Het leven van Tom Coronel speelt zich af in de hoogste versnelling. Altijd, overal. Met een gerust hart kan hij de man met vijf gezichten genoemd worden: coureur, analist, ondernemer, entertainer en echtgenoot/ vader. Maar de kapstok waar alles aan hangt, is het racen. “Dat is waar ik iedere dag mijn bed voor uitkom.” Een monoloog voorafgaand aan een nieuw seizoen Formule 1, dat op 2 maart begint in Bahrein. De coureur “Ik heb een heel irritante prestatiedrang die ik goed kan gebruiken in de autosport en dan maakt het me niet uit waarin ik rijd, zolang het maar vier wielen heeft. Omdat ik het al 34 jaar doe, ken ik inmiddels alle trucjes wel. Ik weet zogezegd waar Abraham de mosterd haalt. Dat is ook het mooie aan racen, je verleert het nooit. Je moet alleen wel kilometers blijven maken om het gevoel scherp te houden, maar in principe word je niet langzamer. En dat blijkt nog altijd, gelukkig. Ik bedoel, ik ben 51 jaar, grijs en kaal, maar ik heb laatst in het Europees toerwagenkampioenschap weer een paar puppy’s laten zien dat je één ding never nooit moet doen: underestimate Tommy. Ik ben nog echt committed. En dat is de reden dat ik soms nog bijzondere dingen op de baan kan laten zien. Dat ik nog altijd zo gedreven ben, heeft een aantal redenen. Eén ervan is het reizen. Ik heb het reizen nodig. Dat is voor mij een soort verslaving. Ik ben in de eerste plaats een circuitdier. Als jij tegen mij zegt: ‘We gaan naar Barcelona’, dan denk ik niet aan die mooie gebouwen, musea of aan het strand. Nee, dan denk ik aan bocht negen. En als jij zegt Frankrijk, dan denk ik aan Paul Ricard. En bij Italië denk ik aan Imola of Monza. Racen is mijn referentie in het leven bij alles wat ik denk of doe. Er is niemand op de wereld die meer races rijdt dan ik. Bijna iedere dag ben ik wel op een circuit om te racen, les te geven, te testen of een presentatie te houden. Omdat ik verslaafd ben. Het is voor mij zowel levensbehoefte als levensstijl. Het racen, het reizen, de gezelligheid op het circuit; een beetje het zigeunerleven. Mijn teambaas François Verbist heeft al gezegd dat hij een zitje voor me vrijhoudt voor komend raceseizoen, in een oude Aston Martin. Vanaf 2001 rijd ik al toerwagens, maar ik wil nu GT’s gaan rijden. Een andere uitdaging. De toerwagens ken ik nu wel. Laatst op Monza was ik bij een test in mijn tweede ronde al twee seconden sneller dan de rest. Dan is het echt tijd voor iets anders. Ik heb mijn hele leven ook al GT’s gereden. In 2001 won ik vier GT-races. Dat is lang geleden, maar ja, een auto is een auto. Zolang je maar weet hoe je ’m de hoek om moet wurmen. Een GT is net even wat sterker, wat robuuster. Die moet je net even wat harder bij z’n ballen pakken. Dat lukt me wel.” Helden Magazine 70 Het eerste gedeelte van het interview met Tom Coronel komt voort uit het eerste nummer van 2024. Jutta Leerdam schittert op de cover van de zeventigste editie van Helden. Ze heeft een grote schare fans en volgers. Hoe kijkt ze naar zichzelf? En hoe kijken anderen naar haar. ‘’Echt, schaatsen staat bij mij altijd voorop.’’ In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Het jonge Amerikaanse fenomeen Jordan Stolz vragen we naar zijn geheim en de samenwerking met Irene Schouten en Jillert Anema. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Collega-shorttracker Jens van ’t Wout ontmoet Victoria Koblenko. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed en oud-voetballer Michael Mols spreekt over de tumor die in zijn hoofd werd ontdekt. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Tallon Griekspoor is de beste tennisser van Nederland, we spraken hem samen met zijn broers Kevin en Scott in aanloop naar de ABN AMRO Open. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Johan Cruijff nam tien jaar geleden het eerste exemplaar van Helden in ontvangst. Uiteraard kan hij niet ontbreken in dit jubileumnummer. We vroegen Johan Derksen, Jaap de Groot, Kees Jansma, Mart Smeets en Humberto Tan hun ervaringen met de man die op 68-jarige leeftijd overleed met ons te delen. Humberto Tan “Leg ’m maar linksboven, daar valt ie...” Op de redactie van Studio Sport speelden we op Europa Cup-avonden – ja, zo lang geleden is het – het guldenspel. Vier of zes wedstrijden konden we tegelijkertijd rechtstreeks bekijken en dan was het de lol om een gulden neer te leggen op het tv-toestel waar we dachten dat er als eerste gescoord zou worden. Grootste liefhebber van het spel? Johan Cruijff. Wie het vaakst won? Johan Cruijff... Als een soort Nostradamus wist hij steeds de munt voor het juiste toestel te leggen. “Leg ’m nu maar daar in het midden.” En ja hoor, daar kwam weer een goal, ‘daar in het midden’. Mijn herinneringen aan Johan Cruijff zijn vele van dit soort kleine verhalen. Ja, natuurlijk is er het grote verhaal van de voetballer, de trainer, het fenomeen waar ik op afstand met veel bewondering naar heb gekeken. Maar daarin sta ik natuurlijk niet alleen. Miljoenen hebben warme herinneringen aan Cruijff. Ik heb hem persoonlijk leren kennen bij de NOS toen hij daar wekelijks zijn licht liet schijnen op vooral het internationale voetbal. Bij een duel tussen Arsenal en Ajax vroeg Tom Egbers wat Johan eigenlijk van Zlatan Ibrahimovic vond. Er waren toen best veel twijfels over die lange, talentvolle Zweed. De ballen sprongen nog geregeld van zijn voeten. Cruijff verwoordde het zo: “Voor een goede voetballer heeft hij een slechte techniek, voor een slechte voetballer heeft hij een goede techniek.” Typisch Cruijff, in één zin de kern van het probleem uitleggen. Via Cruijff en de toenmalige directeur van de stichting, Carole Thate, raakte ik betrokken bij de Cruyff Foundation. We speelden onder andere wedstrijden tegen bedrijfsteams. Ik kneep mezelf vaak in mijn armen als ik om me heen keek op het veld. Want daar liepen mannen als Ronald Koeman, Frank Rijkaard,Frank en Ronald de Boer,Dennis Bergkamp en natuurlijk Johan Cruijff zelf. Probeer maar eens een bal aan te nemen als Cruijff kijkt. Ja, niet langs de lijn, maar vlak naast je op het veld. Eén duel springt eruit. Ik weet niet eens meer tegen wie, maar ik weet nog wel dat ik een actie maakte en een voorzet gaf, buitenkant rechts aan de linkerkant van het veld, waaruit John Bosman scoorde door de bal keihard in te koppen. Ik glom van trots! Tot de rust... Johan kwam naar me toe, sloeg zijn arm om me heen en zei: “Goh, ik dacht effe dat we een talent gemist hadden na je eerste actie, maar gelukkig maakte je daarna snel duidelijk dat dat niet zo was.” Hij keek me aan met zijn ondeugende ogen en we begonnen allebei keihard te lachen. Wat een man. En ja, ik mis hem. Kees Jansma Ik was gek op Pietje en niet zozeer op Johan. Niet dat ik stekeblind was en niet herkende hoe goed Cruijff was, maar ik viel meer op Piet Keizer. Dat norse, quasi-houterige, ongeïnteresseerde van de linksbuiten sprak me aan. Meer dan de gulle openheid van Johan, waar iedereen al hijgend achteraan holde. Het kwam ook omdat ik, als nerveuze net niet meer puisterige teenager, vanaf de zijlijn van het trainingsveld van De Meer, de grote Piet had toegeroepen dat ik hem voor dagblad Trouw wilde interviewen. Piet keek me fronsend aan, tuitte zijn lippen en zei: “Morgen elf uur, Prinsengracht, bij mij thuis...” Nog altijd vermoed ik dat het uit medelijden moet zijn geweest waarom hij mijn wanhopige verzoek honoreerde, maar het gesprek was er en het was goed. Piet nam zijn tijd, formuleerde rustig, weloverwogen en niet terughoudend en keurde weer een dag later zonder een aanmerking mijn stuk goed. Ik viel definitief voor Piet. Waar anderen kwijlend van genot hun liefde voor Cruijff beleden, deed ik dat voor Keizer. Ik vond hem als mens wat meer ‘anders’, Johan was ‘gewoon’ en overzichtelijk geniaal en wist dat ook van zichzelf. Pietje was terughoudender in de media. Unieker. Althans, dat vond ik. En precies hetzelfde vond Johan, bleek mij veel later. Als chef van NOS Studio Sport, belaagd door Sport 7, reisde ik naar Barcelona om te trachten Johan Cruijff te strikken als analist bij Europese topduels. Een dure kracht bij dure rechten om als zender te overleven. Cruijff stond op de luchthaven te wachten. Omgeven door een horde mensen die hij lachend te woord stond. En geduldig. Ik had me allang en breed op de voorbank van zijn bolide gepropt, terwijl Johan de toestromende meute bediende. Ik zag een tikkie tegen de ontmoeting met Johan op. Het ging over geld, over ‘zijn rechten en plichten’, over samenwerking tussen hem en mij. Zakelijk dus. Niet mijn echt sterke kant, hij had een reputatie op dat vlak. Johan reed uiteindelijk via een omweg naar zijn huis. Hij showde me de stad. En vertelde. Trots. Op Barcelona, op de stad en de mensen. En hij vertelde over zijn kinderen. Spontaan. Ik smolt. We dronken wat bij de club waar zijn dochters paard reden en daarna gingen we naar zijn huis. “Cruijff,” sprak zijn vrouw streng, “zorg je goed voor die man?” Hij grijnsde. En vroeg, vanachter zijn bureau: “Van welke voetballer was jij nou echt een fan?” “Gianni Rivera,” verzon ik snel. “Nee, van welke Nederlandse speler,” wilde Johan weten. “Piet Keizer,” stamelde ik. 'Ik vond Keizer als mens wat meer 'anders', Johan was 'gewoon' en overzichtelijk geniaal. Pietje was terughoudender in de media. Unieker. Althans, dat vond ik.' Johan Cruijff omhelsde me bijna. “Pietje,” zei hij, “grote Piet.” En er volgde een lofzang van Johan over Pietje. Liefdevol. Het ging geen moment over hemzelf. Het ging over een kunstenaar, zei hij. Piet Keizer, zo’n grootheid, vond Cruijff. Beter dan Mario Corso, die linksbuiten van Inter die ik ook ooit eens had geroemd. Johan sprak met mij over voetbal alsof ik zijn gelijke was. Johan was erg aardig. Dat zei ik hem, toen hij me weer naar de luchthaven bracht. Hij grijnsde zijn jongensachtige lach, zei: “Toen jij Piet Keizer als je favoriete speler noemde, dacht ik ook dat je wel meeviel.” Johan Cruijff werd de beste analist ooit van Studio Sport. En, eerlijk is eerlijk, als voetballer was ie ook niet slecht. Helden Magazine editie 47 Het eerste gedeelte van de ode aan Johan Cruijff komt voort uit Helden Magazine nummer 47, waar Lieke Martens samen met Ronald Koeman de cover siert. Helden Magazine editie 47 is een dubbeldik jubileumnummer. Helden bestaat 10 jaar en in dit nummer blikken wij onder andere vooruit op het Wereldkampioenschap vrouwenvoetbal. De OranjeLeeuwinnen veroverden twee jaar terug de Europese titel én de harten van alle Nederlanders. In de WK special komen nog meer speelsters als Shanice van de Sanden, Vivianne Miedema en Jill Roord en bondscoach Sarina Wiegman aan het woord. Verder ging Frits Barend langs in Esbjerg bij Rafael van der Vaart & Estavana Polman en vertellen Sjinkie & Fenna Knegt voor het eerst samen over de dag dat de shorttracker zware brandwonden opliep. Een editie met heel veel inspirerende sportverhalen, waar helaas de turnterreur helaas nog steeds geen verleden tijd is. Dylan Groenwegen de nieuwe topsprinter van het peleton is en Steven Kruijswijk de fietsende familieman. Marit Bouwmeester opnieuw haar zinnen heeft gezet op Olympisch goud en Inge de Bruijn ging na haar zwemcarrière op zoek naar zichzelf. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Samen veroveren ze de wereld. De zussen Laura (23) en Lisanne (26) de Witte komen allebei uit op de 400 meter. Helden ging naar Heiloo voor een goed gesprek met het vrolijke, uitgesproken en dynamische duo over kleding, vloggen, blauwe plekken en gekke mensen. Een dag niet gevlogd is een dag niet geleefd Lisanne: “Het is in elk geval lekker rustig als we een dag niet vloggen.” Laura: “Dat scheelt weer editen, ja.” Lisanne: “We zijn met vloggen begonnen om wat terug te doen voor onze sponsors. Het is voor ons een leuke manier om alles terug te kijken wat we doen. Het kan ook handig zijn om vlogs te zien van de training.” Laura: “We krijgen best veel reacties op onze vlogs. Als het een tijdje stil is op ons YouTube-kanaal, vragen mensen: ‘Waar blijven jullie?’ Wat ik leuk van het vloggen vind, is dat mensen ons op een andere manier leren kennen.” Zit bij jullie het vloggen constant in het achterhoofd? Laura: “Nou, we denken er juist vaak te laat aan. Zijn we ergens, kijken we elkaar aan en zeggen we: o jee, vlogcamera vergeten.” Lisanne: “Heb je ‘m nu trouwens mee?” Laura lachend: “Nee, vergeten…” Lisanne: “Nou, zo gaat het dus altijd.” Maken jullie een script voordat jullie aan de slag gaan? Lisanne: “We denken er wel een beetje over na. Als we samen ergens heen gaan, film ik bijvoorbeeld de heenreis en dan geef ik de camera door aan Laura voor dag twee.” Wat vindt jullie coach Sven Ootjers ervan? Laura: “Het vloggen heeft geen invloed op onze training of prestaties, hoor.” Lisanne: “Sven heeft de camera het liefst zelf in z’n handen. Hij filmt ons sowieso al heel vaak tijdens de trainingen. Hij gebruikt dat om technische details terug te kunnen kijken. Het gaat er niet heel streng aan toe binnen onze trainingsgroep. Plezier is belangrijk. Die losse aanpak werkt bij ons goed. Ik heb een trainingssituatie meegemaakt waar het er heel serieus aan toe ging, waar ik me afvroeg of ik wel mocht lachen. Dit werkt beter voor mij. Tijdens het lopen zijn we echt wel serieus bezig. En als het even niet goed gaat, dan grijpt Sven gerust in.” Image is everything Lisanne: “In deze tijd is het wel een beetje zo dat wat je presteert bijna net zo belangrijk is als hoe je je presenteert. Je moet van alles wat hebben om op te vallen. We krijgen geregeld de vraag waarom we make-up opdoen voor we gaan hardlopen.” Laura: “Voor wedstrijden besteden we aandacht aan ons uiterlijk. We vinden het fijn om goed verzorgd voor de dag te komen.” Lisanne: “Er staan camera’s op ons gericht, de wedstrijden worden uitgezonden, dan kun je er maar beter leuk uitzien toch? Op onze vlog zijn we trouwens ook weleens zonder make-up te zien, hoor. Ha, we vergeten weleens dat iedereen dat ook kan zien en dat die fragmentjes uit onze vlog worden gehaald en, zoals laatst, op tv worden uitgezonden.” Lisanne: ‘Er staan camera’s op ons gericht, de wedstrijden worden uitgezonden, dan kun je er maar beter leuk uitzien toch?’ Jullie vallen ook op omdat jullie zussen zijn en allebei op de 400 meter uitkomen. Is het weleens vervelend dat jullie altijd in één adem genoemd worden? Lisanne: “Ik vind het juist leuk.” Laura: “Ik heb er ook geen problemen mee.” Lisanne: “Bij de EK in Berlijn won ik brons, maar Laura kwam nog meer in beeld dan ik omdat ze helemaal uit haar dak ging op de tribune. Mooi toch? Wij zijn een uniek duo. In het buitenland noemen ze ons ‘The Twins’.” Laura: “Dat zijn we niet, ik ben drie jaar jonger. Als we zeggen dat we geen tweeling zijn, is er ongeloof. ‘Maar jullie lijken zo op elkaar,’ horen we dan.” Wij vliegen elkaar constant in de haren Lisanne: “Nu mag jij een keer als eerste reageren, Lau…” Laura: “Begin je nu al weer zo? Vroeger hadden we wel vaak mot, maar nu niet meer. Toen we allebei nog thuis woonden, waren we niet altijd heel erg blij met elkaar. Sinds zij het huis uit is, nu een jaar of drie geleden, en ik nog wel thuis woon, gaat het beter.” Daarom rennen jullie zo hard, omdat jullie in de jeugd altijd achter elkaar aan zaten… Lisanne: “Ja, als jij kleding van me jatte, moest ik wel weer achter je aan.” Laura: “Jij had ook zoveel kleding, ik kon gerust wat van je lenen.” Lisanne: “Vergeet ook niet dat toen we allebei nog thuis woonden, eerst ik in de puberteit zat en dus Laura irriteerde en dat daarna Laura in de puberteit kwam.” Laura: ‘Lisanne is mijn Google. Best makkelijk als iemand overal de antwoorden op heeft. Pas als jij het niet weet, ga ik het zelf uitzoeken’ Helden Magazine 46 Het eerste gedeelte van het verhaal van Laura & Lisanne komt voort uit Helden Magazine 46 waar Tom Dumoulin de cover siert. Dumoulin vertelt over zijn huwelijk en hoe hij besloot het plan om helemaal voor de Tour te gaan in 2019 aan te passen ‘’De Giro winnen is fantastisch, maar trouwen gaat verder dan dat’’. Verder in de 46ste editie van Helden, Lieke & Sanne Wevers vertellen openhartig over de moeilijke tijd, baanwielrenner Harrie Lavreysen over goud op het WK en de Spelen in Tokio, oud-voetballer Jaap Stam blikt terug op voorgaande hoofdstukken in zijn leven, wielrenner Fabio Jakobsen, beachvolleybalsters Marleen van Iersel & Joy Stubbe, oud-basketballer Michael Jordan, voetbaltrainer José Mourinho, Cor van der Geest over zijn zoons Elco en Dennis, turner Casimir Schmidt, voetballer Dusan Tadic, en Victoria Koblenko ging langs bij coureur Tom Coronel. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop. .