3 juni 1986
Wat stond hij er ongemakkelijk bij. Nike had de kersverse Roland Garros-winnaar aangewezen als het gezicht van een nieuwe campagne en het sportmerk presenteerde hem in Barcelona aan de internationale media. Rafael Nadal lachte zenuwachtig, zei dat hij 'very gappy' was met Nike. Er werd gelachen om zijn Engelse uitspraak. Hij schakelde daarop snel en beschaamd over op het veilige Spaans.
Dat was in 2005. Nadal was net negentien jaar, had zijn eerste Grand Slam-titel gewonnen. Iedereen liep met hem weg. Kinderen keken tegen hem op, wilden gekleed gaan als hij met zijn korte mouwen en zeeroversuiterlijk. Op de baan was hij een pitbull, die niet meer los liet als hij iemand bij de strot had. Naast de baan transformeerde hij in een verlegen puppy. De sterrenstatus werd hem tegen wil en dank opgeplakt.
Als Nadal vrij was, ging hij zo snel mogelijk terug naar geboorte-eiland Mallorca, naar zijn ouders. Lekker voetbal kijken, het liefst Real Madrid, of vissen met vrienden. Of tijd doorbrengen met zijn jeugdliefde Maria Francisca Perello, die hij nadat hij beroemd werd nooit in de steek liet.
‘De Spanjaard vond het gedrag van Djokovic maar niets. Onrespectvol’
Hij is naast de baan nog altijd een heel rustige, normale, wat verlegen jongen. Nog steeds voelt hij zich ongemakkelijk als hij Engels moet spreken. Geregeld geeft hij met een kwinkslag aan dat wanneer er om zijn uitspraak wordt gelachen, hij zal overschakelen op Spaans. Op veel kritische teksten is Nadal trouwens niet te betrappen. Elke tegenstander is gevaarlijk in zijn ogen, voor iedereen heeft hij een pluim over. Altijd respectvol. Een van de weinige sneren die ik me kan herinneren, deelde hij uit aan Novak Djokovic, toch al in alles zijn tegenpool. De Serviër had de bijnaam Djoker en maakte er de gewoonte van het gedrag van zijn collega's te imiteren op center court. Ook Nadal met al zijn tics, gewoontes en bijgeloof was de pineut. De Spanjaard vond het maar niets. Onrespectvol.
Geen woorden, maar daden. Het had ook Nadals lijflied kunnen zijn. Zo rustig en beschaafd als hij naast de baan is, zo erg houdt hij er op huis. Zonder mededogen, met een norse blik, gaat hij te keer. Voorbestemd om al zo'n beetje bij zijn geboorte, vandaag 28 jaar geleden, een tennissende vechtmachine te worden.
Oom Toni, nog altijd zijn coach, verzorgde de tennisopvoeding. Hij was het die de van nature rechtshandige Nadal leerde tennissen met zijn linkerhand. Omdat linkse tennissers zeldzamer en dus gevaarlijker zijn en omdat hij op die manier zijn backhand vanaf het begin heel goed en hard kon slaan. Al op jonge leeftijd werd hij onderworpen aan krachttraining, waardoor hij als tiener al met flinke spierballen op de baan stond.
‘Nadal bleef knetterhard werken, zoeken naar verbeteringen’
Nadal verzette bergen met werk, zeurde nooit op de baan. Misschien is het wel zijn grootste kracht als tennisser. Zijn ongekende werkethos en mentale weerbaarheid zijn ongeevenaard. Bijna vijf jaar lang stond hij tweede op de wereldranglijst, was het Roger Federer die de dienst uitmaakte. Een ander zou er moedeloos van worden, maar niet Nadal. Hij bleef knetterhard werken, zoeken naar verbeteringen.
Federer is een tennisser die bij iedereen de tong uit de mond doet vallen. Een natuurtalent, die elke slag beheerst en bij wie niets moeite lijkt te kosten. Nadal was een minder gepolijste speler, maar met zijn over-mijn-lijk-mentaliteit wist hij zelfs het gat met Federer te dichten. Sterker, hij ging hem voorbij.
‘Hij gaat voor zijn negende Roland Garros eindzege en veertiende Grand Slam-titel’
Vandaag viert Nadal zijn 28ste verjaardag. Sinds 2005 viert hij die verjaardag in Parijs, omdat dan ook Roland Garros bezig is. En dat is het Grand Slam-toernooi dat hij elk jaar wint. Alleen in 2009 was hij op Mallorca op 3 juni, nadat hij in de vierde ronde zijn enige (!) nederlaag op het gravel in Parijs moest slikken na een nederlaag tegen Robin Söderling.
Voor de negende keer blaast hij kaarsjes uit in Parijs, Nadal gaat op voor z'n negende Roland Garros eindzege en veertiende Grand Slam-titel.
Hij heeft Federer al in zicht, die won tot op heden zeventien Grand Slam-titels. Volgens Andre Agassi komt de titel van grootste tennisser aller tijden Rafael Nadal nu al toe. Hij won immers alle Grand Slam-titels een keer (8 keer Roland Garros, twee maal Wimbledon, twee mail US Open, een keer Australian Open), pakte olympisch goud in het enkelspel, won de Davis Cup een paar keer, was natuurlijk lange tijd nummer één van de wereld en won veel vaker van zijn grote rivaal en kandidaat-beste-speler-aller-tijden Federer dan dat hij van hem verloor.
Op 3 juni 1986 werd de tennissende pitbull geboren, 28 jaar later is zijn honger nog niet gestild. Knieblessures die hem een tijd lang van de baan hielden, kregen hem er niet onder. Nadal vecht tot hij er bij neervalt. Vastbijten en niet meer loslaten, dat is wat Nadal 'very gappy' maakt.