Word abonnee

Voetbal

Giovanni van Bronckhorst, Hand in hand kameraden

Iris Planting

Voetbal

Giovanni van Bronckhorst, Hand in hand kameraden

door: Barbara & Frits Barend
20 mei 2019
8 tot 13 minuten lezen

Giovanni van Bronckhorst is als succesvolste Feyenoord-trainer ooit afgezwaaid. Hij pakte in vier jaar tijd onder meer de landstitel en twee keer de beker. Helden ging bij Gio en zijn familie langs voor een gesprek over de bijzondere band met vader Victor, zijn Molukse afkomst, Robin van Persie en het laatste jaar bij Feyenoord.

Giovanni van Bronckhorst: “We gaan als familie veel met elkaar om, ik heb met iedereen een goede band, maar die met mijn vader is bijzonder.”

Vader Victor: “We schelen vijftien jaar, ik ben 59 en Gio 44. Ik was twintig toen ik zijn moeder leerde kennen. Gio was vijf. Hij was meteen heel warm en open naar mij. Toen ik van mijn vrouw ging houden, ging ik automatisch van haar zoon houden. Het ging vanzelf, ik heb er nooit bij nagedacht. Ik had na ons huwelijk meteen een gezin.”

Gio: “Ik herinner me nog heel goed dat ik tijdens een trouwerij mijn moeder wegtrok toen ze met mijn vader ging dansen. Ik vond het maar niks.”

Moeder Fransien: “Gio kwam echt tussen ons in staan, zo van: je mag alleen met mij dansen en met niemand anders. Hij was toen net zo oud als zijn neefje Jailano, de zoon van zijn zus, nu.”

Gio: “Tot mijn vijfde was mijn opa de enige vaderfiguur in mijn leven. We hebben tot m’n tweede bij mijn oma en opa gewoond en toen besefte ik niet dat ik geen vader had. Voor mij was het heel normaal dat ik alleen een moeder had. Bovendien had ik zo’n goede moeder dat ik nooit het gevoel had dat ik een vader miste. Daardoor kan ik me de trouwerij nog zo goed herinneren.”

Fransien: “Dat was 26 september 1980, 39 jaar geleden.”

Gio: “Ik weet het nog precies, kun je nagaan wat voor impact het op mij als kind had. Ik kan me ook herinneren dat ik een andere naam kreeg, ik heette eerst Sapulette, de naam van mijn moeder. Meteen na het huwelijk van mijn ouders kreeg ik de naam Van Bronckhorst. Ik ben de eerste vijf jaar niets tekortgekomen. Ik denk dat al mijn ooms en tantes een zwak voor me hadden omdat mijn moeder niet alleen heel jong was, maar ook nog een alleenstaande moeder.”

Fransien: “Toen Gio twee was, stond ik voor de keuze om thuis te blijven wonen waar Gio opgroeide met heel veel ooms en tantes of om op mezelf te gaan wonen, zodat we echt als moeder en kind door het leven zouden gaan.”

Gio’s vrouw Marieke: “Misschien is het goed dat je even zegt met hoeveel kinderen jullie thuis waren.”

Fransien: “Ik ben een van de veertien. Het was een heel moeilijke beslissing, om op mijn negentiende het huis uit te gaan. Mijn ouders begrepen het niet. Ik had immers alles thuis. Maar mijn gevoel zei dat het beter was voor Gio als ik op mezelf zou gaan wonen. Mijn ouders voedden hem ook op en dat ging soms niet zoals ik het wilde.”

Victor: “Net als de naamsverandering dat hij Giovanni van Bronckhorst werd, ging het ook vrij natuurlijk dat Gio ‘papa’ tegen mij ging zeggen. We waren meteen een familie. Dat bleek helemaal toen zijn zusje in 1983 werd geboren. Fransien en ik hebben samen twee kinderen en Gio is een van die twee.” Gio: “Zo heb ik het ook altijd gevoeld. Ik was net acht toen mijn zusje werd geboren, vond het heel stoer om een zusje te hebben.”

Victor: “Toen hij acht was, ging hij naar Feyenoord en begon zijn voetballeven. Ik ging altijd met hem mee. Sterker, omdat ik altijd en overal met hem meeging, wisten sommigen niet eens dat ik ook nog een dochter had. Het feit dat ik er altijd bij was, versterkte onze band. Toen Gio acht was, werd hij tijdens een toernooi in België uitgeroepen tot beste speler. Hij werd geselecteerd voor de E-regionaal, het Rotterdams elftal. Het ging maar door. Ik was zo trots dat het mijn zoon betrof.”

Gio: “We horen weleens dat we op elkaar lijken, zeker onze stemmen komen overeen. Ik voel me ook echt een zoon van Victor van Bronckhorst. Ik ben zijn zoon. Punt. Ik deel alle belangrijke beslissingen met hem, hij was een heel grote steun in mijn carrière.”

Victor: “Was onze zoon ineens aanvoerder van het Nederlands elftal. Dat heeft Fransien en mij heel veel gedaan.”

Gio: “Zelf heb ik ook weleens gedacht: het kan bijna niet waar zijn hoe mooi mijn loopbaan is verlopen.”

Victor: “Ik weet nog hoe ik Feyenoord-supporter werd. In 1970 waren we 25 jaar bevrijd van de Duitsers, overal waren feesten. Ik herinner me nog een optreden van Olga Lowina. En precies in 1970 won Feyenoord de Europa Cup en de Wereld Cup. Zo kwam Feyenoord in mijn leven en dan heb je later thuis een zoon, iemand die van jou is, die… Sorry dat ik moet huilen, dat is zo bijzonder, zo mooi.”

Gio slaat zijn arm om zijn vader heen: “Pa, dat pakken ze ons nooit meer af. Ik brak ook toen ik alleen met Marieke en de kinderen op het veld stond na het kampioenschap.”

Victor: “Stond hij daar twee jaar geleden ineens op de Coolsingel. Feyenoord kampioen, mede dankzij iemand uit ons gezin. Die emotie is niet te beschrijven. Ik moest niet huilen na die kampioenswedstrijd tegen Heracles, maar nu ineens wel.”

Gio: ‘Een heftige week, twee familieleden begraven en twee wedstrijden binnen acht dagen. Een van de zwaarste periodes van mijn leven.’

Gio: “Ik begrijp de emotie. Als jouw zoon, man of vader daar staat, is dat extra bijzonder. Ik zeg altijd tegen mijn spelers dat prijzen winnen mooi is, maar het is nog mooier om prijzen te delen met je naasten. Ik heb alle prijzen die ik heb gewonnen, gedeeld met mijn gezin en mijn familie. Voor de bekerfinale die we wonnen, had ik een motivatiefilmpje gemaakt van alle successen van Feyenoord, maar voor de kampioenswedstrijd wilden we de naasten van iedereen, de vrouw, de vriendin, de ouders of de kinderen aan het woord laten. Dat heb ik met Marieke overlegd.”

Marieke: “Ik ben de vrouwen gaan appen of ze allemaal iets persoonlijks wilden sturen. Samen hadden Gio en ik de muziek uitgezocht: Justin Timberlake met Can’t Stop the Feeling. De videoanalist van Feyenoord heeft alles gemonteerd. Is een heel bijzondere filmpje geworden.”

Tekst gaat verder onder de foto

Giovanni van Bronckhorst

Gio: “De spelers weten dat ik een echte familieman ben. Het is bij mij geen discussie als er privé iets gebeurt rond spelers, dan is alles verder onbelangrijk. Als een speler met een kind of z’n vrouw naar de dokter of naar het ziekenhuis moet, dan is een training ondergeschikt. De geboorte van een kind is echt belangrijker dan een wedstrijd. Ik leer mijn spelers dat ze moeten kunnen delen, dus elkaar moeten helpen. Dat vinden wij binnen onze gemeenschap heel belangrijk. Wij vieren feestdagen en verjaardagen met het hele gezin, dus niet alleen van mijn kant, maar ook met de ouders en broer van Marieke. Ja, dat geheel zie ik als ons gezin. Compleet zijn we met z’n zeventienen.”

Helden Magazine editie 47

Het eerste gedeelte van het verhaal van Giovanni van Bronckhorst komt voort uit Helden Magazine nummer 47, waar Lieke Martens samen met Ronald Koeman de cover siert. Helden Magazine editie 47 is een dubbeldik jubileumnummer. Helden bestaat 10 jaar en in dit nummer blikken wij onder andere vooruit op het Wereldkampioenschap vrouwenvoetbal. De OranjeLeeuwinnen veroverden twee jaar terug de Europese titel én de harten van alle Nederlanders. In de WK special komen nog meer speelsters als Shanice van de Sanden, Vivianne Miedema en Jill Roord en bondscoach Sarina Wiegman aan het woord.

Verder ging Frits Barend langs in Esbjerg bij Rafael van der Vaart & Estavana Polman en vertellen Sjinkie & Fenna Knegt voor het eerst samen over de dag dat de shorttracker zware brandwonden opliep. Een editie met heel veel inspirerende sportverhalen, waar helaas de turnterreur helaas nog steeds geen verleden tijd is. Dylan Groenwegen de nieuwe topsprinter van het peleton is en Steven Kruijswijk de fietsende familieman. Marit Bouwmeester opnieuw haar zinnen heeft gezet op Olympisch goud en Inge de Bruijn ging na haar zwemcarrière op zoek naar zichzelf.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Delen: