Nadat Mandy van den Berg (29) tijdens het gouden EK van 2017 werd gepasseerd zonder dat ze daarin was gekend, was de verdedigster zo teleurgesteld en had ze het zo moeilijk dat ze alle plezier in het voetbal had verloren. De oud-aanvoerster van Oranje twijfelde zelfs of ze überhaupt nog wilde voetballen. Maar nu is ze terug. De teleurstelling Als Mandy van den Berg deze mid­dag neerploft in een koffietentje aan de Avinguda de les Corts Valencianes in Valencia, niet ver van haar appartement met zwembad, verschijnt er een enorme glimlach op haar gezicht. Het is een glimlach die alles zegt. Want Mandy ziet er niet alleen blij en vrolijk uit, zo voelt ze zich ook, vertelt ze. Of zoals ze zelf zegt: de oude vertrouwde Mandy van den Berg is weer terug, goed­ lachs en gelukkig. Dat komt omdat ze eindelijk weer het plezier in voetballen heeft teruggevon­ den. “Ja, dat was wel even weg,” erkent Mandy, sinds 2018 uitkomend voor Valencia CF Femenino. Het had alles te maken met de teleur­ stelling van het EK in 2017, toen de verdedigster uit Naaldwijk na twee duels door bondscoach Sarina Wiegman werd gepasseerd. Natuurlijk, als topsporter weet Mandy dat ze te maken krijgt met teleurstellingen. Dat is inherent aan topsport. Maar daar ging het ook niet om, zegt ze. Het ging Mandy om de manier waarop. Dat Wiegman, die eerder alles over het team met haar deelde, haar als aanvoerder van de OranjeLeeuwinnen ditmaal niet had meegenomen in haar gedachte en beslis­ sing. Die openheid heeft ze gemist. Mandy: “Als Sarina het me van tevoren had gezegd was de teleurstelling ook gigantisch geweest, maar dan had ik tenminste nog het gevoel gehad dat ik serieus werd genomen. Dat was nu niet het geval. En wat de klap nog groter maakte: we kenden elkaar zo goed en hadden echt een klik. Niet alleen vanwege de tijd bij Oranje, maar ook vanwege de periode bij ADO Den Haag waar ze vijf jaar mijn coach was. Dan had Sarina me toch wel eerder kunnen inlichten?” Juist daarom kreeg het EK zo’n dubbele lading, meent Mandy. “Begrijp me niet verkeerd, het winnen van goud met Oranje was voor mij een absoluut hoogtepunt. Alleen, ik voelde meer euforie en blijdschap voor het team dan ik voor mezelf kon voelen.” Ze had gedacht dat de teleurstelling wel zou verdwijnen als ze zich zou melden bij Reading, op dat moment haar club. “Dat was het idee. Dat ik daar in Engeland gewoon weer lekker ging voetballen.” Maar dat gebeurde niet. De teleurstelling bleef. Het was zelfs zo erg dat Mandy geregeld midden in de nacht wakker werd met de 54ste minuut in haar gedachten, verwijzend naar het moment dat ze in het duel met Denemarken werd gewisseld. “Ik merkte dat het mij zo enorm had geraakt dat het mijn hele doen en laten in mijn dagelijks leven bepaalde. Continu kwamen die gedachten over het EK terug. Niet die gouden medaille, maar die teleurstelling. Ik kon het simpelweg geen plekje geven. Echt, ik scheur liever nog een kruisband dan dat ik dit nog een keer moet mee­ maken. Zoveel moeite had ik ermee.” Klopt het dat je toen zelfs aan stoppen hebt gedacht? “Ja, want ik dacht: als mijn passie zo’n enorme teleurstelling oplevert, is het dan nog wel iets waard? Dat is heel rigoureus en nu haast niet voor te stellen. Zoveel houd ik van het spelletje. Maar toen ben ik wel even diep gegaan. Het was ook niet zo dat ik dat van de een op andere dag dacht. Het ging na het EK al een tijdje niet lekker. Dat kwam ook omdat ik ondertussen bij Reading niet meer aan spelen toekwam. Wat ik volledig begreep. Ik was niet meer degene die ik was.” Wanneer merkte je dat het fijne gevoel weer enigszins terugkwam? “Toen Reading me eind 2017 liet gaan en ik terugkeerde naar Nederland. Ineens was er rust. Daarom wilde ik aanvankelijk ook niet naar Valencia, toen die club bij me aanklopte. Na zes jaar Zweden, Noorwegen en Engeland was ik wel klaar met het buitenland. Ik wilde even helemaal op nul begin­ nen. Maar ja, ik wilde altijd al in Spanje spelen. Die droom had ik al toen ik bij ADO Den Haag zat.” 'Ik nodigde onlangs, net als een jaar eerder, ook weer samen met mijn ouders eenzame mensen uit om bij ons thuis kerst te vieren. Ik wil anderen helpen. Mijn geluk delen' Dus ging je alsnog overstag? “Ja, en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Zonder te overdrijven: voor mij was er geen betere plek voor een nieuwe start. Dat voelde ik vanaf de eerste dag dat ik in Spanje was. Zo van: het gaat hier gebeuren, ik ga hier het plezier terugvinden. Ik voelde in Valencia letterlijk en figuurlijk de zon schijnen. En wat ook meespeelde: ineens werd ik weer belangrijk als voetballer. Dat was voor mij zo fijn. Kortom, ik bloeide helemaal op. Ik was weer terug.” Helden Magazine 50 Het eerste gedeelte van het verhaal van Mandy van den Berg komt voort uit Helden Magazine nummer 50, waar op het moment van uitkomen een nieuw decennium is begonnen. Voor Helden een goed moment om jonge, nieuwe sporthelden te belichten. Sportman van 2019 Mathieu van der Poel draait alweer even mee, maar is net 25, wat jong is voor een wielrenner. De alleskunner siert de 50ste cover. In deze editie is er uitgebreid aandacht voor Generatie Z. Er zijn al tal van voetballers die na de eeuwwisseling zijn geboren, zijn doorgebroken of op het punt staan dat te doen. Onder meer Orkun Kökcü, Mohamed Ihattaren en Myran Boadu komen aan het woord. Daarnaast blikten wij aan de hand van afbeeldingen terug met de assistent-trainer van Feyenoord, John de Wolf en lees je over de cultclub van Andries Jonker en Co Adriaanse. Verder in de 50ste editie van Helden gingen we langs bij schaatsster Esmee Visser en haar vriend Daan Olivier. Legden we het supertalent, Remco Evenepoel, negen namen voor én gaan we op wereldreis met baansprinter Theo Bos, die graag zijn carrière ‘rond’ wil maken. Daarnaast kan meerkampster Anouk Vetter weer lachen, nadat ze in 2019 door een diep dal ging, is de 21-jarige Griek: Stefanos Tsitsipas de nieuwe ster in het tennis, gaat Victoria Koblenko langs bij judoka Noël van ’t End én verteld Yara van Kerkhof, hoe haar wereld compleet instortte. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Mountainbiker Chris van Dijk (18) is een van de sporters van TalentNED, dat staat voor duurzame talentonwikkeling in de sport en het bedrijfsleven. In de serie ‘Nieuwe Helden’ leren we het aanstormend mountainbiketalent beter kennen. Barbara Barend trapte met hem een rondje op de Cannondale e-bike. Mijn grote voorbeeld is.... “Mountainbiker Nino Schurter. Afgelopen seizoen is hij voor de achtste keer wereldkampioen geworden, ongekend knap.” Heb je hem weleens ontmoet? “Ik ben ooit met hem op de foto gegaan, maar toen had ik per ongeluk de timer van m’n telefoon aangezet. Dat werd dus een heel rare foto.” Op een onbewoond eiland met... “Een fiets en een goede vriend. Dan kan ik alles doen waar ik gelukkig van word: sporten, lachen en praten. Trainingskampen zie ik ook als fietsen met vrienden.” Over tien jaar ben ik... “Een van de betere mountainbikers. Ik hoef niet per se iemand te zijn die altijd wint, ik zou al erg blij zijn als ik van de sport kan leven. In het mountainbiken is dat best lastig, dus dan moet je wel tot de wereldtop behoren. Het lijkt me fantastisch als mijn leven bestaat uit reizen van plek naar plek voor wedstrijden.” Zijn de mountainbikers de ‘gekkies’ onder de fietsers? Lachend: “Misschien wel een beetje. We houden enorm van afdalen, daarvoor moet je wel gek zijn.” Zonder mijn Cannondale ben ik... “Leeg. Als ik niet kan fietsen, verveel ik me en ben ik een stuk minder gelukkig. Sporten - en met name fietsen - geeft me zoveel energie.” Mijn grootste kracht is... “Dat ik altijd het vertrouwen heb dat ik er weer bovenop kom. Ik raak niet snel in paniek. Tijdens wedstrijden houd ik dat altijd in m’n achterhoofd. Al zit ik er bij de start niet meteen bij, dan kan ik terugkomen en alsnog winnen. Dat is een rustgevende gedachte.”

Voetbalster Shanice van de Sanden groeide twee jaar geleden uit tot publiekslieveling. Na het EK maakte ze een droomtransfer naar Olympique Lyon. Ze won er de Champions League en gaf in de finale drie assists. Ze draagt de successen op aan haar moeder die in haar eentje zes kinderen opvoedde. “Ik geniet elke training, sta met de beste speelsters van de wereld op het veld. Elke training is van goede kwaliteit. Ik speel dit jaar helaas niet zoveel als ik zou willen, dat is soms frustrerend,” zegt Shanice van de Sanden. Neemt niet weg dat de snelle rechtsbuiten net weer een landstitel aan haar palmares heeft toegevoegd. En met Lyon haalde ze opnieuw de finale van de Champions League, waarin ze OranjeLeeuwinnen Lieke Martens en Stefanie van der Gragt trof. “Ik wil voor het WK nog wel voldoende wedstrijdritme opdoen. Het Nederlands elftal is zo belangrijk voor me. Ik heb het daar vaak met Memphis Depay (speler van de mannen van Olympique Lyon, red.) over. Mem en ik hebben beiden dat fijne gevoel met het Nederlands elftal. We voelen daar warmte en respect, zijn allebei gevoelsmensen. Hier in Frankrijk is de cultuur anders, zijn ze vaak arrogant. Of je nou goed bent of niet, het maakt ze niet uit.” Hebben jullie steun aan elkaar, Memphis en jij? “We spreken elkaar weleens op de club. Voor Memphis is het ook niet altijd makkelijk. Iedereen zegt altijd maar: ‘O ja, Memphis...’ Ze hebben altijd wel een mening over hem, maar hij heeft ontzettend veel bereikt en is nog maar 25. We kennen elkaar door en door. We praten niet per se over gevoelens, maar wel over hoe de situatie is in Frankrijk, hoe de mensen hier met ons omgaan. Memphis is ook echt geïnteresseerd en daagt me uit na te denken over mijn toekomst. ‘Sjaan, waar zou je hierna nog heen willen? Je speelt nu al bij de beste clubs van de wereld. Je moet spelen en prijzen pakken,’ zegt hij tegen me. Ik moet zeggen dat Kenny Tete, die ook bij Lyon speelt, ook ontzettend lief is. Die komt altijd bij me zitten als ik aan het lunchen ben. Dat is zo’n gevoelige jongen die Kenny, niet normaal.” Memphis en jij lijken wel een beetje op elkaar, zijn allebei door je moeder opgevoed, hebben een moeilijke jeugd gehad. En jullie trekken heel erg je eigen plan. “Daarin lijken we zeker op elkaar. Als ik naar Memphis kijk, dan denk ik geregeld: zo ben ik ook. Ik kan heel erg eigenwijs zijn op momenten dat mensen een mening over mij hebben, dat heeft hij ook heel erg. We werken allebei keihard en we weten waar we naartoe willen.” En volgens mij hebben jullie ook allebei een klein hartje. “Zeker weten.” Ben je weleens eenzaam in Lyon? “De laatste tijd valt het wel mee, maar natuurlijk heb ik ook momenten dat ik me eenzaam voel. Ik ben toch ver weg van m’n familie. Lyon is maar een uurtje vliegen van Amsterdam... Maar tegelijkertijd wil ik ook belangrijk zijn, schitteren op de momenten dat het moet. En ja, als ik belangrijk wil zijn, dan hoort eenzaamheid er ook bij. Zoals het er ook bij hoort dat heel veel mensen wat van je vinden. Dat is toch anders dan als je op kantoor zit.” Maar ik heb als ik naar huis ga nog kinderen die ‘hoi mama’ zeggen. Woon je alleen of woon je samen met iemand daar? “Ik woon alleen, ben nog vrijgezel. Gisteren zei ik nog tegen mijn teamgenoten na de wedstrijd dat het fijn zou zijn als je thuiskomt en daar met iemand lekker kunt knuffelen. Natuurlijk mis ik dat wel, maar het zal wel komen op het moment dat het er moet zijn.” Krijg je niet heel veel aanzoeken? “Natuurlijk krijg ik die wel...” De prinses op het witte paard is nog niet langsgekomen? “Nog niet. Hopelijk komt dat nog.” 'Iemand ontmoeten en dan samen een gezinnetje stichten, ja, dat zie ik wel voor me. Maar ik moet eerst iemand vinden, hé.' Je bent al best wel een tijd vrijgezel, toch? “Ja, en ik sta ook zeker open voor een relatie. Ik heb laatst ook nog wel gedatet met een meisje, maar dat was uiteindelijk niks. Ik ben dus wel aan het daten, maar het moet wel klikken en het moet goed voelen.” Vinden Memphis en Kenny het raar dat je op vrouwen valt? “Daar had ik het ook een keer met Memphis over. Toen zei hij: ‘Hoe dan?’ Toen zei ik: ‘Ik weet niet Mem, ik val gewoon op vrouwen.’ Toen zei hij: ‘Ik zie jou uiteindelijk nog wel eindigen met een man.’ Grappig hoe hij dat zei.” Helden Magazine editie 47 Het eerste gedeelte van het verhaal van Shanice van de Sanden komt voort uit Helden Magazine nummer 47, waar Lieke Martens samen met Ronald Koeman de cover siert. Helden Magazine editie 47 is een dubbeldik jubileumnummer. Helden bestaat 10 jaar en in dit nummer blikken wij onder andere vooruit op het Wereldkampioenschap vrouwenvoetbal. De OranjeLeeuwinnen veroverden twee jaar terug de Europese titel én de harten van alle Nederlanders. In de WK special komen nog meer speelsters als Vivianne Miedema en Jill Roord en bondscoach Sarina Wiegman aan het woord. Verder ging Frits Barend langs in Esbjerg bij Rafael van der Vaart & Estavana Polman en vertellen Sjinkie & Fenna Knegt voor het eerst samen over de dag dat de shorttracker zware brandwonden opliep. Een editie met heel veel inspirerende sportverhalen, waar helaas de turnterreur helaas nog steeds geen verleden tijd is. Dylan Groenwegen de nieuwe topsprinter van het peleton is en Steven Kruijswijk de fietsende familieman. Marit Bouwmeester opnieuw haar zinnen heeft gezet op Olympisch goud en Inge de Bruijn ging na haar zwemcarrière op zoek naar zichzelf. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.