In het nummer dat voor u ligt, besteden we ruimschoots aandacht aan de geschiedenis van het Nederlandse voetbal.
Er valt veel te klagen vandaag de dag. Daarin zijn we meesters, vooral de mannen onder ons. Wij vrouwen herinneren ons maar al te goed hoe mooi ons voetbal in de afgelopen jaren is geweest. En wij vrouwen spelen dit jaar ook om de Europese titel en nog wel in eigen land, een jaar na een EK zonder de Oranje-mannen.
Onze grootste voetballer aller tijden, Johan Cruijff, is helaas niet meer. Bij het verschijnen van dit nummer is hij alweer bijna een jaar dood. Meer dan logisch daarom is de ode van enkele grote voetballers aan de man die onnavolgbaar was op en buiten het veld en die op 25 april zeventig jaar zou zijn geworden. “Hij gaf me alleen complimenten, maar zette me wel op de bank. ’s Avonds gingen we gewoon uit eten,” vertelt Ronald Koeman over zijn coach bij Barcelona.
'Als Frank Rijkaard nooit meer trainer wordt, kan ik in elk geval zeggen dat ik ooit een training van hem heb gehad'
Niet alleen Johan was belangrijk, ook zijn vrouw Danny zorgde ervoor dat de Koemannetjes het geweldig hadden in Spanje. Bartina Koeman: “Ik was een boerinnetje en Danny maakte me werelds. Ik moest me ook werelds gedragen.” Geen kleine ringetjes, maar grote ringen en met mooi lingerie in het kraambed liggen, waren zoal de tips van voetbalvrouw tot voetbalvrouw. Ook oud-internationals John Rep en Wim Jonk spreken vol bewondering over Cruijff. En natuurlijk voelt het als een heel grote eer dat Frank Rijkaard en Ruud Gullit, twee vaandeldragers van het Nederlandse voetbal, samen de cover van deze Helden sieren. Beide mannen kwamen op de fiets naar hun interviews, met een muts op en een dikke winterjas aan. De twee grijzende voetbalbroeders die elkaar al sinds hun twaalfde kennen, zijn op dit moment geen trainer omdat ze beiden op hun 54ste genieten van het vaderschap. Vol liefde praten ze over elkaar, over Cruijff, maar ook over hun toenmalige maatje bij AC Milan, Marco van Basten. Frank ziet zichzelf niet meer terugkeren op het veld en is ook kritisch op zichzelf: “Ik zie mezelf niet als toptrainer, ik ben door toeval trainer geworden.” Gullit wil vooral genieten en tot mijn schrik deed hij dat niet als gevierd voetballer van AC Milan en Oranje. “Dat was werk.”
Ruud wil nog wel een keer trainer worden. De afgelopen jaren heeft hij meerdere aanbiedingen afgeslagen om voor zijn zoon Maxim te kunnen zorgen. “Max zegt altijd dat ik nog een keer trainer moet worden, ik was dan ook graag assistent-bondcoach geworden. Dat had gepast en gekund. Maar het heeft niet zo moeten zijn.”
En als Frank Rijkaard nooit meer trainer wordt, kan ik in elk geval zeggen dat ik ooit een training van hem heb gehad. Die keer dat hij de D-pupillen bij zijn oude club SC Buitenveldert kwam trainen, zal ik nooit meer vergeten.