Nigel de Jong was de motor op het middenveld van Oranje, in Brazilië. En hij is dat ook van AC Milan. Helden Online vroeg of hij ooit nog terugkeert bij Ajax, daar waar zijn carrière begon.
“Ik zal blijven voetballen tot ik er bij neer val,” zegt Nigel de Jong strijdbaar. De middenvelder is van grote waarde voor het Nederlands elftal en AC Milan. Zoals hij ook belangrijk was bij Hamburger SV, Manchester City en natuurlijk Ajax, waar hij in de jeugd speelde en tot en met 2006 in het eerste.
Eindig je bij Ajax?
“Zeg nooit ‘nooit’. Het lijkt me natuurlijk mooi. Maar als ik op oudere leeftijd terugkeer, zullen de verwachtingen heel hoog zijn. Daar moet ik voor oppassen. Het gaat er ook om hoe ik me nog voel.”
'Op dit moment komt een terugkeer naar Nederland sowieso te vroeg. Ik wil het liefst zo lang mogelijk in het buitenland blijven spelen'
Ben jij afgelopen transferperiode door Ajax benaderd met de vraag of je terug wilde keren?
“Nee, en dat hadden ze ook niet hoeven doen. Ik ben 29 jaar, zit in de beste fase van mijn carrière. Ik voel me mentaal en fysiek sterker dan ik ooit ben geweest. Op dit moment komt een terugkeer naar Nederland sowieso te vroeg. Ik wil het liefst zo lang mogelijk in het buitenland blijven spelen.”
Hoe kom je mentaal zo sterk?
“Dat heeft met ervaring te maken, met wat ik heb meegemaakt. Je moet dicht bij jezelf blijven. Dat kan door niet te veel te lezen over wat er over je wordt geschreven. Ik moet me maar op één ding focussen en dat is op voetbal.”
Erger je jij je aan dingen die over jou worden geschreven?
“Dat heeft geen zin, want ik kan er toch niets tegen doen. En het doet me ook niet zo heel veel wat er over me wordt geschreven. Iedereen mag nou eenmaal schrijven wat hij wil. Zeker in deze tijd van social media en alle internetsites.”
'Ik was public enemy number one en ben nu weer de held. In de periode dat iedereen over me sprak en schreef, was mijn remedie: zwijgen'
Weet je ook beter hoe het leven in elkaar steekt naast het voetbalveld?
“Toen ik op mijn negentiende bij Ajax zat wat ik net in de fase om van talent door te groeien naar volwaardige prof. Toen ging ik wat vaker op stap en ging ik weleens naar de McDonald’s. Omdat ik nog jeugdig was. Op oudere leeftijd weet je wat je moet doen en laten voor je sport. Bovendien gaan die extra kilo’s er niet zo gemakkelijk meer af. Ik leef in Italië, waar ik nu speel, als een monnik. Ik slaap voldoende en eet goed, moet de juiste benzine in de tank hebben.”
Is er nog ruimte voor Surinaams eten?
“Dat gaat er altijd in, daar kan ik geen ‘nee’ tegen zeggen. Ook in Milaan kookt mijn vrouw nog geregeld Surinaams. Mijn hele carrière eet ik al Surinaams, dat gaat er ook niet meer uit.”
We zien je ook meer lachen de laatste tijd, klopt dat?
“Tuurlijk. De afgelopen vier jaar, sinds het WK in Zuid-Afrika, is er veel gezegd en geschreven over mij. Als dat je overkomt, bouw je vanzelf een muur op rond jezelf. Maar op een gegeven moment moest ik me herpakken, weer die voetballer worden die ik altijd ben geweest. Ik was public enemy number one en ben nu weer de held. In de periode dat iedereen over me sprak en schreef, was mijn remedie: zwijgen. Ik vond het zelf niet zo’n probleem dat iedereen achter mijn rug om en nooit in mijn gezicht over me oordeelde in die periode. Het was vervelender voor mijn familie. Voor hen was het lastig om niet te reageren. Mijn familie heeft ook heel erg genoten van het WK en hoe de publieke opinie is veranderd.”