestigd. Ze reden er rond op hun crossfietsjes en brachten uren door op de tennisbaan die speciaal voor hen werd aangelegd. Wat nou als jullie kleine broertje een wedstrijd speelt terwijl jullie aan het werk zijn? Kevin: “Nou, dan staat de tv aan of we kijken via een livestream op de iPad en die zetten we dan naast de computer. Scott en ik zitten bij elkaar op kantoor, dus er is altijd wel een van ons die zegt: ‘Hij gaat zo beginnen.’” Scott: “Wij leven heel erg mee met Tallon.” Hoe was het om hem in 2023 twee ATP- toernooien te zien winnen? Scott: “Fantastisch. De toernooizege in Pune, vorig jaar januari, kwam ook voor ons een beetje onverwachts. De tweede was misschien nog wel mooier. Winnen in eigen land, veel mooier wordt het toch niet?” Denken jullie nooit: ons broertje flikt wat ons niet is gelukt? Kevin, lachend: “Nee, zo denken wij totaal niet. We zijn alleen maar heel erg trots. Zo mooi wat hij nu al heeft bereikt. En we gunnen hem nog veel meer.” Niet bang De gedachten van Tallon gaan terug naar afgelopen zomer toen hij het ATP- toernooi van Rosmalen won. “Ik speel graag in eigen land, heb altijd geroepen dat ik train om uiteindelijk op de mooiste en grootste banen te spelen. Voor mij horen de centercourts in Ahoy en Rosmalen daarbij. De titel pakken op Rosmalen was zo mooi. Mijn familie en vrienden waren er de hele week bij. Mijn vader, Kevin en Scott reden telkens op en neer, hoe laat ik ook speelde. Ze hadden hun werk en daardoor liep het in het bedrijf misschien wat stroever, maar dat maakte hen niet uit.” Dus het was een dure week voor Griekspoor BV? Kevin, lachend: “Ja.” Tallon, terwijl hij zijn broers aankijkt: “Maar ik heb ook reclame gemaakt, hè.” Dan serieus: “Mijn successen zijn er ook dankzij mijn familie, met name Kevin en Scott. Wij hebben altijd samen getraind en veel met elkaar gereisd. Het is heel bijzonder dat wij dit als broers met zijn drieën hebben meegemaakt. Hoeveel families kunnen dat nu zeggen? Ik vond het ook heel jammer dat eerst Kevin en daarna Scott stopte. Stond ik er ineens alleen voor. Het mooie was dat ook toen ze gestopt waren, ze nog met mij meegereisd zijn. Ze waren er voor me toen ik het lastig had en nu vind ik het extra mooi dat ik de successen met mijn broers kan delen.” Scott: ‘Tallon liep vroeger de kantjes er weleens vanaf. Dan dachten Kevin en ik: nou jongen, het zou niet verkeerd zijn als je wat meer van ons had’ Kevin: “Een paar jaar geleden had niemand gedacht dat Tallon het zou schoppen tot de 21ste plaats op de wereldranglijst. Zijn persoonlijkheid of karakter springt er voor mij uit. Ik wil niet zeggen dat hij een bluffer is, maar Tallon is niet bang voor de grote banen. Ik had er juist altijd meer moeite mee als ik op de grotere banen moest spelen, dan had ik stress en was ik zenuwachtig. Als ik naar Tal kijk: die heeft dat totaal niet. Tallon durft ook gewoon te zeggen waar het op staat, hij verschuilt zich niet en zegt eerlijk wat hij denkt. Naast een goed team om je heen verzamelen en de tenniskwaliteiten, is dat wel een houding of instelling waarmee je het ver kunt schoppen.” Is je karakter ook gevormd door het feit dat je altijd tegen twee broers op moest boksen? Tallon knikt: “Kevin en Scott lieten constant zien hoe het moest. Toen ik een jaar of vijftien was en begon te puberen, was ik niet de hardste werker. Ik leunde iets meer op mijn talent. En mijn broers wezen me erop dat ik het alleen op talent niet zou halen. Zij waren juist altijd heel harde werkers. Ik durf wel te zeggen dat ik zonder mijn broers nooit zo ver was gekomen. Ik heb heel veel van hen geleerd en heel erg tegen hen op moeten boksen. Destijds had ik weleens het gevoel dat ik niet één, maar drie vaders had. Maar toen ik rond de twintig was, kwam het besef dat alles wat ze me vertelden met de beste bedoelingen was. Het heeft me zó geholpen.” Scott: “Tallon was op de baan altijd wat creatiever dan wij. Hij sloeg dropshots, speelde service/volley. Kevin en ik waren wat meer van de discipline. Voor ons was het uren maken en nog eens uren maken. Tallon liep vroeger de kantjes er weleens vanaf. Dan dachten Kevin en ik: nou jongen, kom op, het zou niet verkeerd zijn als je wat meer van ons had. Maar als je ziet hoe hij nu voor zijn sport leeft... Kevin en ik hadden dat al van jongs af aan.” Tallon, jij vindt het ook belangrijk dat je af en toe de touwtjes kunt laten vieren, toch? Tallon: “Zeker. Ik ben een sociaal figuur, ga graag een avondje op stap. Het is voor mijn carrière ook belangrijk dat ik mezelf tijd en ruimte geef om te ontspannen. Aan mij om de juiste dagen uit te zoeken waarop dat kan. Ik laat veel voor mijn sport, maar die avondjes zijn ook heel belangrijk, die helpen mij om twee dagen later weer 110 procent te geven op de baan. Oud-tennissers verbazen zich geregeld hoe ontspannen ik erin sta, hoe relaxed ik ben en hoe ik geniet van alles wat ik meemaak. Van veel sporters hoor je na afloop dat ze vergeten zijn te genieten van wat ze hebben meegemaakt. Ik ben me daar constant bewust van. Ik sprak laatst Sjeng Schalken, hij moest op zijn 27ste stoppen door een slepende voetblessure. Hij vertelde dat hij elke dagbmet het mes tussen de tanden op de baan stond. Dat werkte voor hem.” Je noemt jezelf een sociaal figuur. Maak jij je weleens zorgen om de wereld om je heen? Tallon: “Absoluut. Ik zie natuurlijk ook veel om me heen als ik reis. Ik won vorig jaar dus mijn eerste ATP-toernooi in India. Als je ziet wat daar op straat gebeurt... Dat zijn wel eyeopeners. Zoals het ook confronterend is dat het vliegtuig vaak gebieden ontwijkt omdat daar oorlog heerst.” Ben jij iemand die de gesprekken aan- gaat met Russische tennissers? Tallon knikt: “Ik vraag af en toe aan hen hoe de situatie nu echt is. Ik heb ook met hen te doen. Ze kunnen niet meer naar huis, ze zijn allemaal gevlucht. Als je dan ook nog denkt aan alle shit die ze over zich heen kunnen krijgen... Ik denk dat ze vaak niet het achterste van hun tong laten zien uit angst voor de gevolgen. Andrei Rublev won vorig jaar een wedstrijd in Dubai en schreef na zijn overwinning op de camera ‘no war, please’. Hij kreeg meteen een telefoontje van hogerhand uit Rusland dat hij dat niet nog een keer moest doen omdat hij anders flink in de problemen zou komen. Ze hebben dus meerdere keren signalen gekregen om zich voor hun eigen veiligheid niet over de oorlog in Oekraïne uit te laten.” Ben jij er voorstander van dat de Russen nog mee mogen tennissen? Tallon: “Ja, voor mij staan politiek en sport los van elkaar. Zij kunnen er ook niets aan doen. Ik heb te doen met jongens als Rublev en Daniil Medvedev, ze moeten constant over hun schouder kijken, terwijl ze niks verkeerd doen. Laat die jongens dus lekker de toernooien spelen die ik ook speel.” Kevin knikt: “Die oorlog is er niet omdat de bevolking dat wil. Ik ben van ons drieën denk ik het meest bezig met de situatie in de wereld, verdiep me erin. Het klimaat, de situatie in Oekraïne en Gaza. Ongekend hoe de situatie in de wereld is op dit moment. Ook in Nederland. Als je ziet dat we er maar niet in slagen tot elkaar te komen na de verkiezingen... Het land heeft gestemd, maar het lukt ze maar niet. Zorgelijk.” ETTERTJE Kevin, Scott en Tallon komen uit een sportieve, ondernemende familie. Vader Ron en oom Frank waren verslingerd aan motorcrossen. Tallon is vernoemd naar de Amerikaanse crosser Tallon Vohland. Neef Lars Griekspoor, voormalig motorcrosser op het hoogste niveau, deed mee aan de Dakar Rally en werkt tegenwoordig ook in het familiebedrijf. Kevin, Scott en Tallon kozen voor tennis. Scott, lachend: “Vaders lag bijna elk weekend in het ziekenhuis, moeders zat dan naast hem.” Tallon: “We volgen het motorcrossen ook nog allemaal op de voet, hoor.” Vader Ron brak zo’n beetje elk botje in z’n lichaam met motorcrossen. Tennis leek Ron en Monique Griekspoor een veiligere sport voor hun drie zoons. Opa tenniste op recreatief niveau, had een tennisbaan aan laten leggen. Wel zo makkelijk. Tallon: “Opa hield ons altijd voor dat we hard moesten werken. Hij zei bijna dagelijks: ‘Zorg dat tennis voor jou een werkdag is van acht uur, dat je dagelijks in die tijd met tennis en met je lichaam bezig bent.’ Onze vader zei vaak: ‘Keihard werken is het enige wat ik van jullie vraag.’ Hard werken loont en met beide benen op de grond blijven staan, is wat we allemaal met de paplepel hebben meegekregen.” Is opa Joop ook een beetje de pater familias? Kevin: “Ja, ook wat onze tenniscarrières betreft. Opa stond dagelijks naast de tennisbaan bij ons. Hij kon het een beetje, begon ons wat aanwijzingen te geven op de baan. Toen Scott en ik echt wilden gaan tennissen en Tallon dat niet veel later ook wilde gaan doen, wisten onze ouders ook niet precies wat ze moesten doen. Tennis was nieuw voor ons als gezin. Opa zei dat hij wel iemand wist van vroeger die ons training kon geven. Al snel bleek dat er veel rek in zat bij ons. Toen zei opa: ‘We gaan eens kijken waar we nu naartoe gaan.’ En zo kwamen we terecht bij trainer Dick Suyk. Hij bracht ons naar de trainingen en haalde ons op als onze ouders niet konden.” Scott: “Opa stond het ons ook vaak voor te doen op de baan. De techniek liet nogal eens te wensen over. In het weekend liep hij het huis binnen en vroeg: ‘De tennisbaan wordt niet gebruikt, waarom zijn jullie niet aan het trainen?’” Tallon: “Opa onderbrak ook gewoon de privétrainingen. Kwam hij de baan opgelopen en vertelde hij hoe het wél moest.” Kevin: “De privétrainer kende hem ondertussen ook wel, liet opa rustig uitpraten.” Jullie opa en vader zijn genoemd, hoe belangrijk was jullie moeder Monique? Kevin: “Heel belangrijk, onze ouders – en dan met name onze moeder – reed ons overal heen. Vader werkte overdag, dus als we naar de training moesten, stond zij altijd klaar.” Scott: “Als kind zag je dat nog niet, maar op latere leeftijd gingen we dat heel erg waarderen. Elke middag stond ons eten klaar. De boodschappen en was waren gedaan, brengen, halen; als tiener denk je dat dat allemaal vanzelfsprekend is.” Zijn jullie een beetje botte boeren geweest vroeger? Scott: “Ik denk dat we enerzijds lief waren, maar tegelijkertijd ook bot uit de hoek konden komen in die tijd. Nu laten we onze waardering veel beter blijken. Kev en ik komen nog elke middag een hapje bij haar eten.” Kevin, lachend: “Ja, we zijn inmiddels in de dertig, maar ze maakt nog steeds ons eten, hoor.” Tallon, jij kon als jochie slecht tegen je verlies. Je moeder heeft je ook weleens van de baan getrokken als je weer eens met je racket smeet, toch? Tallon, lachend: “Absoluut. Ze heeft weleens, toen we thuiskwamen na een wedstrijd, een vuilniszak gepakt en al m’n tennisspullen erin gesodemieterd. Dan schreeuwde ze onderaan de trap naar boven: ‘Het is klaar met je.’” Kevin: “Je bent hier op de rotonde in Nieuw-Vennep ook een keer uit de auto gezet, toch?” Tallon: “Klopt. En ook een keer aan het begin van de straat. Kon ik de laatste twee kilometer naar huis lopen omdat ik me weer eens niet voorbeeldig gedragen had.” Kevin, lachend: “Terecht! Jij kon soms wel een ettertje zijn op de baan. Het is met Scott en mij ook weleens gebeurd dat we van de baan af zijn gehaald, hoor, of dat we inderdaad een stukje naar huis konden lopen. Dat vormt je ook.” Tallon: “Onze moeder heeft het niet altijd makkelijk gehad met vier mannen in huis, maar ze was wel de stille kracht. In onze tenniscarrières zit heel wat van haar bloed, zweet en tranen.” VERDORIE Kevin en Scott waren twaalf toen ze hun eerste tennistraining kregen, Tallon was zes. Maar denk niet dat zijn oudere broers hem spaarden. Hij kreeg gewoon elke training de ballen om zijn oren. Kevin, lachend: “Dat was een mooie tijd!” Scott: “In het begin hadden we nog het voordeel van het leeftijdsverschil, maar al snel werd die kleine heel goed. Dan is inhouden geen optie. We gingen altijd vol gas en dat betekende dat Tallon het ook te verduren kreeg. In het begin was het voor hem minder leuk, maar op een gegeven moment gold dat voor Kevin en mij, want hij werd steeds beter. Wij dachten: verdorie...” Kevin: “Opa zei ooit: ‘Wacht maar, jullie broertje wordt beter dan jullie.’ Ik zei nog tegen opa: nee joh, dat gaat nooit gebeuren. Maar goed... Hij had toch gelijk.” Tallon: “Maar voordat het zover was, ging ik wekelijks in tranen de baan af. Of ik had Kevin, Scott en de trainer op m’n dak omdat ik de kantjes ervan af liep. Ik mocht met de betere jongens meetrainen en dan vonden ze dat ik hun training verpestte. Er zijn in die tijd ge- regeld gesprekjes gevoerd. Kevin en Scott waren dus zo gedisciplineerd en dat heeft mij ook gevormd. Door hen ben ik ook een hardere werker geworden. De lessen die ik van jongs af aan heb gekregen van Kevin en Scott pas ik toe in heel mijn leven, niet alleen op de tennisbaan.” Jullie reisden samen als Drie Musketiers de wereld over. Als prof hebben jullie ook meerdere keren tegen elkaar gespeeld. Hoe was dat? Kevin, lachend: “De laatste keer dat ik tegen jou speelde, heb ik zelfs nog van je gewonnen, Tallon.” Scott: “En wij hebben ook een keer tegen elkaar gespeeld in Glasgow op onze verjaardag, weet je dat nog, Kevin? Toen stonden de Schotse media nog zo te kijken, want zij vonden het heel bijzonder dat tweelingbroers uitgerekend op 10 januari, onze verjaardag, tegen elkaar speelden.” Wie won er? Scott: “Volgens mij Kev.” Kevin, lachend: “Ja, dat weet ik nog wel, dat was een van m’n hoogtepunten.” Tallon: “Onze ouders vonden het echt verschrikkelijk als we tegen elkaar moesten spelen.” Kevin: “En wij ook. Er was echt niks leuks aan om tegen elkaar te spelen. We reisden vaak met z’n tweeën of drieën naar een toernooi. Op voorhand zeiden we altijd tegen elkaar: als we maar niet tegen elkaar hoeven te spelen. Ik speelde mijn laatste toernooien in Griekenland en moest daar uitgerekend twee keer tegen Tallon spelen. Dat wil je al helemaal niet bij je allerlaatste toernooien.” Tallon: “Veel broers hebben onderlinge strijd, maar dat hebben wij eigenlijk nooit gehad. Wij gunden elkaar op de baan altijd alles.” FAMILIE-EER Kevin bereikte een hoogste ranking van 655 en moest eind 2017 op zijn 26ste stoppen met tennis vanwege een blessure. Scott besloot eind 2019 te stoppen. In 2018 won hij een challenger in Blois, hij speelde in het hoofdtoernooi van de US Open, kwam uit voor het Davis Cup- team en haalde met 205 zijn hoogste ranking. Een knieblessure luidde het einde in. Allebei gingen ze na het tennis al snel aan de slag in het familiebedrijf. Kevin: “Ik heb altijd de gedachte gehad: als ik stop met tennis, dan ga ik het familiebedrijf in. Dat was altijd mijn vangnet.” Scott: “Het was voor mij best een moeilijk besluit om te stoppen. Het waren niet alleen mijn knieën, het was ook een mentaal probleem. Ik had het moeilijk in 2019, ik speelde challengers en rook aan de ATP-toernooien, maar door die blessure wist ik dat ik weer zo’n beetje opnieuw moest beginnen. Ik kreeg daar stress van. Nadat Kevin stopte, reisden Tallon en ik eigenlijk altijd met z’n tweeën naar toernooien. Ik vond het een lastig besluit om te stoppen, omdat ik wist dat Tal er dan in zijn eentje voor kwam te staan. Maar goed, ik wist ook dat ik dan weer samen ging werken met mijn andere broer. Ik kwam onder Kevin te vallen binnen Griekspoor BV, dat vond ik ook heel leuk.” Tallon: “Ik heb in het begin nog op hem ingepraat, zei: blijf spelen, krijg het weer op de rit, je hebt het niveau om de volgende stap te maken. Maar op de achtergrond speelde ook de leeftijd mee en de carrière na het tennis. Ik was altijd mee op sleeptouw genomen door mijn broers, met zijn drieën toernooien spelen vond ik het allermooiste wat er was. Toen Kevin stopte, was dat vervelend, maar toen kon ik me nog optrekken aan Scott. We maakten ook samen de stap naar het niveau van de challengers. Toen Scott stopte, stond ik er ineens alleen voor. Ik had ook het gevoel dat ineens alle ogen op mij gericht waren, dat ik in m’n eentje de familie-eer moest hooghouden. Dat vond ik in het begin best lastig.” Jij hebt wel even tegen het maken van de volgende stap aangehikt. In 2021 kwam je er doorheen, wist je acht challengers op rij te winnen. Had het gevoel dat alle ogen ineens op jou gericht waren ermee te maken dat het even duurde voordat je de top 100 haalde? Tallon: “Ik denk dat dat meespeelde. Ik voelde druk dat ik die volgende stap moest maken. Het was een moeilijke periode, maar die heeft me wel volwassen gemaakt als speler.” Scott: “In 2018 won ik een challenger en volgens mij won Tallon vier weken later zijn eerste challenger. Toen dacht ik: het tennis is wat onze familie betreft in goede handen bij hem. Kevin en ik hebben de weg altijd een beetje uitgestippeld. Tallon kon leren van de dingen die wij anders hadden kunnen en willen doen. Toen Tallon die challenger won, dacht ik: hij is er klaar voor.” Heb jij Tallon nog het een en ander ingefluisterd toen hij het lastig had nadat jij stopte? Scott: “Dat niet. Hij was op een punt aanbeland dat hij zijn eigen pad moest bewandelen. Het was zijn carrière, hij moest zelf de keuzes maken en die moesten ook vanuit hemzelf komen. Maar als hij Kevin of mij om onze mening vroeg, gaven we die natuurlijk.” Gaan we jou na je tennisloopbaan ook in het bedrijf terugzien? Tallon: “Ik heb nooit de ambitie gehad om in het bedrijf te stappen, al kan dat nog veranderen. Het lijkt me wel mooi om na het tennis in zaken te gaan met mijn broers. Wat precies; geen idee.” DJOKOVIC Scott ging de laatste tijd nog geregeld mee met zijn broertje, als het werk het toeliet. Onlangs werd hij echter vader en moet hij zijn tijd nog iets beter indelen. Scott: “Ik zou ons niet als zijn adviseurs aanmerken. Vroeger kon je Kevin en mij wel zo bestempelen, toen reisden we ook nog samen. Nu heeft hij zijn eigen team bij wie hij aan kan kloppen.” Tallon knikt: “Maar het is wel fijn dat ik af en toe met mijn broers kan sparren, omdat ik weet dat ze niet per se dingen zeggen die ik graag wil horen. Ze zeggen precies wat ze ergens van vinden, zijn mijn klankbord.” Tallon stopte in december 2022 na bijna twee jaar de samenwerking met zijn coach Raemon Sluiter, omdat ze over een aantal zaken verschillende inzichten hadden. Kristof Vliegen werd – opnieuw – zijn coach. De Belg was in het verleden de coach van alle drie de broers Griekspoor. Uiteraard legde Tallon zijn idee om weer met Vliegen te gaan werken eerst voor aan Kevin en Scott. Kevin: “Wij gingen een jaar of tien geleden met Kristof in zee en we hebben allemaal een heel bijzondere band met hem opgebouwd. Tallon had altijd al in zijn achterhoofd dat hij ooit nog een keer terug zou keren bij Kris. Wij konden ons er helemaal in vinden toen Tal vorig jaar tegen ons zei dat het moment was aangebroken waarop hij weer bij Kristof aan wilde kloppen.” Scott: “Kristof zit vooral strategisch op een heel ander niveau dan de andere coaches met wie wij te maken hebben gehad. En Kristof is tegelijkertijd een vertrouwenspersoon voor ons allemaal. Ook ik dacht: dit is het moment om terug naar Kris te gaan.” Tallon: “De samenwerking met Kristof stopte een paar jaar geleden door privéomstandigheden, maar we hebben altijd goed contact gehouden. Ik heb altijd in mijn achterhoofd gehad: er is nog onafgemaakt werk. Toen ik brak met Raemon hoefde ik er eigenlijk niet over na te denken met wie ik wilde werken. Er was er maar één van wie ik dacht: die gaat mij helpen, die gaat mij beter maken. Ik heb Kris gebeld en gezegd: ik heb je nodig, je moet nu komen. Hij heeft heel wat aanbiedingen gehad afgelopen jaren, maar dat hij er meteen werk van maakte, zegt veel. Ik ben, denk ik, ook een beetje als een zoon voor hem.” Sinds Tallon de samenwerking met Vliegen weer oppakte, gaat hij als een raket. Tallon: “Of ik van mezelf sta te kijken? Aan zelfvertrouwen heeft het me sowieso nooit ontbroken. Ik durf groot te dro- men, alleen die mindset heeft me al ver gebracht.” Bij de ATP Masters in Parijs had je in de derde ronde Novak Djokovic, die al een tijd niet had verloren, bijna liggen. Je stond een break voor in de derde set, maar verloor toch nog. Tallon: “Dat ik het Djokovic ook lastig kan maken, heeft wat met me gedaan. Ik heb laten zien dat ik met de allerbeste spelers van de wereld mee kan. Dat ik ze zelfs kan verslaan, doet heel veel met een mens. Het is een stimulans om nog har- der te gaan werken.” Je raakte in 2023 ook geblesseerd aan je enkel, had te kampen met een zwevend stukje bot, maar besloot je niet te laten opereren. Waarom niet? Tallon: “Het gebeurde in februari, net voor de ABN AMRO Open, en daarna ben ik nog twee keer door mijn enkel gegaan. Vooral in Madrid ging ik er stevig doorheen. Ik dacht ook dat het foute boel was, maar volgens de artsen zit het afgebroken stukje in mijn enkel op z’n plek en kan ik ermee spelen. We zeiden tegen elkaar: als het niet oké is, halen we dat stukje bot er aan het einde van het jaar uit. Ik speelde het tweede deel van het jaar met een brace en had eigenlijk helemaal geen last, dus heb ik besloten om me niet te laten opereren.” Waar eindigt dit? Scott: “Geen idee, ik hoop dat Tallon in 2024 zijn beste ranking van 21 gaat verbeteren. Top 15 aan het einde van het jaar lijkt mij een mooie doelstelling.” Tallon: “De top 15 is het doel, de top 10 een droom.” Helden Magazine 70 Het eerste gedeelte van het interview met Tallon, Kevin en Scott Griekspoor komt voort uit het eerste nummer van 2024. Jutta Leerdam schittert op de cover van de zeventigste editie van Helden. Ze heeft een grote schare fans en volgers. Hoe kijkt ze naar zichzelf? En hoe kijken anderen naar haar. ‘’Echt, schaatsen staat bij mij altijd voorop.’’ In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Het jonge Amerikaanse fenomeen Jordan Stolz vragen we naar zijn geheim en de samenwerking met Irene Schouten en Jillert Anema. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Collega-shorttracker Jens van ’t Wout ontmoet Victoria Koblenko. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed en oud-voetballer Michael Mols spreekt over de tumor die in zijn hoofd werd ontdekt. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Als laatste stroomt het racen bij duizendpoot Tom Coronel door zijn bloed. “Max Verstappen is beter dan iedereen die ik ooit heb gezien.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.
Kevin, Scott (beiden 33) en Tallon Griekspoor (27) zijn niet alleen broers, ze zijn ook brothers in arms. Ze schopten het alle drie tot tennisprof. Tweelingbroers Kevin en Scott stopten in 2017 en 2019 door fysieke ongemakken en gingen aan de slag in het familiebedrijf, een groot aannemingsbedrijf in Nieuw-Vennep. Tallon ging door. Hij won in 2023 twee ATP-toernooien en sloot het jaar af als nummer 23 van de wereld. Een gesprek met de Drie Musketiers in aanloop naar de ABN AMRO Open (10-18 februari). Het is een drukte van belang bij Griekspoor BV in Nieuw-Vennep. Het bouw- en aannemingsbedrijf werd in de jaren zestig van de vorige eeuw opgezet door Joop Griekspoor, die destijds begon met het uitbaggeren van sloten in de Haarlemmermeer. Het bedrijf werd steeds groter. Zoons Ron en Frank werden daarna CEO en inmiddels is ook de derde generatie nauw betrokken bij het familiebedrijf. De tweeling Kevin en Scott reisde nog niet zo lang geleden als tennisprofs de wereld rond, maar geeft nu mede sturing aan het bedrijf dat hun achternaam draagt. En dan is er nog Tallon Griekspoor: vijfenhalf jaar jonger en dus de benjamin van het stel, maar ook de beste tennisser van Nederland. In 2023 won hij twee ATP-toernooien – in het Indiase Puna en in Rosmalen – haalde de finale in Washington en de halve finale van de ABN AMRO Open. Ook bereikte hij zijn hoogste ranking (21) ooit en sloot het jaar uiteindelijk af als de nummer 23 van de wereld. Tijd om de drie broers samen te brengen op vertrouwde grond. Niet alleen het familiebedrijf bevindt zich hier, ook het ouderlijk huis was hier gevestigd. Ze reden er rond op hun crossfietsjes en brachten uren door op de tennisbaan die speciaal voor hen werd aangelegd. Wat nou als jullie kleine broertje een wedstrijd speelt terwijl jullie aan het werk zijn? Kevin: “Nou, dan staat de tv aan of we kijken via een livestream op de iPad en die zetten we dan naast de computer. Scott en ik zitten bij elkaar op kantoor, dus er is altijd wel een van ons die zegt: ‘Hij gaat zo beginnen.’” Scott: “Wij leven heel erg mee met Tallon.” Hoe was het om hem in 2023 twee ATP- toernooien te zien winnen? Scott: “Fantastisch. De toernooizege in Pune, vorig jaar januari, kwam ook voor ons een beetje onverwachts. De tweede was misschien nog wel mooier. Winnen in eigen land, veel mooier wordt het toch niet?” Denken jullie nooit: ons broertje flikt wat ons niet is gelukt? Kevin, lachend: “Nee, zo denken wij totaal niet. We zijn alleen maar heel erg trots. Zo mooi wat hij nu al heeft bereikt. En we gunnen hem nog veel meer.” Niet bang De gedachten van Tallon gaan terug naar afgelopen zomer toen hij het ATP- toernooi van Rosmalen won. “Ik speel graag in eigen land, heb altijd geroepen dat ik train om uiteindelijk op de mooiste en grootste banen te spelen. Voor mij horen de centercourts in Ahoy en Rosmalen daarbij. De titel pakken op Rosmalen was zo mooi. Mijn familie en vrienden waren er de hele week bij. Mijn vader, Kevin en Scott reden telkens op en neer, hoe laat ik ook speelde. Ze hadden hun werk en daardoor liep het in het bedrijf misschien wat stroever, maar dat maakte hen niet uit.” Dus het was een dure week voor Griekspoor BV? Kevin, lachend: “Ja.” Tallon, terwijl hij zijn broers aankijkt: “Maar ik heb ook reclame gemaakt, hè.” Dan serieus: “Mijn successen zijn er ook dankzij mijn familie, met name Kevin en Scott. Wij hebben altijd samen getraind en veel met elkaar gereisd. Het is heel bijzonder dat wij dit als broers met zijn drieën hebben meegemaakt. Hoeveel families kunnen dat nu zeggen? Ik vond het ook heel jammer dat eerst Kevin en daarna Scott stopte. Stond ik er ineens alleen voor. Het mooie was dat ook toen ze gestopt waren, ze nog met mij meegereisd zijn. Ze waren er voor me toen ik het lastig had en nu vind ik het extra mooi dat ik de successen met mijn broers kan delen.” Scott: ‘Tallon liep vroeger de kantjes er weleens vanaf. Dan dachten Kevin en ik: nou jongen, het zou niet verkeerd zijn als je wat meer van ons had’ Kevin: “Een paar jaar geleden had niemand gedacht dat Tallon het zou schoppen tot de 21ste plaats op de wereldranglijst. Zijn persoonlijkheid of karakter springt er voor mij uit. Ik wil niet zeggen dat hij een bluffer is, maar Tallon is niet bang voor de grote banen. Ik had er juist altijd meer moeite mee als ik op de grotere banen moest spelen, dan had ik stress en was ik zenuwachtig. Als ik naar Tal kijk: die heeft dat totaal niet. Tallon durft ook gewoon te zeggen waar het op staat, hij verschuilt zich niet en zegt eerlijk wat hij denkt. Naast een goed team om je heen verzamelen en de tenniskwaliteiten, is dat wel een houding of instelling waarmee je het ver kunt schoppen.” Is je karakter ook gevormd door het feit dat je altijd tegen twee broers op moest boksen? Tallon knikt: “Kevin en Scott lieten constant zien hoe het moest. Toen ik een jaar of vijftien was en begon te puberen, was ik niet de hardste werker. Ik leunde iets meer op mijn talent. En mijn broers wezen me erop dat ik het alleen op talent niet zou halen. Zij waren juist altijd heel harde werkers. Ik durf wel te zeggen dat ik zonder mijn broers nooit zo ver was gekomen. Ik heb heel veel van hen geleerd en heel erg tegen hen op moeten boksen. Destijds had ik weleens het gevoel dat ik niet één, maar drie vaders had. Maar toen ik rond de twintig was, kwam het besef dat alles wat ze me vertelden met de beste bedoelingen was. Het heeft me zó geholpen.” Scott: “Tallon was op de baan altijd wat creatiever dan wij. Hij sloeg dropshots, speelde service/volley. Kevin en ik waren wat meer van de discipline. Voor ons was het uren maken en nog eens uren maken. Tallon liep vroeger de kantjes er weleens vanaf. Dan dachten Kevin en ik: nou jongen, kom op, het zou niet verkeerd zijn als je wat meer van ons had. Maar als je ziet hoe hij nu voor zijn sport leeft... Kevin en ik hadden dat al van jongs af aan.” Tallon, jij vindt het ook belangrijk dat je af en toe de touwtjes kunt laten vieren, toch? Tallon: “Zeker. Ik ben een sociaal figuur, ga graag een avondje op stap. Het is voor mijn carrière ook belangrijk dat ik mezelf tijd en ruimte geef om te ontspannen. Aan mij om de juiste dagen uit te zoeken waarop dat kan. Ik laat veel voor mijn sport, maar die avondjes zijn ook heel belangrijk, die helpen mij om twee dagen later weer 110 procent te geven op de baan. Oud-tennissers verbazen zich geregeld hoe ontspannen ik erin sta, hoe relaxed ik ben en hoe ik geniet van alles wat ik meemaak. Van veel sporters hoor je na afloop dat ze vergeten zijn te genieten van wat ze hebben meegemaakt. Ik ben me daar constant bewust van. Ik sprak laatst Sjeng Schalken, hij moest op zijn 27ste stoppen door een slepende voetblessure. Hij vertelde dat hij elke dagbmet het mes tussen de tanden op de baan stond. Dat werkte voor hem.” Je noemt jezelf een sociaal figuur. Maak jij je weleens zorgen om de wereld om je heen? Tallon: “Absoluut. Ik zie natuurlijk ook veel om me heen als ik reis. Ik won vorig jaar dus mijn eerste ATP-toernooi in India. Als je ziet wat daar op straat gebeurt... Dat zijn wel eyeopeners. Zoals het ook confronterend is dat het vliegtuig vaak gebieden ontwijkt omdat daar oorlog heerst.” Ben jij iemand die de gesprekken aan- gaat met Russische tennissers? Tallon knikt: “Ik vraag af en toe aan hen hoe de situatie nu echt is. Ik heb ook met hen te doen. Ze kunnen niet meer naar huis, ze zijn allemaal gevlucht. Als je dan ook nog denkt aan alle shit die ze over zich heen kunnen krijgen... Ik denk dat ze vaak niet het achterste van hun tong laten zien uit angst voor de gevolgen. Andrei Rublev won vorig jaar een wedstrijd in Dubai en schreef na zijn overwinning op de camera ‘no war, please’. Hij kreeg meteen een telefoontje van hogerhand uit Rusland dat hij dat niet nog een keer moest doen omdat hij anders flink in de problemen zou komen. Ze hebben dus meerdere keren signalen gekregen om zich voor hun eigen veiligheid niet over de oorlog in Oekraïne uit te laten.” Ben jij er voorstander van dat de Russen nog mee mogen tennissen? Tallon: “Ja, voor mij staan politiek en sport los van elkaar. Zij kunnen er ook niets aan doen. Ik heb te doen met jongens als Rublev en Daniil Medvedev, ze moeten constant over hun schouder kijken, terwijl ze niks verkeerd doen. Laat die jongens dus lekker de toernooien spelen die ik ook speel.” Kevin knikt: “Die oorlog is er niet omdat de bevolking dat wil. Ik ben van ons drieën denk ik het meest bezig met de situatie in de wereld, verdiep me erin. Het klimaat, de situatie in Oekraïne en Gaza. Ongekend hoe de situatie in de wereld is op dit moment. Ook in Nederland. Als je ziet dat we er maar niet in slagen tot elkaar te komen na de verkiezingen... Het land heeft gestemd, maar het lukt ze maar niet. Zorgelijk.” ETTERTJE Kevin, Scott en Tallon komen uit een sportieve, ondernemende familie. Vader Ron en oom Frank waren verslingerd aan motorcrossen. Tallon is vernoemd naar de Amerikaanse crosser Tallon Vohland. Neef Lars Griekspoor, voormalig motorcrosser op het hoogste niveau, deed mee aan de Dakar Rally en werkt tegenwoordig ook in het familiebedrijf. Kevin, Scott en Tallon kozen voor tennis. Scott, lachend: “Vaders lag bijna elk weekend in het ziekenhuis, moeders zat dan naast hem.” Tallon: “We volgen het motorcrossen ook nog allemaal op de voet, hoor.” Vader Ron brak zo’n beetje elk botje in z’n lichaam met motorcrossen. Tennis leek Ron en Monique Griekspoor een veiligere sport voor hun drie zoons. Opa tenniste op recreatief niveau, had een tennisbaan aan laten leggen. Wel zo makkelijk. Tallon: “Opa hield ons altijd voor dat we hard moesten werken. Hij zei bijna dagelijks: ‘Zorg dat tennis voor jou een werkdag is van acht uur, dat je dagelijks in die tijd met tennis en met je lichaam bezig bent.’ Onze vader zei vaak: ‘Keihard werken is het enige wat ik van jullie vraag.’ Hard werken loont en met beide benen op de grond blijven staan, is wat we allemaal met de paplepel hebben meegekregen.” Is opa Joop ook een beetje de pater familias? Kevin: “Ja, ook wat onze tenniscarrières betreft. Opa stond dagelijks naast de tennisbaan bij ons. Hij kon het een beetje, begon ons wat aanwijzingen te geven op de baan. Toen Scott en ik echt wilden gaan tennissen en Tallon dat niet veel later ook wilde gaan doen, wisten onze ouders ook niet precies wat ze moesten doen. Tennis was nieuw voor ons als gezin. Opa zei dat hij wel iemand wist van vroeger die ons training kon geven. Al snel bleek dat er veel rek in zat bij ons. Toen zei opa: ‘We gaan eens kijken waar we nu naartoe gaan.’ En zo kwamen we terecht bij trainer Dick Suyk. Hij bracht ons naar de trainingen en haalde ons op als onze ouders niet konden.” Scott: “Opa stond het ons ook vaak voor te doen op de baan. De techniek liet nogal eens te wensen over. In het weekend liep hij het huis binnen en vroeg: ‘De tennisbaan wordt niet gebruikt, waarom zijn jullie niet aan het trainen?’” Tallon: “Opa onderbrak ook gewoon de privétrainingen. Kwam hij de baan opgelopen en vertelde hij hoe het wél moest.” Kevin: “De privétrainer kende hem ondertussen ook wel, liet opa rustig uitpraten.” Jullie opa en vader zijn genoemd, hoe belangrijk was jullie moeder Monique? Kevin: “Heel belangrijk, onze ouders – en dan met name onze moeder – reed ons overal heen. Vader werkte overdag, dus als we naar de training moesten, stond zij altijd klaar.” Scott: “Als kind zag je dat nog niet, maar op latere leeftijd gingen we dat heel erg waarderen. Elke middag stond ons eten klaar. De boodschappen en was waren gedaan, brengen, halen; als tiener denk je dat dat allemaal vanzelfsprekend is.” Zijn jullie een beetje botte boeren geweest vroeger? Scott: “Ik denk dat we enerzijds lief waren, maar tegelijkertijd ook bot uit de hoek konden komen in die tijd. Nu laten we onze waardering veel beter blijken. Kev en ik komen nog elke middag een hapje bij haar eten.” Kevin, lachend: “Ja, we zijn inmiddels in de dertig, maar ze maakt nog steeds ons eten, hoor.” Tallon, jij kon als jochie slecht tegen je verlies. Je moeder heeft je ook weleens van de baan getrokken als je weer eens met je racket smeet, toch? Tallon, lachend: “Absoluut. Ze heeft weleens, toen we thuiskwamen na een wedstrijd, een vuilniszak gepakt en al m’n tennisspullen erin gesodemieterd. Dan schreeuwde ze onderaan de trap naar boven: ‘Het is klaar met je.’” Kevin: “Je bent hier op de rotonde in Nieuw-Vennep ook een keer uit de auto gezet, toch?” Tallon: “Klopt. En ook een keer aan het begin van de straat. Kon ik de laatste twee kilometer naar huis lopen omdat ik me weer eens niet voorbeeldig gedragen had.” Kevin, lachend: “Terecht! Jij kon soms wel een ettertje zijn op de baan. Het is met Scott en mij ook weleens gebeurd dat we van de baan af zijn gehaald, hoor, of dat we inderdaad een stukje naar huis konden lopen. Dat vormt je ook.” Tallon: “Onze moeder heeft het niet altijd makkelijk gehad met vier mannen in huis, maar ze was wel de stille kracht. In onze tenniscarrières zit heel wat van haar bloed, zweet en tranen.” VERDORIE Kevin en Scott waren twaalf toen ze hun eerste tennistraining kregen, Tallon was zes. Maar denk niet dat zijn oudere broers hem spaarden. Hij kreeg gewoon elke training de ballen om zijn oren. Kevin, lachend: “Dat was een mooie tijd!” Scott: “In het begin hadden we nog het voordeel van het leeftijdsverschil, maar al snel werd die kleine heel goed. Dan is inhouden geen optie. We gingen altijd vol gas en dat betekende dat Tallon het ook te verduren kreeg. In het begin was het voor hem minder leuk, maar op een gegeven moment gold dat voor Kevin en mij, want hij werd steeds beter. Wij dachten: verdorie...” Kevin: “Opa zei ooit: ‘Wacht maar, jullie broertje wordt beter dan jullie.’ Ik zei nog tegen opa: nee joh, dat gaat nooit gebeuren. Maar goed... Hij had toch gelijk.” Tallon: “Maar voordat het zover was, ging ik wekelijks in tranen de baan af. Of ik had Kevin, Scott en de trainer op m’n dak omdat ik de kantjes ervan af liep. Ik mocht met de betere jongens meetrainen en dan vonden ze dat ik hun training verpestte. Er zijn in die tijd ge- regeld gesprekjes gevoerd. Kevin en Scott waren dus zo gedisciplineerd en dat heeft mij ook gevormd. Door hen ben ik ook een hardere werker geworden. De lessen die ik van jongs af aan heb gekregen van Kevin en Scott pas ik toe in heel mijn leven, niet alleen op de tennisbaan.” Jullie reisden samen als Drie Musketiers de wereld over. Als prof hebben jullie ook meerdere keren tegen elkaar gespeeld. Hoe was dat? Kevin, lachend: “De laatste keer dat ik tegen jou speelde, heb ik zelfs nog van je gewonnen, Tallon.” Scott: “En wij hebben ook een keer tegen elkaar gespeeld in Glasgow op onze verjaardag, weet je dat nog, Kevin? Toen stonden de Schotse media nog zo te kijken, want zij vonden het heel bijzonder dat tweelingbroers uitgerekend op 10 januari, onze verjaardag, tegen elkaar speelden.” Wie won er? Scott: “Volgens mij Kev.” Kevin, lachend: “Ja, dat weet ik nog wel, dat was een van m’n hoogtepunten.” Tallon: “Onze ouders vonden het echt verschrikkelijk als we tegen elkaar moesten spelen.” Kevin: “En wij ook. Er was echt niks leuks aan om tegen elkaar te spelen. We reisden vaak met z’n tweeën of drieën naar een toernooi. Op voorhand zeiden we altijd tegen elkaar: als we maar niet tegen elkaar hoeven te spelen. Ik speelde mijn laatste toernooien in Griekenland en moest daar uitgerekend twee keer tegen Tallon spelen. Dat wil je al helemaal niet bij je allerlaatste toernooien.” Tallon: “Veel broers hebben onderlinge strijd, maar dat hebben wij eigenlijk nooit gehad. Wij gunden elkaar op de baan altijd alles.” FAMILIE-EER Kevin bereikte een hoogste ranking van 655 en moest eind 2017 op zijn 26ste stoppen met tennis vanwege een blessure. Scott besloot eind 2019 te stoppen. In 2018 won hij een challenger in Blois, hij speelde in het hoofdtoernooi van de US Open, kwam uit voor het Davis Cup- team en haalde met 205 zijn hoogste ranking. Een knieblessure luidde het einde in. Allebei gingen ze na het tennis al snel aan de slag in het familiebedrijf. Kevin: “Ik heb altijd de gedachte gehad: als ik stop met tennis, dan ga ik het familiebedrijf in. Dat was altijd mijn vangnet.” Scott: “Het was voor mij best een moeilijk besluit om te stoppen. Het waren niet alleen mijn knieën, het was ook een mentaal probleem. Ik had het moeilijk in 2019, ik speelde challengers en rook aan de ATP-toernooien, maar door die blessure wist ik dat ik weer zo’n beetje opnieuw moest beginnen. Ik kreeg daar stress van. Nadat Kevin stopte, reisden Tallon en ik eigenlijk altijd met z’n tweeën naar toernooien. Ik vond het een lastig besluit om te stoppen, omdat ik wist dat Tal er dan in zijn eentje voor kwam te staan. Maar goed, ik wist ook dat ik dan weer samen ging werken met mijn andere broer. Ik kwam onder Kevin te vallen binnen Griekspoor BV, dat vond ik ook heel leuk.” Tallon: “Ik heb in het begin nog op hem ingepraat, zei: blijf spelen, krijg het weer op de rit, je hebt het niveau om de volgende stap te maken. Maar op de achtergrond speelde ook de leeftijd mee en de carrière na het tennis. Ik was altijd mee op sleeptouw genomen door mijn broers, met zijn drieën toernooien spelen vond ik het allermooiste wat er was. Toen Kevin stopte, was dat vervelend, maar toen kon ik me nog optrekken aan Scott. We maakten ook samen de stap naar het niveau van de challengers. Toen Scott stopte, stond ik er ineens alleen voor. Ik had ook het gevoel dat ineens alle ogen op mij gericht waren, dat ik in m’n eentje de familie-eer moest hooghouden. Dat vond ik in het begin best lastig.” Jij hebt wel even tegen het maken van de volgende stap aangehikt. In 2021 kwam je er doorheen, wist je acht challengers op rij te winnen. Had het gevoel dat alle ogen ineens op jou gericht waren ermee te maken dat het even duurde voordat je de top 100 haalde? Tallon: “Ik denk dat dat meespeelde. Ik voelde druk dat ik die volgende stap moest maken. Het was een moeilijke periode, maar die heeft me wel volwassen gemaakt als speler.” Scott: “In 2018 won ik een challenger en volgens mij won Tallon vier weken later zijn eerste challenger. Toen dacht ik: het tennis is wat onze familie betreft in goede handen bij hem. Kevin en ik hebben de weg altijd een beetje uitgestippeld. Tallon kon leren van de dingen die wij anders hadden kunnen en willen doen. Toen Tallon die challenger won, dacht ik: hij is er klaar voor.” Heb jij Tallon nog het een en ander ingefluisterd toen hij het lastig had nadat jij stopte? Scott: “Dat niet. Hij was op een punt aanbeland dat hij zijn eigen pad moest bewandelen. Het was zijn carrière, hij moest zelf de keuzes maken en die moesten ook vanuit hemzelf komen. Maar als hij Kevin of mij om onze mening vroeg, gaven we die natuurlijk.” Gaan we jou na je tennisloopbaan ook in het bedrijf terugzien? Tallon: “Ik heb nooit de ambitie gehad om in het bedrijf te stappen, al kan dat nog veranderen. Het lijkt me wel mooi om na het tennis in zaken te gaan met mijn broers. Wat precies; geen idee.” DJOKOVIC Scott ging de laatste tijd nog geregeld mee met zijn broertje, als het werk het toeliet. Onlangs werd hij echter vader en moet hij zijn tijd nog iets beter indelen. Scott: “Ik zou ons niet als zijn adviseurs aanmerken. Vroeger kon je Kevin en mij wel zo bestempelen, toen reisden we ook nog samen. Nu heeft hij zijn eigen team bij wie hij aan kan kloppen.” Tallon knikt: “Maar het is wel fijn dat ik af en toe met mijn broers kan sparren, omdat ik weet dat ze niet per se dingen zeggen die ik graag wil horen. Ze zeggen precies wat ze ergens van vinden, zijn mijn klankbord.” Tallon stopte in december 2022 na bijna twee jaar de samenwerking met zijn coach Raemon Sluiter, omdat ze over een aantal zaken verschillende inzichten hadden. Kristof Vliegen werd – opnieuw – zijn coach. De Belg was in het verleden de coach van alle drie de broers Griekspoor. Uiteraard legde Tallon zijn idee om weer met Vliegen te gaan werken eerst voor aan Kevin en Scott. Kevin: “Wij gingen een jaar of tien geleden met Kristof in zee en we hebben allemaal een heel bijzondere band met hem opgebouwd. Tallon had altijd al in zijn achterhoofd dat hij ooit nog een keer terug zou keren bij Kris. Wij konden ons er helemaal in vinden toen Tal vorig jaar tegen ons zei dat het moment was aangebroken waarop hij weer bij Kristof aan wilde kloppen.” Scott: “Kristof zit vooral strategisch op een heel ander niveau dan de andere coaches met wie wij te maken hebben gehad. En Kristof is tegelijkertijd een vertrouwenspersoon voor ons allemaal. Ook ik dacht: dit is het moment om terug naar Kris te gaan.” Tallon: “De samenwerking met Kristof stopte een paar jaar geleden door privéomstandigheden, maar we hebben altijd goed contact gehouden. Ik heb altijd in mijn achterhoofd gehad: er is nog onafgemaakt werk. Toen ik brak met Raemon hoefde ik er eigenlijk niet over na te denken met wie ik wilde werken. Er was er maar één van wie ik dacht: die gaat mij helpen, die gaat mij beter maken. Ik heb Kris gebeld en gezegd: ik heb je nodig, je moet nu komen. Hij heeft heel wat aanbiedingen gehad afgelopen jaren, maar dat hij er meteen werk van maakte, zegt veel. Ik ben, denk ik, ook een beetje als een zoon voor hem.” Sinds Tallon de samenwerking met Vliegen weer oppakte, gaat hij als een raket. Tallon: “Of ik van mezelf sta te kijken? Aan zelfvertrouwen heeft het me sowieso nooit ontbroken. Ik durf groot te dro- men, alleen die mindset heeft me al ver gebracht.” Bij de ATP Masters in Parijs had je in de derde ronde Novak Djokovic, die al een tijd niet had verloren, bijna liggen. Je stond een break voor in de derde set, maar verloor toch nog. Tallon: “Dat ik het Djokovic ook lastig kan maken, heeft wat met me gedaan. Ik heb laten zien dat ik met de allerbeste spelers van de wereld mee kan. Dat ik ze zelfs kan verslaan, doet heel veel met een mens. Het is een stimulans om nog har- der te gaan werken.” Je raakte in 2023 ook geblesseerd aan je enkel, had te kampen met een zwevend stukje bot, maar besloot je niet te laten opereren. Waarom niet? Tallon: “Het gebeurde in februari, net voor de ABN AMRO Open, en daarna ben ik nog twee keer door mijn enkel gegaan. Vooral in Madrid ging ik er stevig doorheen. Ik dacht ook dat het foute boel was, maar volgens de artsen zit het afgebroken stukje in mijn enkel op z’n plek en kan ik ermee spelen. We zeiden tegen elkaar: als het niet oké is, halen we dat stukje bot er aan het einde van het jaar uit. Ik speelde het tweede deel van het jaar met een brace en had eigenlijk helemaal geen last, dus heb ik besloten om me niet te laten opereren.” Waar eindigt dit? Scott: “Geen idee, ik hoop dat Tallon in 2024 zijn beste ranking van 21 gaat verbeteren. Top 15 aan het einde van het jaar lijkt mij een mooie doelstelling.” Tallon: “De top 15 is het doel, de top 10 een droom.” Helden Magazine 70 Het eerste gedeelte van het interview met Tallon, Kevin en Scott Griekspoor komt voort uit het eerste nummer van 2024. Jutta Leerdam schittert op de cover van de zeventigste editie van Helden. Ze heeft een grote schare fans en volgers. Hoe kijkt ze naar zichzelf? En hoe kijken anderen naar haar. ‘’Echt, schaatsen staat bij mij altijd voorop.’’ In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Het jonge Amerikaanse fenomeen Jordan Stolz vragen we naar zijn geheim en de samenwerking met Irene Schouten en Jillert Anema. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Collega-shorttracker Jens van ’t Wout ontmoet Victoria Koblenko. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed en oud-voetballer Michael Mols spreekt over de tumor die in zijn hoofd werd ontdekt. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Als laatste stroomt het racen bij duizendpoot Tom Coronel door zijn bloed. “Max Verstappen is beter dan iedereen die ik ooit heb gezien.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.