Sifan Hassan komt dinsdagnacht in actie in de finale van de 1500 meter. Kan de 23-jarige atlete een gooi doen naar een medaille?
“In verhalen over mij wordt vaak geschreven dat ik die asielzoeker ben die in haar eentje naar Nederland is gekomen. Ik wil absoluut niet overkomen als iemand die zielig is, niet in een hoekje gedrukt worden. Ik wil geen medelijden, ben juist een vrolijke vrouw die dagelijks mag doen wat ik het liefste doe.”
'Ik móést daar weg volgens mijn moeder'
Als Hassan praat, tovert ze voortdurend een lach op haar gezicht. Om woorden zit ze niet verlegen.
“Ik loop in het oranje, over de hele wereld word ik gezien als Nederlandse, maar juist hier word ik nog steeds bestempeld als die asielzoeker. Dat vind ik best moeilijk. Ik ben ook een Nederlandse, woon hier al ruim zes jaar, spreek de taal, heb hier op school gezeten en heb een Nederlands paspoort. In mijn doen en laten ben ik gewoon een Nederlandse, veel meer nog dan dat ik Ethiopisch ben.”
Vijftien jaar was Sifan toen ze in 2008 in haar eentje door haar moeder op het vliegtuig naar Nederland werd gezet. “Het had met de politieke situatie in Ethiopië te maken dat mijn moeder dat besluit nam. Ik móést daar weg volgens mijn moeder, maar over de precieze reden kan ik niet alles vertellen, dat is niet verstandig.”
'Ik voelde me echt bevrijd toen ik het paspoort kreeg'
Op 22 november 2013 kreeg Sifan een Nederlands paspoort. “Ik was zó blij. Nu hoor ik er echt bij, zo voelt het. Sinds ik in het oranje mee mag doen aan wedstrijden voel ik me meer thuis hier. Toen ik nog geen paspoort had, had ik dat gevoel toch minder.”
De eerste internationale wedstrijd waaraan ze meedeed, de EK voor atleten onder de 23 jaar in Belgrado, won ze meteen. “Ik voelde me echt bevrijd toen ik het paspoort kreeg. Daardoor liep ik ook zo goed afgelopen jaar. De zorgen om het paspoort zijn weg, ik hoef alleen nog maar met hardlopen bezig te zijn.”
Het hele interview met Sifan Hassan is terug te lezen op Blendle.