Matthijs van Nieuwkerk is een groot sportliefhebber en -kenner. Helden vroeg hem naar zijn favoriete momenten van de Olympische Spelen en het EK voetbal.

De locomotief
Emil Zátopec. De locomotief!
Tjechoslowaakse held. Won tijdens de Spelen van 1952 in Helsinki zowel de 5000 meter, de 10.000 meter als ook nog de marathon. Zelden liep een atleet lelijker. Schouders iets te hoog met daartussen een alsmaar schokkend en schuddend hoofd. Ik heb Zátopek natuurlijk pas veel later in zwart-witte Polygoonbeelden gezien, maar bij ons thuis was ‘Zátopek’ een koosnaam voor iedereen die goed bezig was. ‘Gaat lekker Zátopek’, kreeg ik te horen als ik met een fijn rapport thuiskwam of zaterdags twee keer gescoord had bij de B1 van Victoria. Waarom mijn vader voor Zátopek koos, weet ik niet precies. Wel weet ik dat wij een gebonden uitgave in de kast hadden van ik dacht Jan Cottaar waarin alles te lezen was over de Spelen van 1952. Daarin las ik dat de vrouw van Zátopek, de speerwerpster Dana Ingrová, op diezelfde Spelen van 1952 ook goud won en zelfs op dezelfde dag als Emil. Dan is geluk dichtbij.

Grootste ever
In mijn geboortejaar 1960 won Muhammad Ali, toen nog Cassius Clay, in Rome olympisch goud in het half- zwaargewicht. Kort daarna werd hij prof. Ik zal niet zeggen dat de finale tegen de Pool Zbigniew Pietrzykowski zijn best fight was. Natuurlijk niet. Maar als er een kans is om Ali te noemen, doe je dat. Dat is niet minder dan een sportieve dienstplicht. Grootste ever. Greatest of all Time; GOAT. Ik heb denk ik alles over Ali gelezen en er hangt een prachtig portret van hem, getekend door Siegfried Woldhek, in mijn kamer. Voor de zij-instromers: het beste boek over Ali is geschreven door David Remnick: King of the World.

Grappige naam
De Olympische Spelen van 1972 in München waren mijn eerste ‘bewuste’ Spelen. Die dramatische Spelen vonden plaats in het jaar dat ook Het Grote Albert Heijn-Shell Sport en Spel Boek in de schappen lag. Dat boek hadden wij als voorpret in huis, wij en 250.000 andere gezinnen. Ik was elf jaar en las alles. En ik weet nu nog meer dan de helft op te dreunen van wat in dat boek stond. Dus als je mij vraagt: met wie zat kanoster Mieke Jaapies tijdens de Spelen van Mexico 1968 in de K-2? Dan antwoord ik: Thea Duif. Mieke Jaapies was mijn held, ik denk vooral door de grappige naam. In München won ze uiteindelijk olympisch zilver in de K-1. Na de Palestijnse gijzelingsactie en de moord op elf Israëlische
sporters en officials hielden veel atleten het voor gezien, maar zo niet Mieke.

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!