De eerste keer dat Mikky Kiemeney bij haar kersverse vriendje Frenkie de Jong thuiskwam, zag ze op zijn slaapkamer een kussen van FC Barcelona, verklapte Mikky in het grote interview dat wij met haar en Frenkie hadden. Spelen voor die club was toen nog een droom. En nu, een paar jaar later, is die droom werkelijkheid geworden. Samen gaan ze naar Barcelona. De love story ontstond op de middelbare school waar beiden in de topsportklas zaten. Mikky als hockeyster en Frenkie als voetballer bij Willem II.

Net als onze coverheld Frenkie had ik ook een droom. Ik wilde voetballen bij Ajax en het Nederlands elftal. Maar zoals ik in mijn vorige voorwoord al schreef, viel er in mijn tijd weinig te dromen, voetbal was in mijn tijd niet iets voor meisjes. Je ging op hockey. Voetbal was voor jongens en bovendien kon je er lesbisch van worden, hoorde ik vaders van vriendinnetjes weleens zeggen. Geen idee had ik toen wat dat was: ‘lesbisch worden’. Maar dat terzijde.

Ik speelde bij SC Buitenveldert met de jongens, was tot mijn tiende een van de beteren. Ieder jaar gingen spelers naar Ajax, maar ik werd nooit uitgenodigd. Hoe anders is het nu. Je kunt profvoetballer worden bij Ajax, PSV, Barcelona, Arsenal of Atlético Madrid.

Ik was erbij op 7 juli in Lyon. De OranjeLeeuwinnen stonden gewoon in de WK-finale. Het was de vierde grote finale in het voetbal die ik bijwoonde. Als veertienjarige was ik bij de finale van het EK in München met mijn moeder, nichtjes en oom. Ik zag Marco van Basten en Ruud Gullit scoren in de finale en Oranje de titel pakken. In 2010 zat ik op de tribune in Zuid-Afrika toen het in de WK-finale tegen Spanje mis ging in de verlenging. Twee jaar geleden stond ik te juichen toen de meiden de Europese titel pakten.

Ik had kippenvel toen ik het Wilhelmus hoorde in Lyon, de tranen stroomden over m’n wangen. Al die meiden hadden gemeen dat ze een droom hadden en dat ze zich nooit van de wijs hebben laten brengen. Sommigen deden zich voor als jongetje om te kunnen voetballen. De meesten speelden jarenlang zonder of voor een minimale vergoeding. Klagen deden ze nooit. Vragen om aandacht? Ook niet. Ouders stonden altijd voor heen klaar, ze gunden hun dochter die droom. Zoals mijn ouders mij ooit mijn droom gunden.

De WK-finale was meer dan een sportfinale. Het is en was belangrijk voor gelijke kansen voor jongens en meisjes, de emancipatoire werking was en is gigantisch. Na Fox Sports waar vrouwen als Hélène Hendriks, Fresia Cousiño Arias en Aletha Leidelmeijer niet meer weg te denken zijn, zagen we Studio France met kundige vrouwelijke analisten en leuke gasten. Suse van Kleef is de ontdekking van de zomer. En Daphne Koster heeft zich definitief aan de top genesteld met haar analyses. De tranen van Daphne Koster op tv vertelden trouwens alles. Het hadden mijn tranen kunnen zijn. ‘We komen van zover,’ stamelde ze. En zo is het. Er is deze zomer geschiedenis geschreven op vele fronten en die geschiedenis is onomkeerbaar. Het mooiste is dat elk meisje nu ook een kussen van FC Barcelona op haar slaapkamertje kan hebben. Net als Frenkie de Jong.