Bibian Mentel gaat volgende week onder het mes, om voor de vierde keer een kwaadaardige tumor in haar longen te laten verwijderen. Vandaag sloot ze haar seizoen in stijl af. Dinsdag werd ze wereldkampioen op de snowboardcross. Vandaag was ze opnieuw de beste. Dit keer op de banked slalom. Barbara Barend sprak eerder deze week met Mentel.
Vandaag won Mentel de tweede wereldtitel van dit jaar. Dit keer was ze de beste op de banked slalom. Ze liet de Australische Joany Badenhorst en de Amerikaanse Heidi-Jo Duce achter zich. Na vandaag zit het seizoen erop voor de olympisch kampioene. Want volgende week moet ze onder het mes. Eind 2014 werd helaas weer een tumor in haar longen ontdekt. En dus wordt volgende week voor de vierde keer een tumor uit haar longen verwijderd.
Voor Bibian is snowboarden haar leven. Waar ze ooit droomde van de ‘gewone’ Olympische Spelen in Salt Lake City, werd die droom wreed verstoord door een zeldzame vorm van kanker in haar enkel. Een amputatie van het onderbeen en meerdere verwijderde tumoren in haar long verder, veroverde ze vorig jaar in Sochi alsnog die felbegeerde (paralympische) olympische gouden plak. Ze werd bekroond tot Paralympische Sporter van het Jaar, won het afgelopen seizoen vijf World Cups, een Europa Cup en werd deze week twee keer wereldkampioen.
'Dit hoort bij mijn leven. Maar ik ben ook bang. Ik heb een zoon van twaalf. Hij heeft zijn moeder nodig'
“Natuurlijk zie ik er meer tegenop dan andere keren. Ten eerste is het heel pijnlijk. De chirurg moet met zijn handen mijn ribben uit elkaar trekken om bij de tumor te komen. Ik zal de eerste drie weken dus veel pijn hebben, zeg maar zwaar gekneusde ribben. Daarna moet ik mijn longinhoud weer opbouwen. Maar, ach, dat komt vast goed. Ik ben sterk, ik moet wel. Ik ga het zeker redden. Dit hoort bij mijn leven. Maar ik ben ook bang. Ik heb een zoon van twaalf. Hij heeft zijn moeder nodig.”
'Als dit achter de rug is, ga ik weer lekker opbouwen en dan spreken we elkaar volgende keer weer na een wedstrijd. Laten we dat maar afspreken'
“Een operatie is nooit zonder risico. Hoe vaak kun je nog in een long opereren? Komt het hierna weer terug? Wanneer en waar? Ja, die vragen schieten door mijn hoofd en zijn killing. Jij weet ook dat dit de grootste angst van een moeder is… En ik niet alleen, ook hij is bang, bang om me kwijt te raken. Maar nogmaals, laten we daar maar niet aan denken. Dit is mijn hardnekkige blessure. De tumor is operabel en de rest van mijn lijf is schoon. Als dit achter de rug is, ga ik weer lekker opbouwen en dan spreken we elkaar volgende keer weer na een wedstrijd. Laten we dat maar afspreken.”