Deze 31ste uitgave van Helden staat in het teken van de Olympische Spelen.
Meer dan ooit smacht Nederland naar de Spelen. Nu we ontbreken bij het EK voetbal, zijn de olympische sporters onze hoop in bange dagen. Van vrouwenhandbal tot vrouwenvolleybal, van hockey tot atletiek, van zeilen tot turnen, judo, zelfs boksen, tennis en wielrennen. In bijna alle sporten gaan we voor goud en overal worden nieuwe Helden geboren. Mijn eerste Olympische Spelen waren die in Los Angeles in 1984. Ik was tien toen ik Arnold Vanderlyde zag vechten, met Muhammed Ali vlak voor ons op de tribune. Helaas kan ik me er weinig van herinneren, enkel het feest vanwege de bronzen plak bij het pleeggezin waar Arnold in LA verbleef, kan ik me nog voor de geest halen. Ik mocht namelijk de medaille van Arnold om. De gouden plak van de hockeyvrouwen herinner ik me ook nog goed. Na afloop vierde ik feest op het veld op de nek van Carina Benninga.
'Ik heb geen idee waar de foto en handtekening van Florence Griffith-Joyner zijn, maar het moment koester ik nog altijd'
Mijn meest levendige herinnering is die aan een dame die ik niet kende. Bij de atletiek, waar Carl Lewis als grote held aan deelnam en de Nederlandse Ria Stalman goud won, wandelde ik rond het stadion op zoek naar speldjes. Ineens stuitte ik op ooghoogte op hele lange en mooie gelakte nagels. Ik keek omhoog en zag een prachtige donkere dame. Ik vroeg om een handtekening en een foto. Ze nam alle tijd. Vier jaar later was deze donkere dame de ster van de Spelen in Seoul. Florence Griffith-Joyner won vier olympische medailles, waarvan drie gouden, en verbrak wereldrecords op de 100 en 200 meter. Ik heb geen idee waar de foto en de handtekening zijn, maar het moment koester ik nog altijd.
Sinds die Spelen ben ik verslaafd aan het evenement. Als het even kan, ben ik erbij. En anders zit ik aan de buis gekluisterd. In Athene heb ik op één dag Pieter van den Hoogenband en Inge de Bruijn goud zien winnen. In Londen zag ik Usain Bolt naar goud sprinten. Ook dit jaar zal ik niets missen. Met zoveel Nederlandse toppers kan mijn zomer niet meer stuk. Het is een eer om zoveel omympische Helden in ons blad te hebben staan.
'Marieke onderstreept maar weer eens hoe ingewikkeld het soms is om met een Nederlandse stervoetballer of trainer getrouwd te zijn'
Ook ben ik trots op het bijzondere verhaal met Feyenoord-trainer Giovanni van Bronckhorst en zijn vrouw Marieke. Het plezier dat uit zijn ogen spatte als Gio over het trainersvak en Dick Advocaat sprak, was aanstekelijk. Maar ook de genegenheid waarmee hij over zijn keeperstrainer Patrick Lodewijks praatte, is bijzonder. Marieke onderstreept maar weer eens hoe ingewikkeld het soms is om met een Nederlandse stervoetballer of trainer getrouwd te zijn. Het werd een uniek verhaal. Ik wens u allen veel leesplezier en vooral heel veel nieuwe Helden toe deze zomer.
Liefs, Barbara