Word abonnee
Meer

Basketbal

Worthy de Jong: ‘Ik heb mezelf uitgevonden’

Hij is verantwoordelijk voor misschien wel het mooiste sportmoment van 2024. In de extra tijd van de finale tegen thuisland Frankrijk schoot Worthy de Jong (36) de Nederlandse 3x3-basketballers naar de olympische titel. Victoria Koblenko ging voor het dubbeldikke jubileumnummer langs bij de man van ‘Het Gouden Schot’. Worthy de Jong Je vader was een basketballer in Suriname en vernoemde jou naar de bekende NBA-speler James Worthy. Welke rol speelde je vader in de keuze om te gaan basketballen? “Ik ben geboren in Suriname, toen ik twee was, gingen we met het gezin naar Nederland. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik zeven was. Mijn band met mijn vader veranderde daarna. Hij haalde me soms op, we basketbalden dan af en toe ook samen. Mijn vader was er eigenlijk meer een voorstander van dat ik ging voetballen, maar ik koos op m’n elfde voor basketbal en wilde natuurlijk beter worden dan mijn vader. Hij bracht me naar een net opgerichte club in Amsterdam-Zuidoost. Ik basketbalde vooral voor m’n plezier op dat moment, speelde ook geen competitie. Pas twee jaar later konden we ons als team inschrijven en competitie spelen. Toen werd ik echt verliefd.” Wat voor jongen was jij in die tijd? “Ik was geen straatjongen, geen hangjongere, speelde tot mijn achttiende nog verstoppertje. Ik was actief en atletisch, maar ook een lolbroek. Wat school betreft: ik lette niet altijd op, maar ben ook nooit blijven zitten. En wat mijn sport betreft: ik speelde eerst op pleintjes, vooral voor de lol, en moest bij de club ineens binnen structuren leren functioneren. Dat was wennen.” [caption id="attachment_20589" align="aligncenter" width="1707"] Worthy de Jong[/caption] Hoe liep het af met school? “Met minimale inspanning, omdat ik basketbal prioriteit gaf, heb ik het mbo-diploma retail gehaald. Ik bedacht: ik moet in elk geval een diploma halen voordat ik naar Amerika ga. Het is altijd mijn droom geweest om daarheen te gaan.” Hoe jaagde je die droom na als tiener? “Er waren heel veel obstakels. Om voet tussen de deur te krijgen in Amerika moest ik eerst mijn diploma’s laten vertalen. Het kostte allemaal veel geld om mijn basketbaldroom na te jagen. Mijn moeder heeft mij heel erg gesponsord. Ze zag er niet veel in, maar ik was enig kind en ze bracht dagelijks offers voor mijn droom. Ze heeft veel baantjes gehad, maakte onder meer huizen schoon. Soms moest ik mee om haar te helpen om nieuwe basketbalschoenen te kunnen bekostigen. Al die sportlessen, een busabonnement om naar school te gaan; mijn moeder heeft keihard gewerkt om het voor mij allemaal voor elkaar te krijgen.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Worthy de Jong is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!
Hij is verantwoordelijk voor misschien wel het mooiste sportmoment van 2024. In de extra tijd van de finale tegen thuisland Frankrijk schoot Worthy de Jong (36) de Nederlandse 3x3-basketballers naar de olympische titel. Victoria Koblenko ging voor het dubbeldikke jubileumnummer langs bij de man van ‘Het Gouden Schot’. Worthy de Jong Je vader was een basketballer in Suriname en vernoemde jou naar de bekende NBA-speler James Worthy. Welke rol speelde je vader in de keuze om te gaan basketballen? “Ik ben geboren in Suriname, toen ik twee was, gingen we met het gezin naar Nederland. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik zeven was. Mijn band met mijn vader veranderde daarna. Hij haalde me soms op, we basketbalden dan af en toe ook samen. Mijn vader was er eigenlijk meer een voorstander van dat ik ging voetballen, maar ik koos op m’n elfde voor basketbal en wilde natuurlijk beter worden dan mijn vader. Hij bracht me naar een net opgerichte club in Amsterdam-Zuidoost. Ik basketbalde vooral voor m’n plezier op dat moment, speelde ook geen competitie. Pas twee jaar later konden we ons als team inschrijven en competitie spelen. Toen werd ik echt verliefd.” Wat voor jongen was jij in die tijd? “Ik was geen straatjongen, geen hangjongere, speelde tot mijn achttiende nog verstoppertje. Ik was actief en atletisch, maar ook een lolbroek. Wat school betreft: ik lette niet altijd op, maar ben ook nooit blijven zitten. En wat mijn sport betreft: ik speelde eerst op pleintjes, vooral voor de lol, en moest bij de club ineens binnen structuren leren functioneren. Dat was wennen.” [caption id="attachment_20589" align="aligncenter" width="1707"] Worthy de Jong[/caption] Hoe liep het af met school? “Met minimale inspanning, omdat ik basketbal prioriteit gaf, heb ik het mbo-diploma retail gehaald. Ik bedacht: ik moet in elk geval een diploma halen voordat ik naar Amerika ga. Het is altijd mijn droom geweest om daarheen te gaan.” Hoe jaagde je die droom na als tiener? “Er waren heel veel obstakels. Om voet tussen de deur te krijgen in Amerika moest ik eerst mijn diploma’s laten vertalen. Het kostte allemaal veel geld om mijn basketbaldroom na te jagen. Mijn moeder heeft mij heel erg gesponsord. Ze zag er niet veel in, maar ik was enig kind en ze bracht dagelijks offers voor mijn droom. Ze heeft veel baantjes gehad, maakte onder meer huizen schoon. Soms moest ik mee om haar te helpen om nieuwe basketbalschoenen te kunnen bekostigen. Al die sportlessen, een busabonnement om naar school te gaan; mijn moeder heeft keihard gewerkt om het voor mij allemaal voor elkaar te krijgen.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Worthy de Jong is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV, werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden en vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi: zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Basketbal

Dinja en Joeri van Liere: Wereldveroveraars

Dinja en Joeri van Liere Dinja en Joeri van Liere zijn een uniek duo. Dinja (33) deed als amazone mee aan de Olympische Spelen in Parijs, broer Joeri (38) maakt zich op voor de Paralympische Spelen als rolstoelbasketballer. Twee gezinsleden die in dezelfde maand deelnemen aan de Spelen; historie hebben ze sowieso al geschreven. Bij het domein van zijn zus, de stal in Uden, speelt Joeri met de honden, die de basketbal net zo interessant vinden als hij. “Het is heel mooi hier.” Hij kijkt naar ‘de bak’ waarin zus Dinja rijdt. Verderop in de wei staan de paarden. Dinja en Joeri groeiden samen met hun broer Twan op in het Zeeuwse Kapellen, waar Joeri nog altijd woont. De broers raakten in de ban van motorcross. “Ik croste al op mijn vierde, we waren elk weekend onderweg voor races. Jij was een crossmeisje, ging altijd mee toen je klein was, maar speelde dan met vriendinnetjes in de blubber en het zand.” Dinja: “Jullie toerden door Nederland, gingen zelfs naar Tsjechië voor het jeugd-EK. Ik vond het leuk, maakte veel mee.” Joeri: “We verbleven vaak op een camping. Elke maandag op school had ik een nieuw verhaal te vertellen, leuker dan dat van klasgenootjes.” Dinja: “Ik zat ook niet op dezelfde golflengte als mijn klasgenootjes.” Flits en surprise Waar haar broers in de ban waren van motorcrossen, werd Dinja al op jonge leeftijd verliefd op paarden. De sponsor van Joeri en Twan had dochters die paarden hadden. “Ik wilde nergens anders meer heen dan naar die paarden. Daarna kreeg ik van mijn opa mijn eerste pony: Flits, een springpony. Ik kreeg hetzelfde leven als mijn broers, maar dan in een andere wereld. Opa bracht Flits en mij overal naartoe. Het gaf me een gevoel van vrijheid, ik was niet aan één plek gehecht.” Lachend: “Het was het tegenovergestelde van een burgerlijk bestaan.” Na Flits kwam Surprise, ook een springpony. “Over hem had ik niks te vertellen, die ging gewoon stilstaan midden in het parcours. Mij werd geadviseerd om dressuur te gaan doen, zodat ik meer controle over de pony zou krijgen. Zo is het begonnen. Het mooie aan dressuur is dat als je een paard, dat iets minder kwaliteit heeft, netjes africht en er goed mee oefent, je heel veel ver kunt komen. Bij het springen ben je afhankelijk van een paard dat de kwaliteit heeft hoog te springen.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Dinja en Joeri van Liere komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker.  Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 
Dinja en Joeri van Liere Dinja en Joeri van Liere zijn een uniek duo. Dinja (33) deed als amazone mee aan de Olympische Spelen in Parijs, broer Joeri (38) maakt zich op voor de Paralympische Spelen als rolstoelbasketballer. Twee gezinsleden die in dezelfde maand deelnemen aan de Spelen; historie hebben ze sowieso al geschreven. Bij het domein van zijn zus, de stal in Uden, speelt Joeri met de honden, die de basketbal net zo interessant vinden als hij. “Het is heel mooi hier.” Hij kijkt naar ‘de bak’ waarin zus Dinja rijdt. Verderop in de wei staan de paarden. Dinja en Joeri groeiden samen met hun broer Twan op in het Zeeuwse Kapellen, waar Joeri nog altijd woont. De broers raakten in de ban van motorcross. “Ik croste al op mijn vierde, we waren elk weekend onderweg voor races. Jij was een crossmeisje, ging altijd mee toen je klein was, maar speelde dan met vriendinnetjes in de blubber en het zand.” Dinja: “Jullie toerden door Nederland, gingen zelfs naar Tsjechië voor het jeugd-EK. Ik vond het leuk, maakte veel mee.” Joeri: “We verbleven vaak op een camping. Elke maandag op school had ik een nieuw verhaal te vertellen, leuker dan dat van klasgenootjes.” Dinja: “Ik zat ook niet op dezelfde golflengte als mijn klasgenootjes.” Flits en surprise Waar haar broers in de ban waren van motorcrossen, werd Dinja al op jonge leeftijd verliefd op paarden. De sponsor van Joeri en Twan had dochters die paarden hadden. “Ik wilde nergens anders meer heen dan naar die paarden. Daarna kreeg ik van mijn opa mijn eerste pony: Flits, een springpony. Ik kreeg hetzelfde leven als mijn broers, maar dan in een andere wereld. Opa bracht Flits en mij overal naartoe. Het gaf me een gevoel van vrijheid, ik was niet aan één plek gehecht.” Lachend: “Het was het tegenovergestelde van een burgerlijk bestaan.” Na Flits kwam Surprise, ook een springpony. “Over hem had ik niks te vertellen, die ging gewoon stilstaan midden in het parcours. Mij werd geadviseerd om dressuur te gaan doen, zodat ik meer controle over de pony zou krijgen. Zo is het begonnen. Het mooie aan dressuur is dat als je een paard, dat iets minder kwaliteit heeft, netjes africht en er goed mee oefent, je heel veel ver kunt komen. Bij het springen ben je afhankelijk van een paard dat de kwaliteit heeft hoog te springen.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Dinja en Joeri van Liere komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker.  Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Basketbal

Bo Kramer: ‘Rolmodel’

Bo Kramer (24) is een van de sterren van de Nederlandse rolstoelbasketbalvrouwen. De ploeg heeft de afgelopen jaren alles gewonnen wat er te winnen valt. In aanloop naar de European Para Championships in Rotterdam doet Bo haar verhaal. “Bij het WK in Dubai klonk vooraf al: Nederland zal wel winnen. We weten dat we heel goed zijn, maar het is telkens weer vet als het we het gewoon flikken. Met het winnen van de wereldtitel blijven we alle grote titels in handen houden: de paralympische titel, de Europese en de wereldtitel. En in Rotterdam Ahoy willen we bij de European Para Championships winnen en onze Europese titel prolongeren. Ik kwam bij het Nederlands team in 2014. Twee jaar later was ik erbij in Rio tijdens de Paralympics. Dat was het laatste grote toernooi dat we niet wonnen, het werd brons. Ik werd in Rio achttien jaar, had als doel om de beste rolstoelbasketbalster van de wereld te worden. Ik ben er heel trots op dat ik hardop kan zeggen dat ik inmiddels bij de beste speelsters hoor. En het mooie is: er is nog ruimte voor verbetering.” “Aan mij zie je in het dagelijks leven niet dat ik rolstoelbasketbalster ben, want dan loop ik gewoon. Voor mijn sport ben ik afhankelijk van een rolstoel: springen, lange wandelingen maken en sprinten kan ik niet. Tot mijn elfde was ik aan het voetballen, ik had de droom om ooit bij Ajax te voetballen. Totdat ik last kreeg van mijn linkerknie. Er werden foto’s gemaakt, maar aan die knie zagen ze niets. Per toeval zagen ze op de röntgenfoto’s wel witte vlekken in de botten van mijn rechteronderbeen. Ik bleek een tumor van 18,5 centimeter te hebben, dat was zo’n beetje m’n hele scheenbeen. Botkanker, en dan ook nog een vorm die niet reageerde op chemotherapie. Ik heb de hele nacht gehuild na de diagnose. Ik dacht: ik heb kanker, ga dood. Al snel werd duidelijk dat het geen agressieve vorm van kanker was, dat ik kon genezen. Maar dan moest ik wel een heel zware operatie ondergaan. Ze hebben het kuitbeen uit mijn linkerbeen gehaald en dat op de plek van mijn rechterscheenbeen gezet. In mijn linkerbeen had ik na de transplantatie dus alleen nog een scheenbeen en in mijn rechterbeen had ik twee kuitbenen. Na de operatie moest ik negen maanden revalideren. Ik mocht in het begin helemaal niet bewegen en daarna heb ik beetje bij beetje opnieuw leren lopen. Ik was ineens afhankelijk van een rolstoel en dat was wennen. En vier dagen in de week zat ik bij de fysiotherapeut. De revalidatie heb ik niet als zwaar ervaren, toen ik wist dat ik kon genezen, heb ik de knop omgezet en tegen mezelf gezegd: let’s do this. Mijn grote doel: op een dag weer normaal kunnen lopen. Het enige wat ik heel vervelend vond, was dat ik nooit meer mocht voetballen, want dat deed ik tot de kanker werd ontdekt dagelijks. Nooit meer voetballen met mijn klasgenootjes op straat, de gedachte daaraan was mijn grootste struggle. Mijn ouders zeiden toen ik weer redelijk kon lopen: ‘Waarom ga je niet een paralympische sport doen?’ In het begin dacht ik: ik zit toch niet in een rolstoel? Mijn vader bleef tegen me zeggen: ‘Laten we gewoon eens gaan kijken.’ Ik stemde op een gegeven moment toe en ging met hem naar de paralympische talentendag waar ik meedeed aan een rolstoelbasketbalclinic. Ik was meteen verkocht, vond het heerlijk dat ik weer lekker kon sporten met mijn leeftijdgenoten, vergat alles om me heen. Als kind was ik dus al heel sportief. Op dansen na had ik voor heel veel dingen gevoel. En aan mijn ziekte heb ik een groot doorzettingsvermogen overgehouden, ik geef nooit op. Als ik ergens mijn zinnen op heb gezet, dan kan niemand me stoppen. Toen rolstoelbasketbal in mijn leven kwam, ben ik dag in dag uit keihard gaan trainen.” Helden Magazine 68 Het eerste gedeelte van het verhaal van Bo Kramer komt voort uit Helden Magazine nummer 68. Max Verstappen kleurt de wereld oranje. Max Verstappen is hard op weg om voor het derde jaar op rij de wereldtitel Formule 1 te pakken. In aanloop naar de Grand Prix van Zandvoort, die hij afgelopen twee jaar won, siert hij de cover van Helden. We volgden de coureur vanuit de paddock en zagen hoe moeilijk het is voor ploeggenoot Sergio Perez om staande te blijven in zijn schaduw. In de 68ste editie van Helden ook volop aandacht voor het nieuwe voetbalseizoen. Een gesprek met Mats Wieffer, dé ontdekking van vorig seizoen, over zijn doorbraak bij Feyenoord en Oranje. Maurice Steijn werd tot veler verrassing de nieuwe trainer van Ajax. Een groot interview met de man die na een teleurstellend seizoen voor nieuwe successen moet zorgen. Luuk de Jong is spits en aanvoerder van PSV, hij vertelt over bondscoach Ronald Koeman, oud-trainer Ruud van Nistelrooij, nieuwe trainer Peter Bosz, oud-ploeggenoot Xavi Simons en nieuwe teamgenoot Noa Lang. Ryan Gravenberch kende een lastig eerste seizoen bij Bayern München. Hij wil er dit seizoen staan en weer een vaste waarde voor Oranje worden. Verder in de nieuwe Helden. Atleten Lieke Klaver en Terrence Agard vormen een razendsnel koppel. Turners Loran de Munck en Casimir Schmidt zijn maatjes en tegenpolen. Laura Dijkema en Nika Daalderop over de hectiek van het leven als volleybalsters in den vreemde. Anne van Dam is de beste golfster van Nederland, ze vertelt over anger management, wonen in Amerika en de Big Green Egg Open. Hockeyster Laurien Leurink won met Oranje alles wat er te winnen viel. Mede door de ongeneeslijke ziekte van zus Marije zwaaide ze af. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine editie 68! Wil je geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Abonneer je nu snel en ontvang de Helden Magazine op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Blijf daarnaast op de hoogte van het recentste sportnieuws en leuke winacties door je aan te melden op onze nieuwsbrief en volg ons op onze social mediakanalen.
Bo Kramer (24) is een van de sterren van de Nederlandse rolstoelbasketbalvrouwen. De ploeg heeft de afgelopen jaren alles gewonnen wat er te winnen valt. In aanloop naar de European Para Championships in Rotterdam doet Bo haar verhaal. “Bij het WK in Dubai klonk vooraf al: Nederland zal wel winnen. We weten dat we heel goed zijn, maar het is telkens weer vet als het we het gewoon flikken. Met het winnen van de wereldtitel blijven we alle grote titels in handen houden: de paralympische titel, de Europese en de wereldtitel. En in Rotterdam Ahoy willen we bij de European Para Championships winnen en onze Europese titel prolongeren. Ik kwam bij het Nederlands team in 2014. Twee jaar later was ik erbij in Rio tijdens de Paralympics. Dat was het laatste grote toernooi dat we niet wonnen, het werd brons. Ik werd in Rio achttien jaar, had als doel om de beste rolstoelbasketbalster van de wereld te worden. Ik ben er heel trots op dat ik hardop kan zeggen dat ik inmiddels bij de beste speelsters hoor. En het mooie is: er is nog ruimte voor verbetering.” “Aan mij zie je in het dagelijks leven niet dat ik rolstoelbasketbalster ben, want dan loop ik gewoon. Voor mijn sport ben ik afhankelijk van een rolstoel: springen, lange wandelingen maken en sprinten kan ik niet. Tot mijn elfde was ik aan het voetballen, ik had de droom om ooit bij Ajax te voetballen. Totdat ik last kreeg van mijn linkerknie. Er werden foto’s gemaakt, maar aan die knie zagen ze niets. Per toeval zagen ze op de röntgenfoto’s wel witte vlekken in de botten van mijn rechteronderbeen. Ik bleek een tumor van 18,5 centimeter te hebben, dat was zo’n beetje m’n hele scheenbeen. Botkanker, en dan ook nog een vorm die niet reageerde op chemotherapie. Ik heb de hele nacht gehuild na de diagnose. Ik dacht: ik heb kanker, ga dood. Al snel werd duidelijk dat het geen agressieve vorm van kanker was, dat ik kon genezen. Maar dan moest ik wel een heel zware operatie ondergaan. Ze hebben het kuitbeen uit mijn linkerbeen gehaald en dat op de plek van mijn rechterscheenbeen gezet. In mijn linkerbeen had ik na de transplantatie dus alleen nog een scheenbeen en in mijn rechterbeen had ik twee kuitbenen. Na de operatie moest ik negen maanden revalideren. Ik mocht in het begin helemaal niet bewegen en daarna heb ik beetje bij beetje opnieuw leren lopen. Ik was ineens afhankelijk van een rolstoel en dat was wennen. En vier dagen in de week zat ik bij de fysiotherapeut. De revalidatie heb ik niet als zwaar ervaren, toen ik wist dat ik kon genezen, heb ik de knop omgezet en tegen mezelf gezegd: let’s do this. Mijn grote doel: op een dag weer normaal kunnen lopen. Het enige wat ik heel vervelend vond, was dat ik nooit meer mocht voetballen, want dat deed ik tot de kanker werd ontdekt dagelijks. Nooit meer voetballen met mijn klasgenootjes op straat, de gedachte daaraan was mijn grootste struggle. Mijn ouders zeiden toen ik weer redelijk kon lopen: ‘Waarom ga je niet een paralympische sport doen?’ In het begin dacht ik: ik zit toch niet in een rolstoel? Mijn vader bleef tegen me zeggen: ‘Laten we gewoon eens gaan kijken.’ Ik stemde op een gegeven moment toe en ging met hem naar de paralympische talentendag waar ik meedeed aan een rolstoelbasketbalclinic. Ik was meteen verkocht, vond het heerlijk dat ik weer lekker kon sporten met mijn leeftijdgenoten, vergat alles om me heen. Als kind was ik dus al heel sportief. Op dansen na had ik voor heel veel dingen gevoel. En aan mijn ziekte heb ik een groot doorzettingsvermogen overgehouden, ik geef nooit op. Als ik ergens mijn zinnen op heb gezet, dan kan niemand me stoppen. Toen rolstoelbasketbal in mijn leven kwam, ben ik dag in dag uit keihard gaan trainen.” Helden Magazine 68 Het eerste gedeelte van het verhaal van Bo Kramer komt voort uit Helden Magazine nummer 68. Max Verstappen kleurt de wereld oranje. Max Verstappen is hard op weg om voor het derde jaar op rij de wereldtitel Formule 1 te pakken. In aanloop naar de Grand Prix van Zandvoort, die hij afgelopen twee jaar won, siert hij de cover van Helden. We volgden de coureur vanuit de paddock en zagen hoe moeilijk het is voor ploeggenoot Sergio Perez om staande te blijven in zijn schaduw. In de 68ste editie van Helden ook volop aandacht voor het nieuwe voetbalseizoen. Een gesprek met Mats Wieffer, dé ontdekking van vorig seizoen, over zijn doorbraak bij Feyenoord en Oranje. Maurice Steijn werd tot veler verrassing de nieuwe trainer van Ajax. Een groot interview met de man die na een teleurstellend seizoen voor nieuwe successen moet zorgen. Luuk de Jong is spits en aanvoerder van PSV, hij vertelt over bondscoach Ronald Koeman, oud-trainer Ruud van Nistelrooij, nieuwe trainer Peter Bosz, oud-ploeggenoot Xavi Simons en nieuwe teamgenoot Noa Lang. Ryan Gravenberch kende een lastig eerste seizoen bij Bayern München. Hij wil er dit seizoen staan en weer een vaste waarde voor Oranje worden. Verder in de nieuwe Helden. Atleten Lieke Klaver en Terrence Agard vormen een razendsnel koppel. Turners Loran de Munck en Casimir Schmidt zijn maatjes en tegenpolen. Laura Dijkema en Nika Daalderop over de hectiek van het leven als volleybalsters in den vreemde. Anne van Dam is de beste golfster van Nederland, ze vertelt over anger management, wonen in Amerika en de Big Green Egg Open. Hockeyster Laurien Leurink won met Oranje alles wat er te winnen viel. Mede door de ongeneeslijke ziekte van zus Marije zwaaide ze af. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine editie 68! Wil je geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Abonneer je nu snel en ontvang de Helden Magazine op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Blijf daarnaast op de hoogte van het recentste sportnieuws en leuke winacties door je aan te melden op onze nieuwsbrief en volg ons op onze social mediakanalen.

Basketbal

Kobe Bryant: Mamba Out

Kobe Bryant was een van de beste basketballers ooit. Op 26 januari kwam hij samen met zijn dertienjarige dochter Gianna en zeven anderen om het leven tijdens een helikoptercrash. The Black Mamba werd slechts 41. Drie keer ontmoette hoofdredacteur Jasper Boks hem. Een eerbetoon. “Bezoek uit Holland? Marco van Basten! De beste voetballer ooit. Fantastisch, wat een sportman. Ik was AC Milan-fan toen ik in Italië woonde. Wat was ik gek van Van Basten. De grootste sporters die ik ooit heb gezien: Van Basten, Michael Jordan en ikzelf natuurlijk.” Kobe Bryant, geboren in Philadelphia en vanaf zijn zesde een paar jaar woonachtig in Italië omdat vader Joe Jellybean Bryant daar zijn laatste jaren als basketbalprof sleet, was al op zijn twintigste heel zeker van zichzelf. Hij vierde op verzoek van Adidas, destijds zijn kledingsponsor, drie dagen vakantie in Berlijn in de zomer van 1999. In de Duitse hoofdstad was het jaarlijkse ABC Basketball Camp, waarvoor hij 86 van de beste Europese jeugdspelers gevraagd en ongevraagd advies gaf, en van het sportmerk mocht tijdschrift Sportweek drie dagen met Bryant optrekken. [caption id="attachment_18242" align="alignnone" width="1983"] Kobe Bryant met dochter Gianna[/caption] Kill your idols Bryant had nog een grote bos met kroeshaar, had nog geen kampioensring gewonnen met de Los Angeles Lakers en verdiende nog ‘maar’ zeven miljoen dollar per jaar op dat moment. Hij stond nog aan het begin van zijn carrière, was een van de eerste spelers die het lef had om meteen na de highschool, dus zonder het spelen van collegebasketbal, voor de NBA te kiezen. Aan zelfvertrouwen geen gebrek. Bryant: 'Wat was ik gek van Van Basten. De grootste sporters die ik ooit heb gezien: Van Basten, Michael Jordan en ikzelf natuurlijk' Samen met zijn neefje Joe Cox en vier bodyguards reed hij de stad door in twee geblindeerde Mercedessen. Midden in een woonwijk vroeg hij de chauffeur te stoppen. Bryant zag een basketbalveldje waar de plaatselijke jeugd een wedstrijdje speelde. Het veldje deed hem denken aan toen hij op zijn vierde begon op vergelijkbare pleintjes in Philadelphia. Als tiener in Pistoia, Italië moest hij de basketbalveldjes delen met voetballers. “Niemand basketbalde daar. Als er andere kinderen kwamen die wilden voetballen, was het: meedoen of wegwezen. Ik stond vaak op doel.” De Berlijnse kinderen op het veldje kregen de schrik van hun leven toen Bryant uit de Mercedes stapte, de achterklep opendeed en er een basketbal uitpakte. “Hi,” riep hij tegen de verbouwereerde jeugd, “let’s play!” “Is dat de echte Kobe Bryant?” vroeg een van de kinderen. Daarna stapte hij op zijn fiets, scheurde weg om tien minuten later met een videocamera terug te komen. “Ik kan wel zeggen dat ik met Kobe Bryant heb gebasketbald, maar dat gelooft toch niemand.” Overal kwamen tijdens het wedstrijdje kinderen vandaan, die via via hadden gehoord dat er iets ‘speciaals’ gaande was. Na een kwartiertje basketballen was het tijd voor foto’s, handtekeningen en high. Ook tijdens de drie dagen Duitsland was hij dagelijks hard aan het werk. Hij wilde de opvolger van de net bij de Chicago Bulls gestopte Michael Jordan worden, de beste basketballer van de NBA. Op dag twee mochten de jeugdspelers hem onderwerpen aan een kruisverhoor. Een meisje had het lef als eerste haar vinger op te steken: “Heb je een vriendin?” Bryant, lachend: “Nee, ik heb geen vriendin. Ben jij nog vrij?” Het meisje werd knalrood. “Hoe was het om tegen Michael Jordan te spelen?” wilde iemand weten. Bryant: “I wanted to kill him! Je wilt je bewijzen tegenover de grote sterren. Jordan was mijn held, ik keek tegen hem op. Maar dat had ik ook met Scottie Pippen en Penny Hardaway, die wilde ik ook verslaan. Kill your idols!” “Hoe is je verhouding met Shaquille O’Neal?” vroeg iemand. De verhalen dat de twee sterren van de Lakers het niet zo goed met elkaar konden vinden, sijpelden toen al door. Allebei wilden ze de leider van de ploeg zijn en succescoach Phil Jackson had Shaq die rol gegeven. Dat was tegen het zere been van Bryant. “We zijn totaal verschillend. Shaquille gaat op stap als de training erop zit en ik ga regelrecht naar huis, naar mijn familie. In het veld botsen we ook weleens. In het begin doordat Shaq mij zag als zijn kleine broertje dat hij de weg moest wijzen. Ik wilde op eigen benen staan.” Na de bijeenkomst zei Bryant toen hij met zijn gevolg richting de Mercedessen liep: “We gaan winkelen.” Het zorgde voor stress bij de bodyguards. “Maar we zouden naar het hotel gaan,” protesteerde er een. Bryant, lachend: “Ik dacht al dat je er niet blij mee zou zijn, maar we willen iets van de stad zien.” ’s Middags werd hij verwacht bij tv-zender MTV. In de wachtruimte plofte hij neer op de bank. Op tv was de clip van The Boy Is Mine van r&b zangeressen Brandy & Monica te zien. “In Amerika dachten ze dat Brandy mijn vriendin was. We zijn heel goede vrienden, hebben samen op Lower Merion-highschool gezeten. Toen we samen uit gingen, dook de pers er meteen bovenop.” De eerste vraag van de vj in de live-uitzending: “Is Brandy jouw vriendin?” Daarna de volgende opdracht: een chatsessie à la 1999 in het hotel. Basketbalfans hadden een vraag naar iemand van Adidas gemaild. “Even omkleden, dan kom ik naar de computerkamer.” Na een half uur ging een bodyguard poolshoogte nemen. “Hij lag te slapen,” vertelde de kleerkast na terugkomst. De vragen werden voorgelezen, waarna het antwoord van Bryant door een dame werd uitgetikt en gemaild. Een bodyguard kwam de ruimte in met een fototoestel. “Er zit al twee uur lang een jochie van zes in de lobby op je te wachten. Ik heb hem beloofd een handtekening en foto te vragen.” Op de laatste dag waren er interviews met media uit heel Europa. “Rik Smits komt toch ook uit Holland? Ik zou het schitterend vinden om ooit nog eens met hem samen te spelen. Dat zeg ik niet omdat jij hier zit. I can help him out and he can help me out. Ik kan ervoor zorgen dat hij zo weinig mogelijk werk hoeft te doen, zodat hij zo weinig mogelijk last heeft van zijn voeten.” Op de vraag wat er dan met Shaquille O’Neal moest gebeuren, antwoordde hij lachend: “Die gaat maar op de bank zitten.” Bij het afscheid na drie dagen Berlijn zei hij: “Vergeet je het niet tegen Rik Smits te zeggen?” Helden Magazine 54 Het eerste gedeelte van het verhaal van Kobe Bryant komt voort uit Helden Magazine nummer 54.  In de 54ste editie van Helden sieren Ronald en Bartina Koeman de cover van het eindejaarsnummer. Ze vertellen uitgebreid over de roerige periode die ze achter de rug hebben. Ronald verruilde het Nederlands elftal voor FC Barcelona, ze werden voor het eerst opa en oma, maar kampten ook allebei met ernstige gezondheidsproblemen. Naast het verhaal van Ronald en Bartina Koeman lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo eren ploeggenoten Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Rianne de Vries hun vriendin, in de Ode aan Lara. Daarnaast spraken we Patrick Lefevere over de afschuwelijke crash van zijn topsprinter Fabio Jakobsen, is Sven Kramer begonnen aan zijn ‘last dance’, vertelt Stefan de Vrij over het geheim achter zijn succes én lees je een dubbelinterview met de blikvangers van het Nederlandse hockey: Jorrit Croon en Maria Verschoor. Ook in de 54ste editie van Helden spraken we onze Held van het Jaar, Harrie Lavreysen over dikke benen en slapen in een dwangbuis. Gingen Erben Wennemars en Marlou van Rhijn op audiëntie bij de koning van de marathon: Eliud Kipchoge én verteld Esther Vergeer over hoe haar lang gekoesterde kinderwens uitkwam en ze dit jaar werd geconfronteerd met borstkanker. Verder legt onze Heldin van het Jaar: Anna van der Breggen uit waarom ze volgend jaar heeft besloten te stoppen en spraken we wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado over de liefde, het geloof, looks en racisme. Daarnaast lees je een reconstructie over de turnvendetta, behaalde Henk Gemser vele successen als schaatscoach, behoort Kimberly Alkemade tot de snelste paralympische sprinters van Nederland en autocoureur Alessandro Zanardi verteld over zijn pech als mens. Victoria Koblenko ging langs bij hockeyinternationaal Terrance Pieters en staan we stil met Sari van Veendendaal in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.
Kobe Bryant was een van de beste basketballers ooit. Op 26 januari kwam hij samen met zijn dertienjarige dochter Gianna en zeven anderen om het leven tijdens een helikoptercrash. The Black Mamba werd slechts 41. Drie keer ontmoette hoofdredacteur Jasper Boks hem. Een eerbetoon. “Bezoek uit Holland? Marco van Basten! De beste voetballer ooit. Fantastisch, wat een sportman. Ik was AC Milan-fan toen ik in Italië woonde. Wat was ik gek van Van Basten. De grootste sporters die ik ooit heb gezien: Van Basten, Michael Jordan en ikzelf natuurlijk.” Kobe Bryant, geboren in Philadelphia en vanaf zijn zesde een paar jaar woonachtig in Italië omdat vader Joe Jellybean Bryant daar zijn laatste jaren als basketbalprof sleet, was al op zijn twintigste heel zeker van zichzelf. Hij vierde op verzoek van Adidas, destijds zijn kledingsponsor, drie dagen vakantie in Berlijn in de zomer van 1999. In de Duitse hoofdstad was het jaarlijkse ABC Basketball Camp, waarvoor hij 86 van de beste Europese jeugdspelers gevraagd en ongevraagd advies gaf, en van het sportmerk mocht tijdschrift Sportweek drie dagen met Bryant optrekken. [caption id="attachment_18242" align="alignnone" width="1983"] Kobe Bryant met dochter Gianna[/caption] Kill your idols Bryant had nog een grote bos met kroeshaar, had nog geen kampioensring gewonnen met de Los Angeles Lakers en verdiende nog ‘maar’ zeven miljoen dollar per jaar op dat moment. Hij stond nog aan het begin van zijn carrière, was een van de eerste spelers die het lef had om meteen na de highschool, dus zonder het spelen van collegebasketbal, voor de NBA te kiezen. Aan zelfvertrouwen geen gebrek. Bryant: 'Wat was ik gek van Van Basten. De grootste sporters die ik ooit heb gezien: Van Basten, Michael Jordan en ikzelf natuurlijk' Samen met zijn neefje Joe Cox en vier bodyguards reed hij de stad door in twee geblindeerde Mercedessen. Midden in een woonwijk vroeg hij de chauffeur te stoppen. Bryant zag een basketbalveldje waar de plaatselijke jeugd een wedstrijdje speelde. Het veldje deed hem denken aan toen hij op zijn vierde begon op vergelijkbare pleintjes in Philadelphia. Als tiener in Pistoia, Italië moest hij de basketbalveldjes delen met voetballers. “Niemand basketbalde daar. Als er andere kinderen kwamen die wilden voetballen, was het: meedoen of wegwezen. Ik stond vaak op doel.” De Berlijnse kinderen op het veldje kregen de schrik van hun leven toen Bryant uit de Mercedes stapte, de achterklep opendeed en er een basketbal uitpakte. “Hi,” riep hij tegen de verbouwereerde jeugd, “let’s play!” “Is dat de echte Kobe Bryant?” vroeg een van de kinderen. Daarna stapte hij op zijn fiets, scheurde weg om tien minuten later met een videocamera terug te komen. “Ik kan wel zeggen dat ik met Kobe Bryant heb gebasketbald, maar dat gelooft toch niemand.” Overal kwamen tijdens het wedstrijdje kinderen vandaan, die via via hadden gehoord dat er iets ‘speciaals’ gaande was. Na een kwartiertje basketballen was het tijd voor foto’s, handtekeningen en high. Ook tijdens de drie dagen Duitsland was hij dagelijks hard aan het werk. Hij wilde de opvolger van de net bij de Chicago Bulls gestopte Michael Jordan worden, de beste basketballer van de NBA. Op dag twee mochten de jeugdspelers hem onderwerpen aan een kruisverhoor. Een meisje had het lef als eerste haar vinger op te steken: “Heb je een vriendin?” Bryant, lachend: “Nee, ik heb geen vriendin. Ben jij nog vrij?” Het meisje werd knalrood. “Hoe was het om tegen Michael Jordan te spelen?” wilde iemand weten. Bryant: “I wanted to kill him! Je wilt je bewijzen tegenover de grote sterren. Jordan was mijn held, ik keek tegen hem op. Maar dat had ik ook met Scottie Pippen en Penny Hardaway, die wilde ik ook verslaan. Kill your idols!” “Hoe is je verhouding met Shaquille O’Neal?” vroeg iemand. De verhalen dat de twee sterren van de Lakers het niet zo goed met elkaar konden vinden, sijpelden toen al door. Allebei wilden ze de leider van de ploeg zijn en succescoach Phil Jackson had Shaq die rol gegeven. Dat was tegen het zere been van Bryant. “We zijn totaal verschillend. Shaquille gaat op stap als de training erop zit en ik ga regelrecht naar huis, naar mijn familie. In het veld botsen we ook weleens. In het begin doordat Shaq mij zag als zijn kleine broertje dat hij de weg moest wijzen. Ik wilde op eigen benen staan.” Na de bijeenkomst zei Bryant toen hij met zijn gevolg richting de Mercedessen liep: “We gaan winkelen.” Het zorgde voor stress bij de bodyguards. “Maar we zouden naar het hotel gaan,” protesteerde er een. Bryant, lachend: “Ik dacht al dat je er niet blij mee zou zijn, maar we willen iets van de stad zien.” ’s Middags werd hij verwacht bij tv-zender MTV. In de wachtruimte plofte hij neer op de bank. Op tv was de clip van The Boy Is Mine van r&b zangeressen Brandy & Monica te zien. “In Amerika dachten ze dat Brandy mijn vriendin was. We zijn heel goede vrienden, hebben samen op Lower Merion-highschool gezeten. Toen we samen uit gingen, dook de pers er meteen bovenop.” De eerste vraag van de vj in de live-uitzending: “Is Brandy jouw vriendin?” Daarna de volgende opdracht: een chatsessie à la 1999 in het hotel. Basketbalfans hadden een vraag naar iemand van Adidas gemaild. “Even omkleden, dan kom ik naar de computerkamer.” Na een half uur ging een bodyguard poolshoogte nemen. “Hij lag te slapen,” vertelde de kleerkast na terugkomst. De vragen werden voorgelezen, waarna het antwoord van Bryant door een dame werd uitgetikt en gemaild. Een bodyguard kwam de ruimte in met een fototoestel. “Er zit al twee uur lang een jochie van zes in de lobby op je te wachten. Ik heb hem beloofd een handtekening en foto te vragen.” Op de laatste dag waren er interviews met media uit heel Europa. “Rik Smits komt toch ook uit Holland? Ik zou het schitterend vinden om ooit nog eens met hem samen te spelen. Dat zeg ik niet omdat jij hier zit. I can help him out and he can help me out. Ik kan ervoor zorgen dat hij zo weinig mogelijk werk hoeft te doen, zodat hij zo weinig mogelijk last heeft van zijn voeten.” Op de vraag wat er dan met Shaquille O’Neal moest gebeuren, antwoordde hij lachend: “Die gaat maar op de bank zitten.” Bij het afscheid na drie dagen Berlijn zei hij: “Vergeet je het niet tegen Rik Smits te zeggen?” Helden Magazine 54 Het eerste gedeelte van het verhaal van Kobe Bryant komt voort uit Helden Magazine nummer 54.  In de 54ste editie van Helden sieren Ronald en Bartina Koeman de cover van het eindejaarsnummer. Ze vertellen uitgebreid over de roerige periode die ze achter de rug hebben. Ronald verruilde het Nederlands elftal voor FC Barcelona, ze werden voor het eerst opa en oma, maar kampten ook allebei met ernstige gezondheidsproblemen. Naast het verhaal van Ronald en Bartina Koeman lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo eren ploeggenoten Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Rianne de Vries hun vriendin, in de Ode aan Lara. Daarnaast spraken we Patrick Lefevere over de afschuwelijke crash van zijn topsprinter Fabio Jakobsen, is Sven Kramer begonnen aan zijn ‘last dance’, vertelt Stefan de Vrij over het geheim achter zijn succes én lees je een dubbelinterview met de blikvangers van het Nederlandse hockey: Jorrit Croon en Maria Verschoor. Ook in de 54ste editie van Helden spraken we onze Held van het Jaar, Harrie Lavreysen over dikke benen en slapen in een dwangbuis. Gingen Erben Wennemars en Marlou van Rhijn op audiëntie bij de koning van de marathon: Eliud Kipchoge én verteld Esther Vergeer over hoe haar lang gekoesterde kinderwens uitkwam en ze dit jaar werd geconfronteerd met borstkanker. Verder legt onze Heldin van het Jaar: Anna van der Breggen uit waarom ze volgend jaar heeft besloten te stoppen en spraken we wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado over de liefde, het geloof, looks en racisme. Daarnaast lees je een reconstructie over de turnvendetta, behaalde Henk Gemser vele successen als schaatscoach, behoort Kimberly Alkemade tot de snelste paralympische sprinters van Nederland en autocoureur Alessandro Zanardi verteld over zijn pech als mens. Victoria Koblenko ging langs bij hockeyinternationaal Terrance Pieters en staan we stil met Sari van Veendendaal in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Basketbal

Heldendom onder vuur: Michael Jordan

Als basketballer werd Michael Jordan (56) zo’n beetje heilig verklaard. Hij is nog altijd succesvol, vooral als zakenman. Maar hij wordt lang niet altijd en overal meer op een voetstuk gedragen. Een portret van MJ anno 2019. ‘Hij kan een adembenemende klootzak zijn.’ Op een bord in Orlando, Florida staat: ‘Walt Disney World. Where Dreams Come True.’ Aan lantaarnpalen hangen boxen waaruit housebeats dreunen. Toeristen van over de hele wereld stappen uit tourbussen en gaan naar binnen bij openluchtwinkelcentrum Disney Springs, onderdeel van Disney World en bijna net zo populair. Ze lopen langs vestigingen van Coca-Cola, Nike en Harley Davidson. Op tien minuten lopen van de ingang staat een winkel genaamd Trophy Room. De eigenaar heet Marcus Jordan. Hij is 28 jaar en draagt een bril met een zwart montuur. Ooit wilde hij profbasketballer worden. Hij had het voordeel van de juiste genen, maar het nadeel van zijn achternaam. Overal waar hij kwam, vroegen de mensen: ‘Hoe gaat het met je vader? Zie je hem vaak, geeft hij tips, kun je zijn handtekening vragen?’ Dat vond Marcus vaak vervelend en de druk om als basketballer in zijn vaders voetsporen te treden was veel te groot. Marcus was helemaal geen slechte speler. Toch stopte hij plotseling met basketbal. Hij ging in zaken. Een aantal jaar geleden verzon hij de Trophy Room. Het leek hem passend zijn winkel in Disney Springs te openen. Alleen de grootste merken ter wereld mogen daar hun waar verkopen en onderzoeksjournalist Michael Leahy noemde Marcus’ vader ‘de personificatie van weelde en glamour, een icoon Amerikaanser dan Mickey Mouse’. Aan de muren van de Trophy Room hangen Jordan-foto’s. De voornaamste toeristische trekpleister is een winkelruimte die is ingericht zoals de huiskamer van de Jordans in Chicago. Marcus’ vader had doorgaans niet veel tijd voor zijn vrouw en kinderen, maar hij nam op zijn reizen wel cadeautjes mee en hij liet een trofeekamer maken die hij vulde met bekers, shirts en foto’s. Marcus heeft daar goede herinneringen aan. Op uitzonderlijke avonden kwam het hele gezin bij elkaar in de trofeekamer. Moeder Juanita en vader Michael dronken rode wijn uit een uitstekend jaar, de kinderen kregen iets fris en ze leerden volgens Marcus harde lessen over zaken en het leven. Marcus wilde ook in zijn winkel een Trophy Room en hij besloot het zoveel mogelijk in te richten zoals het in Chicago was. In die opzet is MJ Jr. goed geslaagd. De ‘retail boutique’, zoals Marcus zijn winkel noemt, trekt jaarlijks tienduizenden bezoekers. Dat komt deels omdat de Trophy Room meer museum dan winkel is en Michael Jordan zestien jaar nadat hij stopte met basketbal nog steeds een globaal fenomeen is. Forbes publiceerde in 2018 een artikel over zijn zakenimperium. J ordan heeft volgens het tijdschrift een vermogen van 1,65 miljard dollar en hij is de nummer 455 op de lijst van rijkste Amerikanen. Het grootste deel van zijn vermogen dankt hij aan zijn eigen merk Air Jordan en de Forbes-journalisten rekenden uit dat hij op zijn 56ste jaarlijks meer verdient dan de grootste NBA-sterren van dit moment: LeBron James, Stephen Curry en Kevin Durant. TRUMPIAANS Ondanks zijn zakelijke succes is Jordan bij lange na niet zo populair als na zijn afscheid als basketballer. Volgens critici komt dit door zijn politiek-neutrale houding. Muhammad Ali provoceerde de witte machthebbers en offerde zijn eigen belangen op zodat andere zwarte mensen daar beter van konden worden. Jordan deed dit nooit en de man die in zijn gloriejaren de ‘Mannelijke Marilyn Monroe’, ‘Elvis in korte broek’, ‘God vermomd als basketballer’ en ‘Jezus’ werd genoemd was volgens zijn critici een Gordon Gekko-achtige ultrakapitalist met een Me First-mentaliteit. Dit laatste komt voornamelijk door een legendarisch geworden uitspraak uit de jaren negentig. Chicago Tribune-journalist Sam Smith vroeg een vriend van Jordan waarom MJ zijn steun niet had uitgesproken voor de zwarte Democratische politicus Harvey Gantt, die het in de zuidelijke staat North Carolina opnam tegen de racistische Republikein Jesse Helms. Jordan zou de vriend hebben verteld: ‘Republikeinen kopen ook sneakers.’ Jordan ontkende die uitspraak te hebben gedaan en Smith zei later dat de opmerking een grapje was geweest, maar dat maakte niet meer uit. De quote werd zo vaak geciteerd dat het de waarheid werd en de zwarte The New York Times-columnist William Rhoden verwoordde een vaak geuite mening toen hij in 2006 schreef: ‘Hij had de Messias kunnen zijn voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Als Jordan had gezegd ‘spring’, zouden we allemaal springen. Had hij gezegd ‘protesteer’, dan waren we allemaal de straat op gegaan. In plaats daarvan koos hij er opzettelijk voor neutraal te blijven op politiek en raciaal gebied. Het belangrijkste van Jordans erfenis is wat hij heeft bereikt: de tragiek is wat hij had kunnen doen.’ Rhoden schreef deze woorden nadat Jordan voor de derde keer – en definitief – was gestopt met profbasketbal in 2003. De jaren erna kreeg Jordan nog veel meer kritiek op zijn politiek-neutrale houding en daar kwam nog bij dat hij in zijn postbasketballeven niet altijd even sympathiek overkwam. Hij was zo competitief dat hij bitter leek te worden, en in 2009 vonden zelfs veel Jordan-fans hem een bully met een te groot ego. Hij werd dat jaar opgenomen in de Basketball Hall of Fame van de NBA. De presentator zei: ‘Dames en heren, Michael Jordan.’ Hij stond op, er werd geklapt. Jordan was 46 jaar. In zijn linkeroor zat een diamanten oorring. Reilly: ‘Michael Jordans Hall of Fame-praatje was tactloos, egoïstisch en ongepast. Toen het voorbij was, wilde niemand meer als Mike zijn’ Helden Magazine 46 Het eerste gedeelte van het verhaal van Michael Jordan komt voort uit Helden Magazine 46 waar Tom Dumoulin de cover siert. Dumoulin vertelt over zijn huwelijk en hoe hij besloot het plan om helemaal voor de Tour te gaan in 2019 aan te passen ‘’De Giro winnen is fantastisch, maar trouwen gaat verder dan dat’’. Verder in de 46ste editie van Helden, Lieke & Sanne Wevers vertellen openhartig over de moeilijke tijd, baanwielrenner Harrie Lavreysen over goud op het WK en de Spelen in Tokio, oud-voetballer Jaap Stam blikt terug op voorgaande hoofdstukken in zijn leven, wielrenner Fabio Jakobsen, het dynamische Laura & Lisanne de Witte, beachvolleybalsters Marleen van Iersel & Joy Stubbe, voetbaltrainer José Mourinho, Cor van der Geest over zijn zoons Elco en Dennis, turner Casimir Schmidt, voetballer Dusan Tadic, en Victoria Koblenko ging langs bij coureur Tom Coronel. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.
Als basketballer werd Michael Jordan (56) zo’n beetje heilig verklaard. Hij is nog altijd succesvol, vooral als zakenman. Maar hij wordt lang niet altijd en overal meer op een voetstuk gedragen. Een portret van MJ anno 2019. ‘Hij kan een adembenemende klootzak zijn.’ Op een bord in Orlando, Florida staat: ‘Walt Disney World. Where Dreams Come True.’ Aan lantaarnpalen hangen boxen waaruit housebeats dreunen. Toeristen van over de hele wereld stappen uit tourbussen en gaan naar binnen bij openluchtwinkelcentrum Disney Springs, onderdeel van Disney World en bijna net zo populair. Ze lopen langs vestigingen van Coca-Cola, Nike en Harley Davidson. Op tien minuten lopen van de ingang staat een winkel genaamd Trophy Room. De eigenaar heet Marcus Jordan. Hij is 28 jaar en draagt een bril met een zwart montuur. Ooit wilde hij profbasketballer worden. Hij had het voordeel van de juiste genen, maar het nadeel van zijn achternaam. Overal waar hij kwam, vroegen de mensen: ‘Hoe gaat het met je vader? Zie je hem vaak, geeft hij tips, kun je zijn handtekening vragen?’ Dat vond Marcus vaak vervelend en de druk om als basketballer in zijn vaders voetsporen te treden was veel te groot. Marcus was helemaal geen slechte speler. Toch stopte hij plotseling met basketbal. Hij ging in zaken. Een aantal jaar geleden verzon hij de Trophy Room. Het leek hem passend zijn winkel in Disney Springs te openen. Alleen de grootste merken ter wereld mogen daar hun waar verkopen en onderzoeksjournalist Michael Leahy noemde Marcus’ vader ‘de personificatie van weelde en glamour, een icoon Amerikaanser dan Mickey Mouse’. Aan de muren van de Trophy Room hangen Jordan-foto’s. De voornaamste toeristische trekpleister is een winkelruimte die is ingericht zoals de huiskamer van de Jordans in Chicago. Marcus’ vader had doorgaans niet veel tijd voor zijn vrouw en kinderen, maar hij nam op zijn reizen wel cadeautjes mee en hij liet een trofeekamer maken die hij vulde met bekers, shirts en foto’s. Marcus heeft daar goede herinneringen aan. Op uitzonderlijke avonden kwam het hele gezin bij elkaar in de trofeekamer. Moeder Juanita en vader Michael dronken rode wijn uit een uitstekend jaar, de kinderen kregen iets fris en ze leerden volgens Marcus harde lessen over zaken en het leven. Marcus wilde ook in zijn winkel een Trophy Room en hij besloot het zoveel mogelijk in te richten zoals het in Chicago was. In die opzet is MJ Jr. goed geslaagd. De ‘retail boutique’, zoals Marcus zijn winkel noemt, trekt jaarlijks tienduizenden bezoekers. Dat komt deels omdat de Trophy Room meer museum dan winkel is en Michael Jordan zestien jaar nadat hij stopte met basketbal nog steeds een globaal fenomeen is. Forbes publiceerde in 2018 een artikel over zijn zakenimperium. J ordan heeft volgens het tijdschrift een vermogen van 1,65 miljard dollar en hij is de nummer 455 op de lijst van rijkste Amerikanen. Het grootste deel van zijn vermogen dankt hij aan zijn eigen merk Air Jordan en de Forbes-journalisten rekenden uit dat hij op zijn 56ste jaarlijks meer verdient dan de grootste NBA-sterren van dit moment: LeBron James, Stephen Curry en Kevin Durant. TRUMPIAANS Ondanks zijn zakelijke succes is Jordan bij lange na niet zo populair als na zijn afscheid als basketballer. Volgens critici komt dit door zijn politiek-neutrale houding. Muhammad Ali provoceerde de witte machthebbers en offerde zijn eigen belangen op zodat andere zwarte mensen daar beter van konden worden. Jordan deed dit nooit en de man die in zijn gloriejaren de ‘Mannelijke Marilyn Monroe’, ‘Elvis in korte broek’, ‘God vermomd als basketballer’ en ‘Jezus’ werd genoemd was volgens zijn critici een Gordon Gekko-achtige ultrakapitalist met een Me First-mentaliteit. Dit laatste komt voornamelijk door een legendarisch geworden uitspraak uit de jaren negentig. Chicago Tribune-journalist Sam Smith vroeg een vriend van Jordan waarom MJ zijn steun niet had uitgesproken voor de zwarte Democratische politicus Harvey Gantt, die het in de zuidelijke staat North Carolina opnam tegen de racistische Republikein Jesse Helms. Jordan zou de vriend hebben verteld: ‘Republikeinen kopen ook sneakers.’ Jordan ontkende die uitspraak te hebben gedaan en Smith zei later dat de opmerking een grapje was geweest, maar dat maakte niet meer uit. De quote werd zo vaak geciteerd dat het de waarheid werd en de zwarte The New York Times-columnist William Rhoden verwoordde een vaak geuite mening toen hij in 2006 schreef: ‘Hij had de Messias kunnen zijn voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Als Jordan had gezegd ‘spring’, zouden we allemaal springen. Had hij gezegd ‘protesteer’, dan waren we allemaal de straat op gegaan. In plaats daarvan koos hij er opzettelijk voor neutraal te blijven op politiek en raciaal gebied. Het belangrijkste van Jordans erfenis is wat hij heeft bereikt: de tragiek is wat hij had kunnen doen.’ Rhoden schreef deze woorden nadat Jordan voor de derde keer – en definitief – was gestopt met profbasketbal in 2003. De jaren erna kreeg Jordan nog veel meer kritiek op zijn politiek-neutrale houding en daar kwam nog bij dat hij in zijn postbasketballeven niet altijd even sympathiek overkwam. Hij was zo competitief dat hij bitter leek te worden, en in 2009 vonden zelfs veel Jordan-fans hem een bully met een te groot ego. Hij werd dat jaar opgenomen in de Basketball Hall of Fame van de NBA. De presentator zei: ‘Dames en heren, Michael Jordan.’ Hij stond op, er werd geklapt. Jordan was 46 jaar. In zijn linkeroor zat een diamanten oorring. Reilly: ‘Michael Jordans Hall of Fame-praatje was tactloos, egoïstisch en ongepast. Toen het voorbij was, wilde niemand meer als Mike zijn’ Helden Magazine 46 Het eerste gedeelte van het verhaal van Michael Jordan komt voort uit Helden Magazine 46 waar Tom Dumoulin de cover siert. Dumoulin vertelt over zijn huwelijk en hoe hij besloot het plan om helemaal voor de Tour te gaan in 2019 aan te passen ‘’De Giro winnen is fantastisch, maar trouwen gaat verder dan dat’’. Verder in de 46ste editie van Helden, Lieke & Sanne Wevers vertellen openhartig over de moeilijke tijd, baanwielrenner Harrie Lavreysen over goud op het WK en de Spelen in Tokio, oud-voetballer Jaap Stam blikt terug op voorgaande hoofdstukken in zijn leven, wielrenner Fabio Jakobsen, het dynamische Laura & Lisanne de Witte, beachvolleybalsters Marleen van Iersel & Joy Stubbe, voetbaltrainer José Mourinho, Cor van der Geest over zijn zoons Elco en Dennis, turner Casimir Schmidt, voetballer Dusan Tadic, en Victoria Koblenko ging langs bij coureur Tom Coronel. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Basketbal

Nederlandse 3×3 basketballers: Op jacht naar erkenning

De Nederlandse 3x3-basketballers zijn hard op weg de wereld te veroveren. Met de steun van TeamKPN Sportfonds wonnen de Orange Lions deze zomer opnieuw zilver op het WK. Hun droom? Vlammen op de Olympische Spelen in Tokio, waar het 3x3-basketbalL voor het eerst op het programma zal staan. Wij legden de basketballers een aantal stellingen voor. Vergeet de NBA, 3x3-basket-ball is de toekomst Dimeo van der Horst (27), lachend: “Als we net zoveel kunnen verdienen als de spelers in de NBA, zou ik het niet erg vinden!” Jesper Jobse (33): “De NBA is wereldwijd misschien wel de sterkste sportcompetitie. In het basketball komen de beste spelers van de wereld ook echt uit de hele wereld. En de allerbesten daarvan spelen in de NBA. De top of the bill.” Sjoerd van Vilsteren (33): “In de NBA gaat er nog steeds veel meer geld om, maar ook onze sport wordt steeds commerciëler. Er is nu al een pot van anderhalf miljoen euro die verdeeld wordt over verschillende toernooien. En het prijzengeld gaat ieder jaar omhoog. Dat helpt. Onze sport groeit hard en heeft aantrekkingskracht op goede spelers. Dat komt natuurlijk ook omdat het olympisch is geworden. Maar voordat we ons met de NBA kunnen vergelijken, moet er nog een hoop gebeuren. Het 3x3-basketball is ook een heel andere sport.” Aron Royé (30): “Het is een urban sport. Heel laagdrempelig. We spelen tien minuten op een half veld, er is maar één basket in plaats van twee en we wisselen continu door.” Dimeo: “Het IQ van een basketballer komt echt naar boven. Basketballers die minder atletisch zijn, kunnen heel goede 3x3-basketballers zijn, omdat ze precies weten wanneer ze waar moeten staan. In plaats van snel, gaat het om slim bewegen. Slimme jongens zijn soms nog moeilijker te verdedigen dan heel atletische basketballers.” Jesper: “In het traditionele vijf tegen vijf-basketball sta je op een positie, speel je in een structuur van een team en luis- ter je naar een coach. In het 3x3 moet je meer een allround basketballer zijn, zelfsturend. Als je langer dan 2,20 meter bent, heb je niet per se een voordeel. Dan ben je misschien wel net te langzaam om een kleine speler te kunnen stoppen. Bij ons moet je op iedere positie kunnen spelen.” Lachend: “Al zou LeBron James het vast en zeker goed doen, hoor.” Sjoerd: “We hebben in juni voor de tweede keer zilver gewonnen op het WK. We verloren van Servië, een absoluut topland op het gebied van 3x3-basketball.” Dimeo: “Servië heeft een speler die NBA-ster Stephen Curry een keer zoek gespeeld heeft. En zo zijn er nog veel meer goede spelers die op een WK 3x3- basketball uitkomen.” Dimeo: ‘Servië heeft een speler die NBA-ster Stephen Curry een keer zoek gespeeld heeft’ Jesper: “Alle grote landen doen mee, Amerika ook. Vorig jaar versloegen we ze nog op het WK.” Sjoerd: “Amerika kwam aanzetten met twee spelers die een jaar later zijn doorgebroken in de NBA. En Griekenland speelt met spelers die in de EuroLeague spelen, de Champions League van het gewone basketball.” [caption id="attachment_9661" align="aligncenter" width="720"] Dimeo van der Horst[/caption] De nieuwe Rik Smits komt uit het 3x3-basketball Jesper: “De kans is groot dat de nieuwe Nederlandse basketbalheld uit het 3x3 komt, ja. Als we met een team op de Spelen staan, is het 3x3-basketball in één klap meer waard dan dat het 5x5 ooit geweest is in Nederland.” Sjoerd: “Toch denk ik dat kinderen nog altijd zullen beginnen met het 5x5. Daar ligt de traditie. De jeugd kijkt nou eenmaal op tegen de grote sterren uit Amerika.” Jesper: “Maar als Nederlander is het heel moeilijk om de stap naar de top van het 5x5-basketball te maken. Basketbal is een sport die in veel landen enorm in de cultuur verweven is. Wij zijn geen land met een basketbalcultuur als Amerika of Servië. Wij houden van voetbal. De enigen die de top halen, zijn de gasten die richting de 2,10 en de 2,20 meter gaan. Jongens als Rik Smits. Dat type spelers redt het af en toe. Het is ook wel gek, want we zijn het langste volk van de wereld. Eigenlijk zijn we een sleeping giant op het gebied van basketbal.” Jesper: 'We zijn het langste volk van de wereld. Eigenlijk zijn we een sleeping giant op het gebied van basketbal' Dimeo: “In Nederland stonden de pleintjes vroeger ook vol met basketballertjes. Nu nauwelijks nog.” Aron: “Ik denk dat er nog steeds veel basketbaltalent rondloopt in Nederland, maar het grootste probleem is dat er weinig goede trainers en faciliteiten zijn en het ontbreekt aan een goede organisatie.” Jesper: “Onze eredivisie stelt helaas niet veel meer voor. Voorheen konden Nederlanders zich bij de grote clubs in de competitie optrekken aan de buiten- landse spelers, maar ook dat gebeurt niet meer. Successen worden niet meer structureel geboekt.” Aron: “En in het 3x3-basketball doen we wel mee in de wereldtop. Wij staan tegenover basketballers die een cv hebben waar je u tegen zegt. Maar dat wil niet zeggen dat ze van ons winnen.” Jesper: “In Nederland snappen ze niet dat wij goed presteren in het basketbal. Dan horen we: ‘Tweede van de wereld? Er klopt vast iets niet!’” Dimeo: “We zijn vaak mensen aan het overtuigen dat we het goed doen. En dat de competitie sterk is.” Aron: “Alles wat nieuw is, wordt met argusogen bekeken. Ik verwacht dat Nederland deze sport echt gaan omarmen.” Sjoerd: “Maar het is leuk om te zien dat we soms al voorzichtig als helden worden gezien. Fans stellen vragen en willen met ons op de foto. We verdienen inmiddels ook wel erkenning.” Jesper: “Sommigen zien het 3x3-bas- ketball nog als een zomersport. Veel spelers combineren het ook met het 5x5. Maar de bond gaat de kalender op den duur aanpassen, waardoor beide seizoe- nen dwars door elkaar gaan lopen. Dan moeten spelers gaan kiezen.” Sjoerd: “Jesper en ik zijn vijf jaar geleden tegelijk overgestapt, toen de sport net op kwam zetten. Wij speelden eerst in de Nederlandse eredivisie, maar deze vorm van basketbal past ons beter.” Dimeo, lachend: “Zij zijn de fossielen van het 3x3-basketball.” Aron: “Dimeo en ik spelen nog steeds in de eredivisie, bij Apollo Amsterdam. Ik merk dat ik een betere, meer allroundspeler wordt door beide sporten te combineren.” Dimeo: “Ik geniet van beide vormen. Ik ben een jaar geleden aangehaakt bij de jongens. Ik trainde al mee in de zaal om mijn conditie in de zomer op peil te houden. Toen mocht ik een keer invallen. Zo is bij mij het balletje gaan rollen.” Jesper: “Op een gegeven moment kwamen Sjoerd en ik erachter dat als we een volgende stap wilden zetten, er meer concurrentie moest komen. We waren op zoek naar spelers die, net als Dimeo en Aron, het heft in eigen hand nemen en er het maximale uit willen halen.” Aron: “In het voorjaar vroegen de jongens mij erbij. Ik was meteen enthousiast. Na een paar toernooien maakte de bondscoach de keuze uit zes spelers. Hij koos ons vieren.” Dimeo: “Jesper en Sjoerd hebben een klik omdat ze vijf jaar geleden samen zijn begonnen. En Aron en ik speelden al jaren samen.” Sjoerd: “Vanaf het begin was het een perfecte match. We tilden elkaar meteen naar een hoger niveau.” Jesper: “Buiten het veld ben ik misschien de leider. Ik ben dag en nacht met de sport bezig, wil ook dat het 3x3 in Nederland groeit. Maar Aron is de  leider in het veld, hij is de spelverdeler.” Aron: “Ik probeer ons team tactisch aan te sturen. Dimeo is weer de beste scorer, en de beste één-tegen-één-speler.” Dimeo: “En Sjoerd is een beetje de vuilnisman. Hij loopt alle gaatjes dicht, doet het vuile werk.” Sjoerd: “Jesper is weer heel allround. Hij is aanvallend ingesteld, heeft een goede actie en leest het spel goed. Maar het succes van ons team is ook dat we bereid zijn onze ego’s aan de kant te schuiven.” In Tokio staan wij met het goud om onze nek Sjoerd: “Ja!” Jesper: “Als we nu roepen dat we in Tokio met het goud in handen staan, hebben we een iets te grote bek. De sport gaat zich de komende twee jaar verder ontwikkelen. We hebben in 2016 brons gewonnen op het EK, en daarna twee keer zilver op het WK. Mooie prestaties, maar we moeten nu gefocust blijven en doorgroeien.” Dimeo: “Twee weken na het WK wisten we ons niet te kwalificeren voor het EK. Ook dat kan dus. Het was een grote teleurstelling, maar het zet ons wel weer op scherp.” Aron: “Het wordt volgend jaar best spannend wie er voor het Nederlands team uit mag komen. Onze bondscoach Brian Benjamin kan van spelers wisselen. Maar als coach haal je ook niet zomaar twee spelers uit een team en twee uit een ander. Want misschien klikt dat helemaal niet.” Jesper: “Volgend jaar wordt het WK in Nederland gehouden. Daar kijken we naar uit. Daarna kunnen we ons kwalificeren voor de Olympische Spelen. Er mogen acht landen meedoen. De top vier van de landenranking plaatst zich sowieso voor de Spelen. We staan nu zevende. Daarnaast worden er twee olympische kwalificatietoernooien gehouden. Het is realistisch om te zeggen dat we ons gaan kwalificeren, maar we moeten het nog wel even doen.” Sjoerd: “We hopen met z’n vieren in Tokio te staan. En ja, natuurlijk het liefst met die gouden medaille om onze nek.” Helden Magazine 43 Het verhaal van de Nederlandse 3x3 basketballers komt voort uit Helden Magazine 43 waar Max Verstappen de cover siert. Verstappen is nog maar twintig en overal waar hij komt, heerst gekte. Wat als hij wereldkampioen wordt? Verder in de 43ste editie van Helden, alleskunner Mathieu van der Poel over vader Arie, Peter Sagan en meer, de Amsterdamse Kroonjuwelen Donny van de Beek, Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt, turner Epke Zonderland, Sepp Blatter, volleybalvrouwen Anne Buijs & Robin de Kruijf, golfer Joost Luiten, voetballer Neymar, Karsten Kroon wil het theater in met zijn vriendin, hockeyers Rizwan Muhammad, Rashid Mehmood en schaatsster Heather Bergsma-Richardson, golfsurfster Eveline Hooft, jong talent Alida van Daalen, wielrenster Ellen van Dijk, oud-voetballer John van ’t Schip over PEC Zwolle, Marco van Basten en Johan Cruijff en Barbara Barend ontmoet Sherida Spitse en haar vrouw, Jolien. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.
De Nederlandse 3x3-basketballers zijn hard op weg de wereld te veroveren. Met de steun van TeamKPN Sportfonds wonnen de Orange Lions deze zomer opnieuw zilver op het WK. Hun droom? Vlammen op de Olympische Spelen in Tokio, waar het 3x3-basketbalL voor het eerst op het programma zal staan. Wij legden de basketballers een aantal stellingen voor. Vergeet de NBA, 3x3-basket-ball is de toekomst Dimeo van der Horst (27), lachend: “Als we net zoveel kunnen verdienen als de spelers in de NBA, zou ik het niet erg vinden!” Jesper Jobse (33): “De NBA is wereldwijd misschien wel de sterkste sportcompetitie. In het basketball komen de beste spelers van de wereld ook echt uit de hele wereld. En de allerbesten daarvan spelen in de NBA. De top of the bill.” Sjoerd van Vilsteren (33): “In de NBA gaat er nog steeds veel meer geld om, maar ook onze sport wordt steeds commerciëler. Er is nu al een pot van anderhalf miljoen euro die verdeeld wordt over verschillende toernooien. En het prijzengeld gaat ieder jaar omhoog. Dat helpt. Onze sport groeit hard en heeft aantrekkingskracht op goede spelers. Dat komt natuurlijk ook omdat het olympisch is geworden. Maar voordat we ons met de NBA kunnen vergelijken, moet er nog een hoop gebeuren. Het 3x3-basketball is ook een heel andere sport.” Aron Royé (30): “Het is een urban sport. Heel laagdrempelig. We spelen tien minuten op een half veld, er is maar één basket in plaats van twee en we wisselen continu door.” Dimeo: “Het IQ van een basketballer komt echt naar boven. Basketballers die minder atletisch zijn, kunnen heel goede 3x3-basketballers zijn, omdat ze precies weten wanneer ze waar moeten staan. In plaats van snel, gaat het om slim bewegen. Slimme jongens zijn soms nog moeilijker te verdedigen dan heel atletische basketballers.” Jesper: “In het traditionele vijf tegen vijf-basketball sta je op een positie, speel je in een structuur van een team en luis- ter je naar een coach. In het 3x3 moet je meer een allround basketballer zijn, zelfsturend. Als je langer dan 2,20 meter bent, heb je niet per se een voordeel. Dan ben je misschien wel net te langzaam om een kleine speler te kunnen stoppen. Bij ons moet je op iedere positie kunnen spelen.” Lachend: “Al zou LeBron James het vast en zeker goed doen, hoor.” Sjoerd: “We hebben in juni voor de tweede keer zilver gewonnen op het WK. We verloren van Servië, een absoluut topland op het gebied van 3x3-basketball.” Dimeo: “Servië heeft een speler die NBA-ster Stephen Curry een keer zoek gespeeld heeft. En zo zijn er nog veel meer goede spelers die op een WK 3x3- basketball uitkomen.” Dimeo: ‘Servië heeft een speler die NBA-ster Stephen Curry een keer zoek gespeeld heeft’ Jesper: “Alle grote landen doen mee, Amerika ook. Vorig jaar versloegen we ze nog op het WK.” Sjoerd: “Amerika kwam aanzetten met twee spelers die een jaar later zijn doorgebroken in de NBA. En Griekenland speelt met spelers die in de EuroLeague spelen, de Champions League van het gewone basketball.” [caption id="attachment_9661" align="aligncenter" width="720"] Dimeo van der Horst[/caption] De nieuwe Rik Smits komt uit het 3x3-basketball Jesper: “De kans is groot dat de nieuwe Nederlandse basketbalheld uit het 3x3 komt, ja. Als we met een team op de Spelen staan, is het 3x3-basketball in één klap meer waard dan dat het 5x5 ooit geweest is in Nederland.” Sjoerd: “Toch denk ik dat kinderen nog altijd zullen beginnen met het 5x5. Daar ligt de traditie. De jeugd kijkt nou eenmaal op tegen de grote sterren uit Amerika.” Jesper: “Maar als Nederlander is het heel moeilijk om de stap naar de top van het 5x5-basketball te maken. Basketbal is een sport die in veel landen enorm in de cultuur verweven is. Wij zijn geen land met een basketbalcultuur als Amerika of Servië. Wij houden van voetbal. De enigen die de top halen, zijn de gasten die richting de 2,10 en de 2,20 meter gaan. Jongens als Rik Smits. Dat type spelers redt het af en toe. Het is ook wel gek, want we zijn het langste volk van de wereld. Eigenlijk zijn we een sleeping giant op het gebied van basketbal.” Jesper: 'We zijn het langste volk van de wereld. Eigenlijk zijn we een sleeping giant op het gebied van basketbal' Dimeo: “In Nederland stonden de pleintjes vroeger ook vol met basketballertjes. Nu nauwelijks nog.” Aron: “Ik denk dat er nog steeds veel basketbaltalent rondloopt in Nederland, maar het grootste probleem is dat er weinig goede trainers en faciliteiten zijn en het ontbreekt aan een goede organisatie.” Jesper: “Onze eredivisie stelt helaas niet veel meer voor. Voorheen konden Nederlanders zich bij de grote clubs in de competitie optrekken aan de buiten- landse spelers, maar ook dat gebeurt niet meer. Successen worden niet meer structureel geboekt.” Aron: “En in het 3x3-basketball doen we wel mee in de wereldtop. Wij staan tegenover basketballers die een cv hebben waar je u tegen zegt. Maar dat wil niet zeggen dat ze van ons winnen.” Jesper: “In Nederland snappen ze niet dat wij goed presteren in het basketbal. Dan horen we: ‘Tweede van de wereld? Er klopt vast iets niet!’” Dimeo: “We zijn vaak mensen aan het overtuigen dat we het goed doen. En dat de competitie sterk is.” Aron: “Alles wat nieuw is, wordt met argusogen bekeken. Ik verwacht dat Nederland deze sport echt gaan omarmen.” Sjoerd: “Maar het is leuk om te zien dat we soms al voorzichtig als helden worden gezien. Fans stellen vragen en willen met ons op de foto. We verdienen inmiddels ook wel erkenning.” Jesper: “Sommigen zien het 3x3-bas- ketball nog als een zomersport. Veel spelers combineren het ook met het 5x5. Maar de bond gaat de kalender op den duur aanpassen, waardoor beide seizoe- nen dwars door elkaar gaan lopen. Dan moeten spelers gaan kiezen.” Sjoerd: “Jesper en ik zijn vijf jaar geleden tegelijk overgestapt, toen de sport net op kwam zetten. Wij speelden eerst in de Nederlandse eredivisie, maar deze vorm van basketbal past ons beter.” Dimeo, lachend: “Zij zijn de fossielen van het 3x3-basketball.” Aron: “Dimeo en ik spelen nog steeds in de eredivisie, bij Apollo Amsterdam. Ik merk dat ik een betere, meer allroundspeler wordt door beide sporten te combineren.” Dimeo: “Ik geniet van beide vormen. Ik ben een jaar geleden aangehaakt bij de jongens. Ik trainde al mee in de zaal om mijn conditie in de zomer op peil te houden. Toen mocht ik een keer invallen. Zo is bij mij het balletje gaan rollen.” Jesper: “Op een gegeven moment kwamen Sjoerd en ik erachter dat als we een volgende stap wilden zetten, er meer concurrentie moest komen. We waren op zoek naar spelers die, net als Dimeo en Aron, het heft in eigen hand nemen en er het maximale uit willen halen.” Aron: “In het voorjaar vroegen de jongens mij erbij. Ik was meteen enthousiast. Na een paar toernooien maakte de bondscoach de keuze uit zes spelers. Hij koos ons vieren.” Dimeo: “Jesper en Sjoerd hebben een klik omdat ze vijf jaar geleden samen zijn begonnen. En Aron en ik speelden al jaren samen.” Sjoerd: “Vanaf het begin was het een perfecte match. We tilden elkaar meteen naar een hoger niveau.” Jesper: “Buiten het veld ben ik misschien de leider. Ik ben dag en nacht met de sport bezig, wil ook dat het 3x3 in Nederland groeit. Maar Aron is de  leider in het veld, hij is de spelverdeler.” Aron: “Ik probeer ons team tactisch aan te sturen. Dimeo is weer de beste scorer, en de beste één-tegen-één-speler.” Dimeo: “En Sjoerd is een beetje de vuilnisman. Hij loopt alle gaatjes dicht, doet het vuile werk.” Sjoerd: “Jesper is weer heel allround. Hij is aanvallend ingesteld, heeft een goede actie en leest het spel goed. Maar het succes van ons team is ook dat we bereid zijn onze ego’s aan de kant te schuiven.” In Tokio staan wij met het goud om onze nek Sjoerd: “Ja!” Jesper: “Als we nu roepen dat we in Tokio met het goud in handen staan, hebben we een iets te grote bek. De sport gaat zich de komende twee jaar verder ontwikkelen. We hebben in 2016 brons gewonnen op het EK, en daarna twee keer zilver op het WK. Mooie prestaties, maar we moeten nu gefocust blijven en doorgroeien.” Dimeo: “Twee weken na het WK wisten we ons niet te kwalificeren voor het EK. Ook dat kan dus. Het was een grote teleurstelling, maar het zet ons wel weer op scherp.” Aron: “Het wordt volgend jaar best spannend wie er voor het Nederlands team uit mag komen. Onze bondscoach Brian Benjamin kan van spelers wisselen. Maar als coach haal je ook niet zomaar twee spelers uit een team en twee uit een ander. Want misschien klikt dat helemaal niet.” Jesper: “Volgend jaar wordt het WK in Nederland gehouden. Daar kijken we naar uit. Daarna kunnen we ons kwalificeren voor de Olympische Spelen. Er mogen acht landen meedoen. De top vier van de landenranking plaatst zich sowieso voor de Spelen. We staan nu zevende. Daarnaast worden er twee olympische kwalificatietoernooien gehouden. Het is realistisch om te zeggen dat we ons gaan kwalificeren, maar we moeten het nog wel even doen.” Sjoerd: “We hopen met z’n vieren in Tokio te staan. En ja, natuurlijk het liefst met die gouden medaille om onze nek.” Helden Magazine 43 Het verhaal van de Nederlandse 3x3 basketballers komt voort uit Helden Magazine 43 waar Max Verstappen de cover siert. Verstappen is nog maar twintig en overal waar hij komt, heerst gekte. Wat als hij wereldkampioen wordt? Verder in de 43ste editie van Helden, alleskunner Mathieu van der Poel over vader Arie, Peter Sagan en meer, de Amsterdamse Kroonjuwelen Donny van de Beek, Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt, turner Epke Zonderland, Sepp Blatter, volleybalvrouwen Anne Buijs & Robin de Kruijf, golfer Joost Luiten, voetballer Neymar, Karsten Kroon wil het theater in met zijn vriendin, hockeyers Rizwan Muhammad, Rashid Mehmood en schaatsster Heather Bergsma-Richardson, golfsurfster Eveline Hooft, jong talent Alida van Daalen, wielrenster Ellen van Dijk, oud-voetballer John van ’t Schip over PEC Zwolle, Marco van Basten en Johan Cruijff en Barbara Barend ontmoet Sherida Spitse en haar vrouw, Jolien. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Basketbal

Van kwajongen tot NBA-held

Slechts één Nederlander werd ooit kampioen in de Amerikaanse NBA, de beste basketbalcompetitie ter wereld. Francisco Elson won tien jaar geleden met San Antonio Spurs de prestigieuze titel.
Slechts één Nederlander werd ooit kampioen in de Amerikaanse NBA, de beste basketbalcompetitie ter wereld. Francisco Elson won tien jaar geleden met San Antonio Spurs de prestigieuze titel.