Hij transformeerde van een labrador in een pitbull. Thomas Krol (29) is de twijfel voorbij. Hij won afgelopen jaar de Europese titel sprint en werd voor de tweede keer wereldkampioen op de 1500 meter. Voor minder dan goud doet-ie het in Beijing niet.
Nog steeds zit Thomas Krol tijdens een trainingskamp het liefst in een hoekje de wereld te observeren. Of hij is op zijn kamer met een flightsimulator een reis van pakweg Amsterdam naar New York aan het maken. Maar de Thomas die al blij was met een derde plaats bestaat niet meer. Zijn eerste seizoen bij Team Jumbo-Visma, in 2018, was pittig. Sven Kramer en coach Jac Orie leerden hem de compromisloze wetten van de topsport en maakten Thomas duidelijk dat hij niet langer tegen anderen op moest kijken en zich al helemaal niet moest laten kleineren.
“Ik weet nog dat ik Denis Joeskov voor liet gaan op de kruising in mijn eerste seizoen bij Jumbo-Visma. Jac zei meteen: ‘Als je Joeskov nog één keer voorrang geeft, dan ram ik je van die kruising af.’ Harde taal. Maar op een gegeven moment begon Jac, afgaande op mijn testen, ook te zeggen: ‘Jij kunt alles winnen.’ Toen hij dat riep, dacht ik: het zal wel. Derde of tweede kon ik misschien wel worden, maar winnen? Nee, dat niet. Kjeld Nuis was de grote meneer op de 1000 en 1500 meter, hij reed zo fantastisch. Ik keek gewoon tegen Kjeld op. Hoewel ik steeds beter begon te schaatsen, bleef ik het gevoel hebben dat ik hem niet kon verslaan. Totdat ik de wereldbekerwedstrijd in Heerenveen won in december 2018. Kjeld werd vijfde. Ik noem dat nog altijd mijn mooiste overwinning. Vanaf die dag wist ik dat ik van iedereen kon winnen.”
Jouw moeder stuurde je nadat je afgelopen seizoen Europees sprintkampioen werd een app met een rood kruis door de foto van een labrador en een groen vinkje bij de foto van een pitbull.
Knikt: “Ik werd altijd de labrador retriever genoemd, was soms te lief. Nu bijt ik meer van me af, durf ik voor mezelf te kiezen. Mijn moeder riep vaak dat ik meer een pitbull moest worden, nou, ik heb geluisterd, ben van een labrador veranderd in een pitbull.”
Vuurdoop
Had je tot die tijd wel de mentaliteit van een topsporter?
“Ik had wel de juiste mentaliteit om keihard te werken, maar niet om iedereen er in een wedstrijd af te rijden. Ik hield er ook niet van om te roepen dat ik iedereen wel even zou verslaan, dacht dan: stel dat ik roep dat ik ga winnen en ik word uiteindelijk vijfde, dan sta ik mooi voor lul.”
Is dat veranderd?
“Nou, ik zeg nog steeds niet dat ik de beste ben. Maar ik durf wel te zeggen dat als ik net zo rij als vorig seizoen, ik een heel goede kans maak op olympisch goud. Dat had ik vijf jaar geleden nooit gezegd.”
Ben je ook wat meer een klootzak geworden?
“Misschien wel. Je moet ook gewoon egoïstisch zijn als topsporter en dat was ik niet. Ik was altijd maar bezig met hoe ik anderen kon helpen. Als iemand me vroeg om zijn materiaal bij te stellen, dan zei ik: natuurlijk, ik kom eraan. Ik vergat mezelf ook wel een beetje.”
Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle en Tijdschrift.nl. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!
