Michael Jordan was afgeschreven na zijn honkbalavontuur. Maar twintig jaar geleden leidde hij de Chicago Bulls opnieuw naar de NBA Finals. Op Vaderdag 1996 won hij zijn vierde kampioensring, als eerbetoon aan zijn vermoorde vader.
6 oktober 1993
James Jordan komt in de nacht van 23 juli 1993 terug van een begrafenis. Op een parkeerplaats aan de snelweg, nabij Lumberton, North Carolina, besluit de vader van Michael Jordan even een dutje te doen voordat hij het laatste stuk naar zijn huis in Charlotte rijdt. Jordan senior komt die avond niet thuis. En de dagen die volgen ook niet. Er wordt meteen alarm geslagen, een zoekactie op touw gezet. Op 3 augustus wordt een lichaam geworden, in een moeras nabij Bennettsville en op een half uur rijden van de parkeerplaats. Pas tien dagen later wordt de persoon geïdentificeerd, het betreft James Jordan.
De twintigjarige Larry Martin Demery en 21-jarige Daniel Andre Green worden al snel opgepakt. De twee hadden de mobiele telefoon van James Jordan gebruikt en konden dus al snel worden getraceerd. De twee waren eigenlijk van plan een toerist te beroven in een motel, maar dit plan mislukte. Toen ze rondreden, zagen ze de rode Lexus met kenteken UNC0023 staan. De auto had James nog niet zo lang ervoor cadeau gekregen van zijn beroemde zoon. Demery en Green waren van plan de auto te stelen.
Toen ze James Jordan in de auto zagen, wilden ze hem vastbinden en op de parkeerplaats achterlaten. Maar Jordan werd wakker, waarop hij een kogel in de borst kreeg. Acht dagen voor zijn 57ste verjaardag komt hij om het leven. De twee namen de auto met het lichaam mee. Toen op een rustig plekje het dashbordkastje werd geopend, zei Green al snel: 'Ik denk dat we de vader van Michael Jordan hebben gedood.' Ze vonden onder meer twee replica’s van de NBA-kampioensringen die Michael Jordan zijn vader en trouwe fan cadeau had gedaan na de drie titels die hij sinds 1991 won met de Chicago Bulls. De mannen ontlopen de doodstraf, krijgen uiteindelijk levenslang.
'Na zijn dood wil Michael Jordan zijn vader eer bewijzen door te kijken hoever hij het kan schoppen in de lievelingssport van zijn vader'
Michael Jordan is kapot door de dood van zijn vader. Op 6 oktober 1993 belegt hij een persconferentie op Deerfield, het trainingscomplex van de Bulls. Hij laat de wereld perplex staan door op zijn dertigste per direct zijn afscheid bekend te maken. Jordan is op dat moment met afstand de beste basketballer en wereldwijd de meest bewierookte sporter. Hij bezorgde de Bulls drie seizoenen op rij de NBA-titel, was al zeven jaar topscorer van de NBA en won drie keer de trofee voor meest waardevolle speler (MVP) van het reguliere seizoen. Tientallen miljoenen strijkt Jordan op dat moment jaarlijks op aan salaris en sponsorinkomsten. Nike is het bekendste sportmerk geworden sinds Jordan in 1984 een contract met het bedrijf afsloot.
Jordan leefde al onder een vergrootglas. Voor de moord op zijn vader werd hij al achtervolgd door de roddelpers, die achter zijn gokverslaving kwam. De dood van zijn vader doet hem inzien dat hij zijn doel heeft bereikt met basketbal en niets meer heeft te bewijzen, zegt hij in zijn persverklaring. Michael Jordan vindt het hoog tijd voor een 'normaal' leven en om meer tijd te besteden aan zijn vrouw en drie kinderen. De dagen na zijn afscheid regent het verzoeken. President Bill Clinton wil met hem dineren en Jordan krijgt zelfs een 'uitnodiging' van bokspromotor Dan Duva om het voor vijftien miljoen dollar in de boksring op te nemen tegen de winnaar van het wereldtitelgevecht tussen zwaargewichten Evander Holyfield en Michael Moorer.
Een paar weken later is Jordan opnieuw wereldnieuws en zorgt hij wederom voor openvallende monden. Michael Jordan gaat honkballen, tekent een contract ter waarde van 200.000 dollar per jaar bij de Chicago White Sox. 'In de eerste plaats ga ik honkballen omdat ik het leuk vind,' zegt Jordan, 'als ik nu nog bij de Bulls zou zitten, probeerden we weer kampioen te worden. Dat hoef ik niet meer te bewijzen. In het honkbal heb ik nog iets te bewijzen. En dit is wat mijn vader altijd wilde dat ik ging doen.'
'De media vinden het maar niets dat Jordan aan het honkballen is'
James Jordan was een groot honkbalfan. Leuk dat zijn zoon de beroemdste en allerbeste basketballer ooit werd, de liefde voor baseball bleef. En na zijn dood wil Michael Jordan zijn vader eer bewijzen door te kijken hoever hij het kan schoppen in de lievelingssport van James Jordan. Honkbal is voor Michael Jordan ook een vlucht, bekent hij. 'Vroeger moest ik elke dag leven naar een bepaalde standaard. Elke seconde werd beheerst door de angst iets te doen wat me kapot zou maken. Ik heb besloten niet langer bang te zijn.' Vanaf zijn debuut als honkballer staan de mensen in de rij om Jordan aan het werk te zien op het honkbalveld. Hij wordt door de White Sox gestald in Minor League-ploeg Birmingham Barons, waar jong talent mag proberen indruk te maken.
Zijn eerste seizoen als honkballer sluit hij af met een slaggemiddelde van 0.202 en hij slaat drie homeruns. Elke keer dat hij de bal over de hekken slaat, wijst hij naar de hemel tijdens zijn ereronde. De media vinden het maar niets dat Jordan aan het honkballen is. Zo goed is hij nou ook weer niet en zijn gemis betekent een immense klap voor de NBA. Sports Illustrated komt met een honkballende Jordan op de cover met daarbij de tekst Bag it Michael (kap er mee Michael). Jordan besluit daarop nooit meer in te stemmen met een interview met het beroemde sporttijdschrift. Jordan verhuist voor zijn tweede seizoen als honkballer, in het voorjaar van 1995, naar de Scottsdale Scorpions. Hij is nog niet goed genoeg voor de Major League, vandaar.
Maar zo plotseling als Michael Jordan begon met honkbal, stopt hij er ook weer mee. De Major League wordt begin 1995 geteisterd door een spelersstaking (lock out). De Chicago White Sox willen dat Jordan mee gaat spelen in demonstratieduels van de ploeg. Hij moet de plek innemen van de stakende Major League-spelers en past daarvoor. Jordan heeft steeds gezegd dat hij niet als stakingsbreker met een grote naam voor het karretje van de clubeigenaren gespannen wil worden. Verbitterd keert hij het honkbal de rug toe. Zijn droom, spelen in de Major League, gaat in rook op.
'Deze titel is voor mijn familie, kinderen en hun opa'
Op 18 maart stuurt Michael Jordan een fax met de simpele tekst 'I’m back'. Hij slaagt er niet in om de Bulls meteen bij de hand te nemen. In de play-offs wordt verloren van Orlando Magic. Er wordt geroepen dat Jordan oud is, niet meer van het niveau van voor zijn honkbalavontuur. Jordan gebruikt de zomer om zichzelf klaar te stomen. En in het seizoen 1995-1996 snoert hij alle critici de mond. Jordan is terug. Hij wordt gekozen als MVP van het reguliere seizoen, is topscorer van de NBA en leidt de Bulls naar 72 overwinning tegenover 10 nederlagen in het reguliere seizoen. Een record dat dit jaar werd gebroken door Golden State Warriors.
In de play-offs verliezen de Bulls slechts drie duels. Na snelle zeges op Miami Heat, New York Knicks en Orlando Magic, wacht in de NBA Finals Seattle SuperSonics. De Bulls winnen met 4-2 en Jordan wordt gekozen als MVP van de Finals. Zijn vierde kampioensring wint Jordan op 16 juni 1996. Vaderdag… Met de bal in zijn armen gaat hij huilend op de grond liggen. Het is ook nog eens vijf jaar nadat hij zijn vader omhelsde en ze samen de eerste titel van zijn zoon vierden. 'Ik heb vandaag meer aan mijn vader gedacht dan ooit. Het was voor mij de slechtst mogelijke dag om te spelen. Mijn hart was ergens anders. Ik wou dat hij erbij was. Deze titel is voor mijn familie, mijn kinderen en hun opa.'