Hij was een succesvol bokser met twee zilveren EK-medailles, een militaire wereldtitel en als hoogtepunt deelname aan de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Daarna kwam Peter Müllenberg vooral in het nieuws als Peter M., inclusief bijbehorend zwart balkje voor de ogen. Het verhaal van een bokser in verval uit Helden Magazine nummer 56. Peter Müllenberg Samen met zijn Turkse vrouw Asiye woont Peter Müllenberg in een keurige Vinex-wijk in Duiven, waar ogenschijnlijk nooit iets gebeurt. Lekker in de buurt van Papendal, dat maakt normaal gesproken het reizen van en naar de training wel zo makkelijk. Maar achter de voordeur van huisnummer 71 schuilt veel pijn en ellende. De bokser overleefde de afgelopen jaren twee liquidatiepogingen, mag zijn zoontje van zeven al bijna twee jaar niet zien, werd door de boksbond geschorst vanwege een filmpje op Dumpert en is momenteel in een rechtszaak verwikkeld wegens bedreiging, mishandeling en verboden wapenbezit. Hoe hij de afgelopen jaren in één woord zou omschrijven? “Mag twee ook? Nogal hectisch.” In maart 2019 kopte De Telegraaf: ‘Amateurbokser en militair in de fout; Peter M. verdacht van reeks delicten.’ Wat was er precies aan de hand? “Eigenlijk begon alles halverwege 2017, toen ontstond de relatiebreuk met mijn ex. Samen hebben we een zoontje van inmiddels zeven jaar oud, Noah. Vlak nadat het uitging, viel er een arrestatieteam van defensie mijn huis binnen. Mijn ex had aangifte tegen mij gedaan. Ik zou vuurwapens hebben, haar vader hebben mishandeld en haar bedreigd hebben. Een hele reeks beschuldigingen, ontstaan uit wraak. Zo zie ik het.” Hoe ging die inval? “Ik was thuis. Met een stormram werd aan het eind van de middag de deur geforceerd, er stonden ineens iets van acht mannetjes in arrestatie-outfit, met getrokken wapens voor mijn neus. Ik hoorde heel vaak en hard: ‘Handen omhoog! Op je knieën!’ Vervolgens werd ik geblinddoekt en in de handboeien afgevoerd. Ik ben best wat gewend, raak niet zo snel onder de indruk. Als het mijn tijd is, is het mijn tijd. Maar dit was natuurlijk wel heftig. Ik had geen idee wat er aan de hand was. Al snel hoorde ik van de officier van justitie dat ik was aangehouden op verdenking van mishandeling, bedreiging, verboden vuurwapenbezit en ik had grote sommen geld in bezit waar de herkomst niet van te herleiden was.” Wat is daarvan waar? “Niks! Ik zou mijn voormalige schoonvader bedreigd hebben. Die man is zestig en niet zo groot. En ik boks. Als ik hem wat aan had gedaan, zou je dat echt wel aan hem hebben gezien.” Klik op de afbeelding of op deze link en lees het hele verhaal gratis verder.

FC Twente, Bayern München, Arsenal en VfL Wolfsburg. Jill Roord (24) heeft al heel wat topclubs achter haar naam staan. Sinds haar zeventiende maakt de middenvelder deel uit van de Oranjevrouwen, toch heeft ze lang op een basisplek moeten wachten. We nodigden Jill uit in het Rijksmuseum voor de serie Leeuwinnen in het Rijks en stonden stil bij David Leeuw met zijn gezin door Abraham van den Tempel. “Ik vind dit een van de mooiste familieportretten in het Rijksmuseum,” zegt rondleider Robert Uterwijk over David Leeuw met zijn gezin, geschilderd door Abraham van den Tempel. “Ze zijn zo mooi geportretteerd, dat je bijna een spel kunt spelen: wie lijkt het meest op vader en wie op moeder? Oranjeleeuwin Jill Roord kijkt aandachtig en knikt bevestigend. Robert vervolgt: “Op het schilderij zien we links David Leeuw, hij is de vader van het gezin. Hij is getrouwd met Cornelia Hooft en ze hebben samen vijf kinderen: Maria, Pieter, Cornelia, Weyntje en Suzanna. Op het schilderij zie je een aantal voorwerpen terugkomen die te maken hebben met muziek, onder meer een liedboek, een viola da gamba en een klavecimbel. Muziek is een symbool van harmonie, met het portret wil David laten zien: mijn gezin is een en al harmonie en daarom kunnen we samen muziek maken. De groeiende rozentak in het midden van het schilderij laat zien dat er volop liefde aanwezig is. Een liefdevol en harmonieus gezin dus.” Tattoo Jij komt ook uit een liefdevol en harmonieus gezin en hebt twee broers. Kun je de band omschrijven die jullie hebben met elkaar? “We zijn heel hecht met z’n vijven. Samen met m’n oudere en jongere broer heb ik ook een tattoo, met de tekst ‘DaJiBo’. Dat zijn de eerste twee letters van onze voornamen, mijn broer heet Davy en broertje Boyd. Wij hebben ook zeker weleens ruzie, het kan knallen bij ons thuis. Onze karakters komen overeen, we zijn alle drie erg dominant. Gelukkig is het vijf minuten later ook vaak weer goed.” 'Mijn vader leeft erg mee. Soms is dat ook lastig. Toen ik jonger was, zei hij het ook gewoon als ik slecht had gespeeld. De tranen rolden soms over m'n wangen' Je komt uit een echte voetbalfamilie. Je vader René is profvoetballer geweest bij FC Twente. Hoe is dat voor jou? “De band met mijn vader is heel speciaal. Hij leeft heel erg mee. Soms is dat ook lastig. We hebben na iedere wedstrijd contact hoe het is gegaan. Meestal delen we dezelfde mening over mijn spel. En als ik een keer een mindere wedstrijd heb gespeeld, weet ik dat zelf ook wel. Mijn vader benoemt dat dan nog een keer en kan er de dag erna weer over beginnen. Daar kan ik dan wel chagrijnig van worden. Nu kan ik er beter mee omgaan dan vroeger. Toen ik een jaar of acht was, zei hij het ook gewoon als ik slecht had gespeeld. De tranen rolden soms over m’n wangen. Hij spaarde me niet. Maar ik weet zeker dat het me heeft geholpen, het heeft me hard gemaakt.” Was het al vroeg duidelijk dat jij het meeste talent had van de drie? “Volgens mijn ouders wel. En los daarvan: ik wilde het ook heel graag. Als kind leefde ik al voor het voetbal, ik was er een beetje door geobsedeerd. Als ik er nu aan terugdenk, denk ik: jeetje, je was een kind, rustig aan. Davy en Boyd hadden die mentaliteit niet.” Wordt er thuis ook weleens níét over voetbal gepraat? Lachend: “Meestal gaat het over voetbal. Ik ben nu op een leeftijd gekomen dat ik het ook fijn vind om het er juist even niet over te hebben als ik bij m’n ouders ben. Dat moet ik dan wel expliciet aangeven, vooral m’n vader begint er al snel over. Ik woon en speel in Wolfsburg, alles draait daar al om voetbal. Het is fijn als thuis ook echt even thuis is, zonder dat het altijd over dat spelletje gaat.” Helden Magazine 61 Het eerste gedeelte van het verhaal van Jill Roord komt voort uit Helden Magazine 61. In deze editie wordt er stil gestaan bij Johan Cruijff. Cruijff zou op 25 april 75 zijn geworden. Barbara en Frits Barend reisden naar Barcelona voor een bijzonder gesprek met Jordi Cruijff over zijn vader. In Helden Magazine 61 lees je een uitgebreid interview met Kiki Bertens en Marit Bouwmeester. De mama’s in spé behoren tot de succesvolste sportvrouwen die Nederland ooit heeft gehad en staan nu voor een nieuwe uitdaging in hun leven. Ook spraken we Justin Bijlow en zijn vriendin, zij verwachten in juni hun eerste kindje. Het gaat de keeper van Feyenoord en Oranje voor de wind. Daarnaast is Jurriën Timber onomstreden in de verdediging bij Ajax en Oranje. Een gesprek over zijn moeder, tweelingbroer Quinten, Curaçao en Louis van Gaal. Ook spraken we met Emma Oosterwegel over haar geheim, hoort Tallon Griekspoor er nu echt bij én behoort Sebastian Langeveld tot de beste Nederlandse klassiekerrenners van het peleton. Joey & Henk Veerman zijn oud-teamgenoten, vrienden en plaatsgenoten. De Volendammers gingen het gesprek aan over onder meer hun vriendschap en transfers. Bovendien een bijzonder interview met Stig Broeckx, de oud-wielrenner lag maandenlang in diepe coma en was gedoemd een kasplantje te worden, maar stond letterlijk weer op. Verder was Gijs van Lennep een succesvolle autocoureur in de jaren zestig en zeventig. Reist Youri Zoon al negentien jaar als kitesurfer de wereld over en gaat nu een nieuwe uitdaging in zijn leven aan: de triatlon. Blikten we terug met Hennie Kuiper op zijn imposante wielercarrière én met Matthijs Büchli en Laurine van Riessen terug op de Spelen in Tokio. Victoria Koblenko trekt als laatste een sprintje met 400 meterloper Liemarvin Bonevacia. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 61 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Chris Froome liep een jaar geleden talloze botbreuken op toen hij in Frankrijk werd gegrepen door een windvlaag en tegen een muur klapte. Hij lag op de intensive care, zijn carrière leek voorbij. Nu is hij terug. De 35-jarige kopman van Team Ineos wil voor de vijfde keer de Tour de France winnen. Een exclusief gesprek over de horrorcrash, zijn rentree, Tom Dumoulin en Mathieu van der Poel. Hoewel hij in de achterhoede van het peloton rijdt, is hij de grote trekpleister van de UAE Tour. In de Verenigde Arabische Emiraten maakt Chris Froome zijn rentree in het peloton. Na zijn verschrikkelijke val tussen de huizen van het pittoreske dorpje Saint-André-d’Apchon tijdens de verkenning van het parcours van de tijdrit in de Dauphiné van vorig jaar moest hij maandenlang revalideren. Zes weken lag hij plat in bed en een kleine maand zat hij in een rolstoel voordat hij voor het eerst weer op z’n voeten kon staan. Met amper twee maanden serieuze fietstraining in de benen is hij naar het golfstaatje getrokken om voor het eerst weer een koers te rijden. Hoewel de viervoudig Tourwinnaar opgewekt in zijn vel steekt en diverse Britse journalisten speciaal voor hem gekomen zijn, geeft hij in de UAE geen één-op-één-inter-views. Alleen voor Helden maakt hij een uitzondering. “Kom maar om kwart over acht naar mijn hotel.” Gelukkig wil Froome vóór het avondeten afspreken. Een half uur na het gesprek gaat het W-hotel Abu Dhabi in een lockdown. De wielerwereld komt die avond voor het eerst rechtstreeks in aanraking met de coronapandemie. Twee verzorgers van een van de teams hebben positief getest op covid-19, waarna alle 612 volgers van de wielerronde enkele dagen in hun hotelkamer worden opgesloten. Achteraf blijkt dit het laatste lange interview dat Froome heeft gegeven. Pijnbestrijders Laten we teruggaan naar 12 juni vorig jaar. Na de vreselijke val duurde het vrij lang voordat je met de ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht. Kun je je nog iets herinneren van wat er gebeurde? “Sommige momenten na de val kan ik me nog goed herinneren, maar van de crash zelf weet ik niets meer. Ik weet nog dat ik op het asfalt lag, terwijl mijn coach Tim Kerrison, ploegleider Servais Knaven en mecanicien Gary Blem meteen aan kwamen rennen. De ambulance was vrij snel bij me, de broeders probeerden me ter plekke direct te verzorgen. Hoe langer ik daar lag, des te vager alles om me heen werd. Dat kan ook gekomen zijn door de pijnbestrijders die ze me meteen toedienden. Nadat ze me op de brancard tilden en in de ambulance hadden gedragen, bleven we nog lange tijd stilstaan. Achteraf begreep ik dat het op dat moment moeilijk was om een keuze te maken naar welk ziekenhuis ik moest worden vervoerd.” 'Die eerste stapjes... Het voelde als de grootste overwinning in m'n carrière. Wat een bevrijding' Wat waren je eerste gedachten toen je op de grond lag? “De Tour de France spookte als eerste door m’n hoofd. Ik weet nog dat Tim en Gary tegen me zeiden dat ik absoluut niet mocht bewegen. Ik wilde weten waarom ze dat zo nadrukkelijk tegen me zeiden, ik vroeg wat het probleem was. Ze antwoordden dat ze meteen konden zien dat m’n been gebroken was. Het lag helemaal verkeerd gedraaid ten opzichte van mijn romp, waardoor ze zeker wisten dat het een ernstige breuk was. Ze vertelden me dat ik rustig moest blijven liggen. Ik wist dat ik ernstige verwondingen had. Dat minimaal mijn been en arm gebroken waren, want m’n arm lag er ook heel raar bij. Toch vroeg ik ter bevestiging aan hen of ik de Tour dat jaar kon vergeten. Tim knikte met zijn hoofd. Ik was op dat moment meer teleurgesteld dat ik een streep door de Tour kon zetten, dan dat ik stilstond bij de ernst van m’n situatie. Ik was in een heel goede conditie, de waardes van mijn trainingen voor de Dauphiné waren echt goed en had er enorm veel vertrouwen in dat ik dicht in de buurt van m’n vijfde Tourzege zou komen. Die dag was ik supergemotiveerd voor de tijdrit in de Dauphiné. Dat was voor mij een serieuze test voor de Tour. En dan ineens een windvlaag en alles waar ik maanden aan had gewerkt, ging verloren. Weg droom van m’n vijfde Touroverwinning. Dat was de grootste teleurstelling toen ik daar lag, het overtrof de pijn van de verwondingen.” Ik zou meteen denken aan de gevolgen voor de rest van m’n leven of aan de familie... “Ja, eigenlijk is het best frappant... Toen ik op de brancard lag, had Gary m’n vrouw aan de telefoon. Ik weet nog dat ik Michelle vertelde dat ik zwaar was gevallen en dat ik zeker m’n arm en been had gebroken. Ze zei meteen dat ze een oppas voor de kinderen ging regelen zodat ze zo snel mogelijk naar het ziekenhuis kon komen. Ik bleef heel rustig en vertelde haar dat het beter was om thuis te blijven. Ik zei dat ze zich geen zorgen om mij hoefde te maken, omdat er toch genoeg mensen van de ploeg om me heen zouden zijn. Dat bewijst dat ik op dat moment de ernst van de val niet in de gaten had. Ik had toen nog geen weet van de andere breuken, de bloedingen en de klaplong. Ik wist dat ik lange tijd uit de roulatie zou zijn, maar hoe erg ik eraan toe was, realiseerde ik me toen niet. Op dat moment kon ik me niet voorstellen dat m’n vrouw zich ongerust over mij moest maken. Dat ze in paniek hoefde te zijn om mij.” Helden Magazine 52 Het eerste gedeelte van het verhaal van Chris Froome komt voort uit Helden Magazine nummer 52.  In de 52ste editie van Helden schittert Louis van Gaal de cover. Met hem blikken we terug op zijn indrukwekkende carrière. Ook tal van mensen die met de trainer hebben gewerkt komen aan het woord. Harrie Lavreysen, Alexander Brouwer, Niek Kimmann, Kim Polling, Kira Toussaint, Frédérique Matla, Femke Heemskerk, Ranomi Kromowidjojo, Ferry Weertman en Marit Bouwmeester zouden afgelopen zomer schitteren op de Olympische Spelen in het land van de rijzende zon. Het coronavirus gooide echter roet in het eten. Helden fotografeerde de sporters bij wie alles al een tijd draait om Tokio op een bijzondere wijze in ‘Tokiogangers’ In deze editie gaan wij ook terug in de tijd. Pieter van den Hoogenband won twintig jaar geleden olympisch goud op de 100 en 200 meter vrije slag en Joop Zoetemelk won veertig jaar terug als laatste Nederlander de Tour de France. Daarnaast was John Heitinga met Oranje tien jaar terug dicht bij de wereldtitel en won Rinus Israel vijftig jaar geleden de Europa Cup I met Feyenoord. Het was ook dertig jaar geleden dat Mike Tyson zijn wereldtitels en zijn status van onoverwinnelijkheid verloor, bereikte Andre Agassi voor het eerst een grandslamfinale én blikken onder meer uitblinkers Dennis Bergkamp, Frank de Boer en Patrick Kluivert terug op de behekste wedstrijd uit 2000: Nederland – Italië. Verder in de 52ste editie van Helden spreken we sportief directeur van Jumbo-Visma, Merijn Zeeman. Staat Jackie Groenen oog in oog met ‘Het Melkmeisje’ van Vermeer. Kiran Badloe won de strijd met vriend, trainingsmaat én concurrent Dorian van Rijsselberghe. Ook lees je hoe overleven voor Johan van der Velde gesneden koek is en verteld Elsemieke Havenga hoe ze tweemaal olympisch goud had kunnen hebben. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.