Voetbal
Justin Bijlow (24) is een kind van Feyenoord. Vanuit de jeugdopleiding stroomde de keeper door naar het eerste elftal. Vorig jaar maakte hij zijn debuut in het Nederlands elftal. Ook privé gaat het hem voor de wind: in juni worden hij en Dayenne Huipen voor het eerst vader en moeder van een dochter.
“Wij kennen elkaar nu twee jaar, sinds het begin van de coronapandemie,” zegt Justin, terwijl hij zijn zwangere vriendin aankijkt aan de keukentafel van hun huis in Rotterdam.
Dayenne: “We hebben elkaar ontmoet via sociale media, voor ons de ouderwetse manier. Ik kende jou niet, volgde je ook niet op sociale media, maar zag je voorbijkomen. Ik ben geen voetbalkenner, die voetbalfoto’s van jou zeiden mij niks. Maar ik zag jouw leuke lach op die foto’s. Jij wilde afspreken na een tijdje via WhatsApp contact te hebben gehad... Ik wilde het eigenlijk nog even afhouden. Ik had dat weekend ook al plannen, zou naar Wijk aan Zee gaan.
Jij was volhardend en zei: ‘Dan kom ik ook.’ Ik dacht: dan ga ik wel even langs voor één drankje, dat kan geen kwaad. Uiteindelijk was het zo gezellig, dat we acht uur lang op het terras hebben gezeten. Het klikte meteen zo goed tussen ons. Ik had toen overigens nog steeds geen idee wie jij was. Je had me van tevoren gewaarschuwd dat je misschien herkend zou worden, maar ik dacht: wie denk jij dat je bent, ik ken jou toch ook niet? Aan het einde van de dag vroeg je: ‘Mag ik je zoenen?’”
Justin: “Toch hebben we daarna even geen contact gehad. We wilden het rustig aan doen.”
Dayenne: “We zeiden: als het meant to be is, komen we elkaar weer tegen. Dat was zo.”
Justin: “Ik vroeg je in november mee naar het kerstdiner van mijn familie. En met oud en nieuw vroeg ik of je mijn vriendin wilde zijn, zodat ik de datum nooit zou vergeten.”
'Justin: 'Ik zat vroeger in vak V, schuin achter de goal, met een mannetje of vijftien. Na het kampioensjaar hebben we allemaal dezelfde tatoeage gezet'
Dayenne: “Ik reed na werk elk weekend van Heemskerk naar Rotterdam. In maart vorig jaar gingen we samenwonen, maar ik wilde niet naar Rotterdam verhuizen voordat ik een baan had. Ik heb geleerd: als vrouw moet je voor jezelf kunnen zorgen en niet afhankelijk zijn van iemand anders. Ik werk bij een cosmetische kliniek. Daarnaast doe ik sinds mijn zeventiende modellenwerk.”
Hello Baby
Justin: “Ik wilde altijd al jong vader worden. Jij hield het nog een beetje af.”
Dayenne: “Op de eerste date begon je daar al over. Na een paar maanden werden onze gesprekken over kinderen serieuzer, maar ik wilde nog even wachten. Mijn zwangerschap kwam een beetje onverwacht, was niet helemaal gepland. Het moest zo zijn, denk ik. Bij de eerste positieve zwangerschapstest dacht ik nog even: die is kapot. Ik heb er toen nog vijf gedaan. Daarna belde ik een verloskundige, zij was de eerste die hoorde dat ik zwanger was. Jij was op trainingskamp met het Nederlands elftal. Ik heb het je pas verteld toen je weer thuis was.”
Justin: “Ik dacht: wat doet Dayenne raar? Je was chagrijnig via de telefoon. Toen ik thuiskwam, rende je naar de slaapkamer en je deed de deur dicht. Ik moest ook in de slaapkamer zijn, dus ik trok die deur open. Ik zag een ballon hangen met ‘Hello Baby’ erop.”
Dayenne: “Ik wilde jouw reactie filmen, maar je stond al naast me. Justin was sprakeloos.”
Justin, lachend: “Ik vroeg heel dom: huh, ben je zwanger? En sprong daarna een gat in de lucht, ik was zo blij.”
Dayenne: “We kijken er allebei heel erg naar uit. De kinderkamer is inmiddels klaar. Ik wil geen fulltime moeder worden, wil ook gewoon blijven werken. We hebben drie lieve oma’s die willen oppassen.”
Maaltijdsalade
Dayenne: “Toen ik voor het eerst in De Kuip kwam, hing er in de hal een heel grote foto van Jus. Toen had ik pas door dat je goed was. Ik vond het in het begin best overweldigend. We gaan nog steeds iedere thuiswedstrijd met de hele familie naar De Kuip. Ik zit op de tribune met mijn schoonmoeder, zijn zus en schoonzus. Zijn vader en broer zitten in een ander vak. Na de wedstrijd gaan we met z’n allen naar boven om wat te drinken. Ik zie het meer als gezellig dan als het werk van Justin.”
Justin: “Sinds je mijn vriendin bent, let je wel meer op wat je deelt op sociale media.”
Dayenne knikt: “Ik ben minder impulsief geworden. De voetbalwereld is serieus, jij hebt een serieuze baan, mensen kijken altijd mee. Dat zit in mijn achterhoofd.”
Justin: “Toen ik geblesseerd raakte, reageerden mensen onder jouw foto’s met: ‘Kun je niet beter voor hem zorgen?’”
Justin is zo ongeveer geboren en getogen op de Rotterdamse velden. Hij startte op zijn zevende bij de amateurs, al na een halfjaar werd hij opgenomen in de jeugdopleiding. “Er moest een vaste keeper komen bij de F’jes en ik stak mijn hand op. Ik weet eigenlijk niet waarom ik dat deed. Maar het ging zo goed dat ik al heel snel werd opgepikt. Als klein jongetje had ik nooit één voorbeeld. Ik keek altijd naar de beste keepers van de wereld van dat moment, Iker Casillas, Manuel Neuer, Edwin van der Sar, Marc-André ter Stegen... Naar hoe ze stonden, hoe ze handelden in bepaalde situaties, ik volgde ze in detail op het veld.”
Justins talent werd ook buiten Feyenoord opgemerkt. “Bij een jeugdwedstrijd van mijn broer zei een oud-Ajax- trainer tegen hem: ‘Misschien is Justin wel wat voor ons.’ Mijn broer antwoordde: ‘Nou, dat denk ik niet. Hij wil overal spelen, behalve bij jullie.’ Mijn hele familie en vriendengroep is Feyenoord-fan. Ik denk dat ik onterfd word als ik ooit de overstap naar Ajax maak en dan ook heel wat vrienden kwijtraak.”
Toch was Justin als jeugdspeler bij Feyenoord niet altijd onomstreden. “Als kind was ik veel te zwaar. Er was altijd een beetje een tweestrijd tussen de trainers. De ene helft zei: ‘Hij is goed, maar als je bij Feyenoord speelt, moet je ook topfit zijn.’ De andere helft zei: ‘Wacht nou maar tot hij gaat groeien, dan komt het wel goed.’ Dat groeien gebeurde op mijn zeventiende, toen ben ik ook op mijn voeding gaan letten. Mijn ouders waren daar niet echt in thuis en ik ook niet. Ik dacht altijd dat pasta en rijst gezond waren, zag sporters dat veel eten. Maar ik at dan meteen twee borden met rijst en dat is veel te veel, zeker als keeper. Toen ik rond mijn zeventiende geblesseerd raakte aan mijn heup moest ik drie weken platliggen. Op dat moment ben ik me enorm gaan inlezen wat voeding betreft. Ik vind koken leuk. Vaak eten we een maaltijdsalade met kip of iets Aziatisch.”
Op zijn zeventiende haalde keeperstrainer Patrick Lodewijks hem bij het eerste elftal. Als derde keeper maakte hij ook het kampioenschap mee in 2016. En twee jaar later stond hij voor het eerst onder de lat onder Giovanni van Bronckhorst. “Gio stelde mij op en gaf mij veel vertrouwen. Maar ik heb het meeste te danken aan Khalid Benlahsen, mijn keeperstrainer vanaf de B1. En als ik nog twee personen mag noemen die ik dankbaar ben, dan zijn dat voormalig Feyenoord-keepers Kenneth Vermeer en Bradley Jones. Zij hebben mij enorm geholpen en mij onder hun hoede genomen. Op de eerste training nam Kenneth mij meteen mee. Ik heb met hen allebei nog steeds een heel speciale band en veel contact.”
Vechtsporter
“Of het een cliché is dat keepers altijd een beetje apart zijn?” herhaalt Dayenne. “Dat valt bij Justin mee, hoor.”
Justin: “Ik ben wel heel erg op mezelf, hou ook niet zo van aandacht. Ik riep vroeger altijd: als ik geen voetballer word, dan wil ik een vechstporter worden. Dan ben je ook op jezelf aangewezen.”
Als keeper ligt Justin iedere wedstrijd onder een vergrootglas. Dat hoort erbij. Ik vind het juist leuk om op zo’n dun koord te balanceren tussen goed en slecht. Je kunt de held zijn, of de sukkel die geen bal pakt. Dat is het spelletje en het leven van een keeper. Ik hou daarvan.”
Dayenne: “Je kan wel flink balen als het beter had gekund of als je fouten hebt gemaakt.”
Justin: “Ik ben heel kritisch, zelfs als ik een heel goede wedstrijd heb gespeeld, kan ik balen als ik acties van mezelf terugzie.”
Dayenne: “Thuis probeer ik je gewoon Justin te laten zijn en niet Justin de voetballer. Dat vind ik belangrijk. Maar na een wedstrijd praten we wel vaak even na. Ik laat het aan jou over of je behoefte hebt om even uit te razen.”
Justin: “Bij Feyenoord hebben we ook een mental coach. Ik praat daar soms mee, maar ik moet juist niet te veel met informatie bezig zijn, dan gaat het in mijn hoofd zitten. Ik moet op gevoel keepen, ben het best als je me met rust laat.”
Dayenne: “Jij wil dat degene van wie je houdt blij is. De hele familie baalt als het slecht gaat en juicht als het goed is. Maar omdat ik geen voetbalkenner ben, sta ik er ook nuchterder in. Als het een keer fout gaat, denk ik: het is maar een spelletje. De volgende keer gaat het vast weer beter. Maar ik beleef het wel mee, helemaal in De Kuip.”
Denk jij weleens: had Feyenoord maar niet zo’n fanatiek legioen?
Justin: “Natuurlijk niet, dat is juist mooi. Ik zat er vroeger zelf ook tussen, in vak V, schuin achter de goal, met een mannetje of vijftien. Na het kampioensjaar hebben we allemaal dezelfde tatoeage gezet. Heel soms zat ik in dat kampioensjaar nog op de tribune, als vierde keeper. Dan zat ik op mijn eigen plek in vak V met mijn pak aan van Oger.”
Voetbaldier
Aan het begin van dit seizoen nam trainer Arne Slot het stokje over van Dick Advocaat, die op zijn beurt de ontslagen Jaap Stam had opgevolgd in oktober 2019. “Arne Slot is een heel andere trainer dan Dick Advocaat. Maar we moeten niet vergeten dat wij onder Dick van de twaalfde plek naar de derde positie klommen. Toen kwam de coronapandemie en stond de competitie stil. Als we door hadden gespeeld tot het einde, had er wat moois kunnen gebeuren. We stonden zes punten achter en moesten nog tegen Ajax en AZ, de nummers één en twee van dat moment. Wie weet wat er was gebeurd.”
Het seizoen daarop ging Feyenoord als derde de winterstop in, daarna raakte de ploeg de weg kwijt. “Waar dat dan aan ligt, is moeilijk te verklaren. We hebben niet goed gespeeld, en er waren ook andere inzichten in speelwijzen. Het was sowieso een lastig seizoen, we speelden ook nog zonder publiek.
Ik ben Dick juist heel erg dankbaar, hij gaf mij zoveel vertrouwen. Dick was blij met mij als keeper, dat sprak hij ook uit. Toen ik geblesseerd was aan mijn elleboog en er een stukje botgroei operatief verwijderd moest worden, zei hij tegen mij: ‘Doe wat je moet doen, zorg dat je na de winterstop fit bent.’ Dick heeft me enorm veel vertrouwen gegeven, mede door hem ben ik goed gaan keepen. Hij zei geregeld: ‘Je bent een beer van een gozer, kijk naar jezelf en sta er.’ Door Dick werd ik zelfverzekerd. Hij zat af en toe achter mijn reet aan, dat heeft geholpen. Dick kan een koud persoon zijn op het veld. Maar erbuiten is hij warm en slaat hij een arm om je heen als dat nodig is.”
Onder Arne Slot kende Feyenoord dit seizoen een goede start. Er werd en wordt aan een nieuw Feyenoord gebouwd. De kritieken over het spel in de media zijn veelal lovend.
Justin: “Arne is een voetbaldier en wil echt op een hoog niveau presteren. Hij is een moderne trainer, wil bijvoorbeeld de backs veel meer in het spel betrekken en let ook op ieder detail. Vanaf het eerste moment zijn we vol aan de bak gegaan in de trainingen. Iedereen was fit, we moesten er ook snel staan want de Conference League begon.”
Wereldtop
Na het EK van vorig jaar werd Justin voor het eerst bij het Nederlands elftal gehaald door bondscoach Louis van Gaal. Volgens voetbalkenners had hij veel eerder geselecteerd moeten worden. “Ik heb er nooit rekening mee gehouden dat ik geselecteerd zou worden voor het EK. Ik heb wel een paar keer eerder gedacht: nu zal ik toch wel bij de voorselectie zitten? Dat gebeurde niet. En toen ik er een keer bij mocht zijn omdat Jasper Cillessen geblesseerd raakte, raakte ik zelf een dag van tevoren ook geblesseerd. Ik scheurde mijn teen af. Ik wist zelf dus ook wel dat ik niet bij de EK-selectie zou zitten.”
Dayenne: “Je kon best snel switchen in je hoofd, zei: ‘Nou, dan ga ik knallen bij Jong Oranje.’ Daarmee speelde je ook een EK.”
Justin: “Ik kon het toch niet veranderen. Mijn moment zou nog wel komen.”
Dat moment kwam in september. Justin werd opgeroepen voor de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Noorwegen, Montenegro en Turkije. “Guus Til, Tyrell Malacia en ik kregen in het vliegtuig na een uitwedstrijd met Feyenoord een e-mail waarin stond dat we bij de selectie zaten. Een bijzonder moment. Een week daarna mochten we ons melden. Louis van Gaal zei tegen mij: ‘Het kan weleens een mooie week worden.’ Twee dagen voor de wedstrijd hoorde ik dat ik ging spelen. Ik mocht het nog tegen niemand zeggen, appte alleen Dayenne. Ik was zo blij.”
Tegen Noorwegen maakte Justin op 23-jarige leeftijd zijn debuut in Oranje. De wedstrijd eindigde in 1-1. “Onze keeperstrainer Frans Hoek zei: ‘Vergeet niet te genieten.’ Virgil van Dijk zei: ‘Geen zorgen, wij zijn er ook nog, het komt goed.’ De wereldtop stond voor me, Virgil en Stefan de Vrij, fantastisch om mee te mogen spelen. Het klinkt misschien als een cliché, maar het is ook echt een heel leuke groep, ik ben ook goed opgevangen.”
De concurrentie tussen de keepers bij het Nederlands elftal is groot. “Ik ben nooit tevreden. Als ik een jonge keeper bij Feyenoord het heel goed zie doen op de training, dan triggert mij dat meteen en wil ik laten ziet dat ik beter ben. Toen ik aan mijn teen geblesseerd raakte, verving Nick Marsman mij. Hij speelde heel goed. In de documentaire van Feyenoord die te zien was op Disney+ zei ik: ik ben niet boos op Nick, ik gun het hem en ben blij voor hem, maar ik had er moeten staan. Dat geeft goed weer hoe ik over concurrentie denk.”
Wat is jouw ervaring met Louis van Gaal?
“Van Gaal is zichzelf, zeker in een groep is hij hard en duidelijk. Hij heeft een duidelijk plan. Maar als je een-op-een met hem praat, is het een heel warme man. Van Gaal is een beetje ouderwets, net als Dick. Keihard in de groep, maar in de omgang een heel aardige man."
In november en december wordt er een WK gespeeld. Staan die data al rood omcirkeld in je agenda?
“Nee, nog niet. Ik wil er heel graag bij zijn, maar dat lukt pas als ik presteer bij mijn club. Dat moet eerst gebeuren, dan komt dat WK vanzelf wel."
Dayenne: “Ik ben er meer mee bezig dan jij. Als ik in juni ga bevallen. Dan zit jij waarschijnlijk intern bij het Nederlands elftal. En als Justin in november en december weg is, dan komt het wel op mij aan."
Wat gebeurt er als jij een wedstrijd hebt en je krijgt een berichtje dat de weeën zijn begonnen?
"Dan ga ik weg. Ik wil bij de geboorte van mijn eerste kind zijn."
Dayenne, lachend: “Met de gynaecoloog hebben we afgesproken dat onze dochter lekker in mijn buik blijft zitten totdat jij
weer klaar en thuis bent.”
Meisje-meisje
Word jij de nieuwe Mister Feyenoord?
Lachend: “Nee. Sinds ik klein ben, wil ik al het hoogst haalbare halen. Bij welke club dat is, moet blijken. Als ik mag kiezen, dan zou ik het qua leefomgeving heel mooi vinden om naar een Spaanse of Italiaanse club te gaan. Maar als er een mooie Engelse club komt, zeg ik echt geen ‘nee’. Buiten Feyenoord heb ik geen favoriete club. Ik kijk graag naar Barcelona, maar als Real of Atlético Madrid komt, dan is dat ook fantastisch. Kan wel stoer zeggen: ik ga na dit seizoen naar het buitenland, maar als ik daar niet speel dan kan ik ook het WK op mijn buik schrijven. Ik moet verstandig zijn. Het gevoel moet passen."
Dayenne: “Ik sta absoluut open voor een avontuur in het buitenland, waar dat dan ook is. Het lijkt me heel gaaf om een paar jaar zoiets samen te mogen meemaken. Een club in Europa lijkt me heel mooi. Maar we denken nog niet te ver vooruit. Voetbal staat op één, maar ik ben blij dat ons kindje in Nederland wordt geboren met onze dierbaren om ons heen. En daarna vinden we onze weg wel.”
Wat voor vader word jij?
“Mijn dochter moet zelf ervaren hoe de wereld in elkaar steekt, ik wil haar vrijheid geven. Maar natuurlijk geven we haar normen en waarden mee."
Dayenne: "Daarin denken we gelukkig hetzelfde."
Justin, lachend: “Ze hoeft van mij niet te voetballen. Ik wil gewoon zo’n lief meisje-meisje. Ze mag van mij lekker met mode bezig zijn."
Helden Magazine 61
Het eerste gedeelte van het verhaal van Justin Bijlow komt voort uit Helden Magazine 61. In deze editie wordt er stil gestaan bij Johan Cruijff. Cruijff zou op 25 april 75 zijn geworden. Barbara en Frits Barend reisden naar Barcelona voor een bijzonder gesprek met Jordi Cruijff over zijn vader.
In Helden Magazine 61 lees je een uitgebreid interview met Kiki Bertens en Marit Bouwmeester. De mama’s in spé behoren tot de succesvolste sportvrouwen die Nederland ooit heeft gehad en staan nu voor een nieuwe uitdaging in hun leven. Ook spraken we Jurriën Timber, hij staat onomstreden in de verdediging bij Ajax en Oranje. Een gesprek over zijn moeder, tweelingbroer Quinten, Curaçao en Louis van Gaal.
Ook spraken we met Emma Oosterwegel over haar geheim, hoort Tallon Griekspoor er nu echt bij én behoort Sebastian Langeveld tot de beste Nederlandse klassiekerrenners van het peleton. Joey & Henk Veerman zijn oud-teamgenoten, vrienden en plaatsgenoten. De Volendammers gingen het gesprek aan over onder meer hun vriendschap en transfers. Bovendien een bijzonder interview met Stig Broeckx, de oud-wielrenner lag maandenlang in diepe coma en was gedoemd een kasplantje te worden, maar stond letterlijk weer op.
Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 61 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.
