Pieter van den Hoogenband won in 2000 twee maal olympisch goud en twee keer brons op de Spelen in Sydney. Zijn leven veranderde op slag. Helden ging met de ex-zwemmer, tegenwoordig chef de mission van NOC*NSF, en coach Jacco Verhaeren twintig jaar terug in de tijd. “Overal waar ik ging, had ik beveiliging nodig. Het waren Backstreet Boys-taferelen.”
“Ja, die jongens hebben voor een groot deel mijn leven bepaald,” zegt Pieter van den Hoogenband. Zeven medailles heeft hij uit een leren tasje gehaald en vervolgens bijna achteloos op tafel gegooid. “Ze liggen in de kast en daar komen ze niet vaak uit. Alleen soms voor een spreekbeurt van de kinderen.”
Voor hem liggen twee gouden medailles en twee bronzen plakken die hij in 2000 won op de Spelen in Sydney. Vier jaar later in Athene volgden nog drie olympische plakken: één van goud, twee van zilver.“Voor mij hebben medailles weinig waarde. Prijzen waren bijzaak. Het ging om het maximale uit mezelf halen, de zoektocht naar de perfecte race. Ik heb met de gedachte gespeeld om een paar van mijn olympische medailles weg te doen voor het goede doel. Als ik daar mensen mee kan helpen… Maar de kinderen zijn er erg trots op, dus heb ik ze maar gehouden.”
Thuis in Waalre vist Pieter de gouden plak op de 200 meter vrije slag er tussenuit. “Deze medaille is de reden waarom Jacco Verhaeren nu in Australië zit. Hij zal zichzelf nooit op de borst kloppen, maar hij is natuurlijk een geniale gek.”Van 1993 tot het einde van Pieters carrière in 2008 was Verhaeren sinds 2014 bondscoach van Australië zijn coach, maar de band ging veel dieper. Ze waren en zijn soulmates. “Belangrijker dan die medailles zijn de herinneringen, de mooie verhalen. En Sydney was natuurlijk een schitterend verhaal.”
Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen
