Word abonnee

Voetbal

Jackie Groenen: ‘Ik kan niet alleen op voetbal teren’

Dirk-Jan van Dijk

Voetbal

Jackie Groenen: ‘Ik kan niet alleen op voetbal teren’

door: Marlies van Cleeff
2 juni 2022
20 tot 25 minuten lezen

Jackie Groenen (27) is al jaren een van de boegbeelden van het Nederlands elftal. De middenveldster van Manchester United werd met de Oranjevrouwen Europees kampioen in 2017 en stond in de WK-finale in 2019. Jackie is ook een muziekliefhebber. We bespraken haar leven aan de hand van haar favoriete nummers.

Tekst gaat verder onder de foto

Jackie Groenen

Fleetwood Mac – Landslide

“In mijn vrije tijd ben ik veel met muziek bezig. Als klein meisje wilde ik al graag goed Engels leren. Dat deden we aan de hand van muziek­ nummers. In de auto luisterden we naar cd’s, in die hoesjes zaten boekjes met de songteksten. Eerst luisterden we de liedjes en thuis vertaalden we de teksten. Toen is mijn liefde voor muziek begonnen.

Een paar jaar geleden ben ik begonnen met gitaarspelen. Een van mijn favoriete nummers van Fleetwood Mac, Landslide, kan ik nu spelen. Fleetwood Mac is mijn grootste liefde in de muziek. Onlangs ben ik naar een coverbandje van Fleetwood Mac gegaan. Ik heb enorm getwijfeld of ik er wel naartoe zou gaan, want vaak word je door een coverband teleurgesteld. Maar ze waren zo goed, ik heb er absoluut geen spijt van. Ik heb Fleetwood Mac helaas nooit live zien spelen. Ik wilde kaartjes kopen voor een concert in Nederland, maar dat optre­den viel midden in het WK in 2019. Dat was helaas ook hun afscheidstour…”

Frank Sinatra – My way

“Mijn vader en ik reden vroeger iedere dag twee uur heen en weer naar Essen, de club in Duitsland waar ik op mijn vijftiende mijn eerste contract tekende. We draaiden in de auto altijd liedjes voor elkaar en analyseerden de teksten. My way van Frank Sinatra is een van de lievelings­ nummers van mijn vader. De tekst vind ik passend bij mijn voetbalcarrière, omdat ik geregeld een stap heb gezet die mensen niet logisch vonden.”

Dat begon al bij jouw keuze voor SSG Essen.
“Ik had altijd bij Nederlandse jeugdploegen gespeeld. Maar ik wilde wat anders en ging daarom met mijn vader bij Essen kijken. Door vlak over de grens te voetballen, kon ik alles combineren. Ik woonde nog bij mijn ouders in het Belgische Poppel, zat op school in Tilburg en kon op het hoogste niveau voetballen, want de Duitse competitie was op dat moment de beste van de wereld. Mijn vader is geregeld voor gek verklaard dat hij iedere dag twee uur heen en twee uur terug moest rijden om mij naar een training te rijden. Willem II, de club waar mijn opa en vader hadden gevoetbald, was een logischere keuze geweest. Maar ik had het erg naar mijn zin in Duitsland. Eerst bij Essen en een jaar later bij Duisburg. Ik vond het leuk dat het geen standaardkeuzes waren.”

Jij hebt nooit met tegenzin in de auto gezeten?
“Meestal voelde het als een uitje, maar bij Essen heb ik het ook een periode moeilijk gehad. Op mijn positie op het middenveld stond een 36­-jarige dame die al vijftien jaar bij de club speelde. Ik was vijftien, maar ze moest door mij van positie wisselen. Dat viel bij haar niet echt in goede aarde. De eerste twee weken werd ik letterlijk verrot geschopt. Ik had maar een paar meiden die me opvingen, de rest was van de pesterijtjes. Niemand kende mij in Duitsland, ik sprak de taal niet en kende de cultuur niet.

In een land als Duitsland vinden ze: je moet je positie verdienen, je opwerken in de hiërarchie. Ik kan me nog herinneren dat ik huilend in de auto zat en tegen mijn vader zei: ze willen me hier niet, dus wat doe ik hier. Mijn vader zei: ‘Je gaat je niet door een paar meiden aan de kant laten zetten. Dan schop je maar terug.’ Daarmee was het ook wel opgelost.”

Daarna speelde je een jaar bij Chelsea in Engeland. Vervolgens kwam je vier jaar voor Frankfurt uit en raakte je weer in beeld bij de KNVB. Je werd Europees kampioen in 2017 en haalde de WK-finale in 2019. Toen koos je voor Manchester United.
“Ik kon na het WK bij best wat topclubs terecht maar ik koos voor Manchester United, een ploeg die voor het eerst uitkwam in de Women’s Super League. Bij Frankfurt had ik Champions League gespeeld, wat dat betreft deed ik bij Manchester United een stap terug. Voor mij is plezier het belangrijkst. Ik had een goed gevoel bij mijn toenmalige coach Casey Stoney, het land stond me aan, net als de plek waar ik ging wonen. En ik vond het een uitdaging om iets op te bouwen. In drie jaar tijd hebben we aansluiting gevonden bij de top van Engeland.”

Jackie Groenen
Jackie passeert Vilma Koivisto van Finland

Je zei begin dit jaar bij de NOS: ‘Ik denk dat het belangrijkste aan sport is dat je er plezier uit haalt. Als dat minder wordt, ga ik iets anders doen. Ik ben wat dat betreft misschien niet de beste topsporter.’ Hoe typeer jij jezelf dan?
“Op het veld ben ik superfanatiek, dan wil ik winnen. Als ik train, is het alsof ik een wedstrijd speel. Ik ga all-in. Maar ik heb nooit extreme keuzes gemaakt om te winnen. Voor mij is het altijd het belangrijkste geweest dat ik elke dag naar de club rij met de gedachte: dit is wat ik wil doen, dit vind ik leuk. Dat is misschien ook een kwaal geweest. Ik heb nooit een club gekozen waarvan ik wist: daarmee ga ik veel prijzen achter mijn naam zetten. Prijzen pakken is leuk hoor, maar als je er geen plezier aan hebt beleefd dan is een prijs maar een symbool achter je naam. Daarom maakte ik soms andere keuzes. Maar ik weet niet of dat dan per se topsportkeuzes zijn.”

Hoe zwaar vind jij het leven als topvoetbalster?
“Wij worden een beetje geleefd, dat maakt het mentaal soms zwaar. Wat bij ons onderschat wordt, is dat wij 24 uur per dag onder controle staan van de club of de KNVB. Alles wordt be­ paald door onze bazen. Als ik op donderdag vrij ben en heb afgesproken om te lunchen met vrienden, dan kan dat zomaar woensdagavond veranderen omdat ons trainingsschema is omgegooid. Dat vind ik soms moeilijk.

Pas tijdens de coronaperiode heb ik voor het eerst in mijn carrière een beetje geworsteld. Mijn wereld werd heel klein en ik was het plezier verloren. Ik had er moeite mee dat ik mijn familie en vrienden niet kon zien. Bij een club als Manchester United waren de protocollen heel streng. Zelfs na een training mochten we niet bij elkaar in de buurt komen. Die periode heeft me duidelijk gemaakt dat ik niet alleen op voetbal kan te­ ren. Voor het eerst had ik door: ik kan het niet helemaal alleen, ik heb mijn familie en vrienden nodig. Pas toen de maatregelen in Engeland in september vorig jaar versoepeld werden en ik weer naar Nederland kon vliegen, ging het de goede kant op. Nu heb ik weer de optie om naar huis te vliegen, ik heb mijn vrijheid terug. Ik vond het heel beklemmend dat die optie er niet was.”

Meat Loaf – Two out of three ain’t bad

“Dit is een van de nummers waarmee mijn zus Merel en ik Engels heb­ ben geleerd. Ik vind het ’t mooi­ ste nummer van Meat Loaf. Mijn vader was ook gek van dit nummer.”

Jouw vader is heel belangrijk geweest in jouw carrière…
“Ik had twee helden: Johan Cruijff en mijn vader.”

Was hij ook streng voor je?
“Bij mijn vader stond alles in het teken van ontwikkeling. Hij zei het niet als iets goed ging, maar vooral als iets niet goed was. Als jong meisje was ik daar wel gevoelig voor, dan dacht ik: was alles dan slecht? Mijn vader noemde gewoon alles wat beter kon en daardoor ben ik ook zelfkritisch geworden. Tege­ lijkertijd zei hij ook altijd: ‘Als je geen zin hebt, dan gaan we niet. Je ontwikkelt je niet als je er geen zin in hebt. Maar als je iets doet, dan doe je het ook fanatiek.’

Mensen hebben dat ook weleens verkeerd opgevat, die dachten dan dat mijn vader een soort tiran was. Dat was hij niet. Mijn vader heeft me altijd gesteund en zegt ook vaak genoeg hoe goed ik kan voetballen. En soms botsten we ook, vooral in de auto als we over voetbal spraken. Dat duurde vijf minuten en daarna waren we weer de beste vrienden.”

Zegt hij weleens dat hij trots op je is?
“De laatste jaren doet hij dat meer dan vroeger. Mijn vader had altijd in gedachte: hoe jonger je bent, des te meer je kunt leren. Zijn opvatting is: vanaf vijf jaar oud moet je zoveel mogelijk trainingsuren maken en vanaf je achttiende kun je juist minder gaan trainen. Dat is ook de reden waarom ik zover ben gekomen. Natuurlijk kan ik me nog steeds ontwikkelen, na een wedstrijd analyseren we nog steeds alle punten die beter hadden gekund. Maar hij zegt nu wel vaker dan vroeger dat hij trots op me is.”

Jouw vader stak veel energie in jouw carrière, heb je weleens het gevoel gehad dat je dat ook moest terugbetalen in prestaties?
“Nee, voor hem was het geen opgave. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik zijn tijd afpakte. Dit is ook wat papa graag deed. Ook mijn moeder is heel belangrijk voor me. Zij is zo lief. Ze zorgde vroeger voor de balans thuis en focuste op mijn school. Maar mama zorgde ook voor de ontspanning buiten het voet­bal. Als ik met papa op pad was, dan ging het altijd over voet­ bal. Met mama kon ik juist over andere dingen praten, en nog steeds doen we dat.

‘Pas tijdens de coronaperiode heb ik voor het eerst in mijn carrière een beetje geworsteld. Mijn wereld werd heel klein en ik was het plezier verloren’

Ook met mijn zus Merel heb ik een goede band, wij zijn beste vriendinnen. Ik wilde vroeger altijd alles doen wat zij deed. Zij begon met voetbal, ik ging op voetbal. Zij ging op judo, ik volgde haar. Later gingen we onze eigen weg, maar onze band bleef heel hecht.”

Jackie Groenen
Jackie in duel met Sandy Baltimore van Frankrijk

The Beach Boys – God only know

“Dit nummer van The Beach Boys maakt mij vrolijk. Ik heb een platen­ speler in mijn slaapkamer en een­ tje in de keuken, zet dit nummer’s ochtends vaak op.”

Sinds het EK in 2017 sta je in Nederland bekend als die lachebek.
“Dat is ook mijn karakter. Mensen zeggen geregeld tegen me: ‘Je bent altijd zo vrolijk.’ Ik heb weinig dingen meegemaakt waardoor ik niet vrolijk hoef te zijn.”

Ben jij veranderd sinds het gewonnen EK vijf jaar geleden?
“Ik had het er laatst met Daniëlle van de Donk over, mijn ploeggenoot bij Oranje, dat ik misschien iets minder egoïstisch ben geworden sinds dat EK. Ik vind het nu nog belangrijker dat mijn omgeving het ook leuk heeft. Voor die tijd draaide alles om voetbal, mijn carrière en mijn succes, maar daar ben ik na dat EK losser in geworden. Nu vind ik het belangrijker dat mensen om me heen mij ook een leuk mens vinden. Daniëlle voelde dat ook zo.”

Ben jij weleens boos?
“Zelden. Dat komt ook omdat ik makkelijk over dingen heen­ stap. Natuurlijk ben ik weleens teleurgesteld in mijn spel of een keuze van de trainer, maar ook dan denk ik al snel: we gaan weer verder. Ik vind het zonde om ergens lang in te blijven hangen.”

The Beatles – With a little help from my friends

“Ik heb de afgelopen jaren zoveel leuke mensen leren kennen. Maar ik heb ook geleerd dat hoe meer mensen je leert kennen, des te belangrijk juist een klein clubje mensen wordt. Het nummer With a little help from my friends van The Beatles vind ik mooi en slaat op mijn vriendschappen. Ik weet wie ik wil zijn bij mijn vriendinnen en wie het beste uit mij halen. Mijn beste vriendin Jenny ken ik al vanaf de middelbare school, zij kent mij door en door.

Ik heb ook goede vriendinnen gemaakt door het voetbal. Ik ben heel goed bevriend geraakt met Cecilie Sandvej, een Deense speelster die ik heb leren kennen bij Frankfurt. Zij is een vriendin die ik soms drie weken niet spreek, maar het zit altijd goed tussen ons. Bij het Nederlands elftal ben ik goed bevriend geweest met Lize Kop en Liza van der Most. En op onze voormalige keepster Loes Geurts heb ik enorm kunnen leunen.”

Jim Croce – Operator

“Jim Croce is een zanger uit de jaren vijftig. Operator was het favoriete nummer van mijn opa. Mijn vader heeft mij dit laten horen.”

Een paar jaar geleden zei je tegen ons: ‘Wij zijn nog geen Messi of Ronaldo die nauwelijks in de supermarkt kunnen lopen, ik kan nog steeds prima in mijn auto stappen en ergens uitstappen.’ Staat bij jou inmiddels de telefoon roodgloeiend?
“Ik heb het wel een stuk drukker gekregen met commerciële vragen en mediaverzoeken, maar ik heb nog steeds een vrij normaal leven, hoor.”

Besef je weleens dat jij bij de groep hoort die een sport in Nederland groot heeft gemaakt?
“Dat besef komt nu ik ouder word. De ontwikkeling die ik afgelopen jaren heb gezien, is gigantisch. Waar ik trots op ben, is dat ik bij de generatie hoor die het allebei heeft meegemaakt. Ik heb belangrijke wedstrijden gespeeld voor alleen familie. Nu zitten de stadions vol. We kunnen inmiddels van onze sport leven, maar er zit nog steeds veel rek in het vrouwenvoetbal. Het kan nog steeds beter. Laatst mochten wij op Old Trafford spelen, het stadion van de mannen. Dat was heel bijzonder, maar ik hoop dat zoiets over tien jaar normaal is.”

‘Wij zijn aan het doorbreken in een sport die beheerst wordt door mannen. Daar kun je een groot probleem van maken, maar dat is cultureel gezien nou eenmaal zo’

Ik begreep dat jouw voormalige coach Casey Stoney is vertrokken, omdat ze teleurgesteld was in de professionaliteit van de vrouwentak bij United.
“Ik denk dat zij dacht dat het sneller zou gaan, maar ik weet niet of dat realistisch is. Wij zijn aan het doorbreken in een sport die beheerst wordt door mannen. Daar kun je een groot probleem van maken, maar dat is cultureel gezien nou eenmaal zo. Om dat te veranderen heb je succes nodig, zodat men niet meer om ons heen kan. Je hebt ook een ontwikkeling nodig in de gedachtegang van degenen die in controle zijn over wat er gebeurt in het voetbal. Dat kan niet van de ene op andere dag.”

Moet jij na je carrière nog werken?
Lachend: “Ja, ook die salarissen mogen dichter naar elkaar toe groeien, maar ik ben ook realistisch. De mannen verdienen een stuk meer, omdat ze ook meer geld binnenbrengen. De kansen moeten langzaam rechter getrokken worden. De grootste winst valt vooral te halen op clubniveau, maar je kunt pas op een groter podium staan als je dat podium ook krijgt.”

Supertramp – Give a little bit

“Toen ik de eerste date had met mijn vriend zette hij deze plaat op. Super­ tramp is niet meer zo bekend onder jongeren, maar wel een van mijn favoriete bands. Dat wist hij op dat moment niet, dus dat was wel grap­ pig. We hebben elkaar via vrienden leren kennen in de coronatijd en zijn nu twee jaar samen.”

Voetbal je beter sinds je verliefd bent?
“Ik weet niet of het direct effect op elkaar heeft, maar ik ben wel rustiger geworden sinds ik dingen kan delen met iemand op wie ik gek ben.”

Als je op Google zoekt, vind je veel speculaties over jouw liefdesleven. Is dat de reden dat jij jullie relatie graag voor jezelf wil houden en ook zijn naam niet wil delen?
Lachend: “Ja, vriendinnen stuurden me weleens een artikeltje door. Ik vind het heerlijk dat wij iets hebben dat van ons is en niet door de hele wereld wordt verspreid. Mijn relatie kan toch niet zo belangrijk voor een ander zijn?”

De meesten willen het juist van de daken schreeuwen als ze verliefd zijn en delen de ene na de andere foto op social media…
“Ik heb die behoefte om andere mensen te laten zien hoe goed je het hebt, nooit zo begrepen. Ik vind dat niet helemaal gezond. Social media zijn voor mij altijd platformen geweest waarop ik naar mijn vrienden kon kijken die op een afstand zaten. En het is ook iets geworden waarmee ik kan commu­ niceren met fans. Het is echt niet zo dat ik mijn relatie wil verstoppen, maar ik denk dat als ik niet bekend was geweest, ik ook geen foto’s van ons samen had geplaatst op social media.”

Waarom maakt hij jouw leven mooier?
“Iedere dag is een stukje mooier geworden sinds ik hem ken. Als ik na een slechte training in de auto naar huis zit, denk ik: ik ga lekker naar huis en er is iemand voor mij. Voetbal is niet meer het enige. Ik ben een stuk gelukkiger geworden, dat is ook de bedoeling van de liefde, toch?”

Een paar jaar geleden zei je: ‘Mijn angstbeeld is dat ik op mijn zestigste met iemand getrouwd ben op wie ik misschien nog wel gek ben, maar die niet meer m’n beste vriend is. Ik zoek iemand die ik nog steeds alles wil vertellen als de verliefdheid over is.’
Lachend: “Dat is hij zeker. Hij is ook mijn beste vriend.”

VLNR: Lieke Martens, Vivianne Miedema, Jackie en Merel van Dongen
VLNR: Lieke Martens, Vivianne Miedema, Jackie en Merel van Dongen

Claudia de Breij – Zie die Leeuwinnen

“Claudia de Breij heeft dit nummer speciaal voor ons gemaakt voor het WK in 2019. Het nummer draait om wat we de laatste jaren hebben neergezet.”

Is de groep sinds de tweede plaats op dat WK erg veranderd?
“Nee, dat vind ik niet. De meeste speelsters kennen elkaar al heel lang. Natuur­ lijk worden we langzaamaan ouder, maar het lijkt of wij nooit volwassen worden. We hebben lol met elkaar, dat is onze kracht. En als het erop aankomt, kunnen we ook keihard zijn voor elkaar.”

In welke fase zitten jullie nu als team?
“Er wordt gezegd dat het een fase is waarin we verjongen en iets nieuws moeten opbouwen. Maar ik zie dat niet zo. De groep van het WK is nog vrijwel intact, is alleen groter geworden. Er zijn nieuwe speelsters bijgekomen, maar dat gebeurt altijd. Een groep is altijd in ontwikkeling.”

Hoe bevalt het jou onder de nieuwe bondscoach Mark Parsons?
“Ik heb het goed naar mijn zin onder hem, maar ik mis onze vorige bondscoach Sarina Wiegman ook. Met haar hebben we geweldige dingen bereikt. Sarina was heel erg recht voor haar raap, was duidelijk en eerlijk in wat we gingen doen. Mark wil weer andere dingen aanscherpen en daar leer ik ook weer van. Hij is heel erg bezig met het teamproces, met ontwikkeling. Met Mark hebben we heel lange meetings, die kunnen zo drie uur duren. Sarina kon na tien minuten klaar zijn. Die verande­ring is ook wel leuk.”

‘Het is echt niet zo dat ik mijn relatie wil verstoppen. Maar ik denk dat als ik niet bekend was geweest, ik ook geen foto’s van ons samen had geplaatst op social media’

Heb je nog contact met Sarina nu ze bondscoach is van Engeland?
“Sarina zie ik veel bij mijn competitiewedstrijden. Ik zeg altijd voor de grap tegen haar: nu ben je niet meer mijn bonds­coach en zit je ineens bij elke wedstrijd van mij. Ik vind het altijd leuk om haar te zien. Sarina is een key figure geweest in mijn carrière, ik heb veel te danken aan haar. Onder haar kreeg ik pas echt een kans in Oranje en werd ik basisspeelster.”

The Beatles – In my life

In my life is een van mijn favoriete nummers van The Beatles. Het past bij hoe ik de laatste jaren heb geleefd. Ik ben op zoveel plek­ ken geweest, heb zoveel mogen meemaken, heb zoveel mensen en culturen leren kennen. Hopelijk maak ik in de toekomst nog meer mooie dingen mee. De Champions League spelen staat hoog op mijn verlanglijstje. Ik heb nog een contract voor een jaar bij Manchester United, maar ik sta ook open voor een andere club na het EK.”

Je hebt weleens gezegd dat je graag eens in het shirt van Feyenoord speelt. Nu kan dat, want ook Feyenoord heeft een vrouwentak.
“Ik vind Feyenoord een geweldige club qua sfeer, maar ik ben nooit echt fan geweest van een bepaalde topclub in Nederland, hoor. Alleen van Willem II, daar ligt mijn hart. Op den duur wil ik terug naar Nederland, maar daar is het nog niet het moment voor. Ik ben ook niet zo’n planner. Er komt vanzelf iets op mijn pad en dan weet ik op dat moment dat het de goede keuze is. Het komt altijd goed.”

Spookt een maatschappelijke carrière weleens door je hoofd?
“Ik hoop dat ik mijn Rechtenstudie snel kan afronden. Daar­ na moet ik nog een master doen. Ik vind mensenrechten heel interessant, daar zou ik me graag in willen ontwikkelen. Maar ik kan alle kanten op.”

En zie jij jezelf later met kleine Jackie’s rondlopen?
Lachend: “Ooit wel hoop ik, maar dat gaat nog wel even duren.”

Helden Magazine 62

Het verhaal van Jackie Groenen komt voort uit Helden Magazine 62. In deze dubbeldikke editie schittert naast Vivianne Miedema, Ruud Gullit op de cover. Gullit spreekt zich uit over Max Verstappen, Marco van Basten, Louis van Gaal, Erik ten Hag, Ronald Koeman, Virgil van Dijk, Memphis Depay en de Black Lives Matter-discussie.

De Oranje Leeuwinnen gaan in Engeland proberen hun Europese titel van 2017 te prolongeren. In het EK vrouwenvoetbal gedeelte spraken we met Dominique JanssenJill Roord & Lynn Wilms, Shanice van der Sanden en bondscoach Mark Parsons.

In Helden Magazine 62 lees je nog meer interviews en reportages over voetbal. Een gesprek met Luis Sinisterra en zijn trotse moeder. Trainer en oud-voetballer Wim Jonk over Johan Cruijff, Louis van Gaal en Dennis Bergkamp, Molukse voetbalhelden Simon Tahamata & Jack Soumaru én keeper van landskampioen Ajax: Remko Pasveer.

Ook spraken we de in korte tijd uitgegroeide boegbeeld van de Nederlandse atletiek: Femke Bol, blikken we samen met drievoudig olympisch kampioen, hockeyster Lidewij Welten en een gesprek met Thomas Dekker over een leven van vallen en opstaan. Daarnaast nemen we de carrière door van mountainbike pionier Bart Brentjes en is Jetze Plat een voorbeeld voor velen.

Verder was Tim Montgomery de snelste man op aarde, is Cees Bol sprinter bij Team DSM en is Lewis Hamilton de succesvolste Formule 1-coureur aller tijden. Victoria Koblenko daarnaast interviewde Mister Nice Guy en marathonloper Björn Koreman én hockeyster Marijn Veen vertelt over de moeilijke tijd in aanloop naar het WK.

Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 62 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Delen: