‘Vermeer zakt door het ijs’ en ‘PSV-baas ziet Pröpper excelleren’, zo was te lezen op de website van het AD maandagavond na de 1-4 nederlaag van Feyenoord tegen Vitesse. Eerst las ik erover heen, zoals je meestal over dit soort koppen heen leest. Maar toen ik later over het internet struinde, kwam deze kop ineens heel anders en veel dieper bij me binnen.
Ik zag voor mijn ogen weer de indrukwekkende minuut stilte voorafgaand aan Feyenoord-Vitesse ter nagedachtenis aan Yvonne Lodewijks, de vrouw van de keeperstrainer van Feyenoord. Het was een ijzige stilte voor een geweldig leuke en sympathieke vrouw, een echt wereldwijf. Yvonne was de jeugd- en grote liefde van Patrick. Patrick is de keeperstrainer van Kenneth Vermeer bij Feyenoord.
'Hoewel topsport keihard is, bleek Kenneth net als ieder mens, een mens van vlees en bloed'
Eerder dit jaar vertelde Kenneth in een openhartig interview met Victoria Koblenko heel eerlijk waarom hij een mindere periode had bij Ajax. Ergens begreep hij de keuze van Frank de Boer om hem te passeren wel. Kenneth zat namelijk niet goed in zijn vel toen de relatie met de moeder van zijn kind stuk liep. Hoewel topsport keihard is, bleek Kenneth net als ieder mens, een mens van vlees en bloed. Blijkbaar was hij zijn emoties niet helemaal de baas, gaf hij eerlijk toe. Philip Cocu vertelde ons eerder dit jaar in Helden dat zijn ploeg ruim anderhalf jaar geleden zo van slag was nadat hij ze had verteld dat hij een tumor in zijn rug had en een dag later een niet ongevaarlijke operatie moest ondergaan. Vanuit zijn ziekenhuisbed zag hij twee dagen later hoe zijn elftal er vanaf de eerste minuut met het hoofd niet bij was. Te aangeslagen.
'Van mij had die kop na die wedstrijd en die week even niet gehoeven. Even niet'
Ik moest hier allemaal aan denken toen ik Vermeer zag staan tijdens de minuut stilte, met zijn hoofd voorover gebogen. En een dag later dus die kop in het AD. Zou Kenneth misschien moeite hebben gehad met het omdraaien van die bekende knop? Was hij onbewust met zijn gedachten bij zijn trainer Lodewijks, de man met wie hij dag in dag uit traint, zwoegt, lacht en huilt. Kenneth en Patrick kennende, denk ik zomaar van wel. Ook een topsporter heeft gelukkig emoties. Ik weet niet of ik gelijk heb, maar van mij had die kop na die wedstrijd en die week even niet gehoeven. Even niet.