Word abonnee
Meer

Voetbal

Dé sportmomenten van 2025: rust voor Lieke Martens

‘Now, the time feels right to take this decision. My [...]
‘Now, the time feels right to take this decision. My greatest priority is to be the best mother I can be to Lowen and I am excited to embrace all that lies behind.’ Met deze woorden maakte Lieke Martens op 1 september bekend dat ze stopt met voetbal. Lieke: “Als er nog iets heel speciaals voorbij was gekomen, had ik het willen overwegen. Er was nog sprake van een optie, maar ook die paste niet in het perfecte plaatje. Het is prima zo. Ik heb zoveel offers gebracht: ging op mijn vijftiende al uit huis, weg van familie en vrienden. Nu hebben we rust,” zei Lieke Martens (32) in het eindejaarsnummer van Helden, waarin ze samen met echtgenoot Benjamin van Leer, voormalig keeper van onder meer Ajax, terugblikt op mooie, maar ook roerige jaren in het voetbal. Lieke werd in 2017 bekend bij het grote publiek. De Oranjevrouwen werden in eigen land Europees kampioen onder bondscoach Sarina Wiegman, Ze werd speelster van het toernooi en later dat jaar uitgeroepen tot Europees- en wereldvoetbalster van het jaar. Ook stond ze met Nederland in de WK-finale in 2019. Ze speelde bij clubs in Nederland, Duitsland, België, Zweden, daarna bij Barcelona in Spanje en tot slot Paris-Saint Germain in Frankrijk. Met Barcelona werd ze drie keer landskampioen en ze stond drie keer in de finale van de Champions League, die ze in 2021 won. Op 31 mei 2024 nam Lieke in Rotterdam in het stadion van Sparta al afscheid van de Oranjevrouwen en het Nederlandse publiek, met een 1-0 overwinning op Finland en een uitgebreide publiekswissel. Vier dagen later speelde ze officieel haar laatste interland, uit tegen de Finse vrouwen (1-1). Zoontje Lowen, die in februari 2025 is geboren, bleek er achteraf bij te zijn geweest. Benjamin lachend: “Tussen de die twee interlands in hadden wij elkaar gezien…” Lieke: “Ik voelde me heel slecht in de ochtend voor mijn allerlaatste interland. Ik had al vijf koppen koffiegedronken, het hielp niet. Het zal wel de innesteling zijn geweest. Een paar weken later deed ik een zwangerschapstest. We rekenden terug, het moest van die ene keer zijn geweest… Lowen was er dus bij in Finland.” Na al die jaren topsport is er eindelijk de tijd van rust aangebroken. Benjamin: “In acht jaar tijd hebben wij samen maar vier dagen vakantie gehad. Misschien gaan we wel een tijdje op vakantie, een reis maken.” Lieke: “We zijn nog niet eens op huwelijksreis geweest.” Ze kijkt Lowen aan: “En nu ben jij er alweer.” Benjamin: “Zet ons in Nederland, in Portugal of IJsland neer; als we maar samen zijn. Wij hebben nooit een vaste plek gehad, zijn gewend om na een jaar of twee weer te verhuizen. Misschien wordt een vaste plek wel heel erg wennen voor ons.” Lieke: “Onze thuisbasis is voorlopig Estepona. We hebben de luxe dat we nu overal bij kunnen zijn. Huwelijken, verjaardagen geboortes, een simpel kopje koffie drinken met iemand. Ik hoef niks meer te missen.” Held van het Jaar 2025 2025 was een jaar vol nieuwe Helden, emotionele afscheidsmomenten en indrukwekkende verhalen van doorzetters die opstonden. De afgelopen elf maanden hebben Julie vol enthousiasme telkens weer jullie Held van de Maand gekozen: Angel Daleman, Jenning de Boo, Kimberley Bos, Virgil van Dijk, Daphne van Domselaar, Kees Smit, Thymen Arensman, Zoë Sedney, Jessica Schilder, Hetty van de Wouw en Femke Kok. Maar… we doen er nog een schepje bovenop! We hebben de lijst aangevuld met vijf wildcards: toppers die volgens ons absoluut niet mogen ontbreken: Mathieu van der Poel, Joy Beune, Joep Wennemars, Harrie Lavreysen en Femke Bol. Stem nu op jouw Held van het Jaar.

Atletiek

Dé sportmomenten van 2025: het Jessica Schilder-effect

2025 was voor Jessica Schilder een jaar om nooit te [...]
2025 was voor Jessica Schilder een jaar om nooit te vergeten. Ze stootte haar kogel nog nooit zover als dit jaar. Het leverde haar een goud op het WK outdoor, zilver op de EK en zilver op de WK indoor op. Ook werd ze door de atletiekbond verkozen tot atlete van het jaar. “Geweldig dat het zo goed gaat met de atletiek in Nederland. Dat ze mij bestempelen als ‘de Femke Bol van het kogelstoten’ vind ik een groot compliment. Of ze Femke straks de Jessica Schilder van de 400 meter hordenlopen moeten noemen? Nee, daar doen we Femke echt te kort mee. Ik heb al een paar keer op een poster gestaan van European Athletics. Ik, als kogelstootster, hoe mooi is dat? Bij de FBK Games en de EK indoor in Apeldoorn werd er echt even gewacht totdat ik mijn kogel had gestoten voordat het programma van de andere atletieknummers weer doorging. Ik wist: nu is alle aandacht op mij gericht. Het geeft enerzijds een kick, maar tegelijkertijd zorgt het voor extra druk. Bij de EK in Apeldoorn heb ik laten zien dat ik onder die druk heel goed kan presteren. Voor mijn gevoel zat heel Nederland, inclusief de koning, in de zaal en ik stootte beter dan ik ooit had gedaan. Wat ik ook echt heel leuk vind, is dat ik ook steeds meer jonge meiden naar Papendal zie komen om zich te concentreren op de werpnummers. Of dat het Jessica Schilder-effect is? Nou, dat weet ik niet, hoor. Maar die talenten help ik natuurlijk graag. Als ik zo’n meisje met een kogel in de hand zie, denk ik geregeld: dat is net een kleine Jessica, gaat zij op een dag mijn Nederlands record verbreken?”

Voetbal

Dé sportmomenten van 2025: Peter Bosz en de bizarre ontknoping van de eredivisie

PSV won de landstitel na een bizarre ontknoping van de [...]
PSV won de landstitel na een bizarre ontknoping van de eredivisie. “We hebben het alsnog geflikt. Er werd geen rekening meer mee gehouden dat wij de titel zouden pakken. In november 2024 werd er geroepen: wie wordt er dit seizoen tweede achter PSV. Iets van drie maanden later werd er gezegd: Ajax achterhalen kan niet meer,” sprak PSV-trainer Peter Bosz in het eindejaarsnummer van Helden, dat nu in de winkel ligt en online te bestellen is. Een terugblik met Peter Bosz. Ajax won op 30 maart dit jaar met 0-2 van jullie in Eindhoven. Daardoor keken jullie tegen een achterstand van negen punten aan met nog zeven competitieduels te gaan. “Na die wedstrijd tegen Ajax in Eindhoven dacht ik ook dat het klaar was. Ik kon toen wel heel stoer gaan roepen dat het nog niet beslist was, om zo een signaal aan de spelers te geven dat ze vertrouwen moesten houden, maar dat was op dat moment echt niet realistisch. Ik ga geen dingen roepen waarvan ik zelf al denk dat het niet gaat gebeuren.” Met nog vijf wedstrijden te gaan, was het verschil nog altijd negen punten. Keek je wel telkens met een schuin ogen naar wat Ajax deed? “In het begin niet. Na de eerste keer dat Ajax punten verloor – Ajax ging onderuit tegen FC Utrecht, red. – dacht ik: die marge is nog zo groot, dat kunnen ze lijden. Maar toen ze daarna weer punten morsten, dacht ik: er kan twijfel ontstaan in de hoofden van de spelers van Ajax. Maar goed, dat hadden wij toch niet in de hand. Het enige wat wij konden doen, was onze wedstrijden blijven winnen. Om zo de druk erop te houden.” Jullie speelden op 11 mei in de Kuip tegen Feyenoord, kwamen 2-0 achter, maar dankzij een goal in de 99ste minuut van Noa Lang wisten jullie toch nog met 3-2 te winnen. “Dat is voor Ajax het knakpunt geweest, vermoed ik. Ajax moest na ons nog voetballen. De eerste helft van ons hebben zij kunnen bekijken. Toen dachten ze wellicht: vanmiddag kunnen we kampioen worden. Vlak voordat Ajax het veld opging, hoorden ze dat wij toch nog 2-3 hadden gewonnen. Ik kan me voorstellen dat ineens de druk er vol op stond.” Ajax verloor met 0-3 van NEC. Met nog twee wedstrijden te gaan was het verschil één punt. De een na laatste wedstrijd, op 15 mei, wonnen jullie met 4-1 van Heracles. Ajax verspeelde in de 99ste minuut tegen tien man van FC Groningen een 2-1 voorsprong. Het werd 2-2 en ineens waren jullie koploper. “Ik vroeg na afloop van onze wedstrijd meteen wat het was geworden in Groningen en ik hoorde dat Ajax met 2-1 voor stond. Ik dacht dat die wedstrijd wel afgelopen was toen wij een ronde door het stadion liepen om het publiek te bedanken. Mijn assistent Rob Maas heeft heel goede ogen, keek vanaf het veld een skybox in en zag daar op een tv dat de wedstrijd van Ajax nog steeds niet afgelopen was. We liepen naar binnen en toen hoorden we dat er nog een vrije trap genomen moest worden in Groningen. Iedereen luisterde mee. Er werd gescoord en daarna was het een gekkenhuis.” Jullie wonnen de laatste wedstrijd met 1-3 bij Sparta en veroverden toch nog de landstitel. Ivan Perisic zei in maart voor de wedstrijd tegen Arsenal en nadat jullie werden uitgeschakeld in de KNVB-beker door Go Ahead Eagles: “We moeten meer een team zijn, dat zijn we nu niet. Of me dat boos maakt? Ja, we moeten renner voor elkaar, vechten voor elkaar.” Is het belangrijk geweest dat hij dat hardop riep? “Welnee. Weet je wat het is met voetballers? Het wordt hen vaak vlak na een wedstrijd gevraagd. Met alle adrenaline nog in hun lichaam roepen ze dan wat. Je moet dat niet meteen betitelen als ‘de waarheid’. Natuurlijk heb ik ook nagedacht over het verval. Ik had hardop kunnen roepen waar het aan lag, maar ik wilde voorkomen dat mensen zouden zeggen: ‘Daar heb je hem met zijn excuses.’ Ik vind: uiteindelijk sta je na 34 competitiewedstrijden waar je hoort te staan. Wij zijn dus terecht kampioen geworden.” Held van het Jaar 2025 2025 was een jaar vol nieuwe Helden, emotionele afscheidsmomenten en indrukwekkende verhalen van doorzetters die opstonden. De afgelopen elf maanden hebben Julie vol enthousiasme telkens weer jullie Held van de Maand gekozen: Angel Daleman, Jenning de Boo, Kimberley Bos, Virgil van Dijk, Daphne van Domselaar, Kees Smit, Thymen Arensman, Zoë Sedney, Jessica Schilder, Hetty van de Wouw en Femke Kok. Maar… we doen er nog een schepje bovenop! We hebben de lijst aangevuld met vijf wildcards: toppers die volgens ons absoluut niet mogen ontbreken: Mathieu van der Poel, Joy Beune, Joep Wennemars, Harrie Lavreysen en Femke Bol. Stem nu op jouw Held van het Jaar.  

Voetbal

Dé sportmomenten van 2025: Superman Micky van de Ven

Micky van de Ven werd de superheld in de Europa [...]
Micky van de Ven werd de superheld in de Europa League-finale. De verdediger van Tottenham Hotspur haalde op spectaculaire wijze een bal van de doellijn in de eindstrijd tegen Manchester United. Die actie ging de hele wereld over. Het bleef dankzij Micky 1-0. Micky is sowieso geliefd in Londen. “Ik merk dat ik goed lig bij de fans, word ook geregeld toegezongen,” zei Micky een jaar geleden in Helden. “Mijn teamgenoten maken er grappen over, zeggen: ‘Ja hoor, hij trekt weer een sprintje en het hele stadion zingt zijn naam.’ Ik ben in korte tijd een belangrijke speler geworden, werd ook geliefd omdat we het goed deden.” Onlangs ging Micky wéér viraal: in de Champions League-wedstrijd tegen FC Kopenhagen (Tottenham won met 4-0) maakte hij een wondergoal. Hij veroverde de bal op eigen randje zestien, ging als een tgv naar de overkant van het veld en rondde beheerst af. Een makkie, toch? Held van het Jaar 2025 2025 was een jaar vol nieuwe Helden, emotionele afscheidsmomenten en indrukwekkende verhalen van doorzetters die opstonden. De afgelopen elf maanden hebben Julie vol enthousiasme telkens weer jullie Held van de Maand gekozen: Angel Daleman, Jenning de Boo, Kimberley Bos, Virgil van Dijk, Daphne van Domselaar, Kees Smit, Thymen Arensman, Zoë Sedney, Jessica Schilder, Hetty van de Wouw en Femke Kok. Maar… we doen er nog een schepje bovenop! We hebben de lijst aangevuld met vijf wildcards: toppers die volgens ons absoluut niet mogen ontbreken: Mathieu van der Poel, Joy Beune, Joep Wennemars, Harrie Lavreysen en Femke Bol. Stem nu op jouw Held van het Jaar.

Atletiek

Dé sportmomenten van 2025: Femke Bol zwaait af met goud

 Femke Bol liep ook dit jaar als een gazelle over de [...]
 Femke Bol liep ook dit jaar als een gazelle over de atletiekbaan. Alle races op ‘haar’ 400 meter horden won ze. In de WK-finale in Tokio was ze oppermachtig. Ze won haar tweede wereldtitel op die discipline. Daarnaast won ze ook nog zilver op de gemengde 4x400 meter estafette en brons op de 4x400 meter estafette voor vrouwenteams. Vanwege die prestaties werd ze voor de derde keer gekozen als Europees atlete van het jaar.  In Femke – die dit jaar ook nog een huwelijksaanzoek kreeg van haar Belgische vriend Ben Broeders en een kinderboek met de titel ‘Go Femke! Team TOFF gaat ervoor!’ uitbracht - zit ook dat ze uitgedaagd wil blijven worden. Waar anderen in haar plaats nog jarenlang de medailles binnen zouden harken op de 400 meter horden, nam zij na het WK een drastisch besluit. Ze stopt met de 400 meter horden en gaat een ‘extra rondje zonder hindernissen’ rennen. Vanaf heden richt ze zich dus op de 800 meter, de afstand waarop Ellen van Langen in 1992 olympisch goud veroverde. De atletiekwereld was in rep en roer. Op haar 25ste begint ze aan een omscholingstraject. Of ze in haar tweede atletiekcarrière nou succesvol zal zijn of niet; de prijs voor de grootste durfal van in de sport gaat naar Femke Bol.

Voetbal

John de Wolf: ‘Ik ben een gever, geen nemer’

John de Wolf (62) werd bekend als de spijkerharde verdediger van Feyenoord. Jarenlang stond hij symbool voor het arbeidsethos van havenarbeiders op de tribunes van ‘zijn’ Kuip. In het boek Ma, ik ben het, John de Wolf maken we kennis met de ‘ruwe bolster, blanke pit’, met een zoon die al jaren moet leven met zijn in een verzorgingshuis zwaar dementerende moeder Mar. ‘Ik ben er nu, ma, John, je zoon. Egoïstisch van mij om hier steeds weer over te beginnen. Ik ken de reactie nu wel. Ze boort een sombere blik in de mijne van: echt geen idee wie jij bent. Dit is wat er over is van mijn moedertje. Of: wat ervan ge- worden is. Ze is mijn moeder nog wel en tegelijk ook niet. Elke ochtend, als ik mijn ogen open, denk ik: hopelijk is het nu af- gelopen. Maar als ik dan hoor dat zij haar ogen toch ook weer open heeft gedaan, schaam ik me voor mijn gedachte.’ Uit ‘Ma, ik ben het, John de Wolf ’. Onder de carrière van John de Wolf, die als voetballer het voor hem hoogst haalbare bereikte – het Nederlands elftal, het aan- voerderschap en een landstitel met zijn club Feyenoord - ligt een laag van gevoeligheid. John vertelt in de door Jeroen Siebelink geschreven autobiografie over de psychische problemen waar zijn vader, die op 58-jarige leeftijd overleed, mee worstelde. Moeder Mar had daardoor niet alleen de zorg voor John en zijn vier jaar oudere zus, maar ook voor haar echtgenoot. En dan is er ook het SS-verleden van de vader van Johns moeder. John heeft zijn opa nooit gekend. Ook vertelt John over zijn eerste vrouw Ingrid, van wie uiteindelijk scheidde. En over zijn huwelijk met Inge, met wie hij alweer jaren gelukkig getrouwd is. Ook het zogenaamde kaartincident tijdens het WK in 1994 in Amerika, een zwart hoofdstuk in zijn carrière, komt voorbij. Maar het gaat ook vooral over de pijn van de afgelopen jaren, een periode waarin hij zijn inmiddels 82-jarige moeder Mar beetje bij beetje kwijtraakte door dementie. “Mijn moeder heeft een zeer zwaar leven gehad, misschien heb ik daarom wel ‘ja’ gezegd tegen de uitgever,” zegt John. “Als ik bij haar ben, is ze mijn moeder niet meer. Vreselijk. Ze her- kent me al ruim twee jaar niet meer, mijn moeder is voor mijn gevoel weg. Daarom is de titel van het boek ‘Hallo ma, ik ben het, John de Wolf ’. Ik kan het niet meer opbrengen om bij mijn moeder op bezoek te gaan. Ik trek dat gewoon niet meer, tegelijk voel ik me daar vreselijk schuldig over. De laatste keren dat ik bij haar langs ben geweest, was ik urenlang kapot, zat ik in de auto als een klein kind te janken.” Het verplegend personeel in verzorgingshuis waar jouw moeder nu woont, begrijpt jouw beslissing. “Daar ben ik heel blij mee, want daarmee compenseren ze mijn schuldgevoel. Ze begrijpen dat ik na een bezoek zo kapot ben, dat ik eraan onderdoor kan gaan.” Sinds kort ben je ambassadeur van de stichting DemenTalent. “Toen ik daarvoor werd gevraagd, heb ik meteen ‘ja’ gezegd. Op het moment dat wordt ontdekt dat je dementie hebt, kun je twee dingen doen: thuis uit het raam gaan zitten koekeloeren of je onder de mensen blijven begeven. De ervaring leert dat als je voor het laatste kiest en ondanks de diagnose leuke dingen blijft doen, je de negatieve gevolgen van dementie zo lang mo- gelijk kunt uitstellen. Mensen met de ziekte van Alzheimer of dementie zijn niet gek, kunnen nog heel veel.” Het boek leest als een ode aan je moeder. John knikt: “De kinderen en kleinkinderen weten nu hoe hun oma was. Ze was een rustige vrouw, een geweldige moeder.” Heeft ze jou ooit verteld over haar in de oorlog ‘foute’ vader? “Nooit. Mijn zus en ik hebben als kind wel gemerkt dat er iets was dat onze moeder verborgen hield voor ons. Op een gegeven moment ben ik zelf gaan wroeten in het verleden van mijn moeder.” ‘‘Als kind, weet ik, heeft ze dingen meegemaakt die niet door de beugel kunnen. Ik weet er niet het precieze van, ze heeft er nooit met me over willen praten.’ ‘Iets met een stiefvader toch?’ zegt Inge. ‘Ze heeft het altijd voor zich gehouden.’’ Helden Magazine nummer 79 Het eerste deel van het verhaal over John de Wolf komt uit Helden Magazine nummer 79. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine. Ben je al abonnee? Het interview en de complete editie zijn ook online te lezen in de app Mijn Magazines. Lekker lezen op je telefoon op tablet.

Voetbal

Renée Slegers – Op de voorgrond

In haar eerste jaar als hoofdcoach van Arsenal vrouwen bereikte [...]
In haar eerste jaar als hoofdcoach van Arsenal vrouwen bereikte voormalig Oranjespeelster Renée Slegers (36) meteen het ultieme: ze won als eerste Nederlandse coach de Champions League. Een gesprek in Helden Magazine nummer 79 over knieblessures, gelijkheid, social media, Sarina Wiegman en de nieuwe bondscoach van Oranje. Renée Slegers Binnen tien maanden maakte Renée Slegers zich onsterfelijk in Londen. In oktober 2024 werd ze na het vertrek van de Zweedse coach Jonas Eidevall gepromoveerd van assistent tot interim-coach van de vrouwen van Arsenal. Twee maanden later kreeg ze een vaste aanstelling als hoofdtrainer. En nog geen vijf maanden later stond Renée in Lissabon op het veld met haar vierjarige zoontje die de Champions League-trofee vasthield, nadat Arsenal in de finale Barcelona met 1-0 had verslagen. Van de foto die van het tafereel werd gemaakt, is inmiddels een muurschildering gemaakt in Londen.“Vlak bij het stadion. Heel bijzonder,” beaamt Renée. [caption id="attachment_21809" align="aligncenter" width="996"] Renée Slegers[/caption] Wat ook bijzonder is: je bent de eerste Nederlandse coach die de Champions League bij de vrouwen won. Lachend: “Daar dacht ik op dat moment niet aan, hoor. Ik snap dat dat benadrukt wordt in de media, het is een mooie statistiek. Ik ben trots om de eerste Nederlandse vrouw te zijn, met dank aan de trailblazers voor mij en hopelijk kan ik een inspiratie zijn voor degenen na mij.” Ze vervolgt: “We waren onlangs voor de Champions League-wedstrijd tegen Benfica weer in Lissabon. We sliepen in hetzelfde hotel. Alle mooie herinneringen kwamen weer naar boven.” Vanaf 2016 verdeelden Barcelona en Olympique Lyonnais de prijs. Tussen 2016 en 2020 won Olympique Lyonnais de Champions League, in 2021 Barcelona, een jaar later opnieuw Olympique en in 2023 en 2024 weer Barcelona. Jullie verloren in de eerste halve finale meet 2-1 van Lyon, maar wonnen de return met 4-1. “Een topprestatie. De speelsters stonden met zoveel overtuiging en geloof op het veld.” En toen dacht je: Barcelona is ook wel te pakken? “We wisten: als we zo’n halve finale kunnen neerzetten, dan kunnen we ook in de finale van Barcelona winnen. Maar ja, het was wel Barcelona... Ik had zeker niet verwacht dat ik in mijn eerste jaar als hoofdcoach van Arsenal meteen de Champions League zou winnen. 'Dat ik ooit coach van Arsenal zou worden, had ik al nooit gedacht. Überhaupt coach worden kwam nooit voor in mijn plannen' En als je dan bedenkt dat ik op m’n zeventiende al voor de Arsenal Academy speelde… Dat ik ooit coach van Arsenal zou worden, had ik al nooit gedacht. Überhaupt coach worden kwam nooit voor in mijn plannen.” Helden Magazine nummer 79 Het eerste deel van het interview met Renée Slegers komt uit Helden Magazine nummer 79. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine. Ben je al abonnee? Het interview en de complete editie zijn ook online te lezen in de app Mijn Magazines. Lekker lezen op je telefoon op tablet.

Voetbal

Rafael van der Vaart: ‘Wie zegt er nou nee tegen mij?’

Hij brak door rond de eeuwwisseling, groeide uit tot een poster [...]
Hij brak door rond de eeuwwisseling, groeide uit tot een poster boy. De linkspoot speelde onder andere bij Ajax, Hamburger SV, Real Madrid, Tottenham Hotspur en Betis Sevilla en kwam 109 keer uit voor het Nederlands elftal. Tegenwoordig valt Rafael van der Vaart (42) op als voetbalanalist met uitspraken die af en toe de wereld overgaan. In het boek Rafael van de Vaart, alles op intuïtie, geschreven door Bart Vlietstra, gunt hij ons een inkijkje in zijn leven. Voor Helden Magazine nummer 79 gingen we met Van der Vaart in gesprek. Rafael van der Vaart Damián van der Vaart Zoon Damián van der Vaart tekende begin januari 2025 een contract bij Ajax tot en met 2029, 25 jaar nadat Rafael zijn eerste contract in Amsterdam had getekend. Dit heugelijke feit is de aftrap van het door Bart Vlietstra geschreven boek ‘Rafael van de Vaart, alles op intuïtie’. De negentienjarige Damián woont bij zijn grootouders Ramon en Lolita van der Vaart in Heemskerk, mede omdat zijn beide ouders in het buitenland wonen. Vader Rafael houdt vanuit Boekarest, waar hij met zijn handballende vriendin Estavana Polman en hun dochtertje Jesslynn woont, een vinger aan de pols. Damián in het boek: ‘Mijn vader zei: ‘Wil je dat ik je help?’ Ik zei: ‘Ja, graag.’ Toen werd hij kritischer. Hij zegt altijd: als je het niet wil, moet je het zeggen. Maar ik wil het, dus het is mijn keuze. Voor de rest is hij een heel lieve papa, hoor.’ Rafael: “Ik vind het vreselijk om zo kritisch te moeten zijn, maar dat is wel nodig om verder te komen als voetballer. Damián luisterde in het begin maar half als ik iets zei. Als ik kritisch was, waren Es en de hele familie kwaad. Niemand sprak dan meer met mij. Maar toen Damián een beetje beter naar me ging luisteren, zag je wél meteen resultaat. Ik begrijp dat het voor hem niet makkelijk is dat uitgerekend ik zijn vader ben. Ik vroeg hem eens: vind je het vervelend dat ik je vader ben? Damián antwoordde: ‘Nee, ik ben supertrots op je.’ Toen zei ik: omarm dan gewoon dat ik er ben, doe wat met de aanwijzingen die ik geef. Het heeft ook voordelen dat ik zijn vader ben. Neem alleen al het feit dat hij de kans kreeg bij Ajax. Mijn voorkeur had eigenlijk dat hij naar Heerenveen zou gaan, omdat ik dacht dat hij daar meer aan spelen toe zou komen. Heerenveen wilde hem heel graag hebben, maar Damián wilde liever naar de club waarmee hij is opgegroeid. Kon-ie ook lekker bij opa en oma wonen. Ik heb Ajax gebeld en gezegd: mag m’n zoon een week meetrainen. In die week heeft hij het laten zien.” Damián is rechtsbenig, heeft in jouw ogen een David Beckham-trap in dat been. Jij noemt Damián als type speler ‘een Donny van de Beek’. “Ik was een natuurlijke nummer 10, zoals Sneijdertje en Jari Litmanen dat ook waren. Bij ons spatte de kwaliteit op die positie ervan af, goals maken, assists geven, de bal willen hebben. Davy Klaassen en Donny van de Beek waren onze opvolgers op ‘10’, vulden het heel anders in. Zij maakten veel doelpunten, hoor, maar je kon hen ook een tijdje niet zien. Dat heeft Damián ook een beetje. Bij hem kun je soms denken: doet-ie eigenlijk wel mee? Maar ineens valt die bal voor z’n voeten en scoort hij.” Lachend: “Damián is eigenlijk de nummer 10 geworden waar ik niet heel graag naar keek. Maar gelukkig begint hij ook steeds beter te voetballen.” Jij zegt in het boek dat je in aanleg een betere voetballer was dan jouw zoon. “Dat klinkt heel hard, mensen moesten er ook aan wennen dat ik dat zei. Maar het is de realiteit, anders had hij wel al op z’n zestiende in het eerste gestaan. Neemt niet weg dat hij wel gewoon een heel mooie carrière kan hebben.” Helden Magazine nummer 79 Het eerste deel van het interview met Rafael van der Vaart komt uit Helden Magazine nummer 79. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine. Ben je al abonnee? Het interview en de complete editie zijn ook online te lezen in de app Mijn Magazines. Lekker lezen op je telefoon op tablet.

Voetbal

Kees Smit: ‘AZ paste beter bij me’

Kees Smit (19) had een jaar om van te dromen. Hij werd basisspeler bij AZ en vervulde in de zomer een hoofdrol op het EK onder 19. De middenvelder leidde Oranje naar de Europese titel, werd topscorer en uitgeroepen tot beste speler van het toernooi. Sindsdien staat hij nog meer in de schijnwerpers. Lachend: “Frenkie de Jong is wel een stapje verder, hoor.” Wat goed is, komt snel,’ is de bekende uitdrukking. “Het was een prachtig jaar. Ik ben vaste basisspeler bij AZ gewor- den. En ik denk dat je ook doelt op het EK onder 19.” Uiteraard. Jullie werden Europees kampioen. “We wilden zo graag presteren. Bij het EK onder 17 in 2023 wer- den we in de poulefase al uitgeschakeld. Dit EK speelden we on- geveer met dezelfde groep jongens. We zeiden tegen elkaar dat de uitkomst nu wel anders moest zijn.... Er was best wat spanning, we wisten eigenlijk niet hoe goed we waren ten opzichte van an- dere landen. De eerste wedstrijd tegen Duitsland wonnen we met 3-0. Toen begonnen we te geloven dat we heel ver konden komen. Maar dat we zóver zouden komen...” Jullie aanvoerder Givairo Read zei eerder in Helden dat hij na die eerste poulewedstrijd in de kleedkamer had geroepen: ‘Nu gaan we dit toernooi winnen ook!’ Lachend: “Hij riep inderdaad iets van: ‘Let op, wij gaan Europees kampioen worden.’ Voor iedere wedstrijd gaf hij als aanvoerder een speech. Hij pepte ons op, waardoor we met nog meer energie het veld op gingen.” In de derde poulewedstrijd tegen Engeland (4-2) maakte je een wereldgoal. Je nam een corner kort, kreeg de bal terug en krulde hem in de verre hoek. Het leek of jij dat zo ongeveer met twee vingers in je neus deed. “Die zat er lekker in. Toch springt de halve finale tegen Roemenië er voor mij uit, toen speelde ik echt goed. Het hele toernooi speelden we als team goed, alleen de finale tegen Spanje was het wat minder. Toch wonnen we met 1-0.” Jij kwam gedurende het toernooi enorm in de schijnwerpers te staan, scoorde in vier van de vijf wedstrijden. Jij werd daarmee topscorer van het toernooi en ook nog verkozen tot beste speler. “Ik dacht: ik ga gewoon een lekker toernooitje voetballen. Ik had echt niet verwacht dat ik zo in de belangstelling zou komen te staan. Via social media kreeg ik alles mee. Ik had een goed toer- nooi gespeeld en veel gescoord, dus verwachtte ook wel een beetje dat ik de prijs voor beste speler zou krijgen, maar dat maakte het niet minder speciaal.” Inmiddels ben je gepromoveerd naar Jong Oranje. “Het wordt steeds serieuzer. Bij Onder 19 waren we ook serieus, hoor, maar we lachten ook heel veel.” Voormalig bondscoach Guus Hiddink pleitte er in Studio Voetbal al voor om jou alvast aan het Nederlands elftal te laten ruiken. Hij zei: ‘Hallo, er komt wel iemand aan, hè.’ Lachend: “Dat heb ik gehoord. Ik weet niet of ik nu al klaar ben voor het Nederlands elftal. Ik ben goed op weg, maar vind ook dat ik – in ieder geval dit seizoen – meer moet laten zien bij AZ. Maar natuurlijk zou het heel mooi zijn om nu al geselecteerd te worden voor het Nederlands elftal.” Het middenveld van Oranje bestaat nu uit spelers als Ryan Gravenberch, Frenkie de Jong, Tijjani Reijnders, Justin Kluivert en Xavi Simons. Niet de minsten. “Het zijn inderdaad heel grote spelers. Die middenvelders doen het fantastisch, zijn een stap verder dan ik.” Lijk jij qua type speler het meest op Tijjani Reijnders? “Ik denk het wel. Ik hou ervan om als aanvallende middenvelder – als nummer tien – te spelen, maar ook als verbindingsspeler op ‘acht’.” Reijnders speelde bij AC Milan en sinds dit seizoen bij Manchester City, maar komt bij AZ vandaan. Heb jij nog met hem te maken gehad? “Ik mocht als jeugdspeler weleens mee op trainingskamp met het eerste elftal toen Tijjani nog bij AZ zat, dus heb geregeld met hem getraind. In het jaar waarin ik officieel werd overgeheveld naar het eerste elftal, ver- trok hij naar Milan. Hij was zo ongelooflijk goed, te goed voor AZ op dat moment.” Helden Magazine nummer 79 Het eerste deel van het verhaal over Kees Smit komt uit Helden Magazine nummer 79. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine. Ben je al abonnee? Het interview en de complete editie zijn ook online te lezen in de app Mijn Magazines. Lekker lezen op je telefoon op tablet.

Voetbal

Peter Bosz: ‘We hebben het alsnog geflikt’

Peter Bosz prolongeerde dankzij een zinderend [...]
Peter Bosz prolongeerde dankzij een zinderend slot van de eredivisie de landstitel met PSV. We schotelden hem foto’s voor in Helden Magazine nummer 79 en blikken terug op zijn carrière als voetballer en trainer. “Ik had eigenlijk altijd al het gevoel: misschien kan ik als trainer wél de absolute top bereiken.” Peter Bosz 18 mei 2025 Peter Bosz met de kampioensschaal. Naast hem aanvoerder Luuk de Jong. “Als ik deze foto zie, is het eerste wat ik denk: we hebben het geflikt. Of eigenlijk moet ik zeggen: we hebben het alsnog geflikt. Er werd geen rekening meer mee gehouden dat wij de titel zouden pakken. In november 2024 werd er geroepen: wie wordt er dit seizoen tweede achter PSV. Iets van drie maanden later werd er gezegd: Ajax achterhalen kan niet meer.” Ajax won op 30 maart dit jaar met 0-2 van jullie in Eindhoven. Daardoor keken jullie tegen een achterstand van negen punten aan met nog zeven competitieduels te gaan. “Na die wedstrijd tegen Ajax in Eindhoven dacht ik ook dat het klaar was. Ik kon toen wel heel stoer gaan roepen dat het nog niet beslist was, om zo een signaal aan de spelers te geven dat ze vertrouwen moesten houden, maar dat was op dat moment echt niet realistisch. Ik ga geen dingen roepen waarvan ik zelf al denk dat het niet gaat gebeuren.” Met nog vijf wedstrijden te gaan, was het verschil nog altijd negen punten. Keek je wel telkens met een schuin ogen naar wat Ajax deed? “In het begin niet. Na de eerste keer dat Ajax punten verloor – Ajax ging onderuit tegen FC Utrecht, red. – dacht ik: die marge is nog zo groot, dat kunnen ze lijden. Maar toen ze daarna weer punten morsten, dacht ik: er kan twijfel ontstaan in de hoofden van de spelers van Ajax. Maar goed, dat hadden wij toch niet in de hand. Het enige wat wij konden doen, was onze wedstrijden blijven winnen. Om zo de druk erop te houden.” Jullie speelden op 11 mei in de Kuip tegen Feyenoord, kwamen 2-0 achter, maar dankzij een goal in de 99ste minuut van Noa Lang wisten jullie toch nog met 3-2 te winnen. “Dat is voor Ajax het knakpunt geweest, vermoed ik. Ajax moest na ons nog voetballen. De eerste helft van ons hebben zij kunnen bekijken. Toen dachten ze wellicht: vanmiddag kunnen we kampioen worden. Vlak voordat Ajax het veld opging, hoorden ze dat wij toch nog 2-3 hadden gewonnen. Ik kan me voorstellen dat ineens de druk er vol op stond.” Ajax verloor met 0-3 van NEC. Met nog twee wedstrijden te gaan was het verschil één punt. De een na laatste wedstrijd, op 15 mei, wonnen jullie met 4-1 van Heracles. Ajax verspeelde in de 99ste minuut tegen tien man van FC Groningen een 2-1 voorsprong. Het werd 2-2 en ineens waren jullie koploper. “Ik vroeg na afloop van onze wedstrijd meteen wat het was geworden in Groningen en ik hoorde dat Ajax met 2-1 voor stond. Ik dacht dat die wedstrijd wel afgelopen was toen wij een ronde door het stadion liepen om het publiek te bedanken. Mijn assistent Rob Maas heeft heel goede ogen, keek vanaf het veld een skybox in en zag daar op een tv dat de wedstrijd van Ajax nog steeds niet afgelopen was. We liepen naar binnen en toen hoorden we dat er nog een vrije trap genomen moest worden in Groningen. Iedereen luisterde mee. Er werd gescoord en daarna was het een gekkenhuis.” Jullie wonnen de laatste wedstrijd met 1-3 bij Sparta en veroverden toch nog de landstitel. Ivan Perisic zei in maart voor de wedstrijd tegen Arsenal en nadat jullie werden uitgeschakeld in de KNVB-beker door Go Ahead Eagles: “We moeten meer een team zijn, dat zijn we nu niet. Of me dat boos maakt? Ja, we moeten rennen voor elkaar, vechten voor elkaar.” Is het belangrijk geweest dat hij dat hardop riep? “Welnee. Weet je wat het is met voetballers? Hen wordt vaak vlak na een wedstrijd om een mening gevraagd. Met alle adrenaline nog in hun lichaam roepen ze dan wat. Je moet dat niet meteen betitelen als ‘de waarheid’. 'Uiteindelijk sta je na 34 competitiewedstrijden waar je hoort te staan. Wij zijn dus terecht kampioen geworden' Natuurlijk heb ik ook nagedacht over het verval. Ik had hardop kunnen roepen waar het aan lag, maar ik wilde voorkomen dat mensen zouden zeggen: ‘Daar heb je hem met zijn excuses.’ Ik vind: uiteindelijk sta je na 34 competitiewedstrijden waar je hoort te staan. Wij zijn dus terecht kampioen geworden. En als ik achteraf inzoom op de periode dat het minder ging, dan heeft dat ook een reden. Wij hebben een brede selectie, maar moesten lange tijd Malik Tillman en Sergiño Dest missen. Ook Joey Veerman en Jerdy Schouten waren lange tijd niet fit en Ricardo Pepi, onze doelpuntenmaker, viel weg. Eén blessure kun je opvangen, maar vijf… Toen Tillman en Veerman richting het einde van de competitie weer mee konden doen, ging het ook meteen weer makkelijker.” Hoe kwam jij thuis na een wedstrijd in de periode dat jij de voorsprong zag veranderen in een achterstand op Ajax? “Ik was daar dag en nacht mee bezig, maar schoot niet in de paniekstand. Wij zijn als staf constant goed blijven analyseren, hielden vertrouwen in de spelers en onze filosofie. Onze manier van spelen had anderhalf jaar heel goed gewerkt. Buitenstaanders riepen dat we alles om moesten gooien, omdat we achter elkaar punten verspeelden. Het is heel makkelijk om dat te roepen. Ik vind het mooi dat wij als club juist het tegenovergestelde hebben gedaan; we hielden vast aan de koers die we hebben ingezet, zijn druk blijven zetten tijdens wedstrijden, zoals we dat altijd deden. We bleven rustig.” Helden Magazine nummer 79 Het eerste deel van het interview met Peter Bosz komt uit Helden Magazine nummer 79. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine. Ben je al abonnee? Het interview en de complete editie zijn ook online te lezen in de app Mijn Magazines. Lekker lezen op je telefoon op tablet.