Iedere week mailt Barbara Barend met boegbeelden uit de Nederlandse sportwereld, om te kijken waar ze zich mee bezighouden en wat de ontwikkelingen zijn. Deze week beantwoordt de grootste wielerkampioen van Nederland Marianne Vos de mail van Barbara.
Lieve Marianne,
Hoe gaat het allemaal met je? Ben je er inmiddels al een beetje overheen dat je dit seizoen niet meer in actie gaat komen en heb je het allemaal al een beetje kunnen verwerken? Er is denk ik heel veel op je afgekomen die dagen.
Ik zat even op je Twitter te kijken en zag dat het alweer drie jaar geleden is dat je de olympische wegwedstrijd won in Londen, wat een dag was dat hè? Denk je daar nog vaak aan eigenlijk en is dat de mooiste overwinning uit je carriere? Is het op dit moment dan ook moeilijk voor je om terug te kijken/denken aan zo’n wedstrijd, of ben je juist trots dat je dat allemaal al hebt gepresteerd?
Ik zag ook dat je ondertussen allemaal leuke dingen aan het doen bent, zoals fotograferen samen met je broer? Hoe moeilijk het ook is dat je even niet kan fietsen, het lijkt me wel leuk dat je nu dat soort dingen kunt doen, dat je daar nu tijd voor hebt.
Even sportief gezien; wat zijn op dit moment eigenlijk je ambities, waar focus jij jezelf nu volledig op? Hoe zit het met het mountainbiken of gaat dat nu even op een laag pitje?
Verder ben ik natuurlijk heel erg benieuwd waar je op dit moment allemaal druk mee bent en wat je nu allemaal doet?
Ik hoor graag iets van je,
Liefs Barbara
——————————
Hoi Barbara,
Bedankt weer voor je mail! Het klinkt raar, maar ik zit nu als passagier op de achterbank van mijn eigen auto een reactie te typen. In zo'n mooie, zonnige week vind ik het altijd jammer om tijd achter de computer door te brengen, maar in de auto kan ik mijn tijd mooi nuttig besteden.
Sinds onze laatste mailwisseling is er inderdaad weer veel gebeurd. Waar ik vorige maand nog goede hoop had op een terugkeer in competitie, heb ik kort daarna toch moeten besluiten een punt te zetten achter het seizoen. Aan de ene kant was dat natuurlijk een moeilijk besluit, maar aan de andere kant is het ook wel prettig die duidelijkheid te hebben. Blijkbaar hebben de verschillende blessures in combinatie met eerdere belasting dusdanig hun tol geëist, dat ik langere tijd herstel nodig heb. Dat is lastig te accepteren, maar het gaat een stuk beter als je zeker weet dat het nodig is.
'Ik heb vertrouwen dat ik met het juiste traject er volgend jaar in Rio weer kan staan'
Het is eigenlijk niet zo dat ik zelf regelmatig aan de Olympische Spelen van Londen terugdenk, maar er zijn wel veel gelegenheden waarbij ik eraan word herinnerd. Het blijft een prachtig moment om aan terug te denken, dus pijn doet dat zeker niet. Met veel plezier en gepaste trots kijk ik terug op die Spelen en hoe we daar met Nederland het goud in de wacht konden slepen. Dit alles onder de hoge verwachtingen en in extreem slechte weersomstandigheden, dat maakte die winst duidelijk de allermooiste uit mijn carrière. Ik kijk eigenlijk liever vooruit dan terug, maar voor sommige momenten maak ik graag een uitzondering. Toch was deze week juist ook alweer het moment om vooruit te kijken naar de komende Olympische Spelen. De 'Road to Rio' is voor veel sporters dusdanig aanwezig, dat je er zelfs buiten competitie niet omheen kan. Voor mij voelt dit nu wel een beetje dubbel, maar ik heb vertrouwen dat ik met het juiste traject er volgend jaar in Rio weer kan staan.
'Het is fijn dat ik nu wat meer tijd kan maken voor vrienden en kennissen'
Natuurlijk had ik even een gat te vullen en het accepteren van 'langs de kant te staan' kostte me wat tijd. Dit is de eerste keer in mijn carrière dat ik er voor langere tijd uit lig, en dan valt de dagelijkse routine compleet weg. Als atleet heb je een pittig schema, maar wel zeer gestructureerd. Nu is dat even anders en ik gebruik mijn tijd nu zeker om wat andere dingen te kunnen doen. Het is fijn dat ik nu wat meer tijd kan maken voor vrienden/kennissen en dat ik ook wat kan aanhobbyen op andere vlakken. Volgens mij hoef ik niet bang te zijn dat ik mijn tijd niet door kom totdat ik de training weer echt kan oppakken, want ik heb me nog geen moment verveeld.
'Mijn geduld wordt op de proef gesteld, maar ik weet dat ik ook veel leer van dit hele proces'
Mijn enige focus ligt nu op volledig herstel en dan heb ik er alle vertrouwen in dat ik weer op niveau terug kan keren. Uiteraard is daarin niks vanzelfsprekend, maar dat besef geeft wel een goede motivatie voor komend jaar. Mijn geduld wordt op de proef gesteld, maar ik weet dat ik ook veel leer van dit hele proces. De clichés zijn hierin volgens mij allemaal waar: je leert het meest van moeilijke momenten en tegenslag maakt je sterker.
Dat was een mooie zin om mee af te sluiten denk ik. Ik wens je een fijne voortzetting van deze zomer en wellicht spreken we elkaar binnenkort weer ergens. Tot ziens / horens in ieder geval!
Groet,
Marianne