Voetbal
Met haar karakteristieke uitstraling is Shanice van de Sanden al jaren een van de smaakmakers van de Oranjevrouwen. Ondanks dat ze bij VfL Wolfsburg een moeizaam seizoen kende, zat ze niet bij de pakken neer. We bespraken haar verschillende gezichten.
De fanatieke Shanice
“Ik ben heel fanatiek, je hoort mij tijdens een training en in een wedstrijd boven iedereen uit schreeuwen. Ik speel mee om te winnen, maar het belangrijkste vind ik dat iedereen alles geeft en met passie speelt. Tijdens de trainingen pep ik medespeelsters op. Voor wedstrijden hou ik speeches. De Champions League-wedstrijd tegen Chelsea, de kampioen in Engeland, moesten we winnen met twee doelpunten verschil.
Dan sta ik voor de groep en zeg: als er iemand is die er morgen niet in gelooft, dan kun je nu de deur uit lopen. Ik wil morgen het veld op met meiden die er honderd procent in geloven, ook al lijkt het misschien onmogelijk om dat te presteren tegen Chelsea. Het onmogelijke kun je in het voetballen nog steeds mogelijk maken. Dan probeer ik mijn filosofie erin te brengen, hoe ik denk, hoe ik in het leven sta. Ik merk dat die meiden dat waarderen in mij.”
Hoe kijk je terug op je jaar bij Wolfsburg?
“Het was een pittig jaar, ook vanwege het overlijden van mijn vader en schoonvader. Bovendien raakte ik in december geblesseerd tegen Chelsea, net toen ik weer lekker aan het spelen was. Die blessure heeft me twee maanden gekost. Daarna had onze trainer me niet meer nodig, terwijl ik voor mijn gevoel wel lekker in mijn vel stak en goed trainde. Hij koos voor jongere meiden. Dat was zwaar, maar ik ben niet bij de pakken neer gaan zitten en koos er zelf voor om bij het tweede elftal minuten te maken. Ik wilde kans blijven houden om geselecteerd te worden voor het EK met het Nederlands elftal.
Weet je, ik heb al een paar keer in mijn carrière teleurstellingen moeten verwerken. Voor mij is het belangrijk dat ik dan het tegendeel bewijs, dat ik lekker blijf spelen en er op die manier voor zorg dat ik klaar ben voor de volgende stap. Na dit seizoen ga ik naar een nieuwe club in het buitenland. Pas na mijn carrière denk ik weer aan terugkeren naar Nederland.”
Je ging weg bij een van de beste clubs ter wereld, Olympique Lyon, om meer te spelen bij Wolfsburg. Is dat mislukt?
“Dat klopt, ik zat heel erg op mijn plek in Lyon... Het is helaas gelopen zoals het is gelopen. Ik kan daar niks aan veranderen, heb me neer te leggen bij keuzes van trainers.”
De vrolijke Shanice
“De vrolijke Shanice is er nog altijd, hoor.”
Hoe sta jij nu in het leven?
“Ik sta sowieso positief in het leven en als je goed doet, ontmoet je ook goed. Ik wil veel liefde geven en er voor andere mensen zijn, dan geloof ik dat ik dat ook terugkrijg, ook al zijn er mensen die niet altijd aardig zijn of me naar beneden willen halen. Dan denk ik: verlaag je niet tot dat niveau, ga daar niet in mee en blijf nog steeds alles geven, want op een dag wordt het weer beloond. Zo sta ik in het leven. Ik wil mensen beter maken, ik wil ze de ervaringen meegeven die ik heb gehad in mijn carrière en in mijn leven. Ik wil mensen ook graag behoeden voor fouten. Dat kan niet altijd, waardoor ik mezelf soms te veel wegcijfer. Dat is ook weer niet goed.”
Wanneer ben jij op je gelukkigst?
“Als ik voel dat ik word gewaardeerd om wie ik ben, maar ook als voetbalster. Dan weet ik: Sjaan, je bent vrij, je kunt zeggen wat je wil tegen je medespeelster. Ik heb momenten gehad in Wolfsburg dat ik het gevoel had dat ik niet mezelf kon zijn. Als ik blauwe haren wilde omdat ik dat gewoon leuk vond, dan had ik in Wolfsburg het gevoel dat er mensen waren die daar meteen wat van vonden, dus deed ik het maar niet.”
Wie zijn mensen die jou echt waarderen om wie je bent?
“Mijn moeder en mijn vriendin Tatjana. Ik ben een heel gevoelig mens, neem snel dingen mee naar huis en kan me daar dan erg rot over voelen. Dan houdt Tat me een spiegel voor. Zij zegt dat ik mezelf niet naar beneden moet halen als een ander mij niet waardeert om wat ik doe of wie ik ben. Mijn moeder en vriendin zijn heel erg van: wees lekker jezelf en dan komt alles goed.”
Ben je weleens boos?
“Jazeker, maar dat laat ik niet aan andere mensen zien, dus vooral thuis. Dan ben ik boos op de manier waarop mensen met me omgaan. Bijvoorbeeld als ik niet snap hoe een coach handelt. Ik ben van eerlijkheid en oprechtheid. Dat is niet altijd makkelijk, maar dat brengt mij wel het verst.”
De trouwe Shanice
“Familie komt voor mij altijd op de eerste plaats, maar soms raak je teleurgesteld in je broers of zussen. Dat heb ik meegemaakt en daar heb ik veel moeite mee gehad. Ik kan wel liefde blijven geven, maar als er niet gepraat wordt als iemand ergens mee zit, dan is het beter dat je weg blijft. Als er buiten mij om over mij wordt gepraat met andere mensen, dan doet dat veel pijn. Dan heb ik zoiets van: stap uit mijn trein, ik ga verder, wil nog meer bereiken. Ik heb nog zoveel doelen.”
Dus je hebt van een aantal familieleden afscheid genomen?
“Ja. Ik vind het heel moeilijk dat een naaste moeite heeft met hoe ik in het leven sta. Maar ik weet ook: onze wegen scheiden niet voorgoed, overal is weleens bonje.”
Is het ook moeilijk voor sommige broers of zussen dat jij geluk hebt gevonden met een vrouw?
“Ja, dat denk ik. Ik heb bijna nooit een partner gehad in m’n leven. Ik ga er pas voor als ik zeker weet dat zij de ware is. Tatjana is door mijn broers nooit geaccepteerd. Ik denk mede omdat ze een bepaald beeld over haar hebben: het knappe meisje is een golddiger of zoiets, terwijl Tat echt een lief meisje is en wij het heel goed hebben samen. Ik wil voor altijd samen met haar zijn, maar als dat niet geaccepteerd wordt door mijn familie, moet ik voor m’n eigen geluk gaan.
Iedereen heb ik altijd geaccepteerd in de familie; alle vriendjes, vriendinnetjes, en ze overal mee naartoe genomen. Nu ik een vaste vriendin heb, is er jaloezie. Dan weet ik het ook niet meer, dan moet ik toch voor mezelf kiezen? Zelfs mijn broer met wie ik alles deelde, zie ik niet op dit moment. Hij heeft een slecht beeld van mijn vriendin, maar heeft ook geen moeite gedaan om haar te leren kennen. Is het een soort jaloezie? Hij was bij al mijn wedstrijden. Ik ben niet meer zijn kleine zusje dat zijn hand vasthoudt, ik word dertig, dan ga ik toch m’n eigen leven opbouwen...”
Is zo’n privéprobleem de keerzijde van de roem?
“Ik denk het wel. Gelukkig is de band met mijn moeder alleen maar sterker geworden. En met mijn jongste zusje Gaëlla ben ik ook heel goed. Mijn moeder vindt het heel moeilijk, wil dat alle broers en zussen goed met elkaar omgaan. Ze zegt: ‘Jullie zijn allemaal mijn kinderen, ik waardeer iedereen om wie hij of zij is.’ Dat vind ik heel mooi aan mama. En natuurlijk komt het ooit wel goed, denk en hoop ik.”
De bekende Shanice
“Ik vind het leuk dat mensen me herkennen op straat, omdat ik een voorbeeld wil zijn voor jonge meiden en jongens. Ik ben heel erg van het delen en geven. Tijdens het inpakken van de dozen voor onze verhuizing zei ik tegen Tat: pak die doos maar in voor kindjes die niet zoveel geld hebben. Ik vind het jammer dat mensen om me heen wel veranderen.”
Sinds het EK in 2017 ben je in een klap een bekende Nederlander. Eerder zei je in Helden dat je ook weleens moeite hebt gehad met je bekendheid.
“Waar ik moeite mee had, was dat er op een gegeven moment negatieve berichten kwamen, dat ik werd uitgescholden op Instagram en allemaal ziektes naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Dat zoog mij leeg, waardoor ik geen energie meer had om te weten wie ik nog was, om mezelf te waarderen en nog in mezelf te geloven. Ik had geen echte depressie, maar denk wel dat ik er tegenaan heb gezeten. Op een gegeven moment heb ik dat opgepakt met mijn mental coach met wie ik al tien jaar samenwerk. En gelukkig zit ik nu weer lekker in mijn vel.
Er komt weer een EK aan. Hoe staat het Nederlands elftal ervoor?
“Alle koppies moeten dezelfde kant op, we moeten elkaar dingen gunnen. Als je vrouwenharten verbindt, gebeuren er magische dingen. Ik geloof altijd in het goede, ben heel optimistisch, dus ik heb er veel vertrouwen in.”
Was het goede gevoel van de laatste jaren even weg?
“Het was een beetje zoeken, wij zijn allemaal bekend geworden na 2017. Niemand kende ons destijds nog en we gingen heel onbevangen het EK in. Vervolgens haalden we de WK-finale in 2019. De daarbij horende media-aandacht was niet alleen voor mij, maar ook voor andere meiden moeilijk. We zijn allemaal een beetje veranderd, wat logisch is, en we hebben ook nog een nieuwe bondscoach. Als iedereen vrij is in het koppie, wat ons bij een toernooi altijd wel lukt, dan denk ik dat het een mooi EK gaat worden.”
De verliefde Shanice
“Dat is iemand die straalt. Ik ben ook erg zorgzaam als ik verliefd ben, wil alles voor diegene doen, maar ik wil ook veel terugkrijgen. Ik wil alles perfect hebben in een relatie, wil dingen in mijn leven sowieso graag perfect hebben. Vooral op het voetbalveld wil ik geen fouten maken, maar dat heb ik ook meegenomen in het normale leven. In het voetbal ben ik perfectionistisch, tegelijkertijd weet ik dat imperfectie mooi is en dat dat je juist bijzonder en mooi maakt.
Imperfectie brengt meer dan perfectie. Maar toch wil ik alles in mijn leven graag zo goed mogelijk doen. Laatst was ik in een winkeltje en kocht een kaartje dat nu naast mijn bed ligt. Daar staat op: ‘Leer van dingen te houden die niet perfect zijn’. Ik merk in onze relatie dat ik mezelf kan zijn en ook veel dingen over mezelf leer. Aan mijn vriendin zie ik ook dat zij meer haar gevoelige kant toont. Ze zegt zelf ook dat ze meer zichzelf kan zijn vergeleken met vroeger of in andere relaties, omdat ik haar laat zijn wie ze is. Dat vind ik mooi, daar ben ik gelukkig mee.”
‘Ik werd uitgescholden op Instagram en kreeg allemaal ziektes naar mijn hoofd geslingerd. Ik had geen echte depressie, maar zat er tegenaan’
Op Instagram postte je: ‘Ik ben soms onuitstaanbaar, maar je blijft bij me.’
“Dat zei ik, omdat ik niet de makkelijkste persoon ben om mee samen te leven. Ik weet van mezelf dat ik een mooi mens ben en dat ik echt wel iets te bieden heb, maar weet ook dat ik heel moeilijk kan zijn. Ik voel soms heel erg de druk dat ik wil presteren, goede wedstrijden wil spelen en vind het dan weleens lastig hoe er met me wordt omgegaan.
Daar kan ik dan heel verdrietig om zijn, en ik vind het ook moeilijk om mijn verdriet te uiten. Dan word ik bot, ik praat niet over mijn gevoel, maar laat wel merken dat ik niet lekker in mijn vel zit. Dan zegt Tat: ‘Huil gewoon een keer, gooi het eruit.’ Tegelijk vind ik dat die mensen de tranen niet waard zijn. Ik waardeer aan Tat heel erg dat zij nog steeds bij me is, dat iemand bij me is om wie ik ben.”
De dromende Shanice
“Ik droom nog steeds van een eigen modezaak, maar daarmee kan ik pas bezig zijn als ik ben gestopt met voetbal. Het is voor mij alles of niets. Tat is heel creatief, is wel al lekker bezig met dingen tekenen en ideeën opdoen. Op dagen dat ik vrij ben, gaan we brainstormen en na het voetbal gaan we weer een ander pad bewandelen.”
En jullie hebben een kinderwens...
“We zouden heel graag kinderen willen. Tat wordt 32, ik word dertig, dus we zijn er helemaal klaar voor. We gaan eerst de stap zetten naar een nieuwe club en dan is een kind van harte welkom. Maar ik focus eerst vooral op het voetbal.”
Willen jullie ook trouwen?
“Ik ben niet van het trouwen, Tat ook niet. We hebben het erover om als we vijf of tien jaar samen zijn een heel groot feest te geven. Dan ga ik misschien wel op mijn knieën, want ik wil sowieso niet gevraagd worden door mijn vriendin, ik wil degene zijn die het doet.”
Wil je zelf ook ooit een kindje dragen?
“Nee, dat durf ik eigenlijk niet. Tat wil sowieso het eerste kindje dragen, maar ze wil ook heel graag dat ik een eventueel volgend kindje ga dragen. Ik ben bang voor de bevalling, de pijn. Dat had ik al toen ik jong was. Misschien verandert mijn mening wel na mijn carrière of als ik het bij Tat heb meegemaakt.”
Helden Magazine 62
Het verhaal van Shanice van der Sanden komt voort uit Helden Magazine 62. In deze dubbeldikke editie schittert naast Vivianne Miedema, Ruud Gullit op de cover. Gullit spreekt zich uit over Max Verstappen, Marco van Basten, Louis van Gaal, Erik ten Hag, Ronald Koeman, Virgil van Dijk, Memphis Depay en de Black Lives Matter-discussie.
De Oranje Leeuwinnen gaan in Engeland proberen hun Europese titel van 2017 te prolongeren. In het EK vrouwenvoetbal gedeelte spraken we met Dominique Janssen, Jackie Groenen, Jill Roord & Lynn Wilms en bondscoach Mark Parsons.
In Helden Magazine 62 lees je nog meer interviews en reportages over voetbal. Een gesprek met Luis Sinisterra en zijn trotse moeder. Trainer en oud-voetballer Wim Jonk over Johan Cruijff, Louis van Gaal en Dennis Bergkamp, Molukse voetbalhelden Simon Tahamata & Jack Soumaru én keeper van landskampioen Ajax: Remko Pasveer.
Ook spraken we de in korte tijd uitgegroeide boegbeeld van de Nederlandse atletiek: Femke Bol, blikken we samen met drievoudig olympisch kampioen, hockeyster Lidewij Welten en een gesprek met Thomas Dekker over een leven van vallen en opstaan. Daarnaast nemen we de carrière door van mountainbike pionier Bart Brentjes en is Jetze Plat een voorbeeld voor velen.
Verder was Tim Montgomery de snelste man op aarde, is Cees Bol sprinter bij Team DSM en is Lewis Hamilton de succesvolste Formule 1-coureur aller tijden. Victoria Koblenko daarnaast interviewde Mister Nice Guy en marathonloper Björn Koreman én hockeyster Marijn Veen vertelt over de moeilijke tijd in aanloop naar het WK.
Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 62 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.
