Wie wordt de Held van de Maand mei 2016?

Twee keer won hij de 24 uur van Le Mans en achtmaal reed hij een Formule 1-race. Gijs van Lennep was een tamelijk succesvolle coureur in de jaren zestig en zeventig, in de autosport ook wel de Killer Years genoemd vanwege de talrijke dodelijke ongevallen. Voorafgaand aan het nieuwe seizoen in de Formule 1 gingen we langs bij de tachtigjarige coureur. Sinds kort speelt Gijs van Lennep, jonkheer van geboorte, met vrienden eindelijk weer een potje golf. Op de Hilversum­sche, zijn favoriete baan. Sinds hij een nieuwe heup heeft, gaat het weer ouderwets lekker, vertelt Van Lennep met zichtbare tevredenheid. Die heup zat hem daarvoor al een tijdlang in de weg. Niet zozeer in het dagelijks leven, maar wel zodra hij op de golfbaan zijn ooit zo soepele swing wilde inzetten. “Daarom heb ik toch nog maar even een nieuwe heup genomen. Ik speel voor de gezelligheid, maar wil wel winnen.” Om diezelfde reden onderging Van Lennep een ooglidcorrectie. Met het snookeren had hij er last van. Het kwam zijn spel niet ten goede, merkte hij. “Ik zag die ballen niet meer scherp, joh. Of ik die ingreep alleen vanwege het snookeren heb laten uitvoeren? Nou, om het anders te zeggen: zonder die aanleiding weet ik niet of ik het gedaan zou hebben. IJdelheid heeft in ieder geval geen rol gespeeld. Daar heb ik op mijn leeftijd geen last meer van.” De prestatiedrang en eerzucht hebben met de jaren nauwelijks aan intensiteit ingeboet. Van Lennep is nog steeds een win­ naar. Het leven is voor hem een wedstrijd. Of beter gezegd, een race. Een dag niet gereden is een dag niet geleefd, was altijd zijn stelregel. Tegenwoordig is het meer praten over racen dan zelf racen, maar de passie voor de sport is onmiskenbaar. 'Eigenlijk had ik hartstikke dood moeten zijn. Onder andere Ben Pon, mijn vriend en weldoener, heeft nadien gezegd dat ik na die crash nooit meer dezelfde ben geworden' “Dat heilige vuurtje brandt nog volop, hoor,” zegt hij thuis op de bank. Kopje koffie in de hand, het schaaltje met koekjes op de glazen tafel voor hem en de ene na de andere anekdote die de revue passeert. Een afspraak met Gijs van Lennep voelt als een reis door de tijd. Terug naar de jaren zestig en zeventig toen er nog geen banden gespaard dienden te worden, niemand het nog had over hybride motoren en er voor coureurs volgens Van Lennep slechts één regel gold: “Gassen met die handel!” Max Verstappen Afgelopen jaar was hij een van de vele genodigden tijdens de terugkeer van de Formule 1 op Zandvoort. Hij zag Max Verstappen zegevieren in wat hij een ‘fenomenaal superweekend’ noemt. Hij noemt het wel jammer dat er tegenwoordig meer regels zijn in de sport, meer dan hem lief is, maar over Verstappen niets dan goeds. “Max is een coureur naar mijn hart.” Anders gezegd: een coureur van de oude stempel: compromisloos en genadeloos. “Max is van alle stempels, hij beheerst alle facet­ ten. Laten we eerlijk zijn: hij heeft vanaf zijn vierde de best denkbare opleiding genoten van zijn vader, heeft de racegenen van zijn vader en zijn moeder en daarnaast is hij ook nog eens superintelligent. Niet streetwise, maar racewise. Max gaat er altijd vol voor, maar daarbij gaat hij zelden over de grens. En de keren dat hij dat wel deed, leerde hij ervan. Ook door dat soort ervaringen is hij zo bizar goed geworden.” En, zo voegt hij er in één adem aan toe, laten we niet vergeten dat hij een paar keer ontzettende mazzel heeft gehad. “Weet je nog, die klapper in 2015 in Monaco? Hij had geluk dat hij in de bandenstapel klapte. Anders was hij hartstikke dood geweest." En dit jaar die crash op Silverstone. Idem dito. Een paar zogenoemde experts zeiden dat hij 52G op zijn donder had gehad. Dat lijkt me onwaarschijnlijk. Die banden absorbeerden de klap voor een deel, het is een verend gebeuren. Geloof me, bij 52G zit niets in je lichaam nog op z’n plaats en ben je morsdood. Tja, je moet als coureur geluk hebben. En dat heeft Max. Het feit dat hij er op Silverstone ongedeerd uitstapte, is omdat zowel de circuits als de auto’s de laatste jaren stukken veiliger zijn geworden. Misschien wel te veilig.” Helden Magazine 61 Het eerste gedeelte van het verhaal van Gijs van Lennep komt voort uit Helden Magazine 61. In deze editie wordt er stil gestaan bij Johan Cruijff. Cruijff zou op 25 april 75 zijn geworden. Barbara en Frits Barend reisden naar Barcelona voor een bijzonder gesprek met Jordi Cruijff over zijn vader. In Helden Magazine 61 lees je een uitgebreid interview met Kiki Bertens en Marit Bouwmeester. De mama’s in spé behoren tot de succesvolste sportvrouwen die Nederland ooit heeft gehad en staan nu voor een nieuwe uitdaging in hun leven. Ook spraken we Justin Bijlow en zijn vriendin, zij verwachten in juni hun eerste kindje. Het gaat de keeper van Feyenoord en Oranje voor de wind. Daarnaast is Jurriën Timber onomstreden in de verdediging bij Ajax en Oranje. Een gesprek over zijn moeder, tweelingbroer Quinten, Curaçao en Louis van Gaal. Ook spraken we met Emma Oosterwegel over haar geheim, hoort Tallon Griekspoor er nu echt bij én behoort Sebastian Langeveld tot de beste Nederlandse klassiekerrenners van het peleton. Joey & Henk Veerman zijn oud-teamgenoten, vrienden en plaatsgenoten. De Volendammers gingen het gesprek aan over onder meer hun vriendschap en transfers. Bovendien een bijzonder interview met Stig Broeckx, de oud-wielrenner lag maandenlang in diepe coma en was gedoemd een kasplantje te worden, maar stond letterlijk weer op. Verder reist Youri Zoon al negentien jaar als kitesurfer de wereld over en gaat nu een nieuwe uitdaging in zijn leven aan: de triatlon. Blikten we terug met Hennie Kuiper op zijn imposante wielercarrière én met Matthijs Büchli en Laurine van Riessen terug op de Spelen in Tokio. Victoria Koblenko trekt een sprintje met 400 meterloper Liemarvin Bonevacia én Jill Roord staat in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’ stil bij David Leeuw met zijn gezin. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 61 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

De bom in de turnwereld barstte eind juli dit jaar na de bekentenis van turntrainer Gerrit Beltman dat hij zijn pupillen jarenlang had geterroriseerd. Wangedrag waarvan hij en zijn collega Frank Louter negen jaar geleden in Helden al werden beschuldigd door turnsters en hun ouders. Als het aan oud-voorzitter Jos Geukers had gelegen, was er toen al actie ondernomen. Maar hij werd eerst tegen- en daarna weggewerkt. Helden ging nogmaals op onderzoek uit. En stuitte op de opmerkelijke rol van de bekende NOS-turncommentator Hans van Zetten. Dag in, dag uit werd er op ze gescholden. Ze werden gekleineerd, getreiterd, uitgehongerd en kregen soms een ‘corrigerende’ klap. Van vrolijke kinderen die ooit waren gaan turnen omdat ze het zo leuk vonden, transformeerden ze in stille meisjes die met lood in de schoenen naar de turnzaal gingen en bij wie angst, eenzaamheid en verdriet in de ogen te lezen waren. Gebrainwasht en monddood gemaakt door hun trainers. Renske Endel, Suzanne Harmes, Verona van de Leur en Gabriëlla Wammes werden vanaf hun achtste gedrild door hun trainers Gerrit Beltman en Frank Louter. Het schrikbewind heeft sporen achtergelaten, hen gevormd en tevens misvormd. Nachtmerries, stemmingswisselingen, onzekerheid, onbegrip, woede, eet- en identiteitsproblemen. Stuk voor stuk zijn ze getekend voor het leven. “Niemand van ons heeft haar leven helemaal op orde, allemaal hebben we problemen.” Zo begint in 2011 de terugblik van turnsters Suzanne Harmes, Gabriëlla Wammes, Verona van de Leur en Renske Endel op hun turncarrière in Helden. De ouders van Gabriëlla, Renske en Suzanne bevestigen in een volgend artikel de beschreven kwellingen en erkennen dat ze lijden onder een groot schuldgevoel tegenover hun dochters. De vier vrouwen van het turnteam dat in 2001 en 2002 wordt gekozen tot Sportploeg van het Jaar krijgen lof voor hun moed naar buiten te treden, maar ook kritiek dat ze natrappen naar trainers die hen groot hebben gemaakt. Ongeveer twee jaar later geven ex-turnsters Simone Heitinga en Stasja Köhler in hun boek De onvrije oefening een nieuw onthutsend inkijkje in het vrouwenturnen. Ze beschrijven hoe zij jarenlang zijn geterroriseerd door trainer Beltman en ook tal van andere turnsters delen in het boek hun gruwelijke verhalen. Niet veel later vertellen oud-turnsters Danila Koster en Tess Moonen in Helden hoe groot de impact van hun tijd bij Pro Patria in Zoetermeer onder Frank Louter op hun verdere leven is. Veel van de oud-turnsters die hun verhaal doen, vertellen dat ze nog altijd professionele hulp krijgen om wat hen is overkomen een plek te geven. In 2019 volgt een verhaal over de gang van zaken bij SV Pax in Hoofddorp waar trainer Patrick Kiens, ook in dienst van de turnbond, volgens de verhalen van bezorgde ouders op een niet bepaald kindvriendelijke manier te werk gaat. Ondanks al die verhalen wordt er verder geturnd alsof er niets aan de hand is. Als Gerrit Beltman eind juli in het Noordhollands Dagblad eindelijk zelf toegeeft hoe hij als turntrainer meisjes heeft geterroriseerd en mishandeld, lijkt het voor de buitenwereld alsof de turnbond KNGU voor het eerst actie onderneemt. Een aantal bondscoaches van de vrouwen wordt tijdelijk op non-actief gesteld, maar mag begin september terugkeren in de turnhal om de voorbereiding van de vrouwenselectie op de Olympische Spelen in Tokio niet volledig in de soep te laten lopen. Tegelijk is in opdracht van algemeen directeur Marieke van der Plas van de KNGU een onafhankelijk onderzoek gestart naar ontoelaatbaar gedrag in turnzalen onder leiding van hoogleraar sportrecht Marjan Olfers. Dat onderzoek duurt beduidend langer dan voorzien door het grote aantal van meer dan driehonderd meldingen over mishandelingen van meisjes in turnzalen. Heeft de turnbond al die jaren stilgezeten? Ja en nee. Bondsvoorzitter Jos Geukers schrikt van de verhalen in Helden en doet in 2011 en 2012 al een oprechte poging een einde te maken aan de geopenbaarde misstanden. De voorzitter van de KNGU gaat zelf op onderzoek uit en komt na een aantal verkennende gesprekken in 2012 tot de conclusie dat excuses aan de ex-turnsters en hun ouders meer dan gerechtvaardigd zijn. Maar die excuses vallen niet bij iedereen in de turnwereld in goede aarde. Sterker, de bondsvoorzitter wordt door turnvereniging Pro Patria verweten een arrogante egotripper te zijn en ‘niet alleen een opsporingsambtenaar, maar ook aanklager en rechter te zijn’. Uiteindelijk zal Geukers in 2016 gedesillusioneerd aftreden, waarna de kindermishandeling nagenoeg ongestoord kan doorgaan zoals blijkt uit de vele publieke getuigenissen van de afgelopen maanden. Opmerkelijk is dat de bekende NOS-turncommentator Hans van Zetten zich jarenlang publiekelijk nagenoeg van commentaar heeft onthouden over de beweringen van de ex-turnsters, tot hij op 28 april van dit jaar tijdens de promotietour van zijn boek Hij Staat in het radioprogramma Langs de Lijn En Omstreken op de vraag over ‘misstanden in de turnzaal’ zijn rol in het turnterrorisme toelicht. Van Zetten vertelt dat hij destijds ‘onderzoek’ heeft gedaan en dat hij heel veel turnsters heeft gesproken die een andere mening hebben dan ‘de vier van Helden’. Over Jos Geukers zegt Van Zetten: “Waar ik me boos over maakte, was dat de toenmalige voorzitter van de Gymnastiek Unie een soort persoonlijke vendetta startte tegen Frank Louter en hem zijn trainerslicentie wilde ontnemen. Als je iets wil uitzoeken, moet je dat door een onafhankelijke groep laten doen met hoor en wederhoor. Dat gebeurde niet, hij ging persoonlijk het gevecht aan met Frank Louter. Toen dacht ik: ho ho, dat gaat me veel te ver. Dus toen heb ik Frank Louter zijn zaak op me genomen en gevraagd wat er aan de hand was. Ook heb ik uitgebreid onderzoek gedaan. Uiteindelijk heeft Frank Louter de zaak gewonnen, want de bondsvoorzitter mocht geen slecht woord meer over Louter naar buiten brengen op straffe van een boete van 5000 euro. Ook heeft Frank zijn trainerslicentie teruggekregen en doet hij weer heel goed werk in Oldenzaal waar hij jonge meisjes opleidt tot topturnsters. Mijn rechtvaardigheidsgevoel is zeer sterk.” De triomfantelijke toon sluit naadloos aan bij wat Van Zetten in zijn boek over toenmalig bondsvoorzitter Geukers laat optekenen. Hij vertelt dat in 2012 letterlijk alle stoppen bij hem doorslaan. Wie denkt Geukers wel niet dat hij is? Hij zou Louter daarop hebben aangeboden te helpen ‘met alle middelen’ die Van Zetten ter beschikking staan. Het is zijn rechtvaardigheidsgevoel dat weer opspeelt. Dat een bondsvoorzitter een persoonlijke vendetta begint tegen een coach gaat Van Zetten te ver, zo valt te lezen. Van Zetten zegt in zijn boek ook te weten waarom voormalige Pro Patria-turnsters Van de Leur, Wammes en Harmes hun verhaal in de media hebben gedaan. Van Zetten leest in de verhalen ‘rancune van een eerst veelbelovende en vervolgens verloren gegane generatie’. “Voor Verona is al die heisa goed voor haar reputatie als pornoactrice. Ze speelt de slachtofferrol steeds professioneler, ze verdient er nu zelfs geld mee als webcamgirl. En Gabriëlla? Die loopt mee, een ongehuwde moeder zonder beroepsopleiding. Door het artikel is ze eindelijk weer terug in de schijnwerpers, ze wordt gehoord. Harmes wil een rekening vereffenen met Louter omdat zijn opvattingen over topsportdiscipline niet spoorden met de hare.” Veel laat Van Zetten onvermeld in het boek, zoals wat moeder Marianne Harmes negen jaar geleden in Helden zei over het vertrek van haar dochter Suzanne bij Pro Patria: “Louter kon Suus zo minachten. Hij noemde haar ‘Flappie’. Had hij zelf de grootste lol. Een volwassen kerel die zo een meisje van twaalf voor schut zet. Na een incident waarbij Suzanne was geschopt door Louter, was de maat vol.” De waardeoordelen in het boek over de vier getraumatiseerde ex-topturnsters en zijn daaraan gekoppelde publieke aanval op toenmalig bondsvoorzitter Geukers die een einde wilde maken aan kindermishandeling in turnhallen, vormden aanleiding om ons weer te verdiepen in de turnschandalen en uit te zoeken of en zo ja welke rol Van Zetten heeft gespeeld in het (voort)bestaan van het turnterrorisme. Van Zetten: ‘Louter heeft zijn trainingslicentie teruggekregen en doet weer heel goed werk in Oldenzaal waar hij jonge meisjes opleidt tot topturnsters’ De man die landelijke bekendheid verwerft met zijn enthousiaste commentaar (‘Hij staat!’) bij de gouden rekstokoefening van Epke Zonderland in 2012, oud- militair Van Zetten, groeit op met turnvereniging Pro Patria. Zijn ouders zijn er turncoach, hij turnt er zelf en is van 1972 tot 1978 met steun van zijn zus Marianne hoofdcoach van de vrouwen van de vereniging uit Zoetermeer. Van Zetten twijfelt niet aan zijn kwaliteiten als coach, lezen we in zijn boek. Hij vraagt zich af waarom de bond maar blijft zoeken naar een buitenlandse bondscoach, terwijl hij al jaren rondloopt op Papendal en successen boekt met de turnsters die hij onder zijn hoede heeft. Vlak na het plotselinge overlijden van zijn zus in 1980 wordt zijn openlijke sollicitatie gehonoreerd. Van Zetten is van 1980 tot eind 1985 de eerste fulltime bondscoach van de Nederlandse turnsters op het turninternaat Papendal, waar zeer jonge meisjes onder zijn leiding dagelijks vaak ver van huis vele uren trainen om aansluiting te vinden bij toplanden als de toenmalige Sovjet-Unie en Roemenië. Hij geeft met zijn Oost-Europese trainingsopvattingen en methodieken een richting aan die jongere coaches als Gerrit Beltman en - later - Frank Louter inspireert en die zij tot norm verheffen in hun werkwijze met jonge turnsters. Helden Magazine 54 Het eerste gedeelte van het verhaal van Turnvendetta komt voort uit Helden Magazine nummer 54.  In de 54ste editie van Helden sieren Ronald en Bartina Koeman de cover van het eindejaarsnummer. Ze vertellen uitgebreid over de roerige periode die ze achter de rug hebben. Ronald verruilde het Nederlands elftal voor FC Barcelona, ze werden voor het eerst opa en oma, maar kampten ook allebei met ernstige gezondheidsproblemen. Naast het verhaal van Ronald en Bartina Koeman lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo eren ploeggenoten Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Rianne de Vries hun vriendin, in de Ode aan Lara. Daarnaast spraken we Patrick Lefevere over de afschuwelijke crash van zijn topsprinter Fabio Jakobsen, is Sven Kramer begonnen aan zijn ‘last dance’, vertelt Stefan de Vrij over het geheim achter zijn succes én lees je een dubbelinterview met de blikvangers van het Nederlandse hockey: Jorrit Croon en Maria Verschoor. Ook in de 54ste editie van Helden spraken we onze Held van het Jaar, Harrie Lavreysen over dikke benen en slapen in een dwangbuis. Gingen Erben Wennemars en Marlou van Rhijn op audiëntie bij de koning van de marathon: Eliud Kipchoge én verteld Esther Vergeer over hoe haar lang gekoesterde kinderwens uitkwam en ze dit jaar werd geconfronteerd met borstkanker. Verder legt onze Heldin van het Jaar: Anna van der Breggen uit waarom ze volgend jaar heeft besloten te stoppen en spraken we wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado over de liefde, het geloof, looks en racisme. Daarnaast bracht Helden een eerbetoon uit aan een van de beste NBA-basketballers ooit: Kobe Bryant, behaalde Henk Gemser vele successen als schaatscoach, behoort Kimberly Alkemade tot de snelste paralympische sprinters van Nederland en autocoureur Alessandro Zanardi verteld over zijn pech als mens. Victoria Koblenko ging langs bij hockeyinternationaal Terrance Pieters en staan we stil met Sari van Veendendaal in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Ronald Koeman dook afgelopen 10 Jaar meerdere keren op in Helden. Met zijn gezin, met zijn broer, als trainer van Feyenoord, Southampton en Everton. Tegenwoordig gaat hij als opa door het leven. En als bondscoach van het Nederlands elftal. Oranje zit sindsdien in de lift. Toeval? We vroegen het hem in de aanloop naar de halve finale van de Nations League tegen Engeland op 6 juni. Gefeliciteerd opa! “Ja, de wereld is weer een Koemannetje rijker! Dankzij Tim en Chloë die zoontje Xavi hebben gekregen. Heel bijzonder. En eerlijk is eerlijk, Bartina en ik hebben er zo langzamerhand ook de leeftijd voor om oma en opa te worden.” En de tweede keer dat jullie opa en oma worden is ook al aanstaande, want dochter Debbie is in juni uitgerekend. Is het lekker dat je nu bondscoach bent en geen trainer van een club? “Een van de voordelen van het bondscoachschap is dat ik niet meer elke dag op het veld sta. De kinderen kunnen nu ook wat meer een beroep op me doen. Toen de kinderen klein waren, was ik heel veel weg. Bartina heeft grotendeels de opvoeding van Debbie, Tim en Ronald junior voor haar rekening genomen. Nu kunnen we wat makkelijker samen leuke dingen doen met de kleinkinderen en daar heb ik heel veel zin in.” Wat voor opa zal je zijn, denk je? “Ik zal wel anders zijn dan dat ik als vader was, denk ik. Als vader was ik wel van de puntjes op de i, dat heb ik weer van mijn vader overgenomen. Afspraken kom je na. En als we met de kinderen ergens heen gingen, moesten ze niet te veel lawaai schoppen. Ik schat in dat ik als opa wat losser zal zijn.” Gaan jullie op een vaste dag oppassen op de kleinkinderen? “Ik begreep dat in elk geval de donderdagen daarvoor gereserveerd zijn. Als het werk het toelaat, gaat opa proberen om oma daarbij te assisteren, hahaha.” Maak je je weleens zorgen in wat voor wereld je kleinkinderen terechtkomen? “Zeker. Ik hoorde gisteren op tv het verhaal van een vrouwtje dat met haar rollator over straat ging en van wie de tas werd afgepakt. Hoe laf kun je zijn? Verschrikkelijk. De wereld verhardt. Ik hoor premier Mark Rutte altijd maar praten over ‘veilig Nederland’. Natuurlijk, er zijn genoeg plekken op de wereld waar het écht onveilig is, maar ook in Nederland gaan we langzaam de verkeerde kant op, vind ik.” Je bent bekend, maak je je weleens zorgen om je eigen veiligheid? “Nee, ik ben op dat vlak misschien een tikkeltje naïef. Misschien ook maar goed, want als je je bewust bent van je naam of status, dan ga je je volgens mij ook anders gedragen. Dan kun je jezelf niet meer zijn. Ik wil juist voorkomen dat mensen van mij denken dat ik me wat verbeeld omdat ik toevallig Ronald Koeman heet of bondscoach ben. Ik heb er echt in moeten groeien dat ik af en toe wel wat mag vragen of eisen, blijf het liefst zo bescheiden mogelijk.” Als bondscoach telt jouw stem. Heeft het zin dat je samen met andere coaches de politiek ervan overtuigt hoe belangrijk lichamelijke oefening is voor kinderen op school? “Natuurlijk wil ik dolgraag dat kinderen gaan sporten en lekker bezig zijn, maar dat zien de politici toch zelf ook wel in? Ik ben zelf trouwens ook iemand die op z’n gewicht moet letten. Daarom fiets ik tegenwoordig veel.” Lachend: “Hoe zwaar denk je dat die poten en die reet van mij wegen? Ik weeg tussen de 95 en 96 kilo en ben 1 meter 83 lang. Ik hou van lekker eten en op z’n tijd een biertje of wijntje, ben een bourgondiër. Daardoor zit ik een paar kilo boven m’n ideale gewicht van negentig kilo.” Waar gaat je politieke voorkeur naar uit? “Ik vind bepaalde politici veel te extreem en zou niet op hen stemmen, vooral omdat ik vind dat je niemand mag uitsluiten. Tegelijkertijd begrijp ik hun standpunten in sommige situaties wel. Het is toch belachelijk dat mensen bijna niet meer met een duur klokje door Amsterdam durven te lopen? Ik ben voor wat meer discipline in de hele samenleving. Gedrag dat niet door de beugel kan, moet hard worden aangepakt. Zo ben ik opgevoed, zo ben ik als vader ook: je hebt respect voor elkaar, regels zijn regels. Ik vind dat wij heel goed zijn voor mensen die naar Nederland komen, dus pas je dan aan aan onze cultuur. Als je hier bent, vind ik het normaal dat je je aanpast aan de normen en waarden die wij hanteren. Er mag dus meer respect zijn voor elkaar. Dat betekent dat je respect hebt voor vrouwen, homo’s en minderheden. Hoe denk je dat wij in Spanje zijn gaan leven? Toen hebben we ons toch ook aangepast aan de Spaanse cultuur?” Straalt hoe jij bent opgevoed ook af op het Nederlands elftal, nu je bondscoach bent? “Ik heb toen ik begon duidelijk verteld wat ik wil, hoe ik vind dat we ons als spelers van het Nederlands elftal dienen te gedragen. Normaal gedrag noem ik dat altijd. Ga op een goede manier om met de vrijheid die je krijgt. Doe lekker normaal met z’n allen, zeg ik altijd. Johan Cruijff was voor mij ook op dat vlak hét voorbeeld. Hij was de allergrootste, maar bleef tegelijkertijd heel normaal.” Cruijff & van Gaal Cruijff is drie jaar geleden overleden. Hoe vaak komt hij nog in je hoofd voorbij? “We zitten hier op 25 april bij elkaar en hebben het over hem, op de verjaardag van Johan, dat kan geen toeval zijn, hè? Johan komt nog meerdere keren per week, misschien wel elke dag, in m’n gedachten voorbij. Wat ik zo knap vond aan Johan is hoe makkelijk hij voetbal en privé gescheiden kon houden. Als hij thuis was, dan dacht hij niet meer aan voetbal of liet dat in elk geval niet blijken. Ik had daar meer moeite mee, kon een wedstrijd niet meteen naast me neerleggen. Dat kan ik nog steeds niet. Mooi blijft de anekdote dat hij me bij Barcelona had gepasseerd en meteen na de wedstrijd vroeg of Bartina en ik met Danny en hem mee uit eten gingen. Ik had er de ziekte in dat ik gepasseerd was. Johan kon dat meteen scheiden, zei: ‘Ik ben nu toch weer je buurman?’” 'Als we elkaar zien, groeten we elkaar, maar verder hebben we niet veel contact. De laatste keer dat ik van Gaal sprak, was toen ik net bondscoach was' Het is deze zomer dertig jaar geleden dat je naar Barcelona ging. Hoe vaak denk je nog aan je voetbalcarrière? “Dat verwatert. Ik was onlangs voor een benefietdiner bij Roda JC en toen lieten ze ook een compilatie van mij als speler zien. Toen besefte ik weer even dat ik heel mooie goals heb gemaakt. En hoe ongelooflijk mooi met name de periode bij Barcelona was. In de zes jaar dat ik er speelde, zijn we vier keer kampioen geworden, we hebben de beker en de Europa Cup 1 gewonnen. Leuk dat ik het nu met Frenkie de Jong over die geweldige club kan hebben.” Vroeg hij je om tips? “We hebben het even over de club, het trainingscomplex, het stadion, de competitie en het wonen daar gehad. Frenkie was geïnteresseerd in waar we gewoond hadden. Bartina en ik zijn nu ook weer bezig met een huis in Barcelona. Daar hadden we het samen over.” Je had een huis in Portugal, waarom trok Barcelona weer? “Bartina en ik hebben altijd het gevoel alsof we thuiskomen als we in Barcelona zijn.” Je was bijna buurman van Louis van Gaal in Portugal. Kwamen jullie elkaar daar vaak tegen? “Nee, eigenlijk nooit.” Heb je wel contact met hem? “Als we elkaar zien, groeten we elkaar, maar verder hebben we niet veel contact. De laatste keer dat ik hem sprak, was toen ik net bondscoach was. Ik wilde van Louis weten hoe hij het vond om bondscoach te zijn in plaats van clubtrainer. Ik heb daarover ook met Dick Advocaat gesproken. Dick en Louis gaven aan dat het totaal iets anders is dan het trainen van een club. Daar ben ik zelf ook achter gekomen.” Je hebt te weinig tijd om dingen voor elkaar te krijgen in de korte periode dat je de spelers bijeen hebt, horen we vaak. “Het is wennen dat alles in die korte periode moet, inderdaad. Daarna kan het zo weer een paar maanden duren voordat je iedereen weer bij elkaar hebt. Dat maken het ook heel intensieve dagen. Helden Magazine editie 47 Het eerste gedeelte van het verhaal van Ronald Koeman komt voort uit Helden Magazine nummer 47, waar Lieke Martens samen met Koeman de cover siert. Helden Magazine editie 47 is een dubbeldik jubileumnummer. Helden bestaat 10 jaar en in dit nummer blikken wij onder andere vooruit op het Wereldkampioenschap vrouwenvoetbal. De OranjeLeeuwinnen veroverden twee jaar terug de Europese titel én de harten van alle Nederlanders. In de WK special komen nog meer speelsters als Shanice van de Sanden, Vivianne Miedema en Jill Roord en bondscoach Sarina Wiegman aan het woord. Verder ging Frits Barend langs in Esbjerg bij Rafael van der Vaart & Estavana Polman en vertellen Sjinkie & Fenna Knegt voor het eerst samen over de dag dat de shorttracker zware brandwonden opliep. Een editie met heel veel inspirerende sportverhalen, waar helaas de turnterreur helaas nog steeds geen verleden tijd is. Dylan Groenwegen de nieuwe topsprinter van het peleton is en Steven Kruijswijk de fietsende familieman. Marit Bouwmeester opnieuw haar zinnen heeft gezet op Olympisch goud en Inge de Bruijn ging na haar zwemcarrière op zoek naar zichzelf. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.