Sporters zijn altijd druk en onderweg. Keihard aan het trainen voor nieuwe wedstrijden en toernooien. Alles staat in het teken van het verwezenlijken van doelen en dromen. Maar ook willen ze net als ieder mens hun sociale leven onderhouden. Deze week volgen we roeier Roel Braas die deelneemt aan het WK in eigen land.
Je roeide zondag jouw eerste race op dit WK, morgen staan de kwartfinales op het programma. Hoe kijk je terug op de eerste race?
“De insteek voor zo’n race was om eerste te worden. De beste vier gaan naar de kwartfinales in de skiff, dus het belangrijkste was dat ik daar bij zat. Tijdens de wedstrijd lag ik lang eerste. Het ging goed, ik ben redelijk tevreden. Ik werd uiteindelijk derde. De rest begon op 1250 meter te sprinten. Ze begonnen steeds meer te pushen. Ik heb alleen de laatste 200 meter even doorgehaald.”
Heb je dan de hele maandag nodig om te herstellen?
“Dat valt bij mij altijd mee, ik ben iemand die snel herstelt. Ik heb gisteren gewoon twee keer getraind. Ik train tijdens het WK elke dag twee keer. In de ochtend en in de namiddag, veertig minuten per keer.”
Bij veel andere sporten zie je juist dat ze in de week van een belangrijk toernooi voornamelijk op hun bed liggen…
“Ik roei dat wel lekker door, maar niet maximaal. Ik train vooral even op techniek, het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik krachten verslind die ik in mijn wedstrijden nodig heb. Het is tijdens een groot toernooi voor roeiers ook zaak om in beweging te blijven en het lichaam scherp houden. Van niks doen word je lui.”
Heb je tijdens het toernooi nog contact met je aanstaande vrouw en twee kinderen?
“Ik bel en app dagelijks met Kim. Zij zit nu thuis met de kinderen. Ik heb mijn dochter Lizz ook nog aan de telefoon gehad. Mijn zoon Daan is nog te jong. Kim komt sowieso dit weekend naar Amsterdam. De kinderen misschien.”
In de vorige Helden vertelde je over de rolverdeling thuis. En de rol van jouw schoonouders.
“Wij hebben het geluk dat mijn schoonouders een grote houthandel in Breezand hebben en dat wij op hun terrein wonen. Daardoor heb ik geen woonlasten en is het veel eenvoudiger om als vader van twee kinderen voor het roeien te kunnen kiezen. Zonder mijn schoonouders zou het voor mij heel lastig zijn om fulltime met roeien bezig te zijn, dan kan ik niet zomaar Kim en de kinderen achterlaten.
“Kim is gewend dat ik heel veel van mijn tijd in het roeien steek, dat was al zo toen ik haar leerde kennen in 2009. Ik zit geregeld twee weken in het buitenland en dat is zwaar voor haar. Zeker als ik thuiskom en vertel hoe mooi het er was, hoe lekker het weer was en dat we nog met z’n allen op stap en uit eten zijn geweest. Kim heeft die vrijheid niet, zij is de vaste factor in huis voor de kinderen. Ik probeer ook altijd zoveel mogelijk tijd vrij te maken voor het gezin, zorg ervoor dat ik om half zes thuis ben voor het eten en wil zelf de kinderen in bed doen. Op zondag train ik thuis, wil ik mijn gezin niet weer in de steek laten.”
Lees ook:
'Zou stom zijn om na Rio te stoppen'