Iedereen maakt dagelijks talloze keuzes. Eet je vanavond spaghetti of toch aardappeltjes, vlees en groenten? Ga je een rondje hardlopen vanavond of wordt het toch een avondje blokken voor een moeilijk tentamen? Keuzes maken we vaak voor de korte termijn. Want waarom zou je voor iets kiezen waar je nu geen profijt van hebt? De behoeftebevrediging van dit moment weegt nu eenmaal zwaarder dan het kiezen voor iets waar je pas later in je leven profijt van hebt. Dat maakt Marieke Keijser en Tone Wieten ook zo bijzonder. Marieke en Tone zijn lid van het Aegon Nationaal RoeiTeam. Een week waarin ze tien keer trainen is voor hen geen uitzondering. Ze werken elke dag keihard om hun grote droom te verwezenlijken: een medaille winnen op de Olympische Spelen. En dat betekent dat je keuzes moet maken. Heel veel keuzes. Sinds de wereldkampioenschappen roeien in Sarasota (september vorig jaar) volgen we Marieke en Tone op de voet. We kijken mee met de keuzes die zij maken. Keuzes die ze maken met het oog op de toekomst. Want die medaille op de Olympische Spelen, daar draait alles om. Dus kiest Marieke op een zondagmorgen voor een wielrentocht van 100 kilometer, in plaats van wat langer in bed blijven liggen en een ontbijt op bed scoren. En Tone, die kiest om stage te lopen naast zijn roeicarrière. Je zou denken dat hij dan minder traint. Niks is minder waar. Hij staat nog iets vroeger op en gaat nog iets later naar bed, zodat de trainingen niet onder school leiden. Dat is kiezen voor je toekomst. De keuzes van Marieke en Tone delen we op de Instagrampagina van Aegon. Maar dat is niet het enige. Afgelopen tijd waren we druk met het produceren van een portret van Tone. In het portret vertellen vrienden en familie van Tone over de keuzes die hij moet maken. De keuzes die ervoor zorgen dat zij hem minder vaak zien. De keuzes waardoor hij niet mee kan op vakantie.  De video laat Tone zien terwijl hij in de vroege ochtend op de Amstel traint. Prachtige roeibeelden, geschoten door Hoyng Hoyng Images. De opkomende zon, mist boven het spiegelgladde water. Om je vingers bij af te likken. Dat mijn wekker om vier uur afging om die beelden te kunnen maken, deed er bij het zien van het eindresultaat absoluut niet meer toe. De vriendin van Tone, Daniëlle, zag overigens iets opmerkelijk op de beelden. “Heeft Tone nou gel in?” Tone geeft normaal in de vroege ochtend niet zo heel veel om zijn kapsel. Maar als er videobeelden worden gemaakt dus wel. “Doet-ie normaal nooit hoor”, lachte Daniëlle. Het portret geeft een bijzondere inkijk in het leven van Tone. We zien welke keuzes hij maakt en wat die keuzes voor invloed hebben op zijn omgeving. We zien hoe hij meedoet aan de Varsity, één van zijn andere grote doelen. De Varsity is de grootste studentenroeiwedstrijd van Nederland. Die wedstrijd winnen, betekent dat je eeuwige roem krijgt bij je studentenroeivereniging. En als je wint in de oude vier, het koningsnummer van de Varsity, ben je een eeuwige legende. De Hoyngbroers waren nog niet eerder bij de Varsity geweest, ik wel. Studenten die elkaar bij het jasje pakken om elkaar te brassen, vliegende graspollen en bekers met bier: Klaas en Juun keken hun ogen uit. Met twee camera’s op het spel doken ze tussen de brassende studenten om zo dichtbij als mogelijk hun shots te kunnen draaien. Niets was ze te gek. Tone won de Varsity en ging op de schouders. Het eerste doel is bereikt, op naar het tweede. Want uiteindelijk doet Tone het allemaal voor een medaille op de Olympische Spelen. In Rio won hij in de Holland Acht al een bronzen medaille, maar Tone wil meer. We zijn trots op het resultaat. Een mooi portret, dat echt laat zien hoe Tone in het leven staat. Of, zoals Tone appte nadat hij de video voor het eerst zag: “Kippenvel met een glimlach".

Virgil van Dijk “He’s our centre half, he’s our number four. Watch him defend and we watch him score. He can pass the ball, calm as you like. He’s Virgil van Dijk.” Het klinkt regelmatig door de tribunes van Anfield wanneer Virgil van Dijk zijn ploeg dirigeert. Dit seizoen lijkt alles op zijn plaats te vallen voor Liverpool. Vanaf de eerste speeldag straalt het elftal onoverwinnelijkheid uit. De overtuigende 5-1 zege op Tottenham zette de kroon op het werk: de landstitel is binnen. [caption id="attachment_21278" align="aligncenter" width="1400"] Virgil van Dijk[/caption] In 2020 leidde Van Dijk Liverpool al naar de titel, toen op een door corona leeg Anfield. Maar dat succes verbleekt bij het succes van dit seizoen. Dit keer mocht het feest vieren mét publiek, voor de iconische Kop. Arm in arm met trainer Arne Slot, de aanvoerdersband stevig om zijn arm, terwijl You’ll Never Walk Alone luid werd meegezongen — veel mooier wordt het niet als voetballer. Het is dan ook geen verrassing dat Van Dijk door de volgers van Helden is uitgeroepen tot Held van de Maand april. De genomineerden van de maand april Mats Deijl Go Ahead Eagles-aanvoerder Mats Deijl staat symbool voor de bizarre ontwikkeling die de club uit Deventer de afgelopen seizoenen heeft doorgemaakt. Hij groeide met de club mee naar de ultieme apotheose op tweede paasdag. Lang leek het mis te gaan voor ‘Kowet’. Maar in de 99e minuut scoorde penaltyspecialst Deijl, kalm als altijd, de 1-1 binnen en trok zo zijn club naar een strafschoppenserie in de KNVB-beker finale. De Deventernaren waren de beste vanaf elf meter en wonnen zo de eerste hoofdprijs in de historie van de club. [caption id="attachment_21271" align="aligncenter" width="1200"] Mats Deijl[/caption] Puck Pieterse Nadat Puck Pieterse indruk maakte bij de Waalse Pijl was de vergelijking met Mathieu van der Poel snel gemaakt. Vooral de manier waarop maakte indruk. Op de muur van Hoei wachtte ze geduldig op haar kans om vervolgens explosief toe te slaan. De kroon op een geslaagd voorjaar voor Puck. [caption id="attachment_21273" align="aligncenter" width="1200"] Puck Pieterse[/caption] Mathieu van der Poel Als Mathieu van der Poel aan de start van een race staat is het zelden saai. Samen met vriend en concurrent Tadej Pogačar maakte hij ook van Parijs-Roubaix weer een spektakel. Na een stuurfout van Pogačar was Mathieu te sterk voor de Sloveen en maakte zo zijn Parijs-Roubaix trilogie compleet. Van de vijf eendagskoersen die MvP reed dit voorjaar won hij er vier. Ongekend. [caption id="attachment_21255" align="aligncenter" width="1400"] Mathieu van der Poel[/caption] Sherida Spitse Sherida Spitse maakte de volledige bloeiperiode van het Nederlands team mee. Ze was erbij toen de OranjeLeeuwinnen in 2015 voor het eerst meededen aan het WK. Twee jaar later was ze van de partij toen in Utrecht de Europese titel werd veroverd. Ze zag de afgelopen jaren heel wat speelsters met wie ze in het Nederlands elftal speelde afzwaaien, maar Sherida niet. Ze kwam afgelopen maand tot maar liefst 241 interlands en is daarmee niet alleen Nederlands-, maar ook Europees recordinternational. [caption id="attachment_21275" align="aligncenter" width="1400"] Sherida Spitse[/caption]

Goud! Suzanne Schulting schreef in PyeongChang historie door de eerste olympische shorttrackkampioen in de Nederlandse historie te worden. Jorien ter Mors keerde ook dolgelukkig huiswaarts. Haar missie om afscheid te nemen van het shorttrack met een olympische plak slaagde. Na goud op de langebaan, pakte ze op miraculeuze wijze brons op de relay. En dan Sjinkie Knegt. De man op wie iedereen lette in Zuid-Korea, the man to beat. Hij won meteen zilver, maar daar bleef het bij. En dat was een tikje teleurstellend. Of zoals hij het tegen Suzanne Schulting zei na haar gouden race: ‘Jij wilde altijd mij zijn, maar ik had vandaag heel graag jou willen zijn.’ Wil je de hele documentaire zien? Dat kan via deze link.  Voor Hyena’s op het IJs zijn de drie shorttrackers intensief gevolgd in aanloop en tijdens de Olympische Spelen. De bevlogen verteller en bondscoach Jeroen Otter bestempelt zijn drie shorttrackers als roofdieren, als hyena's op het ijs. Drie verschillende karakters met hetzelfde doel. KPN en Samsung zorgen met de documentaire voor een uniek en doordringend kijkje achter de schermen. Sjinkie, de koning van het shorttrack, hij wilde zijn indrukwekkende erelijst compleet maken met die ene nog ontbrekende medaille: olympisch goud. Shorttrack zit hem in het bloed. Hij wacht op openingen die niemand ziet en haalt in op manieren die niet eerder zijn vertoond. "Soms sta ik ook weleens van mijn eigen inhaalacties te kijken, als ik een gaatje zie, beslis ik in een split second," zegt Sjinkie. "Vaak wordt me gevraagd hoe ik het doe, maar dat is bijna niet uit te leggen. Pure intuïtie. Weet je wat voor mij de perfecte inhaalactie is? Eentje die lukt. Hoe ik er voorbij kom, zal me verder een zorg zijn." Na olympisch brons in 2014 pakte hij in Zuid-Korea olympisch zilver. Maar ja, dat goud ontbreekt nog altijd op zijn palmares. Jorien was al tweevoudig olympisch kampioene op de langebaan, maar wil haar oude liefde shorttrack pas de rug toekeren nadat ze in Zuid-Korea met de relayploeg een medaille had gewonnen. Maar dat moet Jorien met een 'ander' lichaam doen, dan dat van vier jaar geleden, weet ook Jeroen. "Mijn fysieke beperkingen op dit moment? Mijn rug, mijn rechterknie... En sinds mijn overtraindheid kan ik niet meer zoveel aan, de grenzen zijn kleiner dan ze vroeger waren," zegt Jorien. Na olympisch goud op de 1000 meter langebaan kreeg Jorien toch het afscheid waar ze zo naar verlangde. En dan Suzanne, het grote talent dat schaatst zoals ze is. Impulsief, als een soort stuiterbal. En haar emoties stuiteren mee. Als kroonprinses van de sport kon ze niet wachten om de hele wereld te laten zien hoe goed ze is. Nu weet iedereen dat. En vanaf heden gaat ze door het leven als shorttrackkoningin.