Sporters zijn altijd druk en onderweg. Alles staat in het teken van het verwezenlijken van doelen en dromen. Deze week volgen wij voetballer Steven Berghuis, die dit weekend met AZ in actie komt tegen Vitesse.
Vandaag staat er weer een training op het programma voor je. Ben je een trainingsbeest?
“Ik ben een echte voetballiefhebber, dus ik vind trainen zeker leuk. Ik vind het altijd fijn als ik het veld op mag om te trainen. Dat heb ik wel gemerkt tijdens mijn blessure.”
Je brak toen je middenvoetsbeentje in een oefenwedstrijd. Hoe moeilijk was dat voor jou?
“Dat was lastig voor me. Ik was echt super in vorm en was goed bezig. Ik had ook niet verwacht dat mijn blessure zo erg zou zijn. Het was ook mijn eerste echte blessure, ik lag er meer dan drie maanden uit. In die tijd heb ik veel voor mezelf gedaan. Ik vond het wel moeilijk als ik de rest van de groep naar buiten zag gaan om te trainen en ik binnen moest blijven. Ik heb het allemaal ook wel een beetje onderschat toen. Ik dacht dat ik na mijn blessure gelijk weer mijn oude vorm terug zou hebben, maar dat kan natuurlijk niet. Je mist dan wedstrijdritme. Ook moest ik met die voet alles weer een soort van opnieuw ontdekken. Het kwam voor mij goed uit dat het daarna winterstop was. Toen kon ik even goed bijkomen van die blessure.”
‘Aan de top komen is makkelijk, maar er blijven is heel erg moeilijk’
Voor AZ speelde je bij FC Twente en heb je ook nog een jaar op huurbasis bij VVV Venlo gespeeld. Bij FC Twente waren ze wel tevreden over je voetbalkwaliteiten, maar minder over je gedrag.
“Ha, ja dat klopt. Ik heb een eigen mening en die laat ik graag horen, daar heb ik geen moeite mee. Ook ben ik heel ongeduldig. Toen ik mezelf in het eerste had gespeeld bij FC Twente, wilde ik gelijk alles. Ik dacht ook dat als ik er eenmaal zou zijn, het allemaal vanzelf zou gaan. Maar dat is natuurlijk niet, je moet altijd blijven werken. Aan de top komen is makkelijk, maar er blijven is heel erg moeilijk. Dat heb ik onderschat. Dat ik altijd hard moet blijven werken om iets te bereiken, is één van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd door de jaren heen. Als je dat blijft doen, komen je kwaliteiten vanzelf een keer naar buiten.”
‘Wie kan er nou niet achter een man aanrennen? Dat kan toch iedereen!’
Dat harde werken heb je de afgelopen periode zeker gedaan. Wanneer is de knop bij jou omgegaan?
“Vorig jaar in de winter heb ik de knop echt om kunnen zetten. Toen kwam ik tot het besef dat één goede training niet genoeg is. Ik moet ook de training daarna goed zijn en de wedstrijd daarna. En als je er dan eenmaal staat, moet je altijd hard blijven werken. Vroeger had ik de stempel dat ik niet hard genoeg werkte. Daarom durfden veel trainers het ook niet aan met mij. Aan de bal was ik goed, dat was het probleem niet, maar ik was niet goed in de omschakeling en verdedigde niet goed mee. Later dacht ik pas bij mezelf: Wie kan er nou niet achter een man aanrennen? Dat kan toch iedereen! Ik zag dat allemaal iets te laat in. Dat is ook één van de redenen dat ik bij FC Twente nooit ben doorgebroken. Mentaal was ik er dus nog niet klaar voor, maar ook op fysiek gebied niet.”
Je komt uit een echte voetbalfamilie. Je vader heeft onder andere bij PSV gevoetbald. Daarnaast heeft hij één interland achter zijn naam. Je broertje Tristan Berghuis voetbalt bij Vitesse. Wordt er bij jullie thuis veel over voetbal gesproken?
“Ja, we zijn allemaal echte liefhebbers van het spelletje en kijken ook heel veel wedstrijden. We proberen ook zoveel mogelijk bij elkaar te gaan kijken. Gisteren had Tristan een oefenwedstrijd vlakbij Apeldoorn, dus ben ik even bij hem gaan kijken. Dat vind ik leuk. Hij komt ook altijd bij mij kijken.”
‘Mijn vader heeft me altijd erg vrij gelaten op voetbalgebied’
Bespreek je met je vader veel op het gebied van voetbal?
“Nee, dat valt wel mee. Als we over voetbal praten dan is dat vooral als liefhebbers. Ik ga het met mijn vader niet hebben over bepaalde situaties of tactische zaken. Mijn vader laat me heel erg vrij op voetbalgebied. Dat heeft hij altijd gedaan, daar ben ik hem dankbaar voor.”
Lees ook:
Deel 1: 'Mis vrienden en familie uit Apeldoorn'
Deel 3: 'Was een brutaal voetballertje'
Deel 4: 'Ouders hadden handen vol aan mij'
Deel 5: 'Frustrerend is het juiste woord'
Deel 6: 'Soms moeilijk om positief te blijven'