Iedere week mailt Barbara Barend met boegbeelden uit de Nederlandse sportwereld, om te kijken waar ze zich mee bezighouden en wat de ontwikkelingen zijn. Deze week beantwoordt de grootste wielerkampioen van Nederland Marianne Vos de mail van Barbara.
Lieve Marianne,
Iedere week mail ik met één van mijn Helden, en daarbij moest ik ook aan jou denken! Ik ben benieuwd hoe het allemaal met je gaat? Ik vind het zo knap dat je, nadat je al zoveel gewonnen hebt, steeds weer de motivatie vindt. Hoe doe je dat toch en is die motivatie de laatste tijd ook weleens stiekem weggeweest? Je bent zelf natuurlijk druk bezig met je sport, maar je zet jezelf ook heel erg in voor het vrouwenwielrennen in Nederland. De sport wordt ook steeds populairder. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat jouw droom is het met het vrouwenwielrennen? Als laatste ben ik natuurlijk ook heel erg benieuwd wanneer jouw zomer dit jaar geslaagd is?
Heel veel succes met alles de komende tijd!
Barbara
——-
Lieve Barbara,
Ten eerste vind ik het een eer dat ik als één van jouw ‘Helden’ deze vragen krijg, dank je wel!
Je vroeg je af hoe het met me gaat, nou het gaat goed met me. In de winter kampte ik met een hamstringblessure en dat was een lastige periode. In mijn herstel had ik namelijk te maken met wat terugslagen. Gelukkig ben ik nu weer klachtenvrij en volop aan de gang, ik kan alles weer gewoon belasten. Zo’n herstelperiode doet je trouwens beseffen hoe bijzonder het is als je helemaal gezond bent en dat je dankbaar mag zijn als je topsport kunt bedrijven. Dit weekend rijd ik weer mijn eerste wegwedstrijd in de ‘Ronde van Gelderland’, dus dat begint al flink te kriebelen.
Verder ben ik momenteel ook nog bezig met een verhuizing. Gelukkig krijg ik heel veel hulp van anderen dus hoef ik mezelf daar niet al te druk mee bezig te houden. Ik kijk er uiteraard wel heel erg naar uit om straks op m’n nieuwe stekkie te zitten!
'Door mijn blessure moest ik de afgelopen periode van de zijlijn toekijken en dat deed de motivatie alleen maar toenemen'
Je had het over de motivatie, maar ik heb er eigenlijk zelden moeite mee om mezelf te motiveren voor wedstrijden, ik ben een echt competitiedier. Ik vind trainen ook leuk om te doen, maar dat zie ik soms toch meer als de voorwaarde om goed voor de dag te komen op een wedstrijd. Ik stap ook weleens met weinig zin op de fiets of het krachthonk in, hoor. Maar de voldoening die ik dan heb na het uiteindelijk volbrengen van de training is dan juist erg groot. Er zijn ook weleens perioden waarin ik zoveel wedstrijden fiets, dat de routine er insluipt. Maar ongeacht het belang van de wedstrijd, strijd ik toch graag voor de overwinning. Door mijn blessure moest ik de afgelopen periode van de zijlijn toekijken en dat deed de motivatie alleen maar toenemen. Mijn ploeggenootjes van RaboLiv deden in de voorjaarsklassiekers steeds mee om de prijzen, maar toch wil je daar dan graag bij zijn.
Met het mountainbiken heb ik trouwens een nieuwe uitdaging gevonden om ook nog eens iets totaal anders te doen. Ik heb nog veel te leren, maar ik vind het een prachtige sport. Het is geweldig om te merken dat je vooruitgang boekt. Dat geeft mij ook weer een extra prikkel in mijn motivatie en ik ben heel benieuwd hoever het me zal brengen.
'Het is echt een opwaartse spiraal die er hopelijk ook toe bijdraagt dat er nog meer meiden hun sport fulltime kunnen uitoefenen'
Het klopt inderdaad dat ik mezelf inzet voor het vrouwenwielrennen en het zou uiteindelijk geweldig zijn als er niet meer gesproken wordt over ‘vrouwenwielrennen’, maar dat het gewoon wielrennen is met een mannen- en vrouwencategorie. Net zoals bij bijvoorbeeld atletiek, tennis en schaatsen is er meer gelijkwaardigheid, maar dat zal nog wel wat tijd nodig hebben in het wielrennen.
Ik kijk dan ook niet graag naar de verschillen die er nu zijn, maar voornamelijk naar de vooruitgang die het vrouwenwielrennen de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. De sport is sterk geprofessionaliseerd en daardoor ook interessanter geworden voor publiek en media. Het is echt een opwaartse spiraal die er hopelijk ook toe bijdraagt dat er nog meer meiden hun sport fulltime kunnen uitoefenen, zodat het veld nog breder wordt.
'Mocht dat lukken, dan zal dat moed en motivatie geven richting Rio 2016'
Maar mijn belangrijkste wens is dat vrouwen gewoon kunnen genieten van het wielrennen. De wielersport heeft voor elk wat wils en is zeer toegankelijk. Toch lijkt de drempel soms nog wat hoog, dus met bijvoorbeeld een project als ‘We Own Yellow’ proberen we met een groep enthousiaste wielrenners die stap te vergemakkelijken. Ik vind het prachtig om te zien dat steeds meer vrouwen op de fiets stappen en met mij die passie delen!
Dan nog even over mezelf, ik wil de lijn van mijn opbouw doortrekken en ik hoop dat ik dan een mooi wedstrijdseizoen kan draaien zonder fysieke tegenslag. Dat klinkt misschien saai of cliché, maar ik ben ervan overtuigd dat dan de resultaten ook wel zullen volgen. Met de juiste vorm aan het einde van de zomer wil ik mezelf natuurlijk tonen bij de wereldkampioenschappen in september. Mocht dat lukken, dan zal dat moed en motivatie geven richting Rio 2016!
Tot de volgende keer,
Marianne