Sporters zijn altijd druk en onderweg. Alles staat in het teken van het verwezenlijken van doelen en dromen. Deze week volgen wij Tristan Hoffman, ploegleider van Tinkoff-Saxo. Zondag rijdt zijn ploeg de Ronde van Vlaanderen.
Hoe bevalt jou het leven als ploegleider?
“Het bevalt me prima. Het is een rumoerige tijd bij Tinkoff-Saxo, maar daar mag ik niks over zeggen. Ik focus me als ploegleider gewoon op de koersen, zoals zondag de Ronde van Vlaanderen.”
Je bent zelf al lang actief in de wielerwereld, eerst als wielrenner en nu dus als ploegleider. Wist je als renner al dat je in de wielerwereld actief wilde blijven?
“Als jonge wielrenner ben je daar in het begin helemaal niet zoveel mee bezig, dan focus je jezelf vooral op het fietsen. Ik had al wel snel in de gaten dat ik altijd goed op kon schieten met de staf en dat ik klikte met de meeste andere renners. Uiteindelijk ging het allemaal in een stroomversnelling. Ik brak mijn scheenbeen en had toen al snel in de gaten dat het niet goed ging. Ik kon niet meer fietsen maar bleef als ploegleider dus wel actief in de wielerwereld. Ik ben alweer sinds 1991 ploegleider, dat is een lange tijd.”
‘Toen ik in 1991 ploegleider werd stond er in mijn contract dat ik een fax aan moest schaffen’
Zijn er veel dingen veranderd tussen 1991 en 2015?
“Uiteindelijk heeft een fiets nog steeds twee wielen, maar natuurlijk zijn daar omheen wel dingen veranderdWe . Dat is wel een groot verschil met nu. Ook zijn er nu bij wijze van drie vrachtwagens die meegaan en er zijn ook veel meer bussen. Een renner hoeft zich dus niet meer achter in de auto om te kleden. Over het algemeen is alles dus veel georganiseerder geworden, de sport heeft zich enorm ontwikkeld.”
En als je kijkt naar de tijd dat jij een jonge renner was en de tijd van nu, is er dan veel veranderd?
“Dingen als voeding en materiaal zijn allemaal veranderd natuurlijk, maar ik denk dat het uiteindelijk allemaal neerkomt op inzet en wat je ervoor kunt laten. Dat is heel erg belangrijk.”
Mis je het wielrennen weleens?
“Ik zit nu heel veel in de auto en ben nog steeds betrokken bij het peloton, maar soms mis ik het fietsen zelf wel. Als er bijvoorbeeld heel langzaam gefietst wordt, dan denk ik weleens: kon ik nu maar even meefietsen. Maar zondag was de koers Gent-Wevelgem, dat was echt een hele zware koers met harde wind en regen. Op die momenten zit ik prima in de auto, ha.”