Word abonnee

Voetbal

Jurriën Timber: ‘Ik ben een moederskindje’

Dirk-Jan van Dijk

Voetbal

Jurriën Timber: ‘Ik ben een moederskindje’

door: Marlies van Cleeff
15 maart 2022
16 tot 21 minuten lezen

Jurriën Timber is pas twintig, maar nu al onomstreden in de verdediging bij Ajax. De centrale verdediger stond vorige zomer al in de basis van het Nederlands elftal op het EK. Een gesprek aan de hand van keuzes over zijn moeder, tweelingbroer Quinten, Curaçao, het aanvoerderschap en Louis van Gaal. “De Bijbel is mijn handboek.”

Slaapkamer

Tweeling zijn: lust of last…
“Een lust. Als mijn tweelingbroer Quinten en ik vaak ruzie zouden hebben gehad, dan had ik misschien een ander antwoord gegeven. Maar iedereen weet dat wij een heel goede band hebben. Daarom vind ik het niet erg om onderdeel van een tweeling te zijn.”

Curaçao of Nederland…
“Ik heb deze vraag een keer eerder gehad bij een spelletje voor het TikTok-kanaal van Ajax. Ik moest in twee doeltjes schieten. Het ene doeltje stond voor Nederland, het andere voor Curaçao. Ik schoot precies in het midden. Ik voel me een jongen van beide werelden.” Waar Jurriën was, was zijn tien minuten oudere tweelingbroer Quinten, en andersom. In hun jeugd werden ze niet los gezien van elkaar. Dat veranderde vorige zomer, toen Quinten van Ajax naar FC Utrecht vertrok. “Wij werden altijd vergeleken in de media: wie is sneller, wie is fitter, wie is beter? Dat was soms ook vervelend. Sinds we bij verschillende clubs spelen, is dat minder geworden. Er is tussen ons ook een nieuwe dynamiek gekomen. Het is voor het eerst dat we iets los van elkaar doen. We zien elkaar minder vaak, maar als we elkaar zien, hebben we ook meer te vertellen.”

Al vanaf hun geboorte delen ze een slaapkamer. “We weten niet beter en vinden het leuk om op dezelfde kamer te slapen. We hebben ongeveer dezelfde trainingstijden, maar het komt ook weleens voor dat Quinten nog slaapt en ik al weg moet, of andersom.” Jurriën en Quinten groeiden op in Utrecht, in de Bokkenbuurt, met moeder Marilyn, en oudere broers Christopher (32), tevens zaakwaarnemer van de jongens, Shamier (30) en Dylan (21), die uitkomt voor Jong Utrecht.

“Mijn leven bestond uit school en voetballen. Soms sliep ik bij een vriend. En een paar dagen in de week werden we met een busje opgehaald om naar Feyenoord te gaan. Bij sommige jongens is voetbal misschien hun redding geweest, bij ons niet. Quinten en ik voetbalden omdat we het leuk vonden, niet omdat we dachten: hier moeten we later ons geld mee verdienen.”

Zes jaar waren de jongens toen ze de Utrechtse club DVSU verruilden voor de jeugdopleiding van Feyenoord. Ook hun broer Dylan maakte de overstap, maar hield het na een paar jaar voor gezien en keerde terug naar Utrecht. Quinten en Jurriën voetbalden bij Feyenoord tot hun twaalfde. “Toen we van onze zaakwaarnemer Christopher Coffie hoorden dat we naar Ajax konden, hadden we in eerste instantie twijfels: we hadden het goed bij Feyenoord. Maar na gesprekken met het thuisfront waren we van mening dat we daar betere voetballers konden worden. We waren nog jong, dus er was een relatief rustige overstap.”

Ondanks hun voetbaltalent stond moeder Marilyn erop dat haar jongens een schooldiploma haalden. “Anders mochten we überhaupt niet voetballen. Quinten en ik hebben tegelijkertijd de havo afgerond. Vergeleken met Quinten had ik wat meer moeite om me te concentreren op school. Ik was een rustige jongen, maar kon niet te lang in de klas zitten, dan werd ik gek. Ook bij Ajax vond ik die studiemomenten soms lastig, na een uurtje was ik er altijd wel klaar mee. Maar tijdens een toetsweek was ik gefocust, waardoor ik mijn havo-diploma heb behaald. Hier zijn we beiden erg trots op.”

Jurriën is geboren in Nederland, maar zijn roots liggen op Curaçao. “Mijn moeder is er geboren en er woont veel familie: mijn oma, tantes, nichten en neven, met wie we een goede band hebben. Ieder jaar ga ik naar Curaçao op vakantie. Het is absoluut een paradijs, toch ben ik blij dat ik in Nederland ben opgegroeid en hier een toekomst kan opbouwen.” Van wie Jurriën het voetbaltalent heeft, weet hij niet. “Ik denk dat als je het aan mijn moeder vraagt, zij zegt dat we het van haar hebben. De vader van mijn moeder, mijn opa dus, voetbalde ook. Ik heb hem helaas nooit gekend, maar hij schijnt goed te zijn geweest.”

Jurriën straalt als hij over zijn moeder praat. “Ik ben echt een moederskindje. Dat komt omdat ik de jongste ben, ik hoor vaker dat de jongste de beste band heeft met zijn moeder.” Lachend: “Of ik word voorgetrokken? Vroeger niet, hoor, maar nu wel. Ik hoef nooit iets te doen thuis. Mijn moeder is heel lief voor ons allemaal, maar ik denk dat ik toch haar oogappel ben. Ik ben ook het liefst voor haar en denk ook dat ik het langst bij haar zal blijven wonen.”

Mijn moeder heeft veel alleen moeten doen, maar zonder mijn broers had mijn moeder het ook echt niet gered. Zij hebben haar heel erg bijgestaan, er samen met mijn moeder voor gezorgd dat ik sta waar ik nu sta, en dat wij geen last hebben gehad van de problemen die een alleenstaande moeder kan hebben.” Hoewel Marilyn het niet makkelijk had vroeger als alleenstaande moeder met vijf opgroeiende zonen, miste ze geen minuut van het spel van Jurriën en Quinten. “Zij bracht ons overal naartoe en was er altijd bij, of we nou een toernooi in Duitsland hadden of in België.

In coronatijd heeft ze veel wedstrijden moeten missen. In februari, toen er eindelijk weer publiek was toegestaan in de stadions, maar ik niet voor iedereen kaarten had, riep ze: ‘Ik ga sowieso naar het stadion.’ Tegen mijn broers zei ze: ‘Vechten jullie maar uit wie er nog meer mee mag.’ Mijn moeder mist niet graag een wedstrijd. Niet van mij, maar ook niet van Quinten. Als wij tegelijk spelen, dan ligt het aan de wedstrijd voor wie ze kiest. Als Quinten een topper speelt en ik een op papier iets mindere tegenstander tref, gaat ze naar Quinten. Voor Quinten is de eredivisie nog nieuwer dan voor mij. Hij maakte in het najaar pas zijn debuut in de eredivisie voor FC Utrecht. Ze zal nu iets sneller voor hem kiezen, denk ik.”

Aanvoerder

Matthijs de Ligt of Jurriën Timber…
“Matthijs heeft zich al bewezen als aanvoerder, maar ik zou liegen als ik deze rol niet ambieer.”

‘Al vanaf mijn jeugd is De Ligt een voorbeeld voor me. Ik heb heel veel naar hem gekeken. En dat doe ik nog steeds. Matthijs heeft me geregeld complimentjes gegeven’

Veilig en saai of risico en spannend…
“Risico nemen en spannend, anders kun je geen wedstrijden winnen.”

De twee jaar oudere Matthijs de Ligt ging Jurriën voor. Beiden waren tieners toen ze debuteerden bij Ajax en hun plek in het veld als rechter centrale verdediger veroverden. “Al vanaf mijn jeugd is Matthijs een voorbeeld voor me. Toen ik in de C’tjes zat, keek ik tegen hem op. Matthijs zat toen in de A1. Ik vond het mooi en bijzonder hoe hij op het oog op zo’n makkelijke manier doorstroomde naar het eerste elftal en al snel een van de beste verdedigers ter wereld werd. Ik heb heel veel naar hem gekeken, hoe hij omgaat met zijn sport. En dat doe ik nog steeds. Matthijs heeft me geregeld complimentjes gegeven over mijn spel en gezegd dat ik goed bezig ben.”

Op zijn achttiende maakte Jurriën zijn debuut in het eerste van Ajax. “Ik deed het voor dat moment al goed bij Jong Ajax. Daarna kwam de coronapandemie en stond het voetbal even stil. Vorig seizoen kreeg ik weer een kans, en vanaf dat moment heb ik altijd bij de selectie gezeten en gespeeld. De leerschool bij Jong Ajax is een perfecte opstap naar het eerste. Natuurlijk moest ik even wennen in het begin, maar ik ging vanzelf mee in het goede spel van Ajax.”

Jurriën ontpopte zich tot onbetwiste basisspeler. Door het Amerikaanse ESPN werd hij op een lijst gezet met toptalenten die in 2022 hun mondiale doorbraak zullen beleven. Ook werd hij door het Nederlandse ESPN al drie keer verkozen tot Johan Cruijff Talent van de Maand. Hij wordt niet alleen geroemd om zijn verdedigende ingrepen, maar ook om zijn snelheid en wendbaarheid waardoor hij vaak kan inschuiven op het middenveld. “Ik bemoei me graag met het spel, dat eist coach Erik ten Hag ook van me. Inschuiven kan ook risicovol en spannend zijn, maar ik heb liever dat het een keer fout gaat dan dat ik altijd op safe speel. Bij Ajax verwachten ze ook van me dat ik soms risico neem.”

Er wordt geregeld geroepen dat jij ook goed op het middenveld uit de voeten zou kunnen. Is dat iets dat jij ambieert?
“Ik sta daar zeker voor open. In de toekomst bij Ajax of bij een andere club is dat een optie.”

Matthijs de Ligt werd op zijn achttiende al aanvoerder. Schuilt er ook in jou een jonge leider?
“Ik denk wel dat ik leidinggevende kwaliteiten heb. Ik probeer me nu ook te ontwikkelen tot een leider van het team, tot aanvoerder. Erik ten Hag verwacht een stuk meer van mij dan een jaar geleden, hij wil dat ik de leiding pak en meedenk.”

Waar we jou zien, zien we ook vaak jouw ploeggenoten Ryan Gravenberch en Devyne Rensch. Jullie lijken wel onafscheidelijk.
“Binnen ons team kan iedereen het goed met elkaar vinden, maar mijn band met Ryan en Devyne is het best. We worden bij Ajax ook de drie musketiers genoemd. We zijn altijd samen, bij de meetings, bij de fysio, bij het eten… Met Ryan heb ik altijd samengespeeld. Toen ik nog bij Feyenoord zat, speelde ik tegen hem en daarna kwam ik in de jeugd bij Ajax bij hem in het team. Devyne is iets jonger, hem kwam ik iets later tegen. Wij genieten dat we samen mogen spelen.”

‘Gravenberch, Rensch en ik worden bij Ajax de drie musketiers genoemd. We zijn altijd samen, bij de meetings, bij de fysio, bij het eten…’

Hoe ga jij om met de druk van sociale media?
“Ik heb nog niet zo’n last van die druk gehad. Ik hecht geen waarde aan die berichten. De mensen om mij heen vormen mijn basis, met hen kijk ik kritisch naar wat beter kan. Nu het goed gaat, kijk ik bewust niet op sociale media. Als ik me met positieve berichten ga voeden, is de kans ook aanwezig dat ik hetzelfde zal doen met negatieve berichten die verschijnen als ik een wat mindere periode heb. Ook als het goed gaat, hou ik het graag bij mijn basis, bij een kleine groep mensen om me heen. Maar mentale druk hoort erbij en er zal echt wel een moment komen dat ik het lastiger ga krijgen. Dan denk ik dat de oudere jongens in onze ploeg me wel zullen helpen en met me komen praten.”

Tekst gaat verder onder de foto

Jurriën Timber

Grootheden

5-3-2 of 4-3-3 bij Oranje…
“De concurrentie is zo groot bij Oranje. Met 5-3-2 heb ik wel meer opties om te spelen dan met 4-3-3.”

Stalen zenuwen of trillende benen bij het Nederlands elftal…
“Er waren wel zenuwen bij mijn debuut in Oranje, hoor.”

Vlak voor het EK van vorig jaar maakte Jurriën op zijn negentiende zijn debuut voor het Nederlands elftal in een oefeninterland tegen Schotland. Tien dagen later stond hij aan de aftrap op het EK, in de eerste poulewedstrijd tegen Oekraïne. “Mijn spannendste wedstrijd tot nu toe was mijn debuut voor jong Ajax. Toen ik zeventien was, uit tegen Cambuur. Het stadion zat vol, ik voelde echt spanning. Op het EK was ik ook wel zenuwachtig, maar toen ik eenmaal de bal raakte, viel die spanning helemaal weg. De wedstrijd tegen Oekraïne was in de Arena, bekend terrein voor mij. Ik kende veel jongens om me heen al goed. Het ging vrij soepel.”

Waar dacht je aan tijdens het volkslied?
“Aan mijn moeder en broers op de tribune. Maar ik besefte op dat moment eigenlijk niet hoe mooi het was dat ik daar stond. Later had ik pas door wat ik aan het doen was, dat ik echt een EK aan het spelen was. Voor mij was het best een goed toernooi. Ik heb veel gespeeld voor een speler die net kwam kijken, dat had ik niet verwacht. Maar we werden op zo’n stomme manier uitgeschakeld in de achtste finale tegen Tsjechië. Daar hield ik wel een bittere nasmaak aan over.”

Na het EK werd Louis van Gaal de nieuwe bondscoach. Wat is jouw beeld van hem?
“Hij is zo’n grote man, Louis van Gaal heeft overal en met zulke grootheden gewerkt. Ik vind het heel speciaal dat ik ook nog met hem kan werken. Toen Van Gaal met Ajax de Champions League won in 1995, was ik nog niet eens geboren. Dat vind ik heel bijzonder. Ik kan veel van hem leren. Ik heb al een aantal gesprekken met hem gehad, hij vertelt eerlijk wat hij van me vindt en hoe ik heb gespeeld. De bondscoach zei dat hij fan van mijn spel is en houdt van mijn bravoure.”

Steunpilaar

Psalm 91 of een peptalk van de trainer…
“Psalm 91.”

De Bijbel lezen of FIFA spelen…
“De Bijbel lezen.”

Jurriën is christelijk opgevoed. Er werd gebeden voor het eten en zondags ging hij naar de kerk. We zijn opgegroeid met de Best Life Church in Utrecht en de bijbel. Helaas lukt het me bijna niet meer om naar de kerk te gaan, in de vakantie probeer ik dat in te halen. De bijbel zit standaar in mijn tas bij iedere thuis- en uitwedstrijd van het Nederlands elftal. “Mijn moeder kwam eens met psalm 91 aanzetten. Het gaat over Gods bescherming en geeft mij het gevoel dat iemand over mij waakt, iemand achter mij staat.

Het is een ritueel geworden, ik vind het fijn om dat stukje te lezen voor de wedstrijd. Voor iedere wedstrijd bid ik standaard voor mijn familie, mijn teamgenoten en mezelf. Ik neem er een moment voor in de kleedkamer en op het veld. Maar het is niet dat als ik het een keer niet lees, ik dan geen bescherming voel. Of als ik niet heb gebeden voor mijn moeder, ik denk dat er iets fout zal gaan. Ik kan me goed motiveren met psalm 91, maar natuurlijk blijft het tactische praatje van de trainer ook hartstikke belangrijk.”

Wat brengt het geloof jou?
”Uit het geloof haal ik kracht. Niet alleen in het voetbal, maar in mijn dagelijks leven. Het helpt me bij de keuzes die ik maak. In zowel de goede als de slechte tijden leer ik ervan. De bijbel is mijn handboek. Dat komt ook omdat mijn moeder er zoveel mee bezig is en de mensen in onze kerk veel voor ons bidden. Het voelt alsof we beschermd worden van bovenaf. Mijn moeder stuurt ook vaak dingen door in onze famillie-app die kunnen helpen. Ook in het geloof is mijn moeder de steunpilaar van de familie, ze bidt voor iedereen.”

‘We hebben een leuke groep spelers met wie ik het geloof deel. Met Cody Gakpo app ik erover’

Ook bij het Nederlands elftal kun Jurriën zijn ei kwijt wat betreft het geloof. ”We hebben een leuke groep spelers met wie ik het geloof deel. Met Cody Gakpo app ik er ook over. Onlangs stuurde Cody me een paar boeken op die hij mooi vindt. Eén gaat over de heilige geest en hoe je moeilijke tijden kunt gebruiken om sterker te worden. De volgende keer dat ik hem zie, zal ik het er ongetwijfeld met hem over hebben.”

Tekst gaat verder onder de foto

Jurriën Timber

Droomclub

Comfortzone of experimenteren…
”Op dit moment zeg ik: comfortzone. Ik zit lekker in mijn vel, dat hou ik graag zo.”

Barcelona of Manchester City…
”Manchester CIty. Ik speel graag om de prijzen, daarom zeg ik nu City. Barcelona heeft op dit moment een minder goede periode.”

In 2020 verlengde Jurriën zijn contract bij Ajax tot 2024. “Mijn doel is om zoveel mogelijk prijzen te pakken. Ik wil groeien als speler, mijn tijd bij Ajax goed gebruiken om nog beter te worden. Bij Ajax moet je al blij zijn als je in de basis staat, daarom wil ik ook bewust genieten van deze tijd. Ik speel hier om de prijzen, er is geen mooiere plek om te zijn. Ajax was altijd mijn droomclub, ik sliep ook onder een Ajax dekbed.”

Hoe ziet jouw toekomst eruit?
“Ik zit goed bij Ajax, ben van plan om hier nog wel even te blijven.” Lachend: “Maar ja, als Manchester City belt, wat moet ik dan?”

Helden Magazine 61

Het verhaal van Jurriën Timber komt voort uit Helden Magazine 61. In deze editie wordt er stil gestaan bij Johan Cruijff. Cruijff zou op 25 april 75 zijn geworden. Barbara en Frits Barend reisden naar Barcelona voor een bijzonder gesprek met Jordi Cruijff over zijn vader.

In Helden Magazine 61 lees je een uitgebreid interview met Kiki Bertens en Marit Bouwmeester. De mama’s in spé behoren tot de succesvolste sportvrouwen die Nederland ooit heeft gehad en staan nu voor een nieuwe uitdaging in hun leven. Ook spraken we Justin Bijlow en zijn vriendin, zij verwachten in juni hun eerste kindje. Het gaat de keeper van Feyenoord en Oranje voor de wind.

Daarnaast spraken we met Emma Oosterwegel over haar geheim, hoort Tallon Griekspoor er nu echt bij én behoort Sebastian Langeveld tot de beste Nederlandse klassiekerrenners van het peleton. Joey & Henk Veerman zijn oud-teamgenoten, vrienden en plaatsgenoten. De Volendammers gingen het gesprek aan over onder meer hun vriendschap en transfers. Bovendien een bijzonder interview met Stig Broeckx, de oud-wielrenner lag maandenlang in diepe coma en was gedoemd een kasplantje te worden, maar stond letterlijk weer op.

Verder was Gijs van Lennep een succesvolle autocoureur in de jaren zestig en zeventig. Reist Youri Zoon al negentien jaar als kitesurfer de wereld over en gaat nu een nieuwe uitdaging in zijn leven aan: de triatlon. Blikten we terug met Hennie Kuiper op zijn imposante wielercarrière én met Matthijs Büchli en Laurine van Riessen terug op de Spelen in Tokio. Victoria Koblenko trekt een sprintje met 400 meterloper Liemarvin Bonevacia én Jill Roord staat in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’ stil bij David Leeuw met zijn gezin.

Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 61 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Delen: