Word abonnee

Wielrennen

Ceylin del Carmen Alvarado: Koningin van de modder

Paul Raats

Wielrennen

Ceylin del Carmen Alvarado: Koningin van de modder

door: Diana Kuip
3 november 2020
14 tot 19 minuten lezen

Vergis je niet in Ceylin del Carmen Alvarado (22). Zo vriendelijk, frêle en charmant als ze eruitziet, zo´n keiharde sloper is ze op de fiets. Helden ging met de wereldkampioen veldrijden in gesprek over modder, God en de liefde.

Aan de rand van het Belgische dorp Hoeselt, net over de grens bij Maastricht, staat het huis van de wereldkampioen veldrijden. Tussen de beigekleurige buitenwijkhuizen valt het strakke zwart betonnen nieuwbouwhuis op. Binnen is alles strak en nieuw, maar ook warm en gezellig. De grote glazen pui geeft een weids uitzicht over een grasveld dat grenst aan een bos. De 22-jarige Ceylin del Carmen Alvarado woont hier nog niet zo lang. Het is de perfecte uitvalsbasis om te fietsen, legt ze uit. Je zit zo in de natuur, er is veel hoogteverschil en het is er rustig. Wielrenners wonen graag op plekken waar ze meteen de deur uit kunnen voor de training.

Een paar maanden geleden woonde ze nog gewoon thuis bij haar ouders in de Rotterdamse wijk Beverwaard, samen met haar jongere broertje en zusje. Het was wel even slikken voor het gezin toen Ceylin meldde dat ze ging samenwonen met haar Belgische vriend en teamgenoot Roy Jans, met wie ze sinds begin dit jaar een relatie heeft.

“Door de coronacrisis ging dat wat sneller dan gepland. Het heen en weer reizen tussen Nederland en België werd ineens ontzettend moeilijk. Samenwonen was de handigste oplossing. Ons gezin is heel close, dus mijn ouders hadden het er even lastig mee dat ik ineens wegging. Maar nu is het oké. Gewoon veel bellen en elkaar zo vaak mogelijk zien, want familie is alles voor mij. Ze staan mijn hele leven al door dik en dun achter me.”

Tekst gaat verder onder de foto

Ceylin del Carmen Alvarado

Janken

Het had trouwens niet veel gescheeld of we hadden hier misschien een verhaal geschreven over Ceylin als hardloopsensatie. Voordat ze op de fiets stapte, zat ze namelijk op atletiek. “Ik was er best goed in en had er ook plezier in. Tot er in de winter een keer een veldloopwedstrijd kwam die mijn plezier vergalde. Het had gesneeuwd en het parcours was zo nat. Het was zo koud dat halverwege de veldloop mijn handen en voeten helemaal bevroren waren. Gejánkt heb ik toen, echt niet normaal. Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat ik het nooit meer wilde doen. Dus dat was het nogal abrupte einde van mijn atletiekcarrière.”

De liefde voor het fietsen heeft Ceylin van haar vader geërfd. Hij was het ook die wielrennen als nieuwe hobby voor zijn dochter opperde. Tien jaar was ze toen. “Het fietsen vond ik meteen een succes, hoewel dat in eerste instantie niet echt met de sport te maken had. Ik vond het vooral leuk dat er zoveel meisjes waren bij de wielerclub. Gezellig kletsen! Ik was in het begin verschrikkelijk slecht in de wedstrijdjes. Ik zat helemaal niet op te letten. Maar het jaar erna ging het al wat beter, ik begon steeds handiger te worden.”

‘Toen ik net de sport binnenkwam keken mensen vaak raar op. Rijdt er nou ineens iemand met een kleurtje in het peloton?’

Modder

Maar de échte liefde voor de sport ontstond toen ze ging veldrijden op haar twaalfde. De familie Alvarado stapte in de wintermaanden ieder weekend in een bestelbusje om naar de cross te gaan. Vader Rafael ontfermde zich over het materiaal, moeder Ramona over het eten en de kleding.

“Wat er precies zo leuk is aan veldrijden? Aan de ene kant het baggeren door de modder en de viezigheid, je kunt me echt niet blijer maken. Daarnaast is het een heel eerlijke strijd. Het is echt vól man tegen man of in mijn geval vrouw tegen vrouw. Het is dus niet zoals op de weg, waar je een hele dag afwachtend in het peloton kan hangen en je kansen moet plannen. Bij het veldrijden wint de sterkste. En daarnaast is het de sfeer bij het veldrijden die me erg aanspreekt, het is echt een familieding. De parkeerplaats staat altijd vol met campers waar de renners met hun families zitten. Iedereen kent elkaar en het publiek loopt daar tussendoor voor foto’s of handtekeningen.

Voor het publiek is het een soort feest. Er zijn partytenten, bars en frietkramen. En ook voor mij op de fiets is het een feest. Vanaf de start hoor ik alleen maar mensen schreeuwen langs de kant en doordat ik die emotie zo goed hoor, gebeurt er iets. De energie die ik dan voel, is echt onbeschrijfelijk.”

Tekst gaat verder onder de foto

Ceylin del Carmen Alvarado

Wereldkampioen

Het veldrijden verovert het hart van Ceylin, en Ceylin verovert langzaam maar zeker het veldrijden. In 2019 werd ze al Nederlands en Europees kampioen bij de beloften. Maar de grootste klapper volgde begin 2020. Met nog maar 21 lentes op de teller werd ze Nederlands kampioen én wereldkampioen. Bij de Elite-vrouwen welteverstaan, terwijl ze qua leeftijd nog gewoon bij de beloften, voor rensters onder de 23 jaar, had mogen uitkomen.

“Ik vond dat ik niks te verliezen had. Het was het eerste WK waarvoor ik totaal niet zenuwachtig was. Ik zat lekker met iedereen grapjes te maken voor de start, nul stress. Ik ben nooit echt superzenuwachtig. Mijn ouders zijn soms wel erg zenuwachtig, vooral mijn moeder. Dan gaat ze heel veel praten of komt ze om de zoveel minuten iets brengen, of vragen of alles goed gaat. En dan zeg ik: doe nou eens rustig mam, het komt allemaal wel goed.”

Tekst gaat verder onder de foto

Ceylin del Carmen Alvarado

‘Ik heb echt ik-weet-niet- hoe-lang bepaalde Bijbelverzen over hoop en genezing zitten lezen’

Dat ze op 1 februari de regenboogtrui omgehangen kreeg in het Zwitserse Dübendorf leek een paar jaar geleden nog heel ver weg. Lang worstelde ze met een knieblessure. “Rond mijn achttiende heb ik anderhalf jaar helemaal stilgezeten. Ik mocht van de fysio niet eens op de fiets naar school. Eigenlijk zat in die tijd ongeveer alles tegen. Ik probeerde mijn havo af te ronden wat heel stressvol verliep, mijn knie deed pijn, ik had de ziekte van Pfeiffer en ik had op een gegeven moment ook nog een longontsteking. Maar die knie was het ergst, ik ben er zonder overdrijven wel honderd keer voor naar het ziekenhuis geweest.

Afspraak na afspraak, zonder enige vooruitgang. Tegen het einde van mijn juniorjaar was ik het zat. Ik zei: mam, ze zoeken het maar uit, ik ga gewoon fietsen. Ik miste het fietsen zo. Uiteindelijk ben ik bij een arts beland die me definitief van de pijn af heeft geholpen. De oorzaak van de problemen lag bij een aanhechtingspunt van een pees die ontstoken was.”

Geloof

Geduld. Dat is de les die Ceylin van die nare periode opstak. “Het heeft me kalmer gemaakt. Als er vroeger iets misging, moest het in mijn optiek zo snel mogelijk opgelost worden. Ik was heel ongeduldig. Soms hebben dingen gewoon tijd nodig. Je moet in ieder geval blijven geloven. Mijn geloof heeft me heel erg geholpen. Ik ben christelijk opgevoed en heb in die periode ontzettend veel gebeden. Ik heb echt ik-weet-niet-hoe-lang bepaalde Bijbelverzen over hoop en genezing gelezen. En uiteindelijk kwam het goed. De uitdaging is om vervolgens dezelfde energie in het geloof te blijven stoppen. Het mag niet zo zijn dat je alleen maar veel aandacht aan het geloof schenkt als het niét goed gaat. Ik probeer ook nu zoveel mogelijk de tijd te nemen voor bezinning en dankbaar te zijn.”

Racisme

Maar waar wordt Ceylin nog wél nerveus van? Lachend: “Van die interviews achteraf, het in de spotlight staan, vragen beantwoorden! Ik ben altijd bang dat ik iets raars zeg, zeker als het live is. Ik was ook te gast bij tv-programma De Avondetappe, van dat soort aandacht kan ik behoorlijk nerveus raken.”

Aandacht is er soms ook voor Ceylin vanwege haar looks. Het gezin Alvarado komt uit de Dominicaanse Republiek en dat maakt Ceylin vanaf dag één een opvallende verschijning in het veldrijden. “Toen ik begon met veldrijden, keken mensen vaak raar op. Rijdt er nou ineens iemand met een kleurtje in het peloton? Veldrijden was tot dan toe echt een witte sport. En toen kwamen wij als compleet gekleurd gezin ineens aanzetten. Dus ik hoorde weleens wat, werd wat raar aangekeken of ik kreeg een vraag die ze nooit aan een blanke zouden stellen. Maar ik heb gelukkig nooit écht iets vervelends meegemaakt wat racisme betreft.

Ik vind het wel een fijn idee dat er misschien door mij nu gekleurde meisjes de sport in kunnen komen zónder raar aangekeken te worden. Ik hoop in de toekomst een voorbeeld voor ze te mogen zijn. Natuurlijk volg ik ook de no to racism-beweging die je nu in de sport ziet, en de Black Lives Matter-opstanden. Het raakt me zeker, ik heb tenslotte zelf een kleurtje en kom uit het buitenland, dus ik voel me zeker aangesproken als het over racisme gaat. Ik denk dat het heel goed en belangrijk is om topsporters van kleur in actie te zien komen. Ik ben daar liever op de achtergrond mee bezig, repost af en toe iets, maar ben er nog niet klaar voor om daar proactief een stem in te willen hebben. Daar wil ik denk ik eerst iets meer voor gepresteerd hebben.”

Op de vraag of ze ook aandacht krijgt voor haar looks omdat ze een knappe verschijning is, moet ze hard lachen. “Nou, dat valt reuze mee, hoor! Ik zie weleens reacties onder een foto op social media, maar verder hoor ik zelden wat over m’n uiterlijk.”

‘Ik heb het liefst dat mensen naar Ceylin del Carmen Alvarado kijken als individu en niet dat ze me zien als de vrouwelijke versie van Mathieu van der Poel’

Mathieu van der Poel

Ceylin is bij wielerploeg Alpecin-Fenix de ploeggenoot van Mathieu van der Poel, die andere Nederlandse jonge publiekslieveling met een regenboogtrui om zijn schouders. Beiden zijn oppermachtig in het veldrijden, beiden willen op de mountainbike naar de Olympische Spelen en net als Van der Poel wil Ceylin later ook een carrière op de weg. De vergelijking wordt dan ook steeds vaker gemaakt, maar Alvarado vindt die vergelijking niet zo prettig.

“Ik snap dat mensen het zo zien, en ik word er daarom vaak naar gevraagd. Er lijken inderdaad wat dingen op elkaar, maar er lijken ook veel dingen niet op elkaar. Mathieu is een man en ik een vrouw, om maar eens iets te noemen. Ik denk dat ik de vergelijking niet zo prettig vind omdat het daardoor lijkt alsof ik alleen maar wil doen wat Mathieu doet, maar dat is totaal niet zo. Ik ben gewoon altijd mijn eigen pad gegaan, dat loopt zoals het loopt en ik heb niet naar dat van Mathieu gekeken en gedacht: o, dit is een handige route.

We kennen elkaar goed en we hebben veel respect voor elkaar. Ik vind het echt fantastisch wat hij doet voor onze sport. Maar ik ben verder gewoon met mezelf bezig. Ik heb het liefst dat mensen naar Ceylin del Carmen Alvarado kijken als individu en niet dat ze me zien als de vrouwelijke versie van Mathieu van der Poel.”

Tekst gaat verder onder de foto

Ceylin del Carmen Alvarado

Liefde

Begin dit jaar kwam naar buiten dat Ceylin een relatie heeft met de dertigjarige sprinter Roy Jans, haar teamgenoot bij Alpecin Fenix. “Het is eigenlijk heel prettig om met een teamgenoot een relatie te hebben. Het gaat thuis echt niet de hele tijd over fietsen en de ploeg. Als het lukt, trainen we samen. Meestal gaat dat goed en is dat gezellig, maar niet altijd natuurlijk. Roy fietst harder en kan meer aan dan ik. Dus als ik op ben na een blokkentraining en hij wil nog even flink doorrijden, dan kan ik nog weleens gaan kibbelen. Of ik ga heel nors op die fiets zitten, haha!

We zijn daarin waarschijnlijk als ieder ander koppel. Maar verder is het heel fijn dat hij weet wat ik doormaak, wat ik moet doen en laten voor m’n sport. Hij begrijpt dat ik veel moet rusten, want hij moet het ook. Ik hoef bij Roy niks uit te leggen, me nergens schuldig over te voelen. Ik schrok wel van alle aandacht die onze relatie teweegbracht.

We kregen via social media veel vragen over hoe het precies zat. Dat vonden we wel pittig. Wij vinden allebei dat een relatie privé is. Maar we kregen zoveel vragen dat we toch maar samen naar buiten zijn getreden op social media. We kregen heel veel leuke reacties, maar niet alle reacties waren positief. Er zijn veel mensen die er een mening over hebben dat je een relatie hebt met iemand uit dezelfde ploeg of over andere persoonlijke dingen. Gelukkig ebde die aandacht na een paar weken ook weg. Maar goed, het hoort bij de status van wereldkampioen dat er naar je wordt gekeken en dat mensen een mening over je hebben, dus ik heb er maar mee te dealen.”

‘Er zijn veel mensen met een mening over het feit dat je een relatie hebt met iemand uit dezelfde ploeg’

Tekst gaat verder onder de foto

Ceylin del Carmen Alvarado

Doelen

Het gaat snel met Ceylin. Ze staat er zelf ook geregeld van te kijken. “Ik krijg soms het stempel van leading lady in het veldrijden. Dan denk ik: hoezo? Ik ben wel wereldkampioen, maar kom nog maar net kijken. Misschien ben ik ook te bescheiden.

Ik heb een paar jaar geleden van mijn vorige trainer een lijstje moeten maken met doelen. Op de lange termijnlijst stonden prijzen en titels die ik ooit wilde winnen. Voor ik het wist was het al zover. Die trainer belde me ook op toen ik wereldkampioen was geworden en zei: ‘Eh, dat stappenplan van jou gaat zo wel heel erg snel.’ De wereldtitel stond natuurlijk bovenaan het lijstje. En de Olympische Spelen bereiken. Ooit zie ik me ook een mooie carrière op de weg hebben. Maar de belangrijkste pijlen zijn nu gericht op de Olympische Spelen van 2024 op de mountainbike, daarin maak ik de grootste kans.”

En waarom niet meedoen aan de door de coronapandemie tot volgende zomer uitgestelde Spelen? Onlangs werd ze op de mountainbike immers derde bij het WK voor de beloften. “Als ik genoeg punten haal, kan ik mezelf daarvoor nomineren. Maar Nederland mag maar twee vrouwen afvaardigen en er zijn vier gegadigden waaruit de bondscoach kan kiezen. De andere vrouwen hebben veel meer ervaring, dus ik geef mezelf liever nog even de tijd om ervaring op te doen. Want áls ik naar de Olympische Spelen ga, wil ik meedoen om een medaille.”

Helden Magazine 54

Het verhaal van Ceylin del Carmen Alvarado komt voort uit Helden Magazine nummer 54.  In de 54ste editie van Helden sieren Ronald en Bartina Koeman de cover van het eindejaarsnummer. Ze vertellen uitgebreid over de roerige periode die ze achter de rug hebben. Ronald verruilde het Nederlands elftal voor FC Barcelona, ze werden voor het eerst opa en oma, maar kampten ook allebei met ernstige gezondheidsproblemen.

Naast het verhaal van Ronald en Bartina Koeman lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo eren ploeggenoten Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Rianne de Vries hun vriendin, in de Ode aan Lara. Daarnaast spraken we Patrick Lefevere over de afschuwelijke crash van zijn topsprinter Fabio Jakobsen, is Sven Kramer begonnen aan zijn ‘last dance’, vertelt Stefan de Vrij over het geheim achter zijn succes én lees je een dubbelinterview met de blikvangers van het Nederlandse hockey: Jorrit Croon en Maria Verschoor.

Ook in de 54ste editie van Helden spraken we onze Held van het Jaar, Harrie Lavreysen over dikke benen en slapen in een dwangbuis. Gingen Erben Wennemars en Marlou van Rhijn op audiëntie bij de koning van de marathon: Eliud Kipchoge én verteld Esther Vergeer over hoe haar lang gekoesterde kinderwens uitkwam en ze dit jaar werd geconfronteerd met borstkanker.

Verder legt onze Heldin van het Jaar: Anna van der Breggen uit waarom ze volgend jaar heeft besloten te stoppen. Daarnaast bracht Helden een eerbetoon uit aan een van de beste NBA-basketballers ooit: Kobe Bryant, lees je een reconstructie over de turnvendetta, behaalde Henk Gemser vele successen als schaatscoach, behoort Kimberly Alkemade tot de snelste paralympische sprinters van Nederland en autocoureur Alessandro Zanardi verteld over zijn pech als mens. Victoria Koblenko ging langs bij hockeyinternationaal Terrance Pieters en staan we stil met Sari van Veendendaal in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Delen: