13 mei 1984
Een flesje bier naast hem op de massagetafel, het nog altijd afgetrainde en pezige bovenlichaam ontbloot. Voor de laatste keer als profvoetballer trekt Johan Cruijff zijn voetbalschoenen uit in een verder verlaten kleedkamer. Zijn ploeggenoten staan op het moment van de foto nog op het veld.
Hij had nog gescoord die dertiende mei 1984 tegen PEC Zwolle, in zijn allerlaatste wedstrijd als prof. Elf minuten voor tijd kreeg Cruijff een symbolische rode kaart van de scheidsrechter Severein, Bennie Wijnstekers en Stanley Brard namen hem op de schouders en droegen hem het veld af, Mario Been kwam voor hem het veld in. Cruijff stak nog even zijn hand op en weg was hij.
Cruijff in een Feyenoord-shirt, het was zijn wraak op Ajax-voorzitter Ton Harmsen
Het was en bleef een idioot gezicht: Cruijff in een Feyenoord-shirt met Gouden Gids op zijn borst. Op zijn rug trouwens niet nummer veertien, om nog meer zout in de toch al zo diepe wond te strooien, maar nummer tien. Cruijff in een Feyenoord-shirt, het was zijn wraak op Ajax-voorzitter Ton Harmsen.
Cruijff had bij zijn comeback bij Ajax in 1981 bedongen dat hij een deel van de recettes kreeg van de thuiswedstrijden als er meer dan elfduizend toeschouwers naar De Meer kwamen. Die zaten er keer op keer. Met Cruijff won Ajax in 1982 en 1983 de landstitel en in het laatste jaar zelfs de dubbel. Harmsen riep na die laatste titel doodleuk dat Cruijff te oud was voor een salaris van zo’n anderhalf miljoen gulden.
Dat heeft Harmsen geweten. Cruijff liet en laat zich niet sturen, stapte in de zomer van 1983 doodleuk over naar de aartsrivaal en bezorgde Feyenoord in 1984 de dubbel. Duidelijk gevalletje ‘wie niet horen wil, moet maar voelen’.
Cruijff maakte zijn afscheid bekend op typische Cruijffiaanse wijze
Twee dagen voor de laatste wedstrijd van het seizoen vertelde Cruijff dat het mooi was geweest, terwijl hij nog makkelijk een jaartje door had kunnen gaan. Cruijff maakte zijn afscheid bekend op typische Cruijffiaanse wijze. ‘Als ze je zo graag willen houden, betekent het dat je belangrijk bent. En als je belangrijk bent, moet je altijd aanwezig zijn. Dan kun je niet zeggen: ‘Vandaag wel, morgen niet.’ In mijn visie kun je niet voetballen op een paar momenten, maar moet je er voortdurend zijn. Dat is hard werken, dat kost kracht en die ontbreekt me.’
Vandaag precies dertig jaar geleden stopte de beste Nederlandse voetballer aller tijden met waar hij het allerbeste in was: voetballen. Ik kan tenminste nog zeggen dat ik hem heb zien spelen. Dan is het ineens niet zo erg dat ik deze week veertig word.
PS: op 13 mei 1987 won Cruijff trouwens zijn eerste internationale prijs als coach, dat was de dag waarop Ajax in de finale van de Europa Cup II met 1-0 van Lokomotive Leipzig won. Ton Harmsen zat als trotse voorzitter op de tribune in Athene.