Barbara Barend schrijft iedere vrijdag over een bijzonder sportmoment. Dit keer is dat de ploegenprestatie van de Rabobank Liv wielerploeg.
De laatste keer dat ik Marianne Vos sprak was in augustus. Ik weet nog dat ze zichzelf tot rust moest manen. Marianne had een moeilijke periode achter de rug en besloot om een punt achter haar seizoen te zetten. Ik weet dat het geen makkelijke beslissing voor haar was. Marianne is op en top sportvrouw, wil altijd trainen, bezig zijn en wedstrijden winnen.
In plaats van bij de pakken neer te zitten, ging ze leuke dingen doen. Genieten van de buitenlucht. Lekker ontspannen, tijd doorbrengen met vrienden en kennissen. Marianne verveelde zich geen moment.
Als Marianne over straat liep, kreeg ze van alle kanten reacties van mensen die haar sterkte wilden wensen in deze moeilijke tijd. Nederland is wat dat betreft een mooi land, heel meelevend. De Nederlanders passen goed op hun volk.
'Op haar gezicht stond een mooie glimlach gebeiteld. Ze zag er gelukkig uit'
Afgelopen week zag ik Marianne voorbij komen in een item van het sportjournaal over de ploegenpresentatie van Rabobank Liv. Op haar gezicht stond een mooie glimlach gebeiteld. Marianne zag er gelukkig uit. Blij om weer op de fiets te kunnen stappen, blij om weer mee te kunnen doen aan wedstrijden, blij om weer te kunnen winnen.
Toen ik Marianne zo zag stralen, moest ik denken aan een andere olympische kampioen: Jorien ter Mors. Ook zij moest vorig jaar rust nemen en genoot met volle teugen van het leven: concerten en festivals bezoeken, op vakantie naar Nepal en natuurlijk ook relaxen.
Die rustperiode deed Jorien enorm goed. Ze vond haar rust, zat lekkerder in haar vel en ging er uiteindelijk ook beter van schaatsen. Terwijl ik nog op wereldreis was, verbeterde Jorien op de 1.000 meter haar PR met ruim drie seconden. Bovendien schaatste ze ook nog eens een nieuw Nederlands record!
'Wat gun ik Marianne dezelfde transformatie als Jorien'
Laten we hopen dat de rustperiode hetzelfde met Marianne heeft gedaan, zodat ze straks weer als vanouds kan schitteren. In de laatste briefwisseling die ik met haar had, vertelde ze dat ze zo genoten had van Nederlandse sporters. “De Europese titel van springruiter Jeroen Dubbeldam, de wereldtitel van Anneke Beerten in de four-cross, de punten van Max Verstappen in de Formule 1 en natuurlijk de fenomenale races van Dafne Schippers; het doet mijn sporthart sneller kloppen,” schreef ze.
Ik was het roerend met Marianne eens. En wát gun ik haar dezelfde transformatie als Jorien. Hopelijk gaat ons sporthart komende zomer ook dankzij haar sneller kloppen. Hup Marianne!