Word abonnee
Meer

Atletiek

Dé sportmomenten van 2025: het Jessica Schilder-effect

2025 was voor Jessica Schilder een jaar om nooit te [...]
2025 was voor Jessica Schilder een jaar om nooit te vergeten. Ze stootte haar kogel nog nooit zover als dit jaar. Het leverde haar een goud op het WK outdoor, zilver op de EK en zilver op de WK indoor op. Ook werd ze door de atletiekbond verkozen tot atlete van het jaar. “Geweldig dat het zo goed gaat met de atletiek in Nederland. Dat ze mij bestempelen als ‘de Femke Bol van het kogelstoten’ vind ik een groot compliment. Of ze Femke straks de Jessica Schilder van de 400 meter hordenlopen moeten noemen? Nee, daar doen we Femke echt te kort mee. Ik heb al een paar keer op een poster gestaan van European Athletics. Ik, als kogelstootster, hoe mooi is dat? Bij de FBK Games en de EK indoor in Apeldoorn werd er echt even gewacht totdat ik mijn kogel had gestoten voordat het programma van de andere atletieknummers weer doorging. Ik wist: nu is alle aandacht op mij gericht. Het geeft enerzijds een kick, maar tegelijkertijd zorgt het voor extra druk. Bij de EK in Apeldoorn heb ik laten zien dat ik onder die druk heel goed kan presteren. Voor mijn gevoel zat heel Nederland, inclusief de koning, in de zaal en ik stootte beter dan ik ooit had gedaan. Wat ik ook echt heel leuk vind, is dat ik ook steeds meer jonge meiden naar Papendal zie komen om zich te concentreren op de werpnummers. Of dat het Jessica Schilder-effect is? Nou, dat weet ik niet, hoor. Maar die talenten help ik natuurlijk graag. Als ik zo’n meisje met een kogel in de hand zie, denk ik geregeld: dat is net een kleine Jessica, gaat zij op een dag mijn Nederlands record verbreken?”

Hockey

Dé sportmomenten van 2025: Yibbi en de Europese titel

Yibbi jansen haar carrière nam een vlucht sinds de Spelen [...]
Yibbi jansen haar carrière nam een vlucht sinds de Spelen in Parijs vorig jaar. Met haar genadeloze strafcorner leidde ze de Nederlandse hockeysters naar olympisch goud. Ze werd uitgeroepen tot wereldspeelster van 2024 én FHM-sportvrouw van het jaar. In de Hockey India League was ze vorige winter de bestbetaalde buitenlander: in een paar weken tijd verdiende ze 32.000 euro. Kinderen staan in de rij voor haar handtekening, op Instagram heeft ze al meer dan 100.000 volgers en ook bedrijven gaan samenwerkingen met haar aan. Yibbi is allang niet meer alleen een hockeyster. Ze is een merk. De dochter van Ronald Jansen, voormalig keeper van het Nederlands hockeyelftal, besloot zelfs dat haar achternaam op het shirt plaats moest maken voor ‘YIBBI’. Op het EK van afgelopen zomer bewees Yibbi nogmaals dat zij het ‘nieuwe’ boegbeeld is van de Nederlandse hockeydames. Ze werd topscorer van het toernooi en verkozen tot beste speelster van het EK. Je zou het bijna vergeten: Oranje werd ook ‘gewoon’ voor de vijfde opeenvolgende keer Europees kampioen. Held van het Jaar 2025 2025 was een jaar vol nieuwe Helden, emotionele afscheidsmomenten en indrukwekkende verhalen van doorzetters die opstonden. De afgelopen elf maanden hebben Julie vol enthousiasme telkens weer jullie Held van de Maand gekozen: Angel Daleman, Jenning de Boo, Kimberley Bos, Virgil van Dijk, Daphne van Domselaar, Kees Smit, Thymen Arensman, Zoë Sedney, Jessica Schilder, Hetty van de Wouw en Femke Kok. Maar… we doen er nog een schepje bovenop! We hebben de lijst aangevuld met vijf wildcards. Toppers die volgens ons absoluut niet mogen ontbreken: Mathieu van der Poel, Joy Beune. Joep Wennemars, Harrie Lavreysen en Femke Bol. Stem nu op jouw Held van het Jaar.

Voetbal

Dé sportmomenten van 2025: Peter Bosz en de bizarre ontknoping van de eredivisie

PSV won de landstitel na een bizarre ontknoping van de [...]
PSV won de landstitel na een bizarre ontknoping van de eredivisie. “We hebben het alsnog geflikt. Er werd geen rekening meer mee gehouden dat wij de titel zouden pakken. In november 2024 werd er geroepen: wie wordt er dit seizoen tweede achter PSV. Iets van drie maanden later werd er gezegd: Ajax achterhalen kan niet meer,” sprak PSV-trainer Peter Bosz in het eindejaarsnummer van Helden, dat nu in de winkel ligt en online te bestellen is. Een terugblik met Peter Bosz. Ajax won op 30 maart dit jaar met 0-2 van jullie in Eindhoven. Daardoor keken jullie tegen een achterstand van negen punten aan met nog zeven competitieduels te gaan. “Na die wedstrijd tegen Ajax in Eindhoven dacht ik ook dat het klaar was. Ik kon toen wel heel stoer gaan roepen dat het nog niet beslist was, om zo een signaal aan de spelers te geven dat ze vertrouwen moesten houden, maar dat was op dat moment echt niet realistisch. Ik ga geen dingen roepen waarvan ik zelf al denk dat het niet gaat gebeuren.” Met nog vijf wedstrijden te gaan, was het verschil nog altijd negen punten. Keek je wel telkens met een schuin ogen naar wat Ajax deed? “In het begin niet. Na de eerste keer dat Ajax punten verloor – Ajax ging onderuit tegen FC Utrecht, red. – dacht ik: die marge is nog zo groot, dat kunnen ze lijden. Maar toen ze daarna weer punten morsten, dacht ik: er kan twijfel ontstaan in de hoofden van de spelers van Ajax. Maar goed, dat hadden wij toch niet in de hand. Het enige wat wij konden doen, was onze wedstrijden blijven winnen. Om zo de druk erop te houden.” Jullie speelden op 11 mei in de Kuip tegen Feyenoord, kwamen 2-0 achter, maar dankzij een goal in de 99ste minuut van Noa Lang wisten jullie toch nog met 3-2 te winnen. “Dat is voor Ajax het knakpunt geweest, vermoed ik. Ajax moest na ons nog voetballen. De eerste helft van ons hebben zij kunnen bekijken. Toen dachten ze wellicht: vanmiddag kunnen we kampioen worden. Vlak voordat Ajax het veld opging, hoorden ze dat wij toch nog 2-3 hadden gewonnen. Ik kan me voorstellen dat ineens de druk er vol op stond.” Ajax verloor met 0-3 van NEC. Met nog twee wedstrijden te gaan was het verschil één punt. De een na laatste wedstrijd, op 15 mei, wonnen jullie met 4-1 van Heracles. Ajax verspeelde in de 99ste minuut tegen tien man van FC Groningen een 2-1 voorsprong. Het werd 2-2 en ineens waren jullie koploper. “Ik vroeg na afloop van onze wedstrijd meteen wat het was geworden in Groningen en ik hoorde dat Ajax met 2-1 voor stond. Ik dacht dat die wedstrijd wel afgelopen was toen wij een ronde door het stadion liepen om het publiek te bedanken. Mijn assistent Rob Maas heeft heel goede ogen, keek vanaf het veld een skybox in en zag daar op een tv dat de wedstrijd van Ajax nog steeds niet afgelopen was. We liepen naar binnen en toen hoorden we dat er nog een vrije trap genomen moest worden in Groningen. Iedereen luisterde mee. Er werd gescoord en daarna was het een gekkenhuis.” Jullie wonnen de laatste wedstrijd met 1-3 bij Sparta en veroverden toch nog de landstitel. Ivan Perisic zei in maart voor de wedstrijd tegen Arsenal en nadat jullie werden uitgeschakeld in de KNVB-beker door Go Ahead Eagles: “We moeten meer een team zijn, dat zijn we nu niet. Of me dat boos maakt? Ja, we moeten renner voor elkaar, vechten voor elkaar.” Is het belangrijk geweest dat hij dat hardop riep? “Welnee. Weet je wat het is met voetballers? Het wordt hen vaak vlak na een wedstrijd gevraagd. Met alle adrenaline nog in hun lichaam roepen ze dan wat. Je moet dat niet meteen betitelen als ‘de waarheid’. Natuurlijk heb ik ook nagedacht over het verval. Ik had hardop kunnen roepen waar het aan lag, maar ik wilde voorkomen dat mensen zouden zeggen: ‘Daar heb je hem met zijn excuses.’ Ik vind: uiteindelijk sta je na 34 competitiewedstrijden waar je hoort te staan. Wij zijn dus terecht kampioen geworden.” Held van het Jaar 2025 2025 was een jaar vol nieuwe Helden, emotionele afscheidsmomenten en indrukwekkende verhalen van doorzetters die opstonden. De afgelopen elf maanden hebben Julie vol enthousiasme telkens weer jullie Held van de Maand gekozen: Angel Daleman, Jenning de Boo, Kimberley Bos, Virgil van Dijk, Daphne van Domselaar, Kees Smit, Thymen Arensman, Zoë Sedney, Jessica Schilder, Hetty van de Wouw en Femke Kok. Maar… we doen er nog een schepje bovenop! We hebben de lijst aangevuld met vijf wildcards: toppers die volgens ons absoluut niet mogen ontbreken: Mathieu van der Poel, Joy Beune, Joep Wennemars, Harrie Lavreysen en Femke Bol. Stem nu op jouw Held van het Jaar.  

Zwemmen

Dé sportmomenten van 2025: Zwemkoningin Marrit Steenbergen

Marrit Steenbergen is de eerste Nederlandse zwemster die [...]
Marrit Steenbergen is de eerste Nederlandse zwemster die een wereldtitel op de langebaan heeft weten te prolongeren. Op de WK langebaan in Singapore in augustus pakte ze voor de tweede maal de wereldtitel op de 100 meter vrije slag, het koninginnennummer van het zwemmen, in een tijd van 52,55. In februari 2024 won ze ook al goud op de 100 vrij, in Doha, toen in een nationaal record van 52,26. Afgelopen week kwamen daar zes Europese titels bij, waarvan vier in een Europees record. Marrit verkeerd in de vorm van haar leven en zwemt de legendes uit de boeken. In het eindejaarsnummer van Helden, dat nu in de winkel ligt en online te bestellen is, blikt Marrit terug op haar tweede wereldtitel. “Ik was voor die finale behoorlijk zenuwachtig, dat ben ik normaal gesproken nooit zo erg. Die zenuwen hadden ermee te maken dat ik het gevoel had dat het weleens een heel mooie avond kon worden…” Kinderen willen met Marrit op de foto. Ze wordt vaak bewonderend nagekeken, krijgt verzoeken en uitnodigingen, toch zijn er nog steeds twijfels in haar hoofd. Marrit: “Ik realiseer me steeds meer: ik hoor er dus bij. Maar als ik aan het trainen ben, vergeet ik dat al heel snel weer. Dan ligt snel de onzekerheid weer op de loer, kan ik denken: ik moet mezelf niet rijk rekenen, voor hetzelfde geld hoor ik er de volgende keer niet meer bij. Die twijfels houden me ook scherp.” Held van het Jaar 2025 2025 was een jaar vol nieuwe Helden, emotionele afscheidsmomenten en indrukwekkende verhalen van doorzetters die opstonden. De afgelopen elf maanden hebben Julie vol enthousiasme telkens weer jullie Held van de Maand gekozen: Angel Daleman, Jenning de Boo, Kimberley Bos, Virgil van Dijk, Daphne van Domselaar, Kees Smit, Thymen Arensman, Zoë Sedney, Jessica Schilder, Hetty van de Wouw en Femke Kok. Maar… we doen er nog een schepje bovenop! We hebben de lijst aangevuld met vijf wildcards: toppers die volgens ons absoluut niet mogen ontbreken: Mathieu van der Poel, Joy Beune, Joep Wennemars, Harrie Lavreysen en Femke Bol. Stem nu op jouw Held van het Jaar.  

Zeilen

Dé sportmomenten van 2025: Afscheid Marit Bouwmeester

Marit Bouwmeester, de succesvolste zeilster ooit, nam [...]
Marit Bouwmeester, de succesvolste zeilster ooit, nam afscheid van de zeilsport.  De zeilster behoorde twintig jaar lang tot de top van de wereld. Ze won vier WK-titels, werd twee keer verkozen tot beste zeilster van het jaar (in 2017 en 2024) en won op vier achtereenvolgende Spelen medailles: zilver in Londen (2012), goud in Rio de Janeiro (2016), brons in Tokio (2021) en ze sloot af met goud in Parijs (2024). Op het olympisch zeilwater van Marseille was ze al voor de afsluitende medaillerace zeker van de winst. En dan te bedenken waar ze vandaan kwam: een week voor de Spelen stortte haar relatie in. Met gecombineerde tranen van geluk en verdriet kreeg ze haar gouden medaille omgereikt en luisterde ze naar het volkslied. Haar dochter Jessie Mae, die in april 2022 geboren werd, keek vrolijk toe. In november maakte Marit bekend definitief te stoppen. De ‘prijs van topsport’ die ze al die jaren heeft moeten betalen, werd haar te hoog. Haar dochtertje komt nu op de eerste plek. Maar van stilzitten kwam het nog niet: Marit lanceerde in het voorjaar al de Marit Bouwmeester Academy met als doel watersport toegankelijk te maken voor iedereen en bracht onlangs haar boek Winnen met je hoofd uit, in samenwerking met hoogleraar sportpsychologie Nico W. van Yperen.  

Voetbal

Dé sportmomenten van 2025: Superman Micky van de Ven

Micky van de Ven werd de superheld in de Europa [...]
Micky van de Ven werd de superheld in de Europa League-finale. De verdediger van Tottenham Hotspur haalde op spectaculaire wijze een bal van de doellijn in de eindstrijd tegen Manchester United. Die actie ging de hele wereld over. Het bleef dankzij Micky 1-0. Micky is sowieso geliefd in Londen. “Ik merk dat ik goed lig bij de fans, word ook geregeld toegezongen,” zei Micky een jaar geleden in Helden. “Mijn teamgenoten maken er grappen over, zeggen: ‘Ja hoor, hij trekt weer een sprintje en het hele stadion zingt zijn naam.’ Ik ben in korte tijd een belangrijke speler geworden, werd ook geliefd omdat we het goed deden.” Onlangs ging Micky wéér viraal: in de Champions League-wedstrijd tegen FC Kopenhagen (Tottenham won met 4-0) maakte hij een wondergoal. Hij veroverde de bal op eigen randje zestien, ging als een tgv naar de overkant van het veld en rondde beheerst af. Een makkie, toch? Held van het Jaar 2025 2025 was een jaar vol nieuwe Helden, emotionele afscheidsmomenten en indrukwekkende verhalen van doorzetters die opstonden. De afgelopen elf maanden hebben Julie vol enthousiasme telkens weer jullie Held van de Maand gekozen: Angel Daleman, Jenning de Boo, Kimberley Bos, Virgil van Dijk, Daphne van Domselaar, Kees Smit, Thymen Arensman, Zoë Sedney, Jessica Schilder, Hetty van de Wouw en Femke Kok. Maar… we doen er nog een schepje bovenop! We hebben de lijst aangevuld met vijf wildcards: toppers die volgens ons absoluut niet mogen ontbreken: Mathieu van der Poel, Joy Beune, Joep Wennemars, Harrie Lavreysen en Femke Bol. Stem nu op jouw Held van het Jaar.

Atletiek

Dé sportmomenten van 2025: Femke Bol zwaait af met goud

 Femke Bol liep ook dit jaar als een gazelle over de [...]
 Femke Bol liep ook dit jaar als een gazelle over de atletiekbaan. Alle races op ‘haar’ 400 meter horden won ze. In de WK-finale in Tokio was ze oppermachtig. Ze won haar tweede wereldtitel op die discipline. Daarnaast won ze ook nog zilver op de gemengde 4x400 meter estafette en brons op de 4x400 meter estafette voor vrouwenteams. Vanwege die prestaties werd ze voor de derde keer gekozen als Europees atlete van het jaar.  In Femke – die dit jaar ook nog een huwelijksaanzoek kreeg van haar Belgische vriend Ben Broeders en een kinderboek met de titel ‘Go Femke! Team TOFF gaat ervoor!’ uitbracht - zit ook dat ze uitgedaagd wil blijven worden. Waar anderen in haar plaats nog jarenlang de medailles binnen zouden harken op de 400 meter horden, nam zij na het WK een drastisch besluit. Ze stopt met de 400 meter horden en gaat een ‘extra rondje zonder hindernissen’ rennen. Vanaf heden richt ze zich dus op de 800 meter, de afstand waarop Ellen van Langen in 1992 olympisch goud veroverde. De atletiekwereld was in rep en roer. Op haar 25ste begint ze aan een omscholingstraject. Of ze in haar tweede atletiekcarrière nou succesvol zal zijn of niet; de prijs voor de grootste durfal van in de sport gaat naar Femke Bol.

Handbal

Dione Housheer: in de schijnwerpers

Handbalster Dione Housheer is 26 en heeft nu al bereikt waar ze als jong meisje van droomde. Ze werd wereldkampioen met het Nederlands team in 2019 en won afgelopen seizoen de Champions League met haar Hongaarse club Györ. Hoog tijd om een van de nieuwe boegbeelden van Oranje beter te leren kennen in aanloop naar het WK handbal in Duitsland en Nederland (27 november - 14 december). Mijn looks “Ik ben kleurrijk. Dat komt door mijn rode haar, maar ook door mijn persoonlijkheid. Ik ben vrolijk en energiek, draag graag kleur. Je ziet wel iemand staan als je naar me kijkt. Ik was iets meer een buitenbeentje qua uiterlijk en viel daarom op. Vroeger op school trok ik aandacht vanwege mijn haar. En mijn huid is ook wat witter dan gemiddeld. Ik werd niet gepest, maar er werd wel over me gesproken en geregeld ‘ginger’, ‘vuurtoren’ of iets anders in die strekking naar me geroepen. Soms dacht ik: het was rustiger geweest als ik gewoon blond of donker haar had gehad. Toch raakten die opmerkingen me niet echt, ik was vroeger al mondig en riep altijd wel wat terug. En ik heb ook geregeld complimenten gekregen, hoor. Mensen zeiden ook: ‘Wat heb jij mooi haar, had ik dat maar.’ Mijn rode haar ervaar ik meer als positief dan negatief, ik zou niet anders willen.” Lachend: “Een voordeel is dat mijn oma mij altijd meteen herkende op tv, omdat ik als enige rood haar heb in het team. Ik ben trots op mijn lichaam en wat het aankan. Wij krijgen enorme klappen in het veld. Ik draag een knielap omdat ik vaak op mijn knie val, en twee enkelbraces, omdat ik beide enkelbanden vroeger heb afgescheurd. En ik moet extra aandacht aan mijn schouder besteden. Mijn hele linkerarm krijgt veel te verduren, ik haal er zoveel kracht uit bij een worp. Ik ben net 26, maar ik merk inmiddels wel dat het fysiek zwaarder wordt. Ik speel al een aantal jaren in de Champions League en het speelschema is intens. Vakantie of überhaupt een dag vrij hebben wij nauwelijks. Voorheen dacht ik: we hebben getraind, ik ben nu klaar. Tegenwoordig denk ik: na de training begint het pas, het is zaak zo snel mogelijk te herstellen door mid- del van goede fysiotherapie, massages en goede voeding. Dat onderschatten buitenstaanders weleens. Die denken: je handbalt een paar uur per dag, dat is het. Maar wat er allemaal bij komt kij- ken, is best veel.” Helden Magazine nummer 79 Het eerste deel van het verhaal over Dione Housheer komt uit Helden Magazine nummer 79. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine. Ben je al abonnee? Het interview en de complete editie zijn ook online te lezen in de app Mijn Magazines. Lekker lezen op je telefoon op tablet.

Voetbal

John de Wolf: ‘Ik ben een gever, geen nemer’

John de Wolf (62) werd bekend als de spijkerharde verdediger van Feyenoord. Jarenlang stond hij symbool voor het arbeidsethos van havenarbeiders op de tribunes van ‘zijn’ Kuip. In het boek Ma, ik ben het, John de Wolf maken we kennis met de ‘ruwe bolster, blanke pit’, met een zoon die al jaren moet leven met zijn in een verzorgingshuis zwaar dementerende moeder Mar. ‘Ik ben er nu, ma, John, je zoon. Egoïstisch van mij om hier steeds weer over te beginnen. Ik ken de reactie nu wel. Ze boort een sombere blik in de mijne van: echt geen idee wie jij bent. Dit is wat er over is van mijn moedertje. Of: wat ervan ge- worden is. Ze is mijn moeder nog wel en tegelijk ook niet. Elke ochtend, als ik mijn ogen open, denk ik: hopelijk is het nu af- gelopen. Maar als ik dan hoor dat zij haar ogen toch ook weer open heeft gedaan, schaam ik me voor mijn gedachte.’ Uit ‘Ma, ik ben het, John de Wolf ’. Onder de carrière van John de Wolf, die als voetballer het voor hem hoogst haalbare bereikte – het Nederlands elftal, het aan- voerderschap en een landstitel met zijn club Feyenoord - ligt een laag van gevoeligheid. John vertelt in de door Jeroen Siebelink geschreven autobiografie over de psychische problemen waar zijn vader, die op 58-jarige leeftijd overleed, mee worstelde. Moeder Mar had daardoor niet alleen de zorg voor John en zijn vier jaar oudere zus, maar ook voor haar echtgenoot. En dan is er ook het SS-verleden van de vader van Johns moeder. John heeft zijn opa nooit gekend. Ook vertelt John over zijn eerste vrouw Ingrid, van wie uiteindelijk scheidde. En over zijn huwelijk met Inge, met wie hij alweer jaren gelukkig getrouwd is. Ook het zogenaamde kaartincident tijdens het WK in 1994 in Amerika, een zwart hoofdstuk in zijn carrière, komt voorbij. Maar het gaat ook vooral over de pijn van de afgelopen jaren, een periode waarin hij zijn inmiddels 82-jarige moeder Mar beetje bij beetje kwijtraakte door dementie. “Mijn moeder heeft een zeer zwaar leven gehad, misschien heb ik daarom wel ‘ja’ gezegd tegen de uitgever,” zegt John. “Als ik bij haar ben, is ze mijn moeder niet meer. Vreselijk. Ze her- kent me al ruim twee jaar niet meer, mijn moeder is voor mijn gevoel weg. Daarom is de titel van het boek ‘Hallo ma, ik ben het, John de Wolf ’. Ik kan het niet meer opbrengen om bij mijn moeder op bezoek te gaan. Ik trek dat gewoon niet meer, tegelijk voel ik me daar vreselijk schuldig over. De laatste keren dat ik bij haar langs ben geweest, was ik urenlang kapot, zat ik in de auto als een klein kind te janken.” Het verplegend personeel in verzorgingshuis waar jouw moeder nu woont, begrijpt jouw beslissing. “Daar ben ik heel blij mee, want daarmee compenseren ze mijn schuldgevoel. Ze begrijpen dat ik na een bezoek zo kapot ben, dat ik eraan onderdoor kan gaan.” Sinds kort ben je ambassadeur van de stichting DemenTalent. “Toen ik daarvoor werd gevraagd, heb ik meteen ‘ja’ gezegd. Op het moment dat wordt ontdekt dat je dementie hebt, kun je twee dingen doen: thuis uit het raam gaan zitten koekeloeren of je onder de mensen blijven begeven. De ervaring leert dat als je voor het laatste kiest en ondanks de diagnose leuke dingen blijft doen, je de negatieve gevolgen van dementie zo lang mo- gelijk kunt uitstellen. Mensen met de ziekte van Alzheimer of dementie zijn niet gek, kunnen nog heel veel.” Het boek leest als een ode aan je moeder. John knikt: “De kinderen en kleinkinderen weten nu hoe hun oma was. Ze was een rustige vrouw, een geweldige moeder.” Heeft ze jou ooit verteld over haar in de oorlog ‘foute’ vader? “Nooit. Mijn zus en ik hebben als kind wel gemerkt dat er iets was dat onze moeder verborgen hield voor ons. Op een gegeven moment ben ik zelf gaan wroeten in het verleden van mijn moeder.” ‘‘Als kind, weet ik, heeft ze dingen meegemaakt die niet door de beugel kunnen. Ik weet er niet het precieze van, ze heeft er nooit met me over willen praten.’ ‘Iets met een stiefvader toch?’ zegt Inge. ‘Ze heeft het altijd voor zich gehouden.’’ Helden Magazine nummer 79 Het eerste deel van het verhaal over John de Wolf komt uit Helden Magazine nummer 79. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine. Ben je al abonnee? Het interview en de complete editie zijn ook online te lezen in de app Mijn Magazines. Lekker lezen op je telefoon op tablet.

Voetbal

Renée Slegers – Op de voorgrond

In haar eerste jaar als hoofdcoach van Arsenal vrouwen bereikte [...]
In haar eerste jaar als hoofdcoach van Arsenal vrouwen bereikte voormalig Oranjespeelster Renée Slegers (36) meteen het ultieme: ze won als eerste Nederlandse coach de Champions League. Een gesprek in Helden Magazine nummer 79 over knieblessures, gelijkheid, social media, Sarina Wiegman en de nieuwe bondscoach van Oranje. Renée Slegers Binnen tien maanden maakte Renée Slegers zich onsterfelijk in Londen. In oktober 2024 werd ze na het vertrek van de Zweedse coach Jonas Eidevall gepromoveerd van assistent tot interim-coach van de vrouwen van Arsenal. Twee maanden later kreeg ze een vaste aanstelling als hoofdtrainer. En nog geen vijf maanden later stond Renée in Lissabon op het veld met haar vierjarige zoontje die de Champions League-trofee vasthield, nadat Arsenal in de finale Barcelona met 1-0 had verslagen. Van de foto die van het tafereel werd gemaakt, is inmiddels een muurschildering gemaakt in Londen.“Vlak bij het stadion. Heel bijzonder,” beaamt Renée. [caption id="attachment_21809" align="aligncenter" width="996"] Renée Slegers[/caption] Wat ook bijzonder is: je bent de eerste Nederlandse coach die de Champions League bij de vrouwen won. Lachend: “Daar dacht ik op dat moment niet aan, hoor. Ik snap dat dat benadrukt wordt in de media, het is een mooie statistiek. Ik ben trots om de eerste Nederlandse vrouw te zijn, met dank aan de trailblazers voor mij en hopelijk kan ik een inspiratie zijn voor degenen na mij.” Ze vervolgt: “We waren onlangs voor de Champions League-wedstrijd tegen Benfica weer in Lissabon. We sliepen in hetzelfde hotel. Alle mooie herinneringen kwamen weer naar boven.” Vanaf 2016 verdeelden Barcelona en Olympique Lyonnais de prijs. Tussen 2016 en 2020 won Olympique Lyonnais de Champions League, in 2021 Barcelona, een jaar later opnieuw Olympique en in 2023 en 2024 weer Barcelona. Jullie verloren in de eerste halve finale meet 2-1 van Lyon, maar wonnen de return met 4-1. “Een topprestatie. De speelsters stonden met zoveel overtuiging en geloof op het veld.” En toen dacht je: Barcelona is ook wel te pakken? “We wisten: als we zo’n halve finale kunnen neerzetten, dan kunnen we ook in de finale van Barcelona winnen. Maar ja, het was wel Barcelona... Ik had zeker niet verwacht dat ik in mijn eerste jaar als hoofdcoach van Arsenal meteen de Champions League zou winnen. 'Dat ik ooit coach van Arsenal zou worden, had ik al nooit gedacht. Überhaupt coach worden kwam nooit voor in mijn plannen' En als je dan bedenkt dat ik op m’n zeventiende al voor de Arsenal Academy speelde… Dat ik ooit coach van Arsenal zou worden, had ik al nooit gedacht. Überhaupt coach worden kwam nooit voor in mijn plannen.” Helden Magazine nummer 79 Het eerste deel van het interview met Renée Slegers komt uit Helden Magazine nummer 79. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine. Ben je al abonnee? Het interview en de complete editie zijn ook online te lezen in de app Mijn Magazines. Lekker lezen op je telefoon op tablet.