De ontwikkeling van Kenneth Taylor (20) gaat in sneltreinvaart. Sinds dit seizoen is hij vaste waarde op het middenveld van Ajax en als jonkie maakte hij al onderdeel uit van de WK-selectie in Qatar. We legden hem een elftal namen voor. Van Brian Brobbey tot Kevin De Bruyne en van John Heitinga tot Ronald Koeman. Brian Brobbey “Mijn ploeggenoot Brian Brobbey is mijn beste vriend. We spelen al vanaf de F1 samen bij Ajax. Brian en ik praten veel over voetbal, soms komen er mooie herinneringen van vroeger naar boven. We sliepen tijdens toernooien meestal samen op de kamer, ook bij de nationale jeugdelftallen,” vertelt Kenneth Taylor. Met jongens als Ryan Gravenberch, die vorig jaar naar Bayern München vertrok, Ki-Jana Hoever, die inmiddels uitkomt voor het Engelse Stoke City, Donny Warmerdam, spelend bij Jong Ajax, Jayden Braaf, die bij Verona in Italië speelt, en Brobbey maakte Kenneth deel uit van een succesvolle lichting. “We vormden een mooie vriendengroep, bleven geregeld bij elkaar slapen. We sliepen bij mijn ouders in Heiloo, of ik logeerde bij hun ouders. Als we klaar waren met een training of wedstrijd voetbalden we thuis gewoon verder. Na school ging ik naar De Toekomst. We trainden drie keer in de week en speelden een wedstrijd, waren vier dagen per week op de club. Als ik nu de F’jes zie voetballen en lol trappen, dan mis ik die tijd.” Maatje Brobbey vertrok in juli 2021 op zijn negentiende transfervrij naar de Duitse club RB Leipzig. Hij zag te weinig perspectief, nadat Ajax de Franse spits Sébastien Haller had gehaald. “Ik zei tegen Brian: moet je toch niet hier blijven?Aan de andere kant begreep ik hem ook. Mensen riepen maar wat, maar kenden zijn situatie niet. Zij zien niet hoe het eraan toegaat in de top van het voetbal. Ik heb Brian gesteund in zijn keuze toen hij liet blijken dat hij echt wilde gaan.” Een jaar later kocht Ajax Brobbey terug. “Ik had veel contact met hem en wist ook eerder dat Brian weer zou terugkeren. Ik was blij dat hij terugkwam. Het is in Duitsland niet gegaan hoe hij wilde. Soms pakken keuzes goed uit en soms slecht. Brian heeft daar veel van geleerd, wordt er weer beter van, dus ik zie zijn overstap achteraf niet als een slechte keuze.” Vader Harald “Mijn vader is vanaf de eerste dag dat ik voetbal bij mijn wedstrijden aanwezig, maar bij de belangrijkste momenten uit mijn carrière was hij er niet:mijn debuut in het eerst elftal van Ajax op 12 december 2020, thuis tegen PEC Zwolle, mijn Champions League-debuut in 2021 in Lissabon tegen Sporting en mijn debuut in het Nederlands elftal tegen Polen. Hij vindt het zo erg dat hij die wedstrijden heeft gemist. Ik plaag hem er weleens mee. Mijn moeder is ook erg betrokken bij mijn carrière, maar het meeste deel ik toch met mijn vader. Hij heeft zelf gevoetbald op het hoogste amateurniveau, ik praat heel veel over voetbal met hem. De band met mijn vijf jaar oudere broer Jim is ook heel goed. Hij komt nooit naar mijn wedstrijden kijken, heeft niets met voetbal. Jim werkt in de wegenbouw, bedenkt wegen en infrastructuur. Ik vind het juist leuk dat we andere interesses hebben.” Kenneth begon zijn carrière bij De Foresters in Heiloo en werd op zijn zevende gescout door Ajax. “We speelden een toernooi op De Toekomst en ik kreeg na afloop een brief dat ik stage mocht komen lopen. Per ronde volgde er een nieuwe brief waarin stond of ik verder mocht. Op woensdag kwamen die brieven altijd binnen, ik vroeg dan om de vijf minuten aan mijn ouders of die er al was. Als bleek dat ik weer verder mocht, stond ik te juichen in de woonkamer met mijn ouders.” School was voor Kenneth noodzakelijk kwaad: “Op mijn zestiende heb ik de vmbo-tl afgerond, daarna zat ik nog tot mijn achttiende op college De Toekomst, de school van Ajax. Maar alleen omdat het moest.” Op het veld ging het als een trein. Op zijn zeventiende sloot hij al aan bij het eerste elftal. “Ik vertel mijn ouders geregeld hoe dankbaar ik hen ben, maar ze willen nooit dat ik iets leuks voor ze koop. Ik heb ze weleens verrast, hoor, heb ze laatst bijvoorbeeld een vakantie cadeau gegeven.” Erik ten Hag “Ik had een prima band met Erik ten Hag, kon altijd bij hem terecht als ik met iets zat en heb veel van hem geleerd. Maar voor mij was het ook lastig onder Ten Hag,” zegt Kenneth. De middenvelder werd twee keer landskampioen onder de voormalig trainer van Ajax, in 2021 en 2022, maar veel speeltijd kreeg hij niet. “Het eerste jaar dat ik bij de selectie kwam, had ik weinig verwachtingen. Het was al fantastisch dat ik erbij zat. Het seizoen erop viel ik af en toe in, maar ik wilde heel graag meer spelen. Dat merkte de trainer aan mij. Hij stelde voor om mij te verhuren, zodat ik meer speelminuten kon maken. Dat wilde ik niet, ik wilde slagen bij Ajax. Aan het einde van vorig seizoen kreeg ik een ik paar keer een basisplaats. Van mij geen slecht woord over Ten Hag. Ook als ik op de bank zat en naar zijn besprekingen luisterde, leerde ik veel. We hadden een heel goed team, ik was nog jong en als ik er nu op terugkijk, is het helemaal niet raar dat ik niet de voorkeur kreeg. Maar toen ik in die situatie zat, was het lastig. Ik heb nou eenmaal heel weinig geduld, ook in het normale leven.” 'Van mij geen slecht woord over Ten Hag. Ook als ik op de bank zat en naar zijn besprekingen luisterde, leerde ik veel' Vorige zomer vertrok Erik ten Hag met assistent Mitchell van der Gaag naar Manchester United. “Ik volg hem op de voet. Hij doet het hartstikke goed bij United, is tactisch zo sterk. Met Mitchell vormt hij een perfect duo.” Ryan Gravenberch “Er werd geroepen dat ik de opvolger van Ryan Gravenberch was toen hij vorige zomer vertrok naar Bayern München. Ik kwam inderdaad op zijn positie op het middenveld te staan.” De transfer van Ryan pakte dus goed uit voor Kenneth, hij werd een vaste waarde bij Ajax. “Dat zie ik niet zo. Ik vond het jammer dat hij vertrok, had liever samen met hem op het middenveld gestaan.” In Duitsland kan de nog maar twintigjarige Gravenberch niet altijd op speelminuten rekenen. “Ryan is nog jong, ik heb veel vertrouwen in hem. We hebben nog geregeld contact, ik heb hem net nog gesproken. Hij had kaartjes nodig voor een wedstrijd van ons.” In het verleden bleek ook bij andere Ajax-spelers dat een transfer naar het buitenland niet altijd een garantie voor succes was. “Dat het bij sommige spelers in het buitenland niet zo goed is gegaan, betekent niet meteen dat hetzelfde geldt voor de volgende speler die vertrekt. Je hebt het zelf in de hand. Als je niet goed speelt of traint, is het logisch dat je op de bank belandt. Ik vind het te makkelijk om te roepen dat spelers na hun vertrek bij Ajax waarschijnlijk toch niet slagen in het buitenland.” Daley Blind volgde Gravenberch naar München in januari. “Heel jammer dat Daley weg is gegaan en hoe het bij Ajax met hem is gelopen. Daley was een soort mentor voor mij, heeft me enorm geholpen. Hij noemde mij altijd zijn ‘kleine ik’. Hij herkende soms dingen bij mij die hij vroeger zelf ook deed, als ik eens heel boos werd, bijvoorbeeld.” Alfred Schreuder Alfred Schreuder volgde de naar United vertrokken Ten Hag op. “Schreuder stelde mij standaard op, daar ben ik hem dankbaar voor. De eerste seizoenshelft voelde een beetje dubbel voor mij. Met mij persoonlijk ging het goed, ik scoorde geregeld en ging met het Nederlands elftal mee naar het WK. Met Ajax begonnen we het seizoen goed, maar langzaamaan werden de resultaten helaas minder.” Oom Charles Taylor “Mijn vader komt uit een heel groot gezin met dertien kinderen. Charles is mijn oom, hij woont ook in Heiloo. Ik spreek hem af en toe via de app. Hij is helaas heel ziek nu,” vertelt Kenneth. Behalve zijn oom was Charles Taylor ook jarenlang chef-sport bij De Telegraaf. “Ik had het heel raar gevonden als hij nu over mij zou schrijven... Ik hou niet van media-aandacht, sta niet graag in de belangstelling, maar snap dat het bij mijn vak hoort. De aandacht die het voetbal met zich meebrengt vind ik niet per se zwaar, maar als ik had kunnen kiezen, had ik mijn leven liever wat anoniemer gehouden.” Kenneth ligt wekelijks onder een vergrootglas. “In het begin was dat even wennen, hoor. Dan las ik weleens positieve berichten, maar er was ook kritiek. Dat hoort er nou eenmaal bij, iedere voetballer heeft daarmee te maken. Ik moet zorgen dat het mij niet beïnvloedt. Ik ben vrij nuchter en los mijn problemen liever zelf op. Als er echt iets speelt, deel ik dat met mijn vader of zaakwaar- nemer. Bij Ajax hebben we een sportpsycholoog, daar spreek ik af en toe ook mee, niet omdat ik op dit moment problemen heb, maar gewoon om even bij te praten.” ‘Ik weet nog dat ik binnenliep in Zeist toen de voorbereiding op het WK begon en Van Gaal zei: ‘Dat had je zeker niet verwacht, Kenneth’’ Louis van Gaal “Ik vind Louis van Gaal een heel goede trainer. Heel duidelijk, daar hou ik van,” zegt Kenneth. Van Gaal liet hem in september 2022 debuteren voor het Nederlands elftal in de Nations League- wedstrijd tegen Polen. “Het shirt waarin ik mijn debuut maakte, heb ik ingelijst, dat hangt nu boven mijn bed.” Dat Van Gaal hem bij Oranje haalde, kwam voor hem als een grote verrassing. “Ik vond het al mooi dat ik bij de voorselectie zat. We waren op de club, ik was eigenlijk vergeten dat de definitieve selectie van het Nederlands elftal om twaalf uur bekendgemaakt zou worden. Davy Klaassen en Remko Pasveer kwamen in de gym naar me toe, vroegen: ‘En, zit je erbij?’ Ik had geen idee. Zij hadden al wel de lijst gezien, Remko zat er voor het eerst bij. Toen ik zag dat ik ook was opgenomen in de selectie kwam iedereen naar me toe. Ik moest lachen en werd er een beetje ongemakkelijk van. Ik belde meteen mijn vader, mijn ouders waren ontzettend trots en ik kreeg berichtjes van de familie.” Twee maanden later maakte Kenneth ook nog eens deel uit van de WK- selectie: “Dat had ik al helemaal niet verwacht. Ik weet nog dat ik arriveerde in Zeist voor de voorbereiding op het WK en de bondscoach zei: ‘Dat had je zeker niet verwacht, Kenneth.’ Hij zei dat ik ‘geleverd’ had, goede resultaten had laten zien, en dat ik daarom was opgenomen in de selectie.” In de derde poulewedstrijd tegen Qatar verving Kenneth vlak voor tijd Frenkie de Jong. “Ik heb nooit zoveel zenuwen voor een wedstrijd, ook niet als ik moet invallen, alleen gezonde spanning. We stonden met 2-0 voor toen ik erin kwam. Ik was aan het genieten op het veld. Mijn ouders zaten op de tribune.” De uitschakeling door Argentinië in de kwartfinale na penalty’s kwam hard bij hem aan. “De jongens hadden zo hard gestreden om terug te komen tot 2-2, zo zuur dat het net niet lukte. Argentinië won later ook nog eens het WK. Ik weet zeker dat wij wereldkampioen hadden kunnen zijn.” Xavi Simons “Xavi Simons is een jaar jonger dan ik. Hij is een vriend geworden, we hebben geregeld contact. Xavi heeft al veel meegemaakt. Ik vraag weleens aan hem hoe het was bij Barcelona en Paris Saint- Germain. Op het WK moesten we tegen het Argentinië van Lionel Messi en Xavi kent hem natuurlijk. Hij vertelde alleen maar positieve dingen over Messi, dat hij heel veel heeft geleerd in Parijs. Gaaf dat Xavi tussen al die sterren heeft gespeeld. Bij PSV doet hij het nu ook goed.” Xavi Simons maakte zijn debuut in het Nederlands elftal op het WK. “Wij waren de jongste spelers in de selectie, trokken veel met elkaar op en keken onze ogen uit.” Met spelers als Tyrell Malacia en Jeremie Frimpong maken Kenneth en Xavi deel uit van een nieuwe generatie internationals. “Of wij anders zijn dan de meer ervaren spelers vind ik moeilijk te zeg- gen. Ik weet niet hoe zij waren op hun twintigste. Ik geloof wel dat generaties verschillen, mijn oma weet ook niet hoe een iPhone werkt. De oudere spelers zijn begaan met ons, helpen ons waar ze kunnen, want voor ons is het allemaal nieuw. Als je iets vraagt, staat iedereen voor je klaar.” Ronald Koeman Kenneth krijgt nu te maken met Ronald Koeman als bondscoach. “Onlangs maakte Koeman een rondje langs alle clubs, hij kwam ook bij Ajax en daar heb ik hem voor het eerst ontmoet. Ik vond hem meteen een heel aardige man. We spraken even over voetbal. Van zijn carrière heb ik niet veel meegekregen, ik weet natuurlijk wel waar Koeman allemaal heeft gespeeld.” In zijn eerste periode als bondscoach haalde Koeman de finale van de Nations League in 2019. Met Koeman aan het roer doet Nederland in juni in eigen land ook mee aan de Final Four van de Nations League. “De verwachtingen zijn hoog. Ik heb sowieso vertrouwen in het Nederlands elftal, onder welke trainer dan ook. ‘Als Heitinga bij Onder 19 boos op ons was, kon hij flink schreeuwen. Nu geeft hij ons nog steeds op ons donder in de kleedkamer als hij dat nodig vindt’ John Heitinga “Ik ken onze huidige trainer al heel lang. John Heitinga is belangrijk geweest in mijn carrière, heeft enorm bijgedragen aan mijn ontwikkeling,” vertelt Kenneth. Bij Ajax onder 19 had Kenneth al te maken met Heitinga, later bij Jong Ajax weer, en nu bij het eerste elftal. “Hij heeft zich heel erg ontwikkeld als trainer, maar als persoon is hij niet veranderd in al die jaren. Als hij bij Onder 19 boos op ons was, kon hij flink schreeuwen. Nu geeft hij ons nog steeds op ons donder in de kleedkamer als hij dat nodig vindt.”John Heitinga volgde begin februari Alfred Schreuder op als hoofdtrainer. “We hebben met het hele team veel gesprekken met hem gevoerd. Het goede gevoel in de ploeg kwam vooral terug omdat we weer wonnen. De sfeer werd beter, we hadden het onderling weer leuk met elkaar. Ik hoop dat we deze lijn kunnen doortrekken.” Hoe Kenneth de toekomst voor zich ziet na Ajax? “Een droomclub heb ik niet. Ik vind veel clubs mooi: Real Madrid, Barcelona, Arsenal, Manchester United, noem maar op. Zou het mooi vinden om ooit in het buitenland te spelen, maar een bepaald pad heb ik nog niet voor mezelf uitgestippeld. Ik leef van dag tot dag.” Helden Magazine 66 Het eerste gedeelte van het verhaal van Kenneth Taylor komt voort uit Helden Magazine 66. De 66ste editie staat in het teken van ‘nieuwe Helden’. Op zijn 28ste heeft Nyck de Vries een stoeltje in de Formule 1 bemachtigd. Helden ging bij hem langs in Monaco en sprak hem over het bizarre leven dat hij leidt. In deze editie lees je ook een uitgebreid interview met duizendpoot Rico Verhoeven. Hij is al tien jaar wereldkampioen kickboksen, succesvol ondernemer, vader én acteur. Ook een gesprek met Daphne van Domselaar. Bij het EK van 2022 werd de doelvrouw van FC Twente gebombardeerd tot nieuwe held en is nu de eerste keeper van Nederland. Daarnaast spraken we met Xavi Simons, wie al sinds jongs af aan in the picture staat én breekt marathonloopster Nienke Brinkman record na record. Verder in Helden 66 interviews met de trainer van Feyenoord: Arne Slot, de winnaar van het tennistoernooi van Rosmalen: Tim van Rijthoven, goede vrienden en wielrenners: Fabio Jakobsen en Julius van den Berg én paralympisch zwemkampioene: Chantalle Zijderveld. José de Cauwer is oud-renner en wieleranalist van de VRT. Een gesprek over onder meer Mathieu van der Poel, Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard. Klaas-Jan Huntelaar blikt terug op de koninklijke avond in Madrid. Victoria Koblenko spreekt paralympisch wielerkampioen Tristan Bangma. Als laatste verteld Nouchka Fontijn in ‘De dag dat alles misging’ dat ze dacht dat ze wereldkampioen was én Fenna Kalma is de aanstormende spits van de Oranjevrouwen. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 66 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Marit Bouwmeester (35) is de succesvolste Nederlandse zeilster ooit. Ze won olympisch goud, zilver en brons, werd vier keer wereldkampioen en vijf keer Europees kampioen. Haar laatste Europese titel veroverde ze niet lang nadat ze moeder was geworden van dochter Jessie Mae. Victoria Koblenko ging op bezoek. Jij komt uit een gezin van vijf. Werd sport als hoofdgerecht opgediend in jullie gezin? “Mijn ouders waren geen fanatieke zeilers, maar wel sportfanaten. We komen uit Friesland, deden van alles; mijn broer, zus en ik. Korfballen bijvoorbeeld.” Jullie gingen alle drie ook zeilen. Hoe is zeilen in het gezin geïntroduceerd? “Opa deed mee aan de Sneekweek en mijn broer Roelof riep: ‘Dat wil ik ook!’ Mijn ouders hebben het begrip positief stimuleren uitgevonden, dus niets was te gek voor hen. We gingen naar de lokale zeilschool. Eerst mijn broer, daarna ik en later mijn zus. Onze ouders werden vrijwilliger bij de zeilschool en niet veel later hadden we ook een boot. Ik heb me pas veel later gerealiseerd dat het voor onze ouders financieel soms best een uidaging was. Ga maar na: drie kinderen die zeilen, af en toe buitenlandse reizen erbij.” Je was zes toen je begon en kwam op je twaalfde al in de nationale jeugdselectie terecht. “Ik was het enige meisje en kwam niet uit het westen, maar uit Friesland. Ik kwam er ook als laatste bij. Het was spannend, maar daardoor heb ik toen al leren vechten. Er waren betere zeilsters, dat stimuleerde me enorm.” Je promoveerde van Jong Oranje naar de echte kernploeg. “Ik was nooit de beste, het was bij mij in die tijd eigenlijk altijd ‘net niet’. Terugkijkend was dat mijn geluk. Ik moest er namelijk heel hard voor werken. Iedereen die meer talent had en van wie werd verwacht dat hij of zij het zou maken, heeft het niet gered. Ik haalde het door mijn doorzettingsvermogen. Mijn broer en zus zijn ook van die alleskunners. Ik oefende dag en nacht om te kunnen opboksen tegen mensen die veel dingen met twee vingers in de neus kunnen. Maar goed, met heel hard je best doen, kun je een eind komen, heb ik wel bewezen.” Voor het zeilen moest je al op jonge leeftijd de wereld over. Hoe vonden je ouders dat? “Ik ben in een heel veilige omgeving opgegroeid, maar moest op mijn dertiende al in mijn eentje op reis voor wedstrijden in Amerika en Dubai. Best avontuurlijk. Zeker als je bedenkt dat het nog niet de tijd was dat je met een smartphone iedereen op de hoogte kon houden. Ik had een belkaart en als ik een aansluitende vlucht miste in Amerika kwamen m’n ouders er vaak 24 uur later achter waar ik zat en waarom. Mijn ouders hadden vertrouwen in me, lieten me vrij, daardoor leerde ik snel volwassen beslissingen nemen.” Grensverleggend Je eerste coach, Mark Littlejohn, zei: ‘Er is geen tijd om lang te doen over volwassen worden. Je moet snel rationeel met situaties omgaan. Als een robot. Maakt niet uit of je blij bent of verdrietig, je moet doen wat je moet doen.’ Kon je met die aanpak meteen uit de voeten? “Ik was zestien, ben op een Engelsman afgestapt die goud had gewonnen en vroeg: hoe word ik olympisch kampioen? Dat was Mark. Hij omarmde mijn drive. We gingen intensief samenwerken. Hij huurde ex-olympisch kampioenen in om mij te leren wat topsport was. Ik mocht tegen al die toppers varen, maar verliezen was geen optie.” Was het niet te extreem voor een puberbrein? “Ik zou het nu nog steeds wel accepteren. Het was wel extreem, maar ik geloofde en geloof daar wel in. Ik zo het zo weer doen op die manier. Topsport is in mijn ogen ook: grensverleggen. Dat is part of the deal.” Het wierp ook zijn vruchten af, want je werd in 2011 de jongste wereldkampioen in de Laser Radial-klasse. “Het ging in een stijgende lijn, ik won alles. Totdat ik ineens tweede werd op de Spelen in 2012. Toen was ik in shock.” Jij was midden twintig, maar je coach vond het hebben van een relatie je prestaties op het water in de weg staan. Hoe kijk je ruim tien jaar later terug op zijn manier van coaching? “Hij was heel charismatisch en heel manipulatief. Er hoorden geen concessies bij topsport. Wellicht projecteerde hij zijn eigen gemiste kansen op mij. Zijn vrouw had hem ooit gevraagd niet naar een wedstrijd in Australië te gaan, waar hij zich had kunnen kwalificeren voor de Spelen. Het feit dat ik een relatie kreeg met topzeiler Ben Ainslie was net aan oké, maar het werd aan alle kanten gemanaged.” 'Mijn ex-coach was heel charismatisch en manipulatief. Er hoorden geen concessies bij topsport. Wellicht projecteerde hij zijn eigen gemiste kansen op mij' Mark Littlejohn liet jou via Skype weten dat hij stopte als je coach, omdat hij ging werken met een van de concurrenten nadat je zilver won. Hij noemde je ‘een loser die toch nooit olympisch kampioen zou worden’. Hoeveel impact had dat op je? “Het was het begin van een pittige periode. Bij tegenslag heb je altijd een keuze: kies je voor de slachtofferrol of maak je een nieuw plan? Maar dat weet ik nu achteraf. Ik was zestien toen ik bij hem aanklopte en had het hele recept van hoe ik kampioen moest worden bij hem gelaten. Ik had nooit zelf nagedacht.” Badbevalling Dat je het ook zelf kon, bewees je wel. In 2016 werd je olympisch kampioen, je werd nog drie keer wereldkampioen en pakte olympisch brons in 2021. Na de Spelen in Tokio was er ruimte voor je kinderwens. Hoe is dat proces als je aan de top van je sport staat? “Ik was toen 33 en ging rekenen. De Spelen waren net achter de rug, de volgende waren over drie jaar. Ik bedacht: het kost twee jaar om terug op topniveau te komen, dus stel dat het me gegeven is om zwanger te worden, dan is het nu ideaal, want dan ben ik weer topfit op de volgende Spelen.” Je raakte al snel zwanger en in mei 2022 kwam jullie dochtertje Jessie Mae ter wereld. Hoe heb je als topsporter je bevalling voorbereid? “Mijn bevalling heb ik aangepakt als een olympische campagne. Ik ben zelfs op mijn bevaldatum nog gaan sporten met het idee dat hoe langer ik door zou trainen, des te sneller ik weer op niveau zou zitten na de bevalling. Ik heb experts gesproken over wat de beste manier was om te bevallen met het oog op een snel herstel.” Lachend: “De badbevalling duurde uiteindelijk achttien uur, mijn langste badsessie ooit.” Is het gevoel van moeder worden te vergelijken met olympisch kampioen worden? “Dat is lastig vergelijken... Ik heb me nog nooit tegelijkertijd zo kwetsbaar en sterk gevoeld als vlak na de geboorte van onze dochter. Dan liep i over straat en dacht bij elke vrouw met kinderen: wow, jij hebt het gewoon gedaan. Ik dacht als ik een vrouw met een klein kindje zag, meteen: wij zijn zo sterk!” Jij koos al heel snel weer voor de topsport, ging al snel na de bevalling weer hard trainen. Heb je last gehad van de ‘moedermaffia’? “Ja, dat wel. Na zes weken wilde ik mijn hormonenachtbaan afbouwen en dus stopte ik met borstvoeding. De meningen die mensen daar over hadden, vond ik wel heftig.” Ik durf het bijna niet te vragen, maar wanneer begon je weer met trainen? “Na twee weken ben ik weer begonnen met voorzichtig trainen. Er ging een wereld voor me open. Al die vrouwelijke klachten daar beneden... Bizar. Niemand vertelt je hoe dat snel moet helen. Dus ik heb mijn fysieke trainers er een project van laten maken. Francoise en Jorgos hebben me toen onwijs geholpen. Van bekkenbodemfysio tot allerlei apparaatjes die me hielpen.” Lachend: “Er was één keer een hilarisch moment: ik had een koffer vol van die speeltjes mee op trainingskamp. Bij de douane dacht ik: maak de koffer alsjeblieft niet open, want ik weet niet hoe ik al die elektrostimulatie, kegels en spelletjes moet uitleggen...” Het is dus niet zo vreemd dat jij als bloedfanatiek en als een trainingsbeest wordt bestempeld. “Bij mij is het al jarenlang: twee trainingssessies per dag, zes dagen op rij. Maar er is wel wat veranderd. Vroeger zei ik: mijn lichaam moet naar mij luisteren, tegenwoordig is het andersom. Ik mag niet te veel druk op de wervelkolom hebben. Er zijn twee wervels die iets sneller schuiven. Daar doe ik elke dag oefeningen voor. Collateral damage van topsport is ook dat het kraakbeen van mijn knieën wat is aangetast.” Je werd in mei niet lang na je comeback meteen alweer Europees kampioen en bij de WK in Scheveningen lag je lang op medaillekoers, maar werd je uiteindelijk net vierde. Volgend jaar zijn de Spelen, wanneer weet je definitief dat jij je op kan maken voor je vierde deelname? “Op 12 januari weet ik of ik erbij ben in Marseille, waar het olympisch zeiltoernooi wordt gehouden volgend jaar. Op 5 januari begint de WK in de ILCA 6-klasse, voorheen de Laser Radial. 31 december vertrek ik al richting Argentinië, waar het toernooi wordt gehouden. Dat wordt een lekker saai oud & nieuw. Mijn hele team gaat al met kerst die kant op en ik arriveer later om nog wat langer met die kleine samen te zijn. We hebben afgesproken dat Jessie niet meegaat naar prestatie-evenementen.” Betekent dat dat jullie dochter wel meegaat als je op trainingskamp bent? “Ja. Ik heb een oppas van goud, zij is een vriendin van een van mijn fysieke trainers. Ze weet wat topsport inhoudt, het meereizen met trainingskampen is practice what you preach.” ‘Mijn bevalling heb ik aangepakt als een olympische campagne. Ik ben zelfs op mijn bevaldatum nog gaan sporten’ Hip & happening Jij ligt mijlenver voor op de concurrentie in eigen land. Er mag één zeiler per klasse namens Nederland naar de Spelen. Zijn die zeilklassen eigenlijk met hun tijd meegegaan? “Ik denk dat het beter zou zijn om minder klassen voor vrouwen te hebben, maar zeilen is best een conservatieve sport. Zeilen heeft moeite met verandering, op vele vlakken. Je kunt de sport met de huidige technologie best kijkvriendelijker maken, bijvoorbeeld door het gebruik van drones. Het zeilen kan heel hip & happening gemaakt worden, maar het zijn vaak de oudere mensen die de scepter zwaaien in onze sport.” Zie jij kansen voor jezelf om bij te dragen aan die vernieuwing? “We zijn met mijn team gestart om de sport meer meetbaar te maken. Daarnaast komt er een Marit Bouwmeester Academy om de sport toegankelijker te maken. Zeilen heeft nog steeds een elitair imago en ik wil ertoe bijdragen die drempel te verlagen.” Is dit het fundament voor een carrière na de topsport? “Ja, ik wil graag iets terugdoen voor de sport. Ik heb deze droom van mij gedeeld met het Watersportverbond en zij waren heel erg enthousiast. Inmiddels ben ik ook in gesprek met diverse mooie bedrijven om dit goed neer te kunnen zetten. Met de stoomversnelling waarin het nu is beland, hopen we komende zomer los te gaan met een evenement waar kids de hele zomer kunnen komen om te zeilen. Wij leveren de boten en coaches. Het is puur voor de fun, puur om kennis te maken met het zeilen.” Wat heeft het zeilen jou gebracht? “Zeilen heeft me veel plezier gebracht, veel van de wereld laten zien. Mijn passie is mijn beroep geworden en dat is een voorrecht.” Je geeft veel inspirerende lezingen voor bedrijven. Wat geef je mee over je mindset? “Ik vind sportpsychologie enorm interessant. Je bent een eigen rem op je prestatie. Je krijgt de lessen gemakkelijk aangereikt in sport, maar in het bedrijfsleven is het niet altijd duidelijk waar verbeterpunten liggen. Hoe kun je optimaal presteren? Ik geloof in de ‘groeimindset’. Je moet dingen leren zien als uitdagingen, de kracht van ‘nog niet’.” Je doelt op de professor Carol Dweck-methode? “Precies! Inzetten op feedback in plaats van de prestatie, geloof hebben in de learning curve. Snel schakelen na een tegenslag is gewoon te trainen. Ik droom van nog een olympische medaille, maar moet me eerst op korte termijn focussen op een taak.” Hoe heeft het jou geholpen om met de dieptepunten om te gaan? “Je hebt altijd een keuze tussen de letters U en B. Kies je voor de Uitdagingen of voor de Bedreigingen?” Beschrijf de periode eens waarin de uitdagingen zich opstapelden? Je coach verliet je, je relatie met de eerdergenoemde zeiler ging uit, je werd zestiende op de WK, terwijl je daarvoor alles won. Hoe klim je uit zo’n dal? “Ik had niet in de gaten dat ik in de slachtofferrol zat. De mensen die mij van informatie voorzagen, liepen allemaal bij me weg. Met mijn familie heb ik een stappenplan gemaakt. De oude coach van mijn broer, Jaap Zielhuis, liet me zelf nadenken, om zo van afhankelijk naar onafhankelijk te gaan. Stap voor stap leerde ik taakgericht te werk te gaan. Voor die tijd stond ik ook nooit stil bij successen.” Hoeveel tijd zat er tussen het dieptepunt en opnieuw winnen? “We zijn in het najaar van 2013 begonnen en in de zomer van 2014 werd ik wereldkampioen.” Wat waren de uitdagingen? “Ik dacht altijd: als ik alles goed doe, dan win ik. Daarna beredeneerde ik: en toch kan iemand het dan nog beter doen dan ik. Ik was altijd bezig met het zeilen van de race van mijn leven op de Spelen. Ik realiseerde me dat die gedachte voor veel te veel druk zorgt. Dan bedacht ik: als ik mijn niveau dermate opkrik in de jaren ervoor, dan kan ik op tachtig procent ook nog winnen. Ik heb geen controle over mijn tegenstanders, maar als ik niet daadkrachtig of slagvaardig ben, verlies ik sowieso. Als je de doelen zo formuleert, is verlies makkelijker te dragen. Door zo te redeneren heb ik het proces naar mezelf toe gehaald. Ik evalueer het proces in plaats van alleen het resultaat. Het beste recept om over tegenslagen heen te komen, is een heel duidelijk doel en een richting te hebben.” ‘Na twee weken ben ik weer begonnen met voorzichtig trainen. Er ging een wereld voor me open. Al die vrouwelijke klachten daar beneden... Bizar. Niemand vertelt je hoe dat snel moet helen’ Dumbells Je dochter is anderhalf. Ze zal later vast denken: hoe heeft mama het toch geflikt om medailles te winnen terwijl ze er ook voor mij moest zijn. Lachend: “Dat is gelukt door heel hard te hijgen op de fiets. Tijdens corona hebben we een gym gebouwd rondom het huis. Als ik tegenwoordig de farmers walk doe met dumbells, dan doet Jessie me na met gewichtjes van één kilo. En toen ze laatst hard ging hijgen, begreep ik dat ze mij nadeed terwijl ik op de fiets zat te trainen. De discipline krijgt ze van ons met de paplepel ingegoten.” Elke moeder die dit leest, zal zich afvragen hoe jij het doet. Met een peuter thuis en je toch klaarmaken voor de Spelen. “Dat kan ik niet alleen, hoor. Mijn ouders komen uit Friesland om op te passen, zij zijn vervroegd met pensioen gegaan. Daarnaast ben ik Allianz, partner van het Watersportverbond, en mijn privésponsors heel dankbaar. Ze zijn cruciaal in deze olympische campagne. Dankzij hen kan ik het mij onder andere permitteren dat ik een oppas heb en mijn dochter kan meenemen op trainingskampen. En natuurlijk de allerbelangrijkste is mijn partner Diederick. Hij is een geweldige vader, vanaf het begin al. Terwijl ik er even tijd voor nodig had om in mijn moederrol te groeien.” Wat is de succesformule van jullie liefdesrelatie? “Elkaar veel gunnen. En tegelijkertijd is het uitdagend, het ouderschap. We zijn eigenlijk een goedlopend en opererend ‘bedrijf’, maar soms is het uitdagend om ook nog partners te zijn. Dit jaar zijn we tien jaar samen. Topsport trekt me soms de serieuze kant op en dan ben ik gezegend met Diederick zijn humor en luchtigheid. We zijn er voor elkaar, zijn superflexibel en doen niet moeilijk.” Je vierde Spelen komen in zicht... Wordt dit je laatste kunstje? “De Eiffeltoren staat al op mijn nachtkastje, zoals een Cristo Redentor-beeldje ook al maanden voorafgaand aan de Spelen in Rio daar had gestaan. Maar nu ben ik dankbaar dat ik tegelijkertijd het moederschap mag ervaren... Ik weet niet exact wanneer ik ga stoppen, maar gevoelsmatig gok ik dat er niet nog een olympische cyclus in zit. Volgend jaar word ik 36, er is veel slijtage aan mijn lichaam. Hopelijk kan ik mijn carrière met goud afsluiten.” Helden Magazine 69 Het verhaal van Marit Bouwmeester komt voort uit het dubbeldikke eindejaarsnummer van Helden. De laatste editie van 2023 staat traditioneel in het teken van een terugblik op het afgelopen sportjaar, waarop Femke Bol de cover siert. De atlete blikt uitgebreid terug op het jaar waarin alles wat ze aanraakte in goud leek te veranderen. Helden ging daarnaast in Engeland op bezoek bij Nathan Aké, die met Manchester City de landstitel, FA Cup en Champions League won. Hij werd samen met zijn echtgenote Kaylee, met wie hij al sinds zijn vijftiende samen is, geïnterviewd en gefotografeerd. Bijzonder was ook het bezoek aan de familie Schippers. Dafne nam afscheid van de atletiek en samen met haar ouders, zus en broer blikte ze terug op haar indrukwekkende carrière. In de 69ste editie van Helden komen tal van sporters aan het woord die 2023 kleur gaven. Wout Poels blikt terug op ritzeges in de Tour en Vuelta, maar ook op het verlies van ploeggenoot Gino Mäder. Golden Sisters Bente en Lieke Rogge werden samen wereldkampioen waterpolo. Femke Kok kroonde zich tot de eerste Nederlandse wereldkampioene op de 500 meter en toont zich zoals we haar niet eerder zagen. Karolien en Finn Florijn zijn gezegend met geweldige roeigenen, ze pakten allebei WK-goud; een dubbelinterview. Jeffrey Hoogland is koning op de kilometer. Hij werd voor de vierde keer wereldkampioen op ‘zijn’ afstand en verbeterde het wereldrecord. Een openhartig gesprek met de kilometervreter. Verder pakten zeilers Bart Lambriex en Floris van de Werken een hattrick aan wereldtitels. Feyenoord werd kampioen en Lutsharel Geertruida had daar een belangrijk aandeel in. Hij doet zijn verhaal. Joey Veerman won in 2023 de KNVB-beker en werd vader. Een gesprek met de uitgesproken voetballer over wie veel mensen een mening hebben. Ook een verhaal over Lionel Messi en de club waar hij afgelopen zomer heen verhuisde, het Inter Miami van David Beckham. Een portret van Carlos Alcaraz, de nieuwe posterboy van het tennis die Novak Djokovic klopte in de finale op Wimbledon in dé wedstrijd van het jaar. En als laatste was het voor schaatscoach Kosta Poltavets en voetbaltrainer Anoush Dastgir juist een zwaar jaar, door de situatie in hun geboortelanden Oekraïne en Afghanistan. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 69 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Kirsten Wild rijdt de laatste tijd op de baan iedereen op een hoop. In aanloop naar het WK baan (27 februari-3 maart) in Polen, waar ze liefst drie titels verdedigt, schuift oud-collega Marijn de Vries bij haar aan voor een goed gesprek. “Vaak snap ik niet dat rensters lossen in een koers en na de wedstrijd gewoon zitten te feesten in de bus. Ik zou me de ogen uit de kop schamen.” Misschien wel honderd nachten hebben we samen doorgebracht. Duizenden kilometers hebben we gefietst. Uren, dagen, maanden hebben we met elkaar gepraat. Dan is een interview eigenlijk helemaal niet nodig. Klopt Kirsten, had ik aan de keukentafel willen zeggen vlak voor we begonnen: ik weet alles al van je. Een van je beste vrienden interviewen is not done, in journalistieke zin. Maar het is vooral heel raar. Of ik dit verhaal had kunnen schrijven zonder een woord met mijn dierbare oud-ploeggenoot Kirsten Wild te wisselen? Misschien. Waarom we er toch twee uur voor zijn gaan zitten? Omdat een officieel vraaggesprek altijd leidt tot scherpere vraagstellingen en betere formuleringen. “Je wilt het hebben over dat ik fanatieker ben in de wedstrijd dan hier aan de keukentafel. Toch?” Eigenlijk meer over dat je in het echte leven best onzeker kunt zijn. Je cijfert jezelf dan heel snel weg, vind ik. Terwijl met een rugnummer op... “Ik denk dat ik op de fiets zekerder overkom dan in het gewone leven. Maar als je een heel peloton bekijkt, dan is dat wel meer zo. Dan ben ik niet uitzonderlijk.” Of misschien toch wel. Het verschil tussen Kirsten-op-de-fiets en Kirsten-naast-de-fiets is er een van dag en nacht. Tijdens mijn wielercarrière heb ik geen andere renster ontmoet die zo vurig wil winnen waardoor ze handelt voor ze nadenkt, terwijl ze naast de fiets over zo’n beetje alles twijfelen. “Als ik op intuïtie koers, ben ik op mijn best. In het dagelijks leven denk ik veel meer na. Hoe meer ik nadenk, des te onzekerder ik word. In de koers is daar geen tijd voor. Je hebt maar een split second om te beslissen. Vaak is iets al gebeurd, heb ik al gehandeld zonder na te denken.” Maar achteraf vind je het vaak wel belangrijk er nog even stil te staan hoe je overkwam en of een actie asociaal was of niet. “Ja, dan ben ik me er wel van bewust wat ik heb gedaan. Meestal is dat onderweg al. Het is weleens gebeurd dat ik per ongeluk iets lelijks tegen iemand zei en dat ik bijna tegelijkertijd dacht: waarom doe ik dat nou? Het heeft mij niet geholpen en haar ook niet. Dat is de adrenaline die niet opspeelt als je je spijkerbroek aan hebt. Je doet dingen die je niet zou doen als je rij voor de kassa staat.” Ben je daar in de loop der jaren in veranderd? “Mijn intuïtie is iets veranderd. Vroeger maakte ik meteen een fietsactie, sturend of remmend. Door alle ervaring durf ik daar nu meer rust in te nemen. De scherpe randjes zijn er wat af.” Regenboogtrui Vorig jaar was het beste seizoen uit haar carrière. Kirsten werd drievoudig wereldkampioen en tweevoudig Europees kampioen op de wielerbaan en sprintte tussendoor ook nog naar drie World Touroverwinningen op de weg. Toch zie je haar op sociale media niet veel foto’s delen van zichzelf in de regenboogtrui. “Toen ik in 2015 wereldkampioen scratch werd, heb ik daarna maar één of twee keer in de regenboogtrui getraind. Ik heb dan wel gewonnen, dacht ik, maar de helft deed niet mee. En de andere helft was niet goed. Ik geneerde me om in die trui te gaan trainen. Als ik nu op de baan train, doe ik dat wel in mijn regenboogpak. En dat vind ik eigenlijk erg cool, ik ben dan best trots. Achteraf heb ik er wel spijt van dat ik in 2015 bijna niet in de regenboogtrui gefietst heb. Want zo’n trui is toch waar je het voor doet.” ‘Mensen moeten wel bijna denken: dat vrouwenwielrennen kan niets voorstellen, want ze winnen alles’ Helden Magazine 45 Het eerste gedeelte van het verhaal van Kirsten Wild komt voort uit Helden Magazine 45 waar Memphis Depay de cover siert. Depay laat zin wie hij echt is. Een verhaal over het geloof, zijn jeugd, familie, imago, Oranje en Louis van Gaal. Verder in de 45ste editie van Helden, Rico Verhoeven en Max Verstappen gingen de verbale strijd met elkaar aan, schaatser Kai Verbij over de Spelen en de Europese titel sprint, Jac Orie is een garantie voor succes, schaatsster Antoinette de Jong over haar jeugd waarin ze werd gepest om haar rode haren, de grondlegger van het shorttracksucces Jeroen Otter, tennisser Alexander Zverev, en wielrenner Lars Boom ging in gesprek met Victoria Koblenko. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.