Sporters zijn altijd druk en onderweg. Alles staat in het teken van het verwezenlijken van doelen en dromen. We volgen deze week marathonschaatsster Mariska Huisman, die zaterdag afscheid neemt op de Jaap Edenbaan in Amsterdam.
‘Als ik win is dat mooi, win ik niet dan is dat jammer.' Typeert die nuchterheid jou?
“Ja, dat heb ik niet alleen met schaatsen. Ik sta overal heel nuchter in. Dat zit bij ons in de familie, wij maken ons niet zo snel druk om kleine dingen. Ook voor een wedstrijd ben ik niet echt zenuwachtig. Natuurlijk heb ik vlak voor de wedstrijd wel gezonde spanning, maar dat is normaal.”
Even los gezien van alles. Waarom wilde je überhaupt stoppen met schaatsen?
“Ik heb altijd met heel veel plezier geschaatst en dat doe ik nog steeds. Maar er komt een moment dat het mooi is geweest. Ik ben op mijn derde begonnen en vanaf mijn zevende ging ik echt wedstrijden schaatsen. Iedere zaterdag stond in het teken van een schaatswedstrijd. Daarnaast had ik natuurlijk ook nog vaste trainingsavonden. Op die momenten kon ik nooit iets anders doen. Ik kon een training niet zomaar lieten schieten, want ik had toch mijn vaste trainingsmaatjes. Ik vind het nu tijd voor andere dingen, zoals verjaardagen of een keer lekker uiteten.”
Uiteindelijk besloot je om het afscheid een jaar uit te stellen omdat je broertje was overleden. Je wilde op een mooie manier terug kunnen kijken op je schaatscarrière. Dat moet wel lukken na zo’n topjaar.
“Ha, dat zeker. Van tevoren had ik niet zo’n mooi seizoen verwacht. Als ik nu ook terugdenk aan mijn carrière, zijn het de laatste jaren die me het meeste bijblijven. Dat het laatste jaar zo’n topjaar is geworden, is fantastisch. Het was niet alleen qua prestaties een heel mooi jaar. We hadden ook echt een leuke ploeg met heel gezellige meiden. Eigenlijk was alles gewoon mooi.”
Heb je het gevoel dat je alles uit je carrière hebt gehaald wat erin zit?
“Dat vind ik moeilijk te zeggen. Ik denk dat ik als marathonschaatser wel alles eruit heb gehaald. Ik heb aan alle grote wedstrijden meegedaan en ik heb ze ook allemaal een keer gewonnen. Dat is mooi.”
Ben je weleens bang dat je spijt krijgt van het besluit om te stoppen?
“Dat weet ik niet. Ik heb nu het idee dat het mooi is geweest, wil liever zo afscheid nemen, dan op een vervelende manier. In de winter ga ik het schaatsen sowieso wel missen, maar of ik spijt krijg vind ik moeilijk om te zeggen.”
Op je schaatscarrière heeft het overlijden van Sjoerd een grote invloed gehad. Wat voor invloed heeft het gehad op je dagelijkse leven?
“Het is nog steeds een heel groot gemis, Sjoerd en ik deden alles samen. We belden elkaar soms wel drie keer per dag en zagen elkaar ook dagelijks. Ik heb nu natuurlijk wel andere maatjes met wie ik dingen kan doen, maar ik mis Sjoerd. Als we een middag vrij hadden dan belden we elkaar op en gingen we samen een stuk fietsen of iets anders leuks doen. Al die dingen zijn weggevallen. Ik sta zelf ook wel anders in het leven, vind schaatsen nog steeds superleuk, maar het is niet meer het allerbelangrijkste in mijn leven. Ook die nuchterheid waar we het over hadden is bij mij nog erger geworden.”
Lees ook:
Deel 1: 'Vooral genieten van afscheid'
Deel 3: 'Moest opboksen tegen drie broers'
Deel 4: 'Ik ben heel chaotisch'