Het bleef de eerste maanden van 1980 lang spannend of Nederland naar de Olympische Spelen zou gaan. De Nederlandse politiek en sportbestuurders discussieerden volop of deelname in Moskou vanwege de Russische inval in Afghanistan gewenst was; zeker nadat de Amerikaanse president Jimmy Carter tot een internationale boycot had opgeroepen. Na maanden van discussie en een stemming op 19 mei 1980 besloot het NOC dat bonden zelf over deelname mochten beslissen. Uiteindelijk gingen 75 Nederlandse sporters naar Moskou. De hockeyteams bleven thuis. Daardoor liepen Elsemieke Havenga – toen nog Hillen – en haar teamgenotes een vrijwel zekere (gouden) medaille mis. De Nederlandse hockeysters waren immers regerend wereldkampioen.

Veertig jaar later herkent Elsemieke de spanning over wel of niet meedoen aan de Spelen die de huidige generatie topsporters vanwege de coronacrisis ook gevoeld hebben. “In 1980 werd pas twee maanden voor de Spelen duidelijk dat we niet zouden gaan; in ons geval geen uitstel, maar afstel. Heel lang zijn we er van uitgegaan dat we wel zouden gaan. De politiek was tegen deelname, maar liet het aan het NOC over dat de beslis-sing naar de sportbonden doorschoof. Vervolgens heeft de hockeybond een bijeenkomst georganiseerd met het vrouwen- en het mannenteam. Ik herinner me een ongezellig hotelzaaltje met tl-licht in, ik meen, Den Haag; dat al bijna als Moskou voelde en waarbij NOC- voorzitter Idenburg en hockeybond-voorzitter Sijmons ook aanwezig waren. Daar is in onderling overleg besloten dat we niet zouden gaan.