13 oktober 1969
Nancy Kerrigan viert vandaag haar 46ste verjaardag. In 1994 werd ze opslag wereldberoemd toen in opdracht van haar rivaal Tonya Harding haar knie werd bewerkt met een loden pijp. Van die aanslag werd ze niet minder.
‘Why, why, why,’ gilde Nancy Kerrigan op 6 januari 1994 in de catacombe van de Cobo Arena in Detroit. Het beeld van een kermende kunstschaatsster, op de grond ging snel de hele wereld over. Het had zoveel impact dat het de geschiedenis in ging als ‘The wack heard around the world’.
Kerrigan was in aanloop naar het Amerikaans kampioenschap, dat diende als kwalificatiemoment voor de Spelen in Lillehammer, net klaar met haar training toen ze werd opgewacht door Shane Stant. Hij had de opdracht gekregen om met een loden pijp het rechterbeen van de kunstschaatsster te breken. Stant sloeg Kerrigan vlak boven haar knie. Het plan mislukte, ze kneusde haar been slechts. Door de aanslag moest ze het nationaal kampioenschap laten schieten. Haar grote rivaal Tonya Harding kon daardoor onbedreigd de titel pakken.
Kerrigan werd door haar uiterlijk al snel de publiekslieveling, ze werd bestempeld als een Audrey Hepburn op kunstschaatsen
Al snel gingen de geruchten dat Harding te maken had met de aanval. Haar ex-man Jeff Gillooly en haar bodyguard Shawn Eckhardt zouden het plan hebben bedacht, samen met Harding. Ze huurden Stant in om de klus te klaren, zodat Harding haar belangrijkste rivaal in één klap kwijt zou zijn. De media doken er massaal op, Skate Gate was geboren.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Harding ontkende in aanloop naar de Spelen elke betrokkenheid. ‘Ik had zo hard getraind, was klaar voor de Spelen, wilde het met Kerrigan uitvechten op het ijs,’ zei ze in 2009 tegen Oprah Winfrey.
Het publiek steunde Kerrigan massaal. Ze was de jaren ervoor steeds een stapje vooruit gegaan. Bij het WK van 1991 won ze haar eerste grote prijs: brons. Op het podium werd ze geflankeerd door twee landgenoten: de gouden Krista Yamaguchi en zilveren Harding. Op de Spelen in 1992 pakte ze brons, Yamaguchi pakte het goud. Kerrigan werd door haar uiterlijk al snel de publiekslieveling, ze werd bestempeld als een Audrey Hepburn op kunstschaatsen.
Ze stapte het ijs op in uitdagende tenues met diep uitgesneden decolletés
Door het stoppen van Yamaguchi ging het tussen Kerrigan en Harding. Ze zaten alleen niet in de weg bij nationale, maar ook bij internationale wedstrijden. Er kon er maar één olympisch kampioen worden.
Harding was de tweede vrouw die een driedubbele axel uitvoerde. Haar moeder had een alcoholverslaving en had losse handjes. Thuis waren er altijd geldproblemen, op school werd ze uitgescholden en gepest omdat ze met oude kleding en een onverzorgd uiterlijk de straat op werd gestuurd. A Mother from Hell noemde ze haar moeder later. Haar halfbroer Chris zou haar geprobeerd hebben te verkrachten, waarop Harding hem aanviel met een hockeystick en hem toetakelde met een krultang. Toen haar moeder andermaal scheidde, zei ze wijzend naar Tonya tegen haar vijfde echtgenoot Al. ‘By the way: I don’t want her, you keep her.’
Haar geluk vond ze op de ijsbaan en ze bleek een groot talent. Maar ook controversieel. Ze stapte het ijs op in uitdagende tenues met diep uitgesneden decolletés. Ze koos voor de muziek van ZZ Top of Tone Loc’s Wild Thing. Een deel van het publiek sloot haar in de armen. Kerrigan ging in keurige, elegante pakjes het ijs op en deed haar kür op klassieke muziek. Zoals het hoorde.
Na de aanslag besloot de Amerikaanse bond Kerrigan, door alle commotie en doordat ze mits fit gold als kanshebber voor goud, toch een olympisch startbewijs te geven. De andere ging naar nationaal kampioen Harding.
De aanslag legde haar duidelijk geen windeieren
Het hele land leefde mee met Kerrigan en haar race tegen de klok om de Spelen te halen. Toen bleek dat ze fit genoeg was om mee te doen, stonden sponsors massaal op de stoep. Ze tekende in totaal voor bijna tien miljoen dollar aan contracten, de aanslag legde haar duidelijk geen windeieren.
Harding kreeg niets. Sterker, steeds meer mensen trokken hun handen van haar af. In aanloop naar de Spelen in Lillehammer werd de betrokkenheid door de entourage van Harding bij de aanslag steeds aannemelijker. Liefst vierhonderd journalisten woonden in Noorwegen de training van de Amerikaanse kunstschaatssters bij en Amerika stemde massaal af op de tv-uitzendingen.
Tekst gaat verder onder de foto
Allebei de rivalen gingen voor goud. De kansen van Harding waren snel verkeken toen ze tijdens een sprong haar veter brak in de olympische finale. Ze kreeg van de jury een herkansing, maar door concentratieverlies kwam ze niet verder dan plek acht. Gerechtigheid vond iedereen. Het verhaal van Kerrigan kreeg geen Hollywood-einde, ze pakte zilver.
Het onderzoek naar Gillooly, Eckhardt en Stant werd voortgezet en de drie bekenden betrokkenheid bij de aanslag en kregen gevangenisstraffen. Harding ontkende, maar kreeg desondanks drie jaar voorwaardelijk, vijfhonderd uur dienstverlenging en een boete van 160.000 dollar. Haar Amerikaanse titel van 1994 werd haar afgenomen en ze kreeg een levenslange schorsing.
Ook Kerrigan stopte na de Spelen. Haar kostje was gekocht. Dankzij de mooie sponsorcontracten kon ze overal terecht. En ze kon goed verdienen met ijsshows en andere publieke optredens. Tot vandaag is ze een graag geziene gast.
Hoe anders liep het af met Harding. Zij gleed af, ging van Hero naar Zero. Een sextape van haar met ex Gillooly werd gelekt naar de Penthouse, de politie pakte haar op toen ze een wieldop naar het hoofd van haar vriend had gesmeten en nadat ze dronken haar auto in een greppel had geparkeerd. Alles wat ze deed was nieuws.
Ze was de paria, de heks van de Amerikaanse sport
Haar verhaal verkocht ze voor 650.000 dollar aan tabloids. Ze probeerde het als zangeres, actrice en kwam met haar biografie The Tonya Tapes. Ook deed ze mee aan Celebrity Boxing. Harding besloot het zelfs nog even te proberen als profboksster. Ze bokste zes partijen, won er drie en werd overal waar ze kwam uitgefloten. Ze was de paria, de heks van de Amerikaanse sport.
De nu 44-jarige Harding bekende meerdere keren aan zelfmoord te hebben gedacht: ‘Omdat het voelde alsof ik het niet verdiende om hier nog langer te zijn.’ Ze werd na haar veertigste moeder en leidt nu een teruggetrokken bestaan in de bossen buiten Washington DC.
Of ze nu willen of niet: Harding en Kerrigan hebben een band voor het leven. Zal Harding vandaag iets van zich laten horen op de 46ste verjaardag van Kerrigan?