Met hoge verwachtingen was ze aan boord van de KL681 richting Japan gestapt. Alle ellende had ze achter zich gelaten; van de uitschakeling in de kwartfinale op de Spelen in Rio, waar ze vlak voor tijd nog op winst had gestaan, tot de voorbereiding richting Tokio met een aantal zware blessures. Vanwege corona was ze heel voorzichtig geweest, maar drie dagen na aankomst in Tokio kreeg taekwondoka Reshmie Oogink te horen dat ze besmet was. Haar olympische deelname was beëindigd voor die begonnen was. “Daar ging mijn olympische medaille. Alsof er een bulldozer over mijn droom was gereden. Ik was zo goed en fit, had zo graag willen laten zien wat ik kan en Rio willen rechtzetten. Ik kon het niet geloven. Corona? Ik, die zo voorzichtig was geweest? Vanaf Rio was ik al van tegenslag naar tegenslag gegaan. In december 2016 was m’n kruisband ingescheurd tijdens een wedstrijd tegen de Amerikaanse van wie ik een paar maanden eerder op de Spelen had verloren. De zware revalidatie werd in 2017 op het WK beloond met een bronzen medaille. Maar niet veel later, op de GP van Londen, scheurde ik bij een trap m’n kruisband weer in. Met het oog op Tokio hebben we tot een operatie besloten. De revalidatie heb ik vrijwel alleen gedaan, met m’n fysiotherapeut als controleur op de achtergrond. Op het WK van 2019 merkte ik dat het me nog aan ritme ontbrak. Maar ik was er weer en dat ritme zou ik op andere toernooien weer kunnen oppakken. 'Ik kon geen woord uitbrengen, heb alleen maar gejankt. En toen hoorde ik: 'O, die heeft covid' De Spelen werden door corona een jaar opgeschoven. Op dat moment zat ik zonder werk en dus ook zonder inkomsten. Ik vroeg me af: hoe ga ik dat jaar extra financieel doorkomen? Ik heb NOC*NSF gebeld en kreeg de A-status. Daardoor kon ik me weer gaan richten op wat ik zo graag wilde: nog een keer shinen. Maar eind oktober 2020 brak ik m’n teen. Dat betekende zes weken lang op een andere manier trainen: trappen zonder iets te raken. Toen ik in december weer volle bak kon trappen, werd bekend gemaakt dat het olympisch kwalificatietoernooi verschoven was: van januari naar mei." Helden Magazine 59 Het eerste gedeelte van het verhaal van Reshmie Oogink komt voort uit Helden Magazine 59. Sifan Hassan is onze Held van het Jaar en siert de cover van het dubbeldik eindejaarsnummer. Ze kwam, zag en overwon. Hassan deed wat niemand voor haar deed: drie olympische medailles winnen op de middellange afstanden op dezelfde Spelen. Heel bijzonder is ook het verzoek dat Barbara Barend kreeg van Bibian Mentel. Vlak voor haar overlijden, op 29 maart dit jaar, wilde Bibian nog een keer een groot interview geven met het verzoek het verhaal na haar overlijden te publiceren. In het verhaal spreekt zij nog één keer iedereen toe die haar lief hebben.  In Helden Magazine 59 lees je een uitgebreid interview met Fabio Jakobsen en zijn aanstaande vrouw Delore. Ze blikken samen terug op de zware val in Polen, waarbij Fabio bijna het leven verloor én hoe hij zich dit jaar heeft teruggevochten. Daarnaast spraken we een van de sterkhouders van Ajax, Daley Blind in het bijzijn van zijn vrouw, dochter, moeder en twee zussen. Rolstoeltennisster Diede de Groot won dit jaar de Golden Slam. De dubbelvier zorgden voor het eerste olympische roeigoud bij de mannen in 25 jaar én Sjinkie Knegt vertelt over het leven na het ongeluk met de houtkachel. Ook in Helden Magazine 59 hebben Jeffrey Hoogland en Shanne Braspennincx het mooi geflikt met z’n tweeën, beloonde Tom Dumoulin zijn terugkeer met olympisch zilver op de tijdrit en groeide Denzel Dumfries uit tot de Held van Oranje tijdens het EK. Overigens vertelt Frédérique Matla over haar weg naar de top, won Abdi Nageeye niet alleen olympisch zilver op de marathon, maar coachte hij ondertussen ook zijn maatje naar brons en is Harrie Lavreysen de koning van de sprint. Verder zijn vrienden Niek Kimmann en Jelle van Gorkom allebei in het bezit van een olympische medaille. Dai Dai N’tab was ooit een feestbeest, nu is hij een van de snelste schaatsers van het land. Sanne van Dijke won olympisch brons, maar verloor in aanloop naar de Spelen haar broer en daarna haar trainingsmaatje. Victoria Koblenko ontmoet daarnaast olympisch kampioen Kiran Badloe én Caitlin Dijkstra staat in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’ stil bij De Liefdesbrief. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Bijna alles wat Virgil van Dijk in 2019 aanraakte, veranderde in goud. Hij won de Champions League met Liverpool, werd verkozen tot beste speler van de Premier League en van Europa. Daarnaast ‘scoorde’ hij met Oranje. Wensen zijn er ook nog. Zoals schitteren op het EK in 2020 en Liverpool de eerste landstitel sinds 1990 bezorgen. We legden onze Held van het Jaar negen uitspraken voor. ‘Dit is een enorm succes. Een zeldzame prijs, al helemaal als verdediger. Dit geeft een enorm belangrijk signaal af in het voetbal. Ja, we zijn allemaal gek op doelpunten, maar gelukkig worden meer en meer mensen ook enthousiast van verdedigen.’ Jürgen Klopp, coach van Virgil bij Liverpool, nadat Virgil werd gekozen als UEFA Player of the Year. “The Boss, zoals we de trainer vaak noemen, is vaak heel kritisch, zoals de bondscoach ook altijd kritisch op mij is. Ik vind dat heel prettig. Dat is voor mij het teken dat iemand heel nadrukkelijk met mij bezig is om op elk moment het maximale uit mij te halen. Jürgen Klopp heeft toen ik werd gekozen als UEFA Speler van het Jaar ook gezegd dat mijn prijs een teamprestatie is geweest, maar dat ik de award alleen op ging halen. Dat begreep ik wel. Je hebt elkaar nodig om tot grote prestaties te komen, zo moet je deze uitspraak ook zien.” Je hebt een twinkeling in de ogen als je over je trainer praat. “Met Jürgen Klopp en Ronald Koeman heb ik gewoon een heel goede band. Ik voel me heel prettig bij hen en het is fijn om met ze samen te werken. Ze geven me energie en vertrouwen en ik waardeer ze om hun vakmanschap, maar zeker ook als mens. Ik denk dat als je zoveel met elkaar omgaat, het heel belangrijk is dat je dat ook op een menselijke manier doet. Het vertrouwen dat ik van hen krijg, voel ik voortdurend en dan geef ik ook alles. En dan vind ik het dus niet erg dat ze af en toe kritisch op me zijn, omdat het met de beste intenties is. Met Jürgen Klopp voel ik de klik vanaf dag één en met Ronald Koeman natuurlijk ook.” Je hebt een mooi jaar achter de rug. Wat was het mooist? “Het winnen van de Champions League. Dat was zo speciaal. Vorig jaar stonden we natuurlijk ook al in de finale, maar verloren we helaas van Real Madrid. Ik heb daar tijdens mijn vakantie nog flink van gebaald. Toen het seizoen begon, kon ik dat snel van me af zetten. Het ging natuurlijk fantastisch, met de club en met mij persoonlijk. Ik heb weer zulke stappen gemaakt. In de knock-outfase van de Champions League klopten we FC Porto en Bayern München. De halve finale tegen Barcelona was natuurlijk helemaal fantastisch. Uit met 3-0 verliezen en dan toch nog doorgaan naar de finale dankzij een 4-0 overwinning in Liverpool. Georginio Wijnaldum hielp ons uit de brand in die wedstrijd, door in de tweede helft twee keer in korte tijd te scoren. In de finale stond alle druk op ons. We hadden Tottenham al twee keer verslagen in de competitie en veel mensen dachten: appeltje-eitje. We kregen al in de tweede minuut een penalty en daardoor werd de finale ook een beetje gesloopt. Als je op 1-0 komt in zo’n beladen wedstrijd, dan kies je er toch ook meteen al voor om die voorsprong te verdedigen. We speelden niet onze beste wedstrijd denk ik, maar dat zie je vaak in finales. Toen we de 2-0 maakten, kwamen er zoveel emoties los. Ik zei tegen mezelf: yes, we hebben hem! Toen Divock Origi die tweede maakte, zag je mij ook op de grond vallen. Hoeveel mensen kunnen er nu zeggen dat ze de Champions League hebben gewonnen? Dat schoot door m’n hoofd toen ik daar lag. Het allermooiste was dat ik de beker vast mocht houden en dat mijn vrouw met onze twee dochters het veld op kwamen lopen.” Moest je huilen? Lachend: “Ja, ik heb genoeg gehuild. Er kwam zoveel los. Ik vertelde ook toen ik werd verkozen tot UEFA Speler van het Jaar dat iedereen zijn eigen pad naar de top bewandelt. 28 jaar, ben een laatbloeier. Ik hoop dat ze aan mij zien dat het loont om nooit op te geven. Als je als jonge speler of speelster in een lastige fase zit, moet je nooit denken dat het voorbij is. Als je afvalt bij een club, moet je bedenken dat het via een andere weg altijd nog mogelijk is om je doelen te bereiken. Niet iedereen debuteert op z’n zeventiende in het eerste van een grote club, heeft twee jaar later al een mooi contract en staat meteen in de spotlights. We zijn niet allemaal als Cristiano Ronaldo en Lionel Messi die al op jonge leeftijd aan de top stonden en er nu, voorbij hun dertigste, nog steeds staan. Het is ook op andere manieren mogelijk om je doel te bereiken of droom waar te maken. Ik ben er heel trots op dat ik het op mijn manier ook heb gered. Dat maakt ook wie ik ben. Dat zorgt er ook voor dat ik erg dankbaar ben voor wat ik nu meemaak.” Wat was het eerste wat Klopp en jij tegen elkaar zeiden na het winnen van de Champions League? “We did it! We waren allebei zo blij en trots. En ik zal hem er altijd zo dankbaar voor zijn dat hij mij deze kans heeft gegeven.” Jullie zijn in de race om de eerste landstitel sinds 1990 te winnen. Hoe is het om voor Liverpool uit te komen? “Heel bijzonder. Ik ben nog steeds blij dat ik die keuze heb gemaakt en heb kunnen maken. Ik kon ook naar andere clubs, maar het gevoel bij Liverpool was meteen goed. Het klopt. Hoe we voetballen, hoe ik in het team pas. Dat hebben we wel bewezen met het winnen van de Champions League. Geweldig. En dit jaar gaan we opnieuw voor de Champions League en inderdaad de landstitel. Sinds de competitie is omgedoopt in de Premier League is Liverpool er nog niet in geslaagd die te winnen. Het doel is dus echt om dat voor elkaar te krijgen.” ‘Virgil is mij heel dankbaar dat ik hem naar de Premier League heb gehaald, dat laat hij me altijd blijken.’ Ronald Koeman, coach van Virgil bij Southampton en het Nederlands elftal afgelopen zomer in Helden. “Klopt. De bondscoach durfde het met me aan bij Southampton, dankzij hem kon ik de stap naar de Premier League maken. Dat zal ik nooit vergeten. Hij is heel belangrijk geweest tot nu toe in mijn carrière. Ik zal altijd ongelooflijk veel respect voor Ronald Koeman blijven houden.” Toen Koeman bondscoach werd, wees hij jou ook meteen aan als aanvoerder van het Nederlands elftal. Je veroverde heel wat harten toen je je trainingsjasje afstond aan het meisje dat met jou het veld betrad. Dat deed je opnieuw toen je troostende woorden sprak tegen de Roemeense scheidsrechter na de interland tegen Duitsland toen je hoorde dat zijn moeder net was overleden en zag dat hij het moeilijk had. “Ik vind dat normaal. Het menselijke aspect is voor mij heel belangrijk.” Koeman zei toen we hem ernaar vroegen: “Ik vind het normaal dat mijn spelers dat doen.” “Dat klopt, bij dat meisje zag ik dat ze het koud had. Ik zie wel vaker dat die kinderen alleen een shirtje aan hebben. Daar zit niets onder. Natuurlijk hebben ze het dan koud. Toevallig weet ik dat kinderen sinds dat moment thermoshirtjes krijgen van de KNVB als het koud is.” ‘Voetbal komt bij mij op de tweede plaats en dat zal altijd zo blijven.’ Virgil een jaar geleden in Helden. “En dat is het afgelopen jaar niet veranderd. Mijn gezin staat op de eerste plaats en dat zal altijd zo blijven. Zonder hen kan ik niet doen wat ik doe. Zij moeten soms dingen voor mij laten en dat vergeet ik niet. Alles wat ik doe, doe ik ook voor hen. Het mooie is: thuis ben ik papa Virgil. Dan maakt het in één klap niets meer uit dat het even wat minder ging op het voetbalveld. We leven in een tijd waarin iedereen kan roepen en schrijven wat ze willen. Dan is het heel belangrijk dat het thuis allemaal goed zit.” Sven Kramer vertelde dat je als topsporter nu eenmaal een bepaald kunstje kan. Maar voor alle dingen die erbij komen, hebben topsporters niet op school gezeten. Hij vertelde dat hij het rond z’n 23ste soms moeilijk vond om Sven Kramer te zijn. Herken jij dat? “Zeker. De afgelopen anderhalf jaar, sinds ik de overstap naar Liverpool maakte, is er zoveel op me afgekomen. Dat geldt niet alleen voor mij, dat geldt ook voor m’n gezin. Als ik ergens loop, zijn er voortdurend ogen op mij gericht. Dat is het gevolg van succes en het klopt wat Sven Kramer daarover heeft gezegd, we hebben niet kunnen oefenen hoe daarmee om te gaan. Je moet maar zien hoe je daar mee dealt. Gelukkig heb ik goede mensen om me heen die me daarbij helpen. En het scheelt natuurlijk ook dat ik van nature iemand ben die rustig is en blijft. En ik heb het geluk dat ik al wat ouder was toen ineens iedereen naar me begon te kijken. Op jonge leeftijd was het voor mij vast ook veel lastiger geweest. Weet je wat mij in balans houdt? Dat ik altijd in mijn achterhoofd heb wat voor mij het belangrijkste in mijn leven is: mijn gezin. Het belangrijkste is dat ze thuis blij met me zijn.” Jij zei vorig jaar ook: “Mijn vrouw is de spil in het gezin. Ik waardeer haar meer dan ooit.” “Ik ben natuurlijk heel veel op reis geweest. Was veel weg, heb vaak in hotels gezeten. Ik heb veel wedstrijden gespeeld. Mijn vrouw staat er altijd voor me. Ik denk dat mijn vrouw een veel zwaardere job heeft dan ik. Zij is moeder van onze twee kinderen, staat er vaak alleen voor. Het is niet altijd makkelijk als ik weer weg ben. Mijn drie dames verdienen de meeste credits, zeker afgelopen jaar.” ‘Virgil is een beest achterin. Hij draagt het team.’ Collega-international Memphis Depay begin dit jaar in Helden. “Ja, Memphis! Geweldig mens, fantastische speler. We hebben zo’n schitterende groep bij het Nederlands elftal. Ik vind het zo’n eer om aanvoerder te zijn van deze groep, van deze lichting. De fase waar we als team in zitten, is zo mooi om mee te maken. We worden telkens beter, we weten ook dat er nog tal van dingen zijn die nog beter kunnen. Mooi om dat hele proces met z’n allen mee te maken. Ik ben dan wel de aanvoerder, maar vergeet niet hoeveel invloed en impact Memphis op de groep heeft. Buiten en op het veld. Mooi dat hij zoiets over mij zegt, maar ik kan over hem ook heel veel mooie dingen zeggen.” Ga je gang. “Ik vind de ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt in de afgelopen jaren heel knap en mooi om te zien. En dan heb ik het niet alleen over Memphis de voetballer, maar zeker ook over hoe hij als mens gegroeid is. Als je kijkt naar hoe hij zich nu presenteert, op dat vlak heeft hij grote stappen gemaakt. De bondscoach heeft daar, denk ik, ook een groot aandeel in gehad. Maar hij stond bovenal zelf open voor die ontwikkeling.” Je spreekt bijna vaderlijk over hem. “We zijn twee totaal verschillende personen en persoonlijkheden. Iedereen heeft zijn eigen manier van doen en laten, bewandelt zijn eigen pad. Ik heb natuurlijk meegekregen dat er constant kritiek op hem was. In de ogen van heel veel mensen kon hij een tijdlang niets goed doen. Als je dan ziet hoe hij zich nu presenteert, dat vind ik bewonderenswaardig.” 'Ik heb meegekregen dat er constant kritiek op Memphis was. Bewonderenswaardig hoe hij zich nu presenteert' Hoe belangrijk is Memphis voor het team? “In elk team heb je spelers die meer invloed hebben dan anderen. Memphis is iemand waar veel spelers automatisch naar kijken. Vooral jonge jongens. Dat begint altijd met het respect dat je afdwingt door wat je laat zien binnen de lijnen. Nou, Memphis doet het vrij aardig op het veld bij Oranje, haha. En als jij daar het juiste voorbeeld geeft, dan willen mensen ook naar je luisteren en van je leren erbuiten. Hij is echt een grote persoonlijkheid, een heel belangrijke schakel binnen het Nederlands elftal. En hopelijk blijft hij dat nog heel lang.” Het Nederlands elftal van nu bestaat uit alle kleuren van de regenboog. Zowel wat uiterlijk als karakters betreft. “Klopt, en daar kan ik juist erg van genieten. Iedereen kijkt er ook echt naar uit om weer bij elkaar te komen met het Nederlands elftal. Er is een periode geweest dat we wel bij Oranje wilden zijn, omdat het natuurlijk altijd een eer is om voor je land uit te komen, maar dat er tegelijkertijd veel negativiteit rond het elftal hing. Nu is de sfeer heel anders. De groep is ook erg hecht, iedereen gaat voor elkaar door het vuur. Iedereen staat echt klaar om in elk geval zijn taak uit te voeren en waar nodig de ander te helpen. En natuurlijk kan het nog beter en is er soms teleurstelling bij jongens die niet spelen, maar we vechten met z’n allen voor hetzelfde doel: naar het EK gaan.” Hoe ga jij om met teleurgestelde ploeggenoten “Ik vind het soms best moeilijk hoe ik daarop moet reageren. Als aanvoerder probeer ik er voor iedereen te zijn als dat nodig is. Gelukkig slaagt iedereen er keer op keer in om die teleurstelling snel opzij te zetten.” Ryan Babel zei dat hij vindt dat het groepsgevoel beter is dan tien jaar terug. Toen waren De Grote Vier - Arjen Robben, Wesley Sneijder, Robin van Persie en Rafael van der Vaart - toch ook bezig met zichzelf op de kaart te zetten. “Ik heb dat gelezen. Hij heeft vooral aan willen geven dat in de huidige spelersgroep een enorme teamspirit zit. En dat iedereen bereid is zichzelf weg te cijferen. En in zijn ogen is dat blijkbaar meer het geval dan vroeger. Het is niet aan mij daar over te oordelen. Ik vind: die jongens hebben stuk voor stuk heel veel betekend voor Oranje. Kijk naar hun prestaties bij Oranje en hun clubs; geweldige spelers. Ik ben alleen maar trots dat ik met die jongens heb mogen spelen. En ja, er breekt altijd weer een periode aan dat een bondscoach door moet selecteren. De situatie is niet te vergelijken met de periode dat Arjen, Wesley, Robin en Rafael op hun top waren. Het is een andere tijd, het is een ander team, we spelen ook anders. Wij hebben nu een manier van spelen gevonden die perfect bij ons past.” Het spelen van een eindtoernooi ontbreekt op je palmares. “Ik had het er toevallig met mijn zaakwaarnemer over. We zijn nu zo dichtbij. Dit mogen we niet meer weggeven. Het is zo mooi, al sta ik er nu nog niet eens heel erg bij stil. Dat is toch waar je als kleine jongen al van droomt. Dan zie je het Nederlands elftal meedoen aan een eindtoernooi, maak je de gekte mee die het teweegbrengt in het hele land. De oranje vlaggen in de straten, mensen die hun hele huis versieren. Hoe fantastisch is het om dat als speler mee te maken? En het mooie is dat we dan ook nog minimaal twee groepswedstrijden in Amsterdam spelen. Daar kan ik nu al naar uitkijken. En hopelijk kunnen we ook nog eens heel ver komen op het EK.” ‘Ik haat hem. Ik haat het om het tegen hem op te nemen. Hij is te groot, te sterk, te snel en te goed aan de bal. Virgil vindt het ook nog eens leuk om het gevecht aan te gaan. En hij heeft een goeie kop met haar.’ Troy Deeney, aanvaller van Watford, over Virgil. Lachend: “Die uitspraak heb ik meegekregen. Hij riep er ook nog bij dat ik lekker rook! Ik beschouw het altijd als een compliment als aanvallers zulke dingen over me zeggen. En Troy Deeney is iemand die vaker met uitspraken komt. Ik herinner me dat hij een keer live op tv riep dat Arsenal geen ballen had. Dat ging snel viral. En volgens mij heeft hij ook een keer z’n middelvinger opgestoken naar de camera nadat hij had gescoord. Hij is iemand die zo nu en dan gekke dingen doet. En als ik kritiek krijg, laat het dan maar dit soort kritiek zijn.” Het geeft ook aan dat je geliefd bent of op z’n minst gewaardeerd en bewonderd wordt door collega’s. “Het mooiste wat je van een tegenstander kunt krijgen, is respect. Ja, dit is een mooie quote.” ‘Hij is een waardige winnaar, maar als er een man rondloopt die in een jaar vijftig keer heeft gescoord, dan kan dit eigenlijk niet. Messi en Ronaldo worden bestraft voor de standaard die ze hebben neergezet en dat wordt voor sommige mensen blijkbaar saai.’ Rio Ferdinand, analist en oud-speler van onder meer Manchester United, nadat Virgil de prijs voor UEFA Speler van het Jaar had gewonnen. “Ik schrok eerlijk gezegd een beetje van de uitspraak van Rio Ferdinand. Vooropgesteld: iedereen mag zijn mening hebben. Waarom ik het niet had verwacht, is omdat hij zelf een centrale verdediger is geweest. Sterker, hij was een van de beste centrale verdedigers van Engeland. Ik dacht: hij zal juist blij zijn dat een centrale verdediger ook eens die eer te beurt valt.” Bovendien kun jij er niets aan doen dat de keuze op jou is gevallen en niet op Lionel Messi of Cristiano Ronaldo. “Klopt.” ‘Van Dijk is een groot kind, hij speelt en maakt grappen. Naast het veld is hij een heel goeie jongen. Op het veld is hij de man die iedereen aanspreekt. En het maakt hem niet uit tegen wie hij schreeuwt. Hij heeft een zware stem, je hoort hem van verre.’ Ploeggenoot Fabinho. “Ik vind dat je in het veld tegen elkaar mag schreeuwen. We hebben allemaal hetzelfde doel: een wedstrijd winnen. Het kan zijn dat ik niet eens gelijk heb als ik commentaar geef. Maar als ik het idee heb dat het anders moet, dan schroom ik niet om dat te zeggen. Ik zeg tegen de andere spelers altijd: als ik iets verkeerd doe, dan moeten jullie ook gewoon tegen me schreeuwen. Ik heb dat soms nodig. Buiten het veld ben ik juist rustig. Dan houd ik wel van een dolletje inderdaad. Hoort er ook bij, ik kan niet alleen maar serieus blijven.” ‘Met Matthijs de Ligt en Virgil hebben we het beste centrum van de wereld. Geen enkel land kan in mijn ogen een beter centraal duo opstellen.’ Ronald Koeman in Helden “Heeft de bondscoach dat gezegd? Zo! Dat wist ik niet.” Heeft hij gelijk? “Nou, we hebben nog meer centrale verdedigers die ook op de deur kloppen. Stefan de Vrij doet het fantastisch bij Internazionale in Italië, Nathan Aké doet het uitstekend bij Bournemouth in de Premier League. We hebben gewoon een fantastische groep en hopelijk blijft dat ook nog lange tijd het geval.” Hoe kijk jij naar Matthijs de Ligt? “Hij is pas twintig jaar. Als je kijkt waar ik was op die leeftijd... Vergeleken met Matthijs stelde ik toen nog niets voor. We staan op dit moment heel anders in onze carrières, maar we vullen elkaar heel goed aan. Matthijs vind ik een heel nuchtere, fantastische speler. Ik geniet echt van hem.” 'De Ligt is pas twintig jaar. Als je kijkt waar ik was op die leeftijd... Vergeleken met Matthijs stelde ik toen nog niets voor' ‘Ik was niet verrast dat Liverpool hem aantrok, maar wel voor welk bedrag. Maar de laatste tijd heeft hij van iedereen de lof gekregen die hij verdient.’ Gary Neville, oud-speler Manchester United, over Virgil. Wat doet al die lof met je? Word je er weleens verlegen van? Lachend: “Dat vind ik niet echt een leuke vraag.” Vind je het fijn dat het praten over het bedrag van 84,5 miljoen euro waarvoor Liverpool je gekocht heeft, is verstomd? “Als je wordt gekocht voor zoveel geld, lig je onder een vergrootglas. Het is de kunst je daar niet op te focussen en gewoon te genieten van het feit dat je bij zo’n prachtige club, voor geweldige fans en tegen mooie tegenstanders speelt. Ik heb me echt alleen gefocust op presteren op het veld en daar gewoon van te genieten. Gelukkig hielp mijn goal bij mijn debuut tegen Everton aardig om het ijs te breken.” Helden Magazine Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Het bevrijdende telefoontje liet afgelopen herfst een week langer op zich wachten en luidde: ‘De tumor is goedaardig en helemaal weg; je bent schoon.’ Een half jaar eerder had Michael Mols (53) zijn loopproblemen zelf nog toegeschreven aan zijn net geopereerde knie en het slechter zien aan zijn leeftijd. Maar de oorzaak bleek veel ernstiger: een hersentumor. Die diagnose en het daaropvolgende traject onderging de voormalige spits van onder meer Cambuur, FC Twente, FC Utrecht, Glasgow Rangers, ADO en Feyenoord en zesvoudige international op optimistische en ogenschijnlijk bijna flegmatieke wijze. Thuis in Badhoevedorp begint Michael bij het goede nieuws. “Dat verlossende telefoontje kwam dus niet op 9, maar op 16 november en die extra wachttijd was wel even vervelend. Ik heb me maar vastgehouden aan de gedachte dat geen nieuws, goed nieuws is. Gelukkig was het inderdaad een uitermate gunstig telefoontje. Ze hadden de tumor helemaal weg kunnen halen en ik mocht ook weer alles doen. Voor ik dat telefoontje kreeg, moest ik me strikt aan de regels houden: niks alleen doen, ook de hond niet uitlaten. De artsen waren bang dat er iets mis kon gaan: ik zou kunnen vallen of een epileptische aanval krijgen. Helden Magazine 70 Het eerste gedeelte van het interview met Michael Mols komt voort uit het eerste nummer van 2024. Jutta Leerdam schittert op de cover van de zeventigste editie van Helden. Ze heeft een grote schare fans en volgers. Hoe kijkt ze naar zichzelf? En hoe kijken anderen naar haar. ‘’Echt, schaatsen staat bij mij altijd voorop.’’ In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Het jonge Amerikaanse fenomeen Jordan Stolz vragen we naar zijn geheim en de samenwerking met Irene Schouten en Jillert Anema. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Collega-shorttracker Jens van ’t Wout ontmoet Victoria Koblenko. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Tallon Griekspoor is de beste tennisser van Nederland, we spraken hem samen met zijn broers Kevin en Scott in aanloop naar de ABN AMRO Open. Als laatste stroomt het racen bij duizendpoot Tom Coronel door zijn bloed. “Max Verstappen is beter dan iedereen die ik ooit heb gezien.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.