Op weg naar olympisch goud in Rio smakte Annemiek van Vleuten (34) tegen het asfalt en lag ze roerloos op de grond. Maar de hoofdrolspeelster van een van de meest indrukwekkende sportmomenten ooit is allang opgestaan.
De val zelf herinnert Annemiek zich niet. Het stuk voor de afdeling des te beter: “Ik voelde me die dag zo sterk. Ik zat tijdens die lange laatste klim bij de Amerikaanse Mara Abbott in het wiel, normaal laat ze mij alle hoeken van de berg zien. Toen dacht ik: kun je niet een beetje doorrijden? Achter me zag ik nog maar vier rensters. Anna zou aanvallen, ze was onze kopvrouw. Maar dat deed ze niet. Vijf kilometer voor de top vroeg ik haar of ze nog zou gaan aanvallen, anders zou ik het doen. ‘Ik kan niet,’ zei ze. Dus ging ik. Heel hard trappen, zei ik tegen mezelf. Ik keek om me heen, Abbott was ver achter me. Ik hoefde alleen nog maar te dalen, maar die afdaling was berucht. Ook omdat het donker was. Ik heb moeite met mijn pupillen, last van nachtblindheid. Daardoor vond ik het extra lastig. Ik voelde spetters, dacht: nu wordt het tricky. Ik was al bijna beneden, toen ging het mis.”
'Achteraf was ik pas blij dat ik er zo goed vanaf ben gekomen'
“In het ziekenhuis werd ik wakker. Tussendoor ben ik nog bij bewustzijn geweest, maar dat weet ik niet meer. Chef-arts Cees-Rein van den Hoogenband stond naast m’n bed. ‘Je bent door de CT-scan geweest en alles is goed, je hebt alleen drie gebroken wervels en een hersen- schudding.’
Het hele verhaal met Annemiek van Vleuten is te lezen in de nieuwe Helden die je hier met 25% korting kunt kopen!