Word abonnee

Voetbal

Denzel Dumfries: ‘Ik ben nooit lang boos’

Dirk-Jan van Dijk

Voetbal

Denzel Dumfries: ‘Ik ben nooit lang boos’

door: Frits & Barbara Barend
27 mei 2021
7 tot 12 minuten lezen

Denzel Dumfries (25) heeft stapje voor stapje de top bereikt. De aanvoerder van PSV heeft goede papieren voor een basisplaats als rechtsback van Oranje op het EK. Tijd voor een goed gesprek over racisme, Suriname, Mohamed Ihattaren, Dusan Tadic en zijn toekomst.

Hij kreeg toen hij net twintig jaar geworden was de Gouden Stier, de prijs voor het grootste talent van de eerste divisie. Dat was in 2016, toen Denzel Dumfries ook nog eens kampioen werd met Sparta. Hij verliet zijn geboortestad Rotterdam een jaar later en trok naar Heerenveen. Weer een jaar later telde PSV 5,5 miljoen euro voor hem neer. Denzel volgde dus, zeg maar, de Ruud van Nistelrooij-route naar de top: van de eerste divisie naar Heerenveen en na een jaartje door naar PSV. Hij is sinds 2018 de vaste rechtsback in Eindhoven, is aanvoerder en international en zou op het EK zomaar de eerste keuze kunnen zijn van bondscoach Frank de Boer.

De carrière van Denzel zit in de lift, steeds stapt hij weer een etage hoger uit. Toch duurde het even voordat hij werd ontdekt. “Tegen mijn oma zei ik altijd dat ik dominee wilde worden, omdat ik haar daarmee blij maakte, maar eigenlijk had ik maar een droom: voetballer worden. Ik had ook geen plan B, maar ja, ik werd nooit gescout. Ik kreeg altijd dezelfde antwoorden. ‘We zitten vol.’ Of, zoals bij FC Dordrecht: ‘We stoppen met de busjes die talenten ophalen, dus we nemen je niet aan.’ Uiteindelijk wilde Excelsior me een contract geven. Ik was zeventien, speelde in de A1 van Barendrecht, stond al op de teamfoto, maar had nog geen overschrijving aangevraagd. Ik trainde in die tijd met Tony Pengel en looptrainer Errol Esajas en vertelde vol trots dat ik naar Excelsior ging.

Tony vroeg me alleen hoeveel jongens bij Excelsior waren doorgebroken. Hij zette me aan het denken en ik vertelde uiteindelijk tegen Excelsior dat ik vanwege school toch niet kon komen. Een jaar later kreeg ik een brief waarin ik werd uitgenodigd voor een stage bij Sparta. Na twee maanden mocht ik al meetrainen met het eerste en ik kreeg mijn eerste contract. Ik kwam vanuit de amateurs en wist niks van zone verdedigen, doordekken en inspelen. Ik deed maar wat, gaf alleen maar lange ballen. Onder trainer Alex Pastoor debuteerde ik. Ik liep weg met hem, hij heeft me zo geholpen en ik heb nog altijd contact met hem.”

Uit wat voor gezin kom je?
“We vormden een gezin van zes. Ik heb een oudere zus, een jonger zusje en een broertje. Met elkaar praten vormde de basis in ons gezin. Hoe moeilijk het soms ook was, we moesten altijd het gesprek aangaan. Mijn moeder hield ook veel één-op-één gesprekken met ons. Ze is in alles een lerares. Ze komt uit Paramaribo en is op haar derde naar Nederland gekomen. Na 25 jaar voor de klas werd ze manager van een MBO in Rotterdam die niet bepaald een goede naam had. Uiteindelijk hebben ze er met alle leerkrachten een heel mooie school van weten te maken, waar iedereen nu graag naartoe wil.

Tekst gaat verder onder de foto

Denzel Dumfries

Mijn vader is Arubaans, kwam op zijn achttiende naar Nederland. Hij had altijd de wens om terug te keren en die kans deed zich voor toen hij een baan kreeg aangeboden op Aruba. Ik vond het vreselijk om te vertrekken uit Nederland, had de droom om profvoetballer te worden en op Aruba werden mijn kansen daarop niet groter. Uiteindelijk zijn we daar maar negen maanden gebleven, omdat ons huis in Nederland niet verkocht werd. Ik heb trouwens nog twee oefeninterlands gespeeld met Aruba onder 21. Ik was blij dat we teruggingen vanwege mijn voetbaldroom, maar ga nog altijd naar Aruba op vakantie. En ook Suriname trekt bij mij altijd, ik voel me ook Surinamer.”

Je komt niet echt uit een sportfamilie toch?
Lachend: “Mijn moeder heeft vroeger nog gevoetbald, maar mijn vader heeft niets met sport. Ik ben wat dat betreft een vreemde eend in de Dumfries-bijt. Mijn vader en moeder begrijpen allebei weinig van voetbal. Ze komen zo vaak mogelijk kijken en zijn hartstikke trots, maar het is beter dat ze niets over voetbal tegen me zeggen. Nu mijn vader wat meer wedstrijden heeft gezien, denkt hij dat hij soms ook wat mag zeggen. Ik antwoord dan meteen met: pap, ik geloof het wel.”

‘Tijdens de ramadan heb ik uit solidariteit met Ihattaren besloten een dag te vasten en ’s avonds nodigde Mo me uit om na zonsondergang de iftarmaaltijd te nuttigen’

Jouw moeder was dus lerares. Kon jij goed leren?
“Ik kon wel goed leren, vond filosofie een mooi vak. Ik vind het nog steeds leuk om me te verplaatsen in de denkwijze van sommige filosofen. Mijn probleem op school was dat ik veel te druk was. Ik heb op vijf verschillende middelbare scholen gezeten, zat op de havo, maar heb die niet afgemaakt. In mijn eindexamenjaar liep ik stage bij Sparta en kon dat niet combineren met school. Mijn moeder vindt het nog steeds jammer dat ik mijn school niet heb afgemaakt. Maar ze heeft er meer vrede mee nu ze heeft gezien hoe ik me heb ontwikkeld. Ik ben aanvoerder van PSV en speel voor het Nederlands elftal. Ze weet dat ik mijn weg weet te vinden en ook een gesprek kan voeren.”

Helden Magazine 57

Het eerste gedeelte van het verhaal van Denzel Dumfries komt voort uit Helden Magazine 57. Het dubbeldik zomernummer staat volledig in het teken van de Olympische Spelen in Tokio en het EK voetbal.

In Helden Magazine 57 lees je een uitgebreid interview met Dafne Schippers en haar broer Derek over hun speciale band. Spraken we keepster en boegbeeld van de Nederlandse handbalsters: Tess Wester over trouwen, de liefde en het moederschap. En ook een gesprek met en over Mathieu van der Poel, het fenomeen debuteert dit jaar in de Tour de France en rijdt een maand later de olympische mountainbikerace.

Met aanvoerder Georginio Wijnaldum, assistent-bondscoach Ruud van Nistelrooij en Wout Weghorst blikken we uitgebreid vooruit op het EK. Hoe goed is daarnaast Frenkie de Jong? We vroegen het aan acht kenners. Verder in het EK-gedeelte een interview met Memphis Depay en John Bosman blikt terug op het EK van 1988.

Ook in Helden Magazine 57 staat er geen maat op Annemiek van Vleuten meer sinds haar dramatische val tijdens de Spelen in Rio. Praat Sifan Hassan over het geloof, de liefde, haar geheim, de toekomst en goede espresso. Bespreekt chef de mission van de Nederlandse olympische ploeg: Pieter van den Hoogenbandde mensen die hem inspireren. Praat de stille kracht van de hockeysters: Eva de Goede over poseren voor Sports Illustrated en tafelvoetballen met Neymar én wint Marianne Vos minder vaak, maar is ze wel gelukkiger.

Verder praten we met de vier krachtpatsers van het baansprinten: Roy van den Berg, Matthijs Büchli, Jeffrey Hoogland en Harrie Lavreysen. Spreekt Vivianne Miedema openhartig over haar wens om ooit voor Feyenoord te spelen, zwaait Epke Zonderland in Tokio af, wist Arno Kamminga zelf lange tijd niet hoe goed hij was én pakten Alexander Brouwer en Robert Meeuwsen in 2016 de eerste Nederlandse olympische medaille in het beachvolleybal. Victoria Koblenko stapte daarnaast met Nicolas Heiner in de boot én staat Sarina Wiegman in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’ stil bij De serenade van Judith Leyster.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Delen: