De weg – in de meest letterlijke zin – kwijtraken tijdens de olympische tijdrit; die nachtmerrie overkwam Ellen van Dijk twee jaar geleden in Rio de Janeiro. De stuurfout resulteerde in een tijdrovend oponthoud in de berm waardoor de gedroomde medaille een illusie bleef. In het resterende deel vocht ze zich nog wel naar een vierde plek. Maar best of the rest is de meest ondankbare positie op de ranglijst. Ellen blikt terug op Rio.

“In 2014 heb ik ploegleider Merijn Zeeman opgezocht, een jaar nadat ik wereldkampioene tijdrijden was geworden. Een geweldig succes natuurlijk, maar het maakte me ook onzeker en ik ging mezelf een druk opleggen die ten koste ging van mijn prestaties en m’n plezier in de sport. Merijn bleek inderdaad de coach die ik – meer nog op mentaal dan fysiek gebied – nodig had. Olympisch kampioen worden was de resterende droom na mijn wereldtitel. Helaas was het parcours van Rio, met meerdere klimmetjes, me niet bepaald op het lijf geschreven. Maar dat ik vrij kort voor de Spelen nog de tijdrit van een etappewedstrijd in Duitsland – met daarin ook een aantal klimmetjes – overtuigend won, gaf vertrouwen richting Rio. Al zag ik mezelf zeker niet als medaillekandidaat.”

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle door op onderstaande knop te klikken. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!