Op de EK indoor in Praag pakte Nederland vijf medailles. De verrassendste medaille werd gepakt door de 22-jarige Maureen Koster. Na tal van teleurstellingen in verschillende wedstrijden, liet zij op de EK indoor haar kwaliteiten zien en pakte brons op de 3000 meter.
Met een lach van oor tot oor kwam Koster maandag de aankomsthal van Schiphol binnen. De hardloopster uit Boskoop is dé verrassing van de afgelopen EK en was dan ook geliefd bij de pers. Ze leek het allemaal nog niet goed te kunnen beseffen. “Het gaat goed met me. De afgelopen dagen vlogen voorbij en leefde ik echt in een soort roes. Ik begin nu een beetje te realiseren wat er allemaal is gebeurd. Ik heb de wedstrijd al heel vaak teruggekeken in mijn hoofd, maar het blijft mooi.”
Het heeft Koster niet altijd meegezeten tijdens grote toernooien. In 2011 liep ze bij de EK voor neo-senioren de finale van de 1500 meter mis door een val, twee jaar geleden ging ze onderuit in de finale van de 1500 meter bij de EK onder 23 en ook bij de EK cross in 2014 viel ze.
De bronzen medaille voor Koster op de EK indoor maakt voor haar veel goed. “Ik heb inderdaad al heel veel teleurstellingen moeten verwerken, maar door deze medaille kan ik het allemaal een soort van vergeten. Dat is fijn, ik had dit echt nodig. Ik wilde zó graag winnen. Ik ben blij dat het er allemaal uitkomt nu.”
‘Ik ging helemaal kapot, maar wist dat ik een medaille kon pakken’
Na haar ‘overwinning’ kon Koster haar tranen niet meer bedwingen. “Ha, klopt. Dit keer waren het gelukkig tranen van blijdschap. Het moment was zo mooi. Van de laatste 1000 meter weet ik vrij weinig meer, dat is echt ruis. Ik ging helemaal kapot, maar wist gewoon dat ik een medaille kon pakken. Ik heb alles gegeven, voelde mijn benen ook steeds meer verzuren. Gelukkig is dat het allemaal waard geweest. Ik ben heel erg blij.”
Koster kon haar medaille delen met kamergenootje Sifan Hassan, die de gouden medaille pakte op de 1500 meter. Koster had haar medaille op zaterdag al binnen, terwijl Hassan zondag nog moest strijden voor een medaille. “Ik heb de hele nacht niet kunnen slapen, zoveel adrenaline. Sifan voelde zich niet helemaal lekker die nacht en had gevraagd of ik haar een beetje in de gaten wilde houden. Dat ik niet kon slapen kwam dus eigenlijk wel goed uit, ha. Wij hebben veel aan elkaar. Ik ben vaak erg zenuwachtig, terwijl Sifan heel relaxed is. Dat is fijn, zij kan er altijd voor zorgen dat ik weer een beetje rustig wordt.”
Tekst gaat verder onder de foto
Koster straalt met de medaille om haar nek en de bossen bloemen in haar hand. “Ik weet nog niet waar ik de medaille ga hangen, daar moet ik nog even over nadenken. Hij krijgt sowieso een mooi plaatsje.”