Iedere week mailt Barbara Barend met boegbeelden uit de Nederlandse sportwereld, om te kijken waar ze zich mee bezig houden en wat de ontwikkelingen zijn. Deze week is het vrouwenvoetbal groot in het nieuws door het herschikken van de Nederlandse competitie. Ex-bondscoach Vera Pauw laat haar licht schijnen over de ontwikkelingen en beantwoordt deze week de mail van Barbara.
Lieve Vera,
Er is heel wat gaande in vrouwenvoetballand, zoals je vast hebt meegekregen daar in Zuid-Afrika. Aan de BeNe League is een einde gekomen, ik vreesde even dat ook tal van Nederlandse clubs de stekker uit het vrouwenvoetbal zouden trekken. Het laatste nieuws is dat dezelfde zeven betaalde voetbalclubs hier nu toch de intentie hebben uitgesproken volgend seizoen een eigen competitie te willen vormen. Goed nieuws, lijkt me. Hoe kijk jij daar tegenaan als pionier van het vrouwenvoetbal in Nederland? Ik ben benieuwd naar je antwoord.
Fijne paasdagen,
Barbara
——
Lieve Barbara,
Deze week heb je in je column je zorgen geuit over de ontwikkeling van het topvrouwenvoetbal in Nederland. De aankondiging van de nieuwe Eredivisie Vrouwenvoetbal lijkt daarmee in schril contrast te staan of misschien is het juist een antwoord geweest op je column.
In 2007 was ik zeer nauw betrokken bij de start van de Eredivisie Vrouwen met 'maar' zes clubs, niet omdat er niet meer animo van BVO’s was, maar omdat er nog onvoldoende aanbod was van kwalitatief goede speelsters. Ik herinner me nog de verontwaardiging bij SC Cambuur toen de keuze viel op SC Heerenveen. Of bij vv Oss ten opzichte van Willem II. In alle openheid hebben we steeds getracht duidelijk te maken dat het aantrekken van een te grote broek uiteindelijk tot problemen zou gaan leiden. Te weinig kwaliteit in een competitie is niet alleen funest voor talentontwikkeling, maar ook voor de geloofwaardigheid en aantrekkelijkheid van de competitie.
'Ik ben persoonlijk benaderd door een hoge UEFA medewerker om deze competitie op te zetten maar heb direct voor de eer bedankt'
De toeschouwersaantallen waren redelijk hoog voor een startende competitie met als uitschieter 9000 toeschouwers bij de kampioenswedstrijd van AZ. Het jaar erop steeg het toeschouwersaantal zelfs en de kampioenswedstrijd in het derde seizoen trok 10.000 toeschouwers naar het Willem II stadion.
Met verbazing hebben de betrokkenen bij de start van de Eredivisie toe moeten kijken hoe de UEFA met een zak geld ons vrouwenvoetbal wilde gebruiken om expertise op te doen voor grensoverschrijdende competities, lees mannen-competities. Ik ben persoonlijk door een hoge UEFA medewerker gepolst om deze competitie op te zetten maar heb direct voor de eer bedankt. ‘Ik ga niet mijn eigen beleid kapot maken,’ heb ik toen geantwoord.
Tot mijn spijt werd het UEFA-aanbod echter gretig omarmd en werd tegen het advies van alle technische deskundigen de BeNe League geboren. Ik heb het destijds een gedrocht genoemd en daar sta ik nog steeds achter. Het marketingverhaal van grote clubs telt alleen maar als er op hun hoge niveau wordt gespeeld. Zoals iedereen ook toen al wist, was er maar één club die dat kon waarmaken, Standard Luik. Een tweede reden waarom ik het een gedrocht noemde was omdat wij onze concurrentie beter maakten en er niets voor terugkregen. Het sportieve uitgangspunt is dat je op het hoogste niveau elkaar bestrijdt en dat is nog altijd het interlandvoetbal.
'Die zak met geld is er niet meer, dus we hebben België ook niet meer nodig'
Vorig jaar februari was ons dat bijna fataal geworden. Als de FIFA niet had besloten om niet drie, maar acht (!) plaatsen aan Europa toe te wijzen, dan had België ons vorig jaar februari uit de WK geschopt, toen Nederland thuis gelijk speelde tegen België. Met dit geluk aan onze zijde hebben we ons nu als achtste en laatste land geplaatst. “Dit team hoort op het WK” lees ik steeds als antwoord. Natuurlijk, als er acht plaatsen zijn en je wordt achtste, dan hoor je op het WK, maar een beetje relativeringsvermogen zou helpen om straks niet, net als met de BeNeLeague, de deksel op de neus te krijgen.
Het feit dat de BeNeLeague eenzijdig door Nederland is opgeheven, heeft alleen maar te maken met het feit dat de subsidie van de UEFA is gestopt. Die zak met geld is er niet meer, dus we hebben België ook niet meer nodig. Ook niet, nu er meer Belgische clubs meedoen om de plaatsing.
We gaan dus terug naar zeven teams, hopelijk wordt het 'talententeam' weer toegevoegd als team dat vriendschappelijk speelt tegen de vrije Eredivisie club. Dit hebben we eerder gedaan en dat had direct en zichtbaar een positief effect op de ontwikkeling van de talentvolle speelsters.
Toch heb ik geen moment getwijfeld aan het voortbestaan van de Eredivisie. Je plaatsen voor het WK en je competitie niet steunen gaan gewoonweg niet samen.
'De Nederlandse competitie heeft in mijn ogen het moment laten liggen om kwalitatief te blijven bieden wat international nodig hebben'
Een toenemende zorg is dat alle topspeelsters naar het buitenland verdwijnen. Een ontwikkeling die niet te stoppen is. De Nederlandse competitie heeft in mijn ogen het moment voorbij laten gaan om kwalitatief te blijven bieden wat internationals nodig hebben.
Bij de start van de Eredivisie zagen we dat internationals terugkwamen, nu lopen zij weer even snel weg. De glans is van onze eredivisie. Waarom hoor ik niemand, niemand van de staf en van de spelers? Waarom laten we het met elkaar gebeuren? Zo’n negen speelsters van Oranje trainen en spelen op dit moment dagelijks met en tegen speelsters van wereldniveau. Op de korte termijn geeft dat een enorme kwaliteitsimpuls bij de huidige Nederlands elftalspeelsters. Zie daar een verklaring voor de kwalitatieve sprong die het Nederlands elftal over het afgelopen half jaar heeft gemaakt.
Dus moet er nagedacht worden over de plaats van de competitie in de toekomst. Moet het een topcompetitie worden of moeten we meer denken aan een broedplaats voor talent voor de buitenlandse competities? Die keuze moet snel worden gemaakt, want dat brengt vergaande beleidsconsequenties met zich mee.
'De enige reden waarom de Eredivisie in de beginjaren zo'n ongelooflijk succes was, was omdat er keuzes werden gemaakt'
De enige reden waarom de Eredivisie in de beginjaren zo’n ongelooflijk succes was, was omdat er keuzes werden gemaakt. Keuzes die duidelijk waren en die niet de kerk in het midden hielden. Voorbeelden waren de verdeling van de internationals om gelijkwaardige competitie te krijgen, drie wekelijkse bijeenkomsten tussen de coaches om programma’s af te stemmen, uitwisseling van wedstrijdanalyses, gezamenlijke talentontwikkeling in plaats van ieder voor zich, verdeling van talenten aan het einde van het seizoen, etc. We hadden een gezicht van daadkracht en absolute wil om er iets van te maken met elkaar. Als ik mensen spreek van de clubs is een steeds terugkerende opmerking dat die saamhorigheid ver weg is gezakt. De reden is dat we met z’n allen net doen alsof het een profcompetitie is, in plaats van ons steeds weer voor te houden dat we niet een te grote broek aan moeten trekken, omdat deze vroeg of laat af zal zakken.
Van dat laatste hebben we hier in Zuid-Afrika geen last. Hier zijn andere problemen. Heb jij daar wat van meegekregen toen je hier op het WK2010 was? Laten we het in onze volgende briefwisseling hebben over de situatie hier in Zuid-Afrika.
Jij ook fijne dagen,
Vera