Veel Nederlandse sporters gebruiken Papendal als thuisbasis. Helden gaat langs bij de Papendalgangers. In deel 11: de op Curaçao geboren en getogen 200 en 400 meterloper Terrence Agard, die vorig jaar na een ernstig auto-ongeluk de dood in de ogen keek en daardoor een ticket naar Rio kon vergeten.
“Op 11 september 2015 veranderde mijn leven. Ik werd de dag daarvoor wakker op Papendal, pakte mijn telefoon en las een berichtje van de toenmalige vriendin van Churandy Martina. Ze was op 11 september jarig en vroeg of we zin hadden om uit te gaan in Breda om haar verjaardag te vieren. Ik had afgezegd, want mijn goede vriend Liemarvin Bonevacia deed mee aan de Diamond League in Brussel. Ik zou met hem meegaan en die avond bij hem blijven in het hotel. Maar Churandy en Hensley Paulina haalden me over, zeiden: 'Ga nou mee, dat is toch gezellig!' Op Papendal was het zo stil, het seizoen was afgelopen en alle sporters waren weg. Waarom ook niet, dacht ik.
We reden vanuit Papendal naar Breda en hadden een leuke avond. Om een uur of vier in de ochtend reden we naar huis. Normaal slaap ik nooit in de auto, maar ik was zo moe. Ik zat rechts achterin. Hensley zat naast me, de vriendin van Churandy zat voorin en Churandy reed. We reden op de A50 en waren al redelijk in de buurt van Papendal. Churandy haalde een vrachtwagen in. Hij stuurde naar de linkerbaan en keek in zijn achteruitkijkspiegel. Er kwam een auto op hoge snelheid aangereden, dus Churandy stuurde snel terug naar de rechterbaan. Hij stuurde te snel. We knalden vol tegen de vrachtwagen aan, precies aan mijn kant.
'Mijn hele gezicht zat onder het bloed'
Hensley en Churandy vertelden me achteraf dat toen ik uit de auto werd gehaald, ik gewoon liep en sprak. Ik heb gevraagd wat we daar deden en waarom we niet naar huis gingen. Mijn hele gezicht zat onder het bloed. Ik ging zitten en begon ineens heel hard te schreeuwen van de pijn. Toen ging ik out. Ik weet niks meer, probeer het me elke dag nog een beetje te herinneren, maar het lukt niet.
Ik werd wakker in het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen. De artsen waren net bezig een stellage op mijn hoofd te zetten. 'Ben jij Terrence Agard?' vroeg iemand. 'Je hebt een auto-ongeluk gehad en je hebt je nek gebroken.' Ze hadden me vastgemaakt aan het bed, ik kon me niet bewegen. Het eerste wat ik dacht was: ik ben verlamd. Ik raakte volledig in paniek en viel weer weg. Toen ik weer wakker werd, kon ik mijn handen bewegen. Dat was een opluchting. De artsen kwamen en zeiden dat mijn nekwervel C7 gebroken. Het eerste wat ik vroeg was of ik nog naar de Olympische Spelen kon. 'Dat gaat niet gebeuren,' was het antwoord…
Het complete verhaal met Terrence Agard is te lezen in de nieuwe Helden die nu in de winkel ligt, maar natuurlijk ook op Blendle.