Voetbal
Al jarenlang staat Lieke Martens (30) in de schijnwerpers. Ze werd Europees kampioen in 2017 en in dat jaar uitgeroepen tot Europees- en wereldvoetbalster van het jaar. Ze speelde vijf jaar bij Barcelona, waarmee ze in 2021 de Champions League won. Vorige zomer maakte ze een transfer naar Paris Saint- Germain. Maar een leven in de luwte lonkt ook.
Parijs is de stad van de liefde en de mode. Je woont samen met je verloofde Benjamin van Leer en jullie hond Iki. Is het plaatje nu compleet voor jou?
“Ik ben hier gelukkig met Benjamin en onze hond. Familie en vrienden uit Limburg komen geregeld langs. Mijn ouders houden niet zo van vliegen, hier kunnen ze met de auto of de trein heen. De afgelopen jaren heb ik ze wel gezien, maar ook ontzettend veel gemist. Als er iets aan de hand is, kan ik hen nu bellen en dan zijn ze er vanavond.”
Je woont in Saint-Germain-en-Laye, een klein dorpje net buiten Parijs. Ben je weleens in het centrum van Parijs te vinden?
“Ik vind Parijs heel mooi en binnen twintig minuten ben ik met de trein op de Champs-Élysées. Hier in Saint-Germain- en-Laye is het anders, het is een internationaal dorp, er wonen veel expats, veel Fransen spreken hier Engels. Ik ga geregeld naar de stad om te shoppen of een leuk restaurantje te bezoeken, maar wij zijn het liefst hier. Ik ga iedere dag naar het park om met Iki te lopen. Aan het eind van het park heb je een prachtig uitzicht over de hele stad en zie je de Eiffeltoren.”
Word je herkend in het centrum van Parijs?
“Nee. In Barcelona was dat wel het geval. Het vrouwenvoetbal is zo gaan leven in Spanje, sinds we in 2021 de Champions League wonnen met Barcelona. Een beetje vergelijkbaar met wat er in Nederland gebeurde na het EK in 2017. Op een terras werd ik standaard aangesproken.”
Voorloper
Vanaf het gewonnen EK in 2017 is het Lieke voor, Lieke na. Denk je weleens: wat heb ik al veel meegemaakt?
“Nee, maar dat wordt wel door mijn omgeving tegen mij gezegd, om mij bewust te maken van wat er allemaal is gebeurd. Je zit als voetbalster in een bubbel, maar als je jezelf de beste speelster van de wereld mag noemen, dan mag je daar best bij stilstaan. Het is zonde dat ik me dat pas later realiseerde.”
Je maakte de meest bizarre dingen mee: zat in een privéjet met Lionel Messi en stond vlak daarna op het podium met Cristiano Ronaldo om de prijs voor Europees voetbalster van het jaar in ontvangst te nemen. Later werd je ook nog uitgeroepen tot wereldvoetbalster van het jaar. Wat deed die aandacht met jou?
“Het is nooit een doel geweest om beste voetbalster van de wereld te worden, ik wilde alleen het EK winnen. Het werd een rollercoaster voor mij. Ik had het nooit willen missen, maar van nature ben ik niet iemand die graag op de voorgrond treedt. Ik hou eigenlijk helemaal niet zo van aandacht.”
Wat vond je er lastig aan?
“Dat ik een voorbeeld werd voor jonge meiden vond ik heel leuk. Ik vond het mooi om die extra push voor meiden te zijn, dat ze zagen dat ze echt iets konden bereiken in het vrouwenvoetbal. Maar voetbal is een teamsport, ik heb me nooit meer dan een ander gevoeld, maar ík was degene die de aandacht kreeg. Ik was daardoor ook een uitschieter op commercieel gebied.”
Je had een rol in een tv-reclame van chipsmerk Lays en werd een van de gezichten van sieradenmerk Zinzi. Voelde jij je bezwaard naar andere speelsters?
“Dat niet, maar ik ben een persoon die graag deelt. De focus lag in die tijd vooral op mij. Ik ben blij dat er nu ook andere meiden het gezicht zijn van bepaalde merken. De mannen verdienen al ontzettend veel bij hun club, maar bij de vrouwen is dat niet zo. Als je dan wat bij kunt verdienen met commerciële deals, dan is dat mooi. Ik weet dat ik daarin de voorloper ben geweest en vind het fijn om te zien dat er nu meerdere meiden de vruchten van kunnen plukken.”
Veranderde die aandacht jou, werd je er achterdochtig van?
“Dat niet, maar ik werd wel beperkt in mijn vrijheid. Toen Benjamin en ik een relatie kregen, was dat lastig. Ik zat geregeld in het vliegtuig naar Nederland om hem te kunnen zien. Dan vloog ik liever met Vueling, omdat ik wist dat er meer Spanjaarden in het vliegtuig zaten, dan met Transavia.
Er was ook een tijd dat Benjamin en ik niet meer uit eten gingen, omdat ik dan steeds werd aangesproken. Voor de fans wil ik eigenlijk altijd tijd maken, maar als je elkaar maar anderhalve dag ziet, dan wil ik dat moment even koesteren. Dan bleven we thuis en hoefde ik niemand teleur te stellen.”
Jij had graag een leven in de schaduw gewild. Snap jij een type als Jutta Leerdam, die geen problemen heeft met de schijnwerpers en wel geeft om likes op sociale media?
“Ik heb ook een piek meegemaakt op sociale media, maar had er nog veel meer uit kunnen halen. Ik vind het wel goed zo, ben voetbalster. En niet dat dat nou het belangrijkste is, maar ik begrijp Jutta wel, door in social media te investeren kun je het jezelf financieel ook makkelijk maken voor de tijd na je sportcarrière. Ik denk niet dat ik nog heel hard hoef te werken na het voetbal. Ik mag in mijn handjes knijpen dat ik een van de weinigen ben die dat kan, ik hoop dat er nog velen volgen.”
Offers
Op je vijftiende ging je al uit huis, naar het CTO Talententeam in Amsterdam. Heb jij een normale jeugd gehad?
“Ik heb een mooie jeugd gehad, ben opgegroeid met twee broers en een jongere zus. We hebben hutten gebouwd en ik ging altijd met mijn broers voetballen of skeeleren. Ik was altijd buiten. Ik ben dus zeker kind geweest, maar de puberperiode heb ik overgeslagen. Ik ging nooit uit met vriendinnen. Vijftien jaar lang woon ik al alleen, waarvan de meeste jaren in het buitenland, de helft van mijn leven dus. Ik heb veel gemist in die jaren.”
Je speelde in Nederland, Duitsland, België, Zweden, daarna in Spanje bij Barcelona en nu in Parijs. Hoe groot zijn de offers die je hebt moeten maken?
“Ik heb er nooit moeite mee gehad dat ik verjaardagen en feestjes moest missen, maar nu ik dertig ben, wordt het anders. Vriendinnen gaan trouwen en krijgen kinderen. Een goede vriendin van mij is moeder geworden, maar haar kindje kon ik pas na zes maanden zien.
Ik loop continu achter de feiten aan. Mijn vrienden zijn zo belangrijk voor me, op die momenten wil ik er gewoon bij zijn, maar moet ik ze teleurstellen. Bruiloften en geboortes zijn herinneringen voor het leven. Binnenkort moet ik een bruiloft van een van mijn beste vriendinnen missen. Dat vind ik heel moeilijk.”
Je wordt er emotioneel van. Wat raakt jou nu zo?
“Dat ik moeilijke gesprekken heb met mensen die dicht bij mij staan. Die mensen kwamen voor mij naar Zweden, Barcelona en nu naar Parijs. Zij doen zoveel voor mij, maar ik kan weinig teruggeven.”
Onder vuur
Jij was ook geregeld onderwerp van gesprek. Tijdens het EK vorig jaar, waarin jullie in de kwartfinale werden uitgeschakeld door Frankrijk, was dat ook zo. In de media werd geroepen dat je je beste tijd wel zo’n beetje had gehad. Heb jij moeite met meningen van anderen?
“Er zijn altijd meningen, zeker als je een bepaalde status hebt. Ik heb er alleen moeite mee als het niet feitelijk is. Ik vind het jammer dat journalisten en verslaggevers speelsters in het vrouwenvoetbal niet volgen gedurende het seizoen. Ze weten dan vaak helemaal niet hoe je hebt gepresteerd gedurende het seizoen, maar papegaaien dan een mening na die ze zelf ergens hebben opgevangen.
Voor het EK van vorig jaar had ik een van mijn beste seizoenen ooit. Qua goals en assists stond ik net achter Alèxia Putellas, die al twee keer achter elkaar, in 2021 en 2022, was uitgeroepen tot beste speelster van de wereld. In de voorbereiding op het EK ben ik belangrijk geweest met een goal in de oefenwedstrijd tegen Engeland en twee assist in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Wit-Rusland.
Maar tijdens het EK werd er geschreven en gezegd dat ik een matig seizoen draaide bij Barcelona en kon ik er zogenaamd niks meer van. Dan denk ik: hebben jullie gezien wat ik heb gedaan dit seizoen? Totaal onjuist. Tegenwoordig is het zo: wie de gekste dingen roept, mag op tv. Ik vind dat ver gaan.
Ik vind het belangrijk dat je respectvol en netjes over elkaar praat. Natuurlijk mag je kritisch zijn en over mij zeggen dat ik een slechte wedstrijd heb gespeeld wanneer dat zo is, daar heb ik geen problemen mee, maar soms denk ik: er zitten gewoon bepaalde gedachtes achter bij degene die het roept. Die willen doen aan beeldvorming. Mensen geloven wat er wordt gezegd op tv. Ik ben niet iemand die op de voorgrond wil treden, maar je hoeft ook niet bewust aan mijn poten te zagen.”
Zat jij tijdens dat EK vorig jaar wel lekker in je vel?
“In aanloop naar het toernooi voelde ik me goed, maar al vanaf de eerste wedstrijd van het EK, tegen Zweden, volgde er zoveel ongefundeerde kritiek. Dat kwam ook door de uitvallers: keepster Sari van Veenendaal viel geblesseerd weg, over haar werd er altijd al geroepen: ze is goed of slecht. Vivianne Miedema, over wie ook altijd wat wordt gezegd, was uitgevallen met covid. Er was er nog maar één over, dat was ik. Er was niemand die voor mij op kon staan, want bondscoach Mark Parsons lag zelf onder vuur vanwege ons spel. Ik heb me wel alleen gevoeld. Tijdens het EK was ik minder fris in mijn hoofd door alle kritiek die op me afkwam. Ik ben ook maar een mens.”
Je raakte ook nog geblesseerd tijdens het EK aan je voet, in de laatste groepswedstrijd tegen Zwitserland, en moest de selectie verlaten. Daar werd een beetje geheimzinnig over gedaan.
“Ik was echt geblesseerd. Van de aanhechting aan het bot had ik al een tijd last. Ik ging op nieuwe voetbalschoenen spelen waar ik me niet fijn bij voelde, het was een stuggere schoen. In de tweede helft voelde ik ineens: plop. Een scheurtje aan de onderkant van mijn voet. Dat was balen.”
Had je tijdens het EK meer gehoopt op steun van je omgeving?
“Wie had mij dat moeten geven dan? Benjamin was er voor me. Hij herkent dingen uit het voetbal. De mannen- wereld is nog tien keer harder. Ik kan altijd mijn ei kwijt bij hem en dan snapt hij mij ook nog eens. Bij mijn moeder lucht ik ook mijn hart.”
Familie Kluivert
De afgelopen vijf jaar voetbalde je in Barcelona. Na het EK in 2017 maakte je die transfer. Hoe kijk je terug op die jaren?
“Ik denk dat ik veel aan Barcelona heb gehad, maar zij ook aan mij. We hebben elkaar naar een hoger niveau getild. Ik kijk nog steeds met veel plezier naar het voetbal van Barcelona. Ze doen het heel erg goed, dat zal de komende jaren ook wel zo blijven.”
Je werd er drie keer landskampioen en stond drie keer in de finale van de Champions League, die je in 2021 won. Waren het sportief gezien tot nu toe je beste jaren?
“Ja. Ik ben er trots op dat ik ook een groot aandeel had in de halve finale en finale van de Champions League in het jaar dat we hem wonnen.”
Je had ook te maken met blessureleed. Vlak voor het WK in 2019 raakte je geblesseerd aan je teen, je speelde het WK met injecties.
“In de training voor de Champions League-finale ging er iemand op mijn teen staan. Daarna werd het heel gevoelig. Ik wilde per se het WK spelen, dus besloten we het op deze manier op te lossen. Ik kreeg een spuit voor de wedstrijd, en een in de rust. Als ik zo’n injectie had gehad, voelde ik bijna niks, maar tussen de wedstrijden door kon ik amper lopen. Mentaal gezien was dat best lastig. Ik heb er ook de prijs voor moeten betalen, heb zes maanden moeten revalideren.”
Je hebt eerder ook aangegeven dat je in Barcelona soms eenzaam was.
“Ik mag niet klagen, had iedere dag de zon op mijn kop. Maar in die gekke covidtijd met lockdowns en allerlei reisrestricties voelde ik me inderdaad soms eenzaam. Ik kwam dan iedere dag thuis in een leeg appartement. Mijn teamgenoten kwamen allemaal uit de buurt, die hadden familie en vrienden of een relatie bij zich. Na een training was het van: ga jij nog iets doen? Het antwoord was meestal ‘nee’. Dan ging ik naar huis.
Ik sleepte mezelf wel naar buiten, hoor, dacht dan: oké, Liek, vandaag ga je de stad in en even lekker lunchen. Maar dat doe je ook niet iedere dag. Gelukkig kon ik via Facetime nog contact hebben met veel mensen uit Nederland.”
Heb je in die tijd getwijfeld om weg te gaan uit Spanje?
“Soms, maar ik ben een doorzetter. Er hoeft maar een lichtpuntje te zijn en dan sta ik er weer. Er zijn heus wel momenten geweest dat ik dacht: ik ben er nu helemaal klaar mee. Ik was niet depressief, wel eenzaam. Ik wil mezelf absoluut niet als zielig neerzetten, maar mannen nemen hun hele familie mee, wij doen het alleen.”
Er woonden meerdere Nederlanders in Barcelona. Ging je weleens naar de familie Koeman of Kluivert, of naar Frenkie de Jong en zijn vriendin Mikky?
“Bij de familie Kluivert heb ik weleens gegeten en met Mikky heb ik een keer gepadeld. We hadden contact, maar ik liep er de deur niet plat. Als ik werd uitgenodigd, dan ging ik en voelde ik me heel welkom, maar ik vroeg niet: hé, mag ik even langskomen? Ik hou er niet van om mezelf op te dringen. Maar die hele covidperiode blijft een gekke tijd.”
Paparazzi
In je tijd bij Barcelona ontmoette je jouw grote liefde Benjamin van Leer, voormalig keeper van onder meer Ajax. Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
“Heel cliché, via Instagram. Ik was met het Nederlands elftal op de Algarve Cup en lag met Kika van Es op de kamer. Ik was net een half jaar vrijgezel en dacht: wat een leuke vent, die ga ik volgen. Binnen een half uur kreeg ik een berichtje van hem. We raakten aan de praat via de chat en diezelfde avond belden we met elkaar, drie uur lang. Er was meteen een klik.”
Wanneer zagen jullie elkaar voor het eerst?
“De eerste drie weken hebben we moeten facetimen voordat we een gaatje in de agenda vonden. De eerste ontmoeting was heel gek. Ik stond op dat moment best wel in the picture. Ik landde in Amsterdam om elf uur, maar hij had nog training tot twee uur, speelde toen nog bij Ajax. Hij vond het niks als ik een paar uur in mijn eentje door de stad zou zwerven, dus zei hij: ‘Wacht maar in mijn appartement op mij.’ Ik zat dus in zijn huis op hem te wachten.” Lachend: “Ik zat te facetimen met Kika en weet nog dat ik zei: hoe moet ik nou reageren als hij thuiskomt; welkom in je eigen huis?”
Jullie hebben de relatie een paar maanden geheim weten te houden...
“In het gebouw waarin Benjamin woonde, waren af en toe paparazzi aan het rondkijken en ze hebben ook aan mensen gevraagd of wij wat hadden. Via Instagram maakten we het pas maanden later bekend. Het was fijn dat we rustig de tijd hadden elkaar te leren kennen.”
Waarom is Benjamin de ware?
Lachend: “Hij is heel lief en zorgzaam en heel knap. Zijn innerlijk is nog veel mooier dan zijn uiterlijk. Hij is Moluks, dat zorgzame zit ook in die cultuur.”
Hij vroeg je in 2021 ten huwelijk. Hoe ging het aanzoek?
“We waren vier jaar samen. Ik had ooit weleens laten vallen dat het me leuk leek om te trouwen, maar ik ben niet zo iemand die dan denkt: hallo, wanneer gebeurt het nou eens? Benjamin had mijn vader om mijn hand gevraagd. Als Benjamin naar Barcelona kwam, deden we altijd iets speciaals, chic uit eten, of zo, omdat we elkaar zo weinig zagen. Die keer zei hij ook: ‘Ik heb iets georganiseerd.’ Vanuit Nederland had hij de locatie afgehuurd en een hotel geboekt.
Mijn voetbalspullen had hij ingepakt en in de kofferbak van de auto gelegd, want de volgende dag moest ik weer trainen.” Lachend: “Hij had alles meegenomen, maar was mijn sportbeha vergeten. Hij wilde me beneden aan de trappen van het kasteeltje ten huwelijk vragen, maar we parkeerden aan de zijkant, dat was boven. Het regende ook nog. Hij zei iets van: ‘De tafel is nog niet klaar, je moet nog even naar de tuin lopen.’ Ik moest die trappen naar beneden, snapte er niks van. Hij wilde het aanzoek per se beneden doen, omdat dat voor de foto’s het mooiste was. Ik moest een klein traantje laten. Daarna hebben we wat foto’s gemaakt, onze ouders, broers en zussen gebeld en zijn we lekker gaan eten.”
Geeft Benjamin je rust?
“Ja, ik ben happy. Ik wil ook gewoon huisje, boompje, beestje. Normale dingen in het leven zijn zo belangrijk. Dat we nu samen gezellig door een dorpje kunnen lopen, was niet normaal voor ons, dat deden wij nooit. Ik kijk soms meer uit naar het wandelingetje in het park met onze hond, dan naar een training. Het normale leven lonkt soms. Ik vind voetbal nog steeds hartstikke leuk, maar ik was toe aan het leven dat ik nu heb, dichter bij huis, en met Benjamin en mijn hond. Die dingen heb ik echt gemist de afgelopen jaren, kun je niet vinden als je in je eentje in het buitenland zit. Dan moet je keuzes maken.
Soms ging ik voor anderhalve dag terug naar Nederland om Benjamin te zien, maar het liefst zag ik dan ook mijn familie en vrienden. Dat ging niet. Nu is dat wat makkelijker, wonen we al samen en kan ik bewust naar Nederland om iedereen te zien.”
Hoe zien Benjamins weken eruit?
“Hij is makelaar in Zuid-Spanje en op dit moment best druk. De klant bepaalt. Als er mensen zijn die interesse hebben, dan schikt hij zich daarnaar.”
Lionel Messi
Vorige zomer vertrok je transfervrij naar Paris Saint-Germain.
“Na vijf jaar Barcelona was ik toe aan iets anders: Benjamin en ik wilden samen in een mooie stad wonen, maar wat dichter bij huis. Ik kon op safe spelen en bij Barcelona blijven. Ik was er geliefd, maar aan de andere kant dacht ik: waarom niet, ik ga de uitdaging aan. Ik heb altijd contact gehad met Paris Saint-Germain, heb het altijd een interessante optie gevonden. De club doet mee om de prijzen en de Champions League, maar heeft nog net dat laatste zetje nodig om hem te winnen. De timing waarop ik vertrok, vlak voor het EK, was wel lastig, ik wilde Barcelona niet teleurstellen. Ze wilden me graag houden, maar ik heb de keuze gemaakt om naar Paris Saint-Germain te gaan.”
Waren ze boos op je?
“Ze vonden het niet leuk, maar ze weten de reden. Verder zeg ik er liever niet veel over. Ik heb in Barcelona geen afscheid gehad. Op sociale media werden alle spelers die vertrokken bedankt, behalve ik. Na vijf jaar waarin ik alles heb gegeven voor de club en we elkaar naar een hoger niveau hebben getild, kon er geen bedankje af. Ik was transfervrij en heb gezegd dat het een optie was om te blijven, maar dat ik mijn mogelijkheden aan het afwegen was. In deze fase van je carrière is het ook belangrijk dat je goed kijkt naar de verschillende financiële aanbiedingen, het gaat ook om de toekomst. En als het verschil heel groot is, dan is het normaal dat je ook dat soort zaken in je uiteindelijke beslissing mee laat wegen.”
Hoe anders gaat het er aan toe bij Paris Saint-Germain?
“De cultuur is heel anders. Ik had hier niet moeten zijn als achttienjarig meisje, je moet tegen een stootje kunnen. We spelen ook heel ander voetbal dan bij Barcelona of het Nederlands elftal. Bij Barcelona waren we heel erg voetballend gericht, werkten we met patronen. Hier is het meer: gaan met die banaan. De dertigjarige Lieke kan dit aan.”
Jackie Groenen volgde jou naar Parijs. Wat betekent zij voor jou?
“Als tieners speelden we al samen bij Duisburg in Duitsland. Toen hadden we al een goede klik. Daarna werden we teamgenoten bij het Nederlands elf- tal. We hebben altijd contact gehouden, maar nu we weer samen spelen, klopt het helemaal. Er werden meerdere speelsters geopperd, ik zei meteen: je moet Jackie hebben. Jack en ik zijn een beetje hetzelfde. Naast het veld houden we van gezel- ligheid en van meidendingen. We doen ook geregeld wat leuks met zijn vieren, met haar vriend erbij. Bij een uitwed- strijd gaan de mannen samen tapas eten.”
Heb je contact met de mannenploeg hier, met Lionel Messi en Neymar die ook in Barcelona speelden?
“Nee, we zien hen nooit. Tijdens het Ballon d’Or-gala vorig jaar, ik speelde nog bij Barcelona en Messi zat al bij PSG, vlogen wij met de speelsters naar het gala. Iedereen zei gedag tegen Messi, maar ik dacht: moet ik hem nou gedag zeggen? Ik keek achterom en zag hem zwaaien, specifiek naar mij.” Lachend: “Hij weet dus wel wie ik ben.”
De buurman
Het WK staat voor de deur. Andries Jonker volgde na het EK de ontslagen Mark Parsons op. Ben je blij met hem als bondscoach?
“Ja, ik ben heel blij met Andries. Hij eist veel van ons en dat hebben we nodig. Hij heeft een harde hand, maar ook een goed hart. Hij haalt het beste uit elk individu, waardoor het team beter wordt. Ons spel wordt echt beter.”
Wat verwacht hij van jou?
“Hij zegt dat ik vooral moet genieten, mezelf moet zijn en er het beste uit moet halen. Ik hoef niet hand in hand met een trainer te lopen, maar wil wel een goede relatie met iemand hebben. Ik zeg niet dat ik dat met Mark Parsons niet had, maar het voelt goed onder Andries Jonker.”
Ben jij iemand die bevestiging nodig heeft van een coach?
“Ik had geen lekker EK gespeeld. Het is dan fijn dat een nieuwe coach het nog steeds in mij ziet zitten. Ik hoef echt niet alle veren in mijn reet, maar het is wel fijn om vertrouwen te krijgen en te horen dat iemand je nodig heeft.”
Andries Jonker zei: ‘Lieke is nog altijd een speelster van de buitencategorie. Als je in trainingen en wedstrijden ziet hoe zij de bal aan de voet heeft. Dat is net iets anders dan bijna alle anderen.
“Mijn spel is de afgelopen jaren wel veranderd, maar mijn techniek niet. Dat komt ook omdat ik vroeger echt heel veel op het pleintje heb gevoetbald. Zoveel, dat de buurman er gek van werd.”
Hoe is jouw spel veranderd?
“Vroeger dacht ik: elke bal die ik krijg, moet naar voren en ik moet een actie maken. Laatst speelde ik bij het Nederlands elftal in plaats van linksbuiten als aanvallende middenvelder, op tien, en kon ik rustig het overzicht behouden en beslissen op welke momenten ik een actie zou maken. Ik ben bewuster van mijn spel, een volwassenen voetballer geworden. Ik denk dat de Lieke van 2017 leuker was om naar te kijken, maar de Lieke van nu is betrouwbaar en kan nog steeds het verschil maken.”
Is jouw rol in de ploeg veranderd?
“Ik ben een leider op het veld en vind het leuk om mijn ervaring te delen met jonge meiden. Ik merk dat zij het fijn vinden om met me te praten, die drempel is er niet. Ik zou het niet leuk vinden als jonge meiden denken: aan Lieke durven we niks te vragen. Maar ik ben niet zozeer een leider buiten het veld, ga beter op in een leuke rol als ‘een van de groep’.”
Vivianne Miedema heeft zich de af- gelopen jaren erg uitgesproken over maatschappelijke kwesties. Hoe kijk je naar die, meer activistische, rol?
Lachend: “Ik vind het heel goed dat Viv dat doet, Merel van Dongen doet het ook. Ik had mijn Instagram-account ook meer kunnen gebruiken, mijn stem meer laten horen. Maar ben ik daar het type voor? Voel ik me daar fijn bij? Nee. Ik doe dingen die bij me passen en waar ik me goed bij voel.”
Impulsief
Van een klein meisje werd je een volwassen speelster. Wat valt er nog te wensen?
“Een voetbalcarrière is maar kort. Ik probeer er nog zoveel mogelijk uit te halen. Ik wil terugkijken en denken: ik heb mezelf niks tekortgedaan. Ik heb nog een contract voor twee jaar in Parijs en hoop dat we iets moois kunnen presteren op het WK.”
Zie jij jezelf over vijf jaar met een kleine Benjamin of Lieke door Parijs lopen?
“Nou, niet door Parijs, eerder door Zuid- Spanje. Benjamin en ik houden heel erg van de zon en hebben zelf ook iets gekocht daar, in een dorp vlakbij Marbella. Wij vinden het leven daar wat relaxter, wat meer in de luwte.”
Zie jij jezelf tijdens je carrière nog moeder worden?
“Ik weet niet of ik dat zou kunnen, denk dat ik dan toe ben aan een ander leven. Ik zou het misschien best kunnen opbrengen, maar ik weet niet of ik het zou willen.”
Wat is jouw beeld van dat andere leven?
“Tegen familie en vrienden zeg ik altijd: het eerste wat ik ga doen als ik ben gestopt is onverwacht langskomen en bij jullie de deur platlopen. En anders ben ik in de zon te vinden. Ik zou ook nog wel wat van de wereld willen zien.”
Hoelang zie je jezelf nog voetballen?
“In ieder geval nog twee jaar. En wat daarna gebeurt, zien we dan wel.”
Helden Magazine editie 67
Het verhaal van Lieke Martens komt voort uit Helden Magazine nummer 67, het Sportzomerboek, waar zij de cover siert samen met Mathieu van der Poel, Sifan Hassan, Quilindschy Hartman & Jackie Groenen.
De 67ste editie van Helden is een dubbeldik Sportzomerboek, waarin er volop aandacht is voor de Tour de France voor mannen en vrouwen, het WK voetbal, en het landskampioenschap van Feyenoord.
Verder in Helden 67 uitgebreide interviews met: alleskunner Sifan Hassan in aanloop naar de WK atletiek, baanwielrenner Roy van den Berg, hockeysters Sanne Koolen en Pien Sanders, zwemster Marrit Steenbergen is sterker dan ooit, Kiran Badloe over de metamorfose van windsurfer naar foiler, Botic van de Zandschulp op weg naar de absolute tennistop, coureur en analist Giedo van der Garde over Nyck de Vries en Jos en Max Verstappen, en nog veel meer inspirerende verhalen. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine editie 67!
Wil je geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Abonneer je nu snel en ontvang de Helden Magazine op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Blijf daarnaast op de hoogte van het recentste sportnieuws en leuke winacties door je aan te melden op onze nieuwsbrief en volg ons op onze social mediakanalen.
