Sporters zijn altijd druk en onderweg. Alles staat in het teken van het verwezenlijken van doelen en dromen. We volgen deze week marathonschaatsster Mariska Huisman, die zaterdag afscheid neemt op de Jaap Edenbaan in Amsterdam.
Je hebt straks heel veel vrije tijd. Wat zijn dingen die je zeker gaat doen?
“Ik vind wintersport altijd fantastisch. Ik ging wel ieder jaar, maar dan pas als de wedstrijden voorbij waren. Dat was dan vaak pas in maart. Ik ga deze winter denk ik twee keer op wintersport. Ik hoef dan nergens meer rekening mee te houden en ik kan gewoon gaan als ik daar zin in heb.”
In de zomer was je ook altijd al bezig met schaatsen. Had je dan wel tijd voor een vakantie?
“Ik ging wel altijd op vakantie, maar ook dan was ik constant met sporten bezig. Ik nam mijn fiets mee, zodat ik niet stil ging zitten. Dat zal wel lekker rustig zijn als dat straks niet meer hoeft. Wat ik deze zomer ga doen, weet ik nog niet. Wij hebben zo’n oud Volkswagen busje waar je ook in kunt slapen. We zijn daar al wel eens mee op vakantie geweest, dat was echt leuk. Ik denk dat we deze zomer weer gaan. Daar hoef je niet echt iets voor te plannen. Je gaat als je er klaar voor bent.”
Heb jij weleens het idee gehad dat je dingen hebt gemist omdat je topsporter was?
“Eigenlijk niet. Ik vond schaatsen gewoon heel erg leuk en ik wist waar ik het voor deed. Natuurlijk vond ik een feestje leuk, maar vrienden van mij gingen ieder weekend uit. Dat hoefde van mij allemaal niet.”
Was het voor jou weleens moeilijk om honderd procent voor je sport te leven?
“Dat valt wel mee. Ik heb altijd heel veel gesport, dus ik heb nooit echt op mijn voeding hoeven letten. Als ik een verjaardag had, at ik gewoon een stukje taart. Ik denk dat ik er straks meer moeite mee ga hebben. Ik blijf straks ook gewoon taart en andere lekkere dingen eten, maar ik ga natuurlijk wel minder sporten. Daar moet ik dan wel op gaan letten, ha.”
Wat ga je het meeste missen aan het leven als topsporter?
“Vooral de leuke trainingsgroep die ik hier in Hoorn heb en natuurlijk ook mijn schaatsploegje. Met die mensen heb ik het altijd heel gezellig gehad. Er gebeurde altijd wel iets bij ons. Wat ik trouwens niet ga missen is het altijd bezig zijn met schaatsen. De vaste trainingsavonden, de wedstrijden in het weekend enzovoort. Dat heb ik straks allemaal niet meer en dat geeft wel een stukje rust.”
Als je terugkijkt op je hele carrière, hoe belangrijk zijn je ouders dan voor je geweest?
“Heel belangrijk. Dat klinkt heel cliché, maar het is echt. Het kwam weleens voor dat ik bijvoorbeeld een wedstrijd had in Deventer, mijn broertje in Groningen en mijn broer weer ergens anders in het land. Ik vind het knap hoe ze dat altijd hebben opgelost. Ook reden ze ons altijd naar de training. Dat was toen nog naar Alkmaar, omdat de schaatsbaan in Hoorn er nog niet was. Mijn ouders vinden schaatsen hartstikke leuk, maar ze moesten wel veel dingen voor ons doen.”
Lees ook:
Deel 1: 'Vooral genieten van afscheid'
Deel 2: 'Sjoerd en ik deden alles samen'
Deel 3: 'Moest opboksen tegen drie broers'
Deel 4: 'Ik ben heel chaotisch'