Ian Thorpe luchtte eindelijk zijn hart en gaf toe homoseksueel te zijn. In een brief aan zijn dochter vraagt Frits Barend zich af waarom een coming out zelfs vandaag de dag nog zo lastig is.
Beste Barbara,
Ben jij verrast door het 'nieuws'?
Dat het nieuws is, is al treurig genoeg. Ruim een jaar geleden begaf ik me op glad ijs, toen ik in mijn wekelijkse Top&Flop bij Avro Vrijdagmiddag Live het drankprobleem en de depressies van zwemgigant Ian Thorpe relateerde aan een geheim. Ik had geen bewijs, maar mijn gevoel zei me dat Ian Thorpe worstelde met zijn homoseksualiteit.
Afgelopen nacht zou hij in een interview uit de kast zijn gekomen.
Barbara, de grote vraag is natuurlijk waarom hij zo lang heeft geworsteld met zijn coming out? Waarom heeft hij het geheim gehouden? Heeft geen vriend of collega hem kunnen helpen? Heb jij ook het gevoel dat we leven in een wereld waar mensen niet kunnen zijn die ze willen zijn? Ik weet ook wel dat de landen waar discriminatie op basis van sekse, geaardheid en godsdienst tot het dagelijkse leven behoren, nog ver in de meerderheid zijn. Maar tot die landen hoort Australië toch niet? Dacht ik.
Hi papa,
Nee, ik ben niet verrast door het nieuws. Zelfs ik, met jullie als ouders, vrijer bestaat bijna niet, had moeite met mijn coming out. Ik, in het vrije Nederland. Maar goed, ik ben niet verrast. De geruchten deden namelijk al heel lang de ronde. Helaas schiet het sowieso vaker door mijn hoofd als atleten zich voor de buitenwereld als 'stoere' mannen gedragen, zoals bij Ian het geval was.
Depressies, drankproblemen en zelfs zelfmoordpogingen. Het gekke is dat je je dat nooit hardop mag afvragen, laat staan dat je het iemand vraagt. Want dan zou je zo'n persoon kunnen beledigen.
'Een voetballer wordt gelyncht als hij uit de kast komt'
Ik heb het zelf een keer aan een voetballer gevraagd of hij soms homo was. De voetballer in kwestie, was bijzonder geïnteresseerd in mijn relatie met mijn vrouw Alette en vond bovendien dat ik mijn wenkbrauwen moest epileren. Ook zei hij niets met de voetbalwereld en de voetballers te hebben. Het was zijn beroep en dat was het. Aan het einde van de avond stelde ik hem de vraag.
Uiteraard als door een adder gebeten reageerde hij. Twee dagen later stond hij op mijn voicemail om af te spreken. In het gesprek dat volgde gaf hij toe mannen leuk te vinden, maar stelde gelyncht te worden als hij daar eerlijk voor uitkwam. En dus zit hij nog steeds keurig in de kast, met vrouw en kinderen en depressies erbij.
'Ik vind het erg als je niet eerlijk bent'
De aanvoerder van het Nederlandse vrouwenelftal, Daphne Koster, verwoordde het laatst heel goed bij Studio Brasil. 'Bij ons is het geen issue. Ik vind het een issue als je niet jezelf bent, want dan presteer je niet optimaal. En ik vind het erg als je niet eerlijk bent. Ik wil een volledig veilige omgeving in mijn teams, waarin iedereen zichzelf kan zijn.'
Bij de mannenteams ontbeert het denk ik aan die veilige omgeving. En daarom komen ze niet uit de kast. Ik denk helaas dat dit ook het geval was voor Ian in zijn omgeving in Australië. Daarbij was Ian vanaf jongs af aan een tieneridool, alle meisjes waren verliefd op hem. Daarom heeft het al die tijd geduurd, iets wat jaren vermoed werd.
Eindelijk heeft Ian rust en kan hij zijn wie hij is, in een hopelijk inmiddels veilige omgeving. Ik wens Ian nog heel veel hele gelukkige jaren toe.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."